Είναι ο νέος, 9ος προσωπικός δίσκος του 50χρονου πλέον Steven Patrick Morrissey, και ο πρώτος που ακούω ολοκληρωμένα από αυτόν.Από τον τραγουδιστή των Smiths, που άφησαν την δική τους σφραγίδα στην μουσική των 80s, είχα ακούσει μόνο μεμονωμένα κάποια εκπληκτικά τραγούδια, όπως το ''Let me kiss you'' και το ''You have killed me''.
Ακούγοντας το ''Years of Refusal'' (κυκλοφορεί εδώ και 2 μήνες) συνηδειτοποίησα αμέσως ότι πρέπει να ακούσω και προηγούμενες του δουλειές, μιας και ενθουσιάστηκα από τον συγκεκριμένο δίσκο.
Μια είναι η κατάλληλη λέξη να περιγράψει κανείς τον δίσκο, είναι δυνατός.Περιέχει δυνατές κιθάρες, δυνατά τύμπανα, δυνατούς στίχους και φυσικά μια δυναμική φωνή του Morrissey.
Και τα 12 κομμάτια που περιέχει ο δίσκος ακούγονται και με το παραπάνω, χωρίς πιστεύω να υστερεί κάποιο ενάντι των άλλων.Υπάρχουν γρήγορα κομμάτια με καλύτερο παράδειγμα το ''Something is squeezing my skull'', αλλά και αργά, παράλληλα όμως και επιβλητικά, όπως το ''It's not your birthday anymore''.Ξεχωρίζω, με ιδιαίτερη δυσκολία, τα ''Sorry doesn't help'', ''I'm OK by myself'' και το cathy ''I'm throwing my arms around Paris'', που παίζει συνεχώς στο RepublicRadio.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου