Μετά το post μου για τους αγαπημένους μου δίσκους για το 2009, σήμερα συνεχίζω με τις κορυφαίες (κατ'εμέ) ταινίες που παρακολούθησα φέτος. Ήμουν σε δίλημμα αν θα έπρεπε να γράψω αποκλειστικά για ταινίες που δημιουργήθηκαν το 2009 ή για ταινίες που έκαναν πρεμιέρα στην χώρα μας το 2009, ανεξαρτήτως έτος παραγωγής. Τελικά υπερίσχυσε η δεύτερη σκέψη και θα δείτε στην λίστα και ταινία του 2007, η οποία όμως έκανε ελληνική πρεμιέρα μέσα στο τρέχον έτος. Επιπλέον, υπάρχουν και αρκετές ταινίες όπως οι ''Α Prophet'',''The Blind Side'',''The Informant!'', ''The men who stare at goats'', ''Fish Tank'',''Soul Kitchen'' που θα μπορούσαν υποθετικά να βρισκότανε στο top 30, αλλά μέχρι αυτή τη στιγμή που γράφω δεν πρόλαβα να τις δω. Τέλος, κάνοντας ΚΛΙΚ πάνω σε τίτλο ταινίας μεταφέρεστε σε post μου για την αντίστοιχη ταινία.
Κωμωδία, Η.Π.Α. 2009 (Έκανε πρεμιέρα στις 15 Οκτωβρίου)
Υπόθεση: O Elliot, στην προσπάθειά του να σώσει από τα χρέη το νεκρό motel που διατηρούν οι γονείς του στο άσημο Catskills (περιοχή έξω από την Νέα Υόρκη), συμφωνεί με τους υπευθύνους του Woodstock Ventures να φέρει το μουσικό φεστιβάλ στην περιοχή του...
Ο δημιουργός Ang Lee (''Brokeback Mountain'') με το ''Taking Woodstock'' μας παρουσιάζει ένα παντελώς υποκειμενικό story και μας εξιστορεί το ''τριήμερο γεμάτο μουσική και ειρήνη'' υπό την οπτική γωνία του πραγματικού Elliot Tiber, που σύμφωνα με τα απομνημονεύματά του είναι ένας από τους κύριους υπευθύνους της γέννησης του Woodstock.
Έτσι λοιπόν όποιος θεατής μπει στη διαδικασία μέσω της ταινίας να γευτεί μια ολοκληρωμένη γεύση από Woodstock μάλλον θα απογοητευτεί. Ο Ang Lee ουσιαστικά μας μιλάει για το Woodstock, χωρίς να μας το δείχνει, με εξαίρεση κάποιες μεμονωμένες σκηνές. Έτσι, στην ταινία η μουσική κατέχει μια υποδιαίστερη θέση, οι αναφορές σε καλλιτέχνες της τότε εποχής είναι μηδαμινές και τα μηνύματα πέρι αγάπης/ειρηνικής συνύπαρξης ελάχιστα. Η λαοθάλασσα που συρρέει για το φεστιβάλ είναι μάλλον το μόνο αξιοσημείωτο πλάνο γύρω από την ατμόσφαιρα του Woodstock.
Όλα τα παραπάνω έχουνε ως αποτέλεσμα η ταινία να περιστρέφεται γύρω από το κεντρικό πρόσωπο, και το πώς αυτό βίωσε το τριήμερο και το πώς το Woodstock επηρέασε την ζωή του ίδιου και φυσικά των γονέων του. Έτσι με κεντρικό άξονα τα τρία πρόσωπα της εβραϊκής οικογένειας χτίζεται ολόκληρη η ταινία.
Τέλος, κρατώντας ως δεδομένο ότι οι γνώσεις και οι απόψεις μου πέρι Woodstock δεν επηρεάστηκαν ή μεταβλήθηκαν μέσω του συγκεκριμένου έργου, και ότι βασικά δεν είδα το βασικό μέρος του φεστιβάλ να εκτυλίσσεται στην οθόνη, το ''Taking Woodstock'' εξαιτίας της ελαφρότητας, της ευχάριστης αφήγησης, των χιουμοριστικών στιγμών και αστείων ρόλων παρακολουθείται άνετα και ευχάριστα.
Experimental Hip Hop, LP (Κυκλοφορεί από τις 21 Οκτωβρίου)
Ουδεμία σχέση έχω με την σύγχρονη Hip Hop μουσική σκηνή, αλλά το ''Α World Without'' θεωρώ ότι είναι δισκάρα. Σίγουρα, θα εκτιμηθεί με το πρώτο άκουσμα και από άτομα που δεν σχετίζονται άμεσα με το συγκεκριμένο μουσικό είδος, όπως εμένα.
Ο εν λόγω δίσκος είναι η πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά του Λονδρέζου Aaron Thomason ή αλλιώς γνωστός ως 2econd Class Citizen. Kαι πράγματι, όπως πολύ ορθά υποδηλώνει και το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο αυτός ο δίσκος, και τα 10 κομψοτεχνήματά του, σου βγάζουν μια αίσθηση αστικής μελαγχολίας, μάλλον της λονδρέζικης μελαγχολίας.
Γενικότερα ακούγοντας τα τραγούδια του άλμπουμ ο ακροατής θα παρατηρήσει την έντονη παρουσία του πιάνου και των βιολιών, ιδιαίτερα μελαγχολικά φωνητικά και έντονα, σκοτεινά break beats. Συνολικά, μια λυρική down-tempo ατμόσφαιρα περιβάλλει και χαρακτηρίζει το όλο δημιούργημα. Σε αρκετές στιγμές του, μου θύμισε τους αγαπημένους U.N.K.L.E, που είναι γνωστοί για τους ηχητικούς πειραματισμούς τους και τη μίξη της ορχηστρικής με την ηλεκτρονική μουσική.
Ξεχωρίζω τα ''A Νew Day'' και ''Τhe Day you're Lost or Found''.
(-) Ο αιφνίδιος θάνατος της 32χρονης ηθοποιού Brittany Murphy από καρδιακή ανακοπή. Φήμες λένε ότι έπασχε από νευρική ανορεξία και εθισμό σε φάρμακα. Θα την θυμόμαστε πάντα από τις συμμετοχές τις σε ταινίες όπως ''8 Mile'', ''Just Married'' και ''Sin City''.
(+) H επιστροφή των τεράστιων Radiohead στο στούντιο από αρχές του νέου έτους, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Ed O'Brien. Mακάρι να συνεχίσουν εκεί που σταμάτησαν με το εκπληκτικό ''In Rainbows'', που φιγουράρει σε αρκετές λίστες κορυφαιών άλμπουμ των 00s.
(-) Oι ανησυχίες μου επιβεβαιώθηκαν. Ο πλέον 42χρονος Schumacher, μετά από τρία χρόνια απουσίας, επιστρέφει ξανά στις πίστες...
(+) O πανέμορφος τέταρτος δίσκος ''Dimensions'' των Αυστραλών Lovetones. Pop/Rock ψυχεδέλεια, μελωδικές συνθέσεις και πολύχρωμα ακούσματα που σε ταξιδεύουν. Μπράβο!
(+) Ο Ρους Γιώργος και το τραγούδι του ''Εξαιρέσεις''. Ένα όμορφο ελληνόφωνο, κιθαριστικό κομμάτι που σου ανεβάζει την διάθεση. Μάλλον το μόνο ικανοποιητικό τραγούδι που άκουσα αυτές τις γιορτές έξω στα Γρεβενά...Το 1999 ξεκίνησε μαζί με φίλους το συγκρότημα ''Λάθος Πόρτα'' και στην συνέχεια σπούδασε τηλεοπτική και κινηματογραφική παραγωγή στην Ιταλία. Το 2007 και 2008 ηχογράφησε δύο demo και επέστρεψε μόνιμα στην Αθήνα. Γνωρίστε τον από το myspace.
(+) H ταινία του 2004, ''Die fetten Jahre sind vorbei''. Μεταφρασμένος τίτλος: ''Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες''. Για άλλη μια φορά ο γερμανικός κινηματογράφος στα καλύτερά του. Φοβερή ταινία για την φιλία, την πλουτοκρατία και τις υπέρμετρες φιλοδοξίες.
(+) 1 χρόνος, 342 Ταινίες, 12 μήνες παραγωγής και 7 λεπτά. Δείτε παρακάτω το υπέροχο βίντεο με μια πολύ καλή μουσική επένδυση και τις χαρακτηριστικότερες σκηνές από πολλές φετινές ταινίες.
Υπόθεση: Ο 28χρονος Brian (Paul Dano) είναι ένας πωλητής στρωμάτων. Μη ικανοποιημένος από τη δουλειά και τη ζωή του, όνειρό του είναι να υιοθετήσει ένα μωρό από την Κίνα. Όταν ο στόχος του αρχίζει να υλοποιείται, γνωρίζει και ερωτεύεται την γοητευτική, αλλά ιδιόρρυθμη Happy (Zooey Deschanel) και η ζωή του ξαφνικά αποκτά νόημα...
Συμπαθέστατο σκηνοθετικό ντεμπούτο του Matt Aselton, που με το ''Gigantic'' δείχνει ότι μπορεί να έχει μια καλή κινηματογραφική πορεία μπροστά του. Σίγουρα, τόσο το ρομαντικό/αισθηματικό, όσο και το κωμικό στοιχείο της ταινίας, παρουσιάζουν αρκετές ελλείψεις ώστε να χαρακτηριστεί ''γιγαντιαία'' η ταινία.
Το ισχυρό ατού της ταινίας θεωρώ προσωπικά πως είναι οι χαρακτήρες της. Όλοι τους, λίγο ή πολύ, παρουσιάζουν μια τρέλα, μια εκκεντρικότητα που τους κάνει ξεχωριστούς. Παρόλο αυτήν την εκκεντρικότητα, κάθε χαρακτήρας δείχνει να είναι ρεαλιστικός. Το ίδιο συμβαίνει και για το συνολικό story. Ναι μεν αυτό περιλαμβάνει αρκετά σουρεαλιστικά γεγονότα και καταστάσεις, αλλά και πάλι δίνει συνεχώς την εντύπωση ότι πατάει στη γη. Αυτό το ευχάριστο παιχνίδι των αντιθέσεων είναι το κύριο χαρακτηριστικό του ''Gigantic''.
Τώρα όσον αφορά το πρωταγωνιστικό δίδυμο νομίζω πως δένουν αρκετά καλά στην οθόνη. Φυσικά ξεχωρίζω για άλλη μια φορά την indie βασίλισσα Zooey Deschanel, που υιοθετεί έναν παρόμοιο χαρακτήρα όπως την αγαπήσαμε στο ''500 Days of Summer''. Και ο Paul Dano όμως ανταποκρίνεται θετικά στον ρόλο του περίεργου και κλειστού Brian. Άλλωστε ο συγκεριμένος ηθοποιός έχει δείξει σε ταινίες όπως τις ''Little Miss Sunshine'', ''Fast Food Nation'' και ''There will be blood'' το πλούσιο ερμηνευτικό του ταλέντο. Να μην ξεχάσω να αναφερθώ και στον ιδιαίτερο και επίμαχο ρόλο του Zach Galifianakis ως τον άστεγο της υπόθεσης, που δίνει έναν ξεχωριστό τόνο στην εξέλιξη της υπόθεσης.
Ήρθε και η στιγμή του συγκεκριμένου blog να παρουσιάσει τους 30 καλύτερους (ή καλύτερα αγαπημένους μου) δίσκους της χρονιάς. Κομμάτια που έλιωσα, καλλιτέχνες που ξαναθυμήθηκα και νέα, φρέσκα ονόματα που γνώρισα και αγάπησα. Όλα στο σημερινό post μου... - Όλα τα comments, θετικά η αρνητικά, είναι καλοδεχούμενα, - Την επόμενη εβδομάδα σειρά έχουνε οι ταινίες, - Υπόσχομαι και μια ειδική εκπομπή, μέσα από το upnloud.gr, στις πρώτες μέρες του νέου έτους, αφιερωμένη στα αγαπημένα μου album της χρονιάς. - Κάνοντας ΚΛΙΚ πάνω στον τίτλο κάθε album, μεταφέρεστε σε review που έγινε για το αντίστοιχο album από το blog μου στο πρόσφατο παρελθόν.
Με ένα όνομα εμπνευσμένο από μια οδό όπου μεγαλώσαν τα μέλη τoυ, το ολόφρεσκο συγκρότημα Princeton από το Los Angeles κυκλοφόρησε το άλμπουμ-ντεμπούτο του ''Cocoon of Love''.
