Last but not least...Music Albums of 2009..2/2

Bat for Lashes - Two Suns

H Νatasha Khan, κατάγεται από το Πακιστάν και μεγάλωσε στην Αγγλία. Με το καλλιτεχνικό της όνομα Bat for Lashes κυκλοφόρησε φέτος το δευτερό της άλμπουμ. Το μουσικό της ύφος θυμίζει κάτι από PJ Harvey, Bjork, Κate Bush και Τori Amos. Όπως ισχυρίζεται η ίδια, η μουσική για αυτήν είναι γεμάτη χρώματα, τοπία και χαρακτήρες. Και έχει απόλυτο δίκαιο, μέσα σε 45 λεπτά, μέσω μιας μυστηριακής/παγανιστικής μουσικής ταυτότητας και γαλήνιας ψυχεδελικής διάθεσης απλά μας ταξιδεύει σε άγνωστους κόσμους.


Fever Ray - Fever Ray

Mε άλλα λόγια το solo project της Karin Dreijer Andersson των Knife. Άκρως μινιμαλιστικό και down tempo, μας παρουσιάζει την απόκοσμη πλευρά της ηλεκτρονικής μουσικής. Τα φωνητικά της Karin, ακούγονται τόσο κρυστάλλινα όσο ποτέ, που τελικά κάποιος ή θα αγαπήσει τον δίσκο ή/και θα βλέπει εφιάλτες σκεφτόμενος ίσως το σκοτεινότερο soundtrack της χρονιάς.




God help the Girl - God help the Girl

O Stuart Murdoch των Belle&Sebastian δημιούργησε το παραπάνω μουσικό σχήμα. Εμένα μου άρεσε ιδιαίτερα και μου θύμισε τα ομορφότερα τραγούδια της γνωστής σκωτσέζικης pop μπάντας. Τα υπέροχα γυναικεία φωνητικά υπογράφει κατά κύριο λόγο η Catherine Ireton και η επιστροφή στην γλυκιά και ανέμελη pop μουσική των 60s είναι πλέον γεγονός. Απλό, φινετσάτο και με μια υπέροχη retro αισθητική δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο.



Lolek - Alone

Άλλος ένας αξιόλογος φετινός δίσκος της πατρινής Inner Ear Records. Μελαγχολία, μοναξιά, θλίψη και απελπισία. Μέσω των πικρών στίχων, των αισθαντικών φωνητικών του Γιάννη Αναγνωστάτου και της λιτής, αλλά πανέμορφης μουσικής  βγάζει με τεράστια αποτελεσματικότητα τα παραπάνω συναισθήματα στην επιφάνεια. ¨Ενας προσωπικός δίσκος, που με κύριο χαρακτηριστικό την ύπαρξη της ακουστικής κιθάρας και την δευτερεύουσα παρουσία άλλων οργάνων (τύμπανα, ακορντεόν, πιάνο) δημιουργεί μια ξεχωριστή μελαγχολική μουσική ατμόσφαιρα που αξίζει να βιώσουμε.

Soap & Skin - Lovetune for Vacuum

Συνεχίζω να απορώ πώς ένα 18χρονο κορίτσι μπορεί να εκφραστεί μουσικά κατά αυτόν τον εσωστρεφή και ιδιαίτερο τρόπο όπως το κάνει η Anja Plaschq από την Αυστρία. Η νεαρή τραγουδοποιός μας μιλάει μέσα από τον υπέροχο δίσκο της για τον έρωτα και τον θάνατο με έναν τρόπο που θα ζήλευαν σήμερα τεράστιες μουσικές προσωπικότητες όπως η Tori Amos ή η PJ Harvey. Ένα άλμπουμ μελαγχολικό, με παραμυθένια αισθητική και φρέσκα φωνητικά μας προκαλεί να το ακούσουμε και να το αγαπήσουμε.