Πρόκειται για μια κιθαριστική indie pop μπάντα που δείχνει θετικά pop δείγματα στην πρώτη τους δουλειά. Όμορφα ενορχηστρωμένα, χαρούμενα και μελωδικά χιτάκια που ακούγονται άνετα οποιαδήποτε χρονική στιγμή. Μουσικά, σαφώς και είναι επηρεασμένοι και από την βρετανική μουσική σκηνή, τη στιγμή που 3 από τα 4 μέλη σπούδασαν στο Λονδίνο και παράλληλα δημιούργησαν και το εν λόγω μουσικό σχήμα.
Ξεχωρίζω τα όμορφα ''Calypso Gold'' και ''Korean War Memorial''. To πρώτο, θεωρώ ότι δένει έξοχα και με τις ερχόμενες γιορτινές ημέρες, και επιπλέον συνοδεύεται από ένα καλοφτιαγμένο και αστείο videoclip, ουσιαστικά μια ταινία μικρού μήκους, που μπορείτε να δείτε παρακάτω.
(+) Η φοβερή ερμηνεία του Nicolas Cage στο ''The Bad Lieutenant''. Σχετικά με την ίδια την ταινία μου άρεσε αρκετά, χωρίς όμως να ενθουσιαστώ. Νομίζω ότι είναι μια καλή αστυνομική περιπέτεια, με ένα πρωταγωνιστή που όσο κυλούν τα λεπτά γίνεται όλο και συγκλονιστικότερος στον ρόλο του. Καιρό είχα να δω έναν τόσο καλό Cage, συγκεκριμένα από την εποχή των ''Adaptation'' και ''Matchstick Men''. Μπράβο!
(+) Το νέο τραγούδι ''Chase the Tear'' των Portishead. To κομμάτι γράφτηκε με αφορμή την ημέρα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και έχει ως σκοπό να ενισχύσει οικονομικά το έργο της Διεθνής Αμνηστίας. Μουσικά πρόκειται για ένα εξαιρετικό σκοτεινό ηλεκτρονικό τραγούδι, και μας δείχνει με τον καλύτερο τρόπο την εξέλιξη του trip hop ήχου τους. Έχω κολλήσει...τo βίντεο πιο κάτω.
( ) Η ταινία ''Funny People'' με τον Adam Sandler, άλλα και άλλους γνωστούς κωμικούς αστέρες του Hollywood. Τι να πω, η ταινία με δίχασε. Κατ'αρχήν είναι ακραία μεγάλη (146 λεπτά!) χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Το πρώτο μισό της ταινίας το βρήκα πάρα πολύ καλό με το δραματικό κομμάτι της ταινίας να ισορροπεί ικανοποιητικά με το κωμικό στοιχείο και η ιστορία να εξελίσσεται ομαλά και όμορφα. Το δεύτερο μέρος δε, το ρομαντικό, είναι γεμάτο κλισέ, άκυρες συναισθηματικές εξάρσεις και διακυμάνσεις από τους πρωταγωνιστές και γενικώς κάπως περιττό...
(+) Ο φετινός δίσκος ''These Four Walls'' των Σκωτσέζων We Were Promised Jetpacks. Wow! Υπέροχα κιθαριστικά χωσίματα, μια διάχυτη και εκρηκτική μελαγχολία και φυσικά η ιδιαίτερη σκωτσέζικη προφορά. Έπρεπε να τον είχα ακούσει κάτι μήνες νωρίτερα...φοβερός. Ακολουθεί βίντεο του κολλητικού ''Quiet little voices'' παρακάτω.
(-) Οι έντονες φήμες για επιστροφή του Michael Schumacher στην Formula 1. All the good things come to an end...είχε πει πολύ σωστά κάποτε η Nelly Furtado...
(-) H βίαια επίθεση κατά του Berlusconi. Όσο σκανδαλιάρης και να είναι και ότι και να έκανε ο Ιταλός πρωθυπουργός στην χώρα του, και όπως φαίνεται έκανε αρκετά, δεν είναι τρόπος αντίδρασης αυτός.
(+) Οι δραστηριότητες του UpnLoud. Mετά το χθεσινό Rock'n'Roll Christmas Party από αύριο συντονιστείτε για τις εκπομπές των παραγωγών με τα μικρόφωνα. Εμείς θα τα πούμε την Τρίτη στις 22.00 με 00.00.
