The Visitor

Παρόλου που έχουν περάσει αρκετές εβδομάδες από τότε που είδα την ταινία 'The Visitor', με αφορμή την πρεμιέρα της αυτήν την εβδομάδα στις αίθουσες θα αναφερθώ σε αυτήν.

Υπόθεση: Ο βαρετός και μίζερος καθηγητής Οικονομικών Γουόλτερ (Richard Jenkins) ζει και εργάζεται στο πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ.Εδώ και καιρό έχει χάσει το πάθος του για οτιδήποτε και ζει μονότονα και μηχανικά.Όταν το πανεπιστήμιο τον στέλνει για ένα συνέδριο στη Νέα Υόρκη εκπλήσσεται όταν στο διαμέρισμα που νοικιάζει βρίσκει ένα ζευγάρι μεταναστών, θύματα κτηματομεσιτικής απάτης.Ο Γουόλτερ αντί να διώξει τον Συριανό Τάρεκ και την κοπέλα του από την Σενεγάλη μένει μαζί τους στο σπίτι και έτσι η ζωή του αλλάζει..

Η ταινία του Tom McCarthy διαπραγματεύεται με τα ζητήματα της μετανάστευσης και της ξενοφοβίας.Αναφέρεται τόσο στους μετανάστατες που αναζητούν μια καλύτερη τύχη, όσο και στους πολίτες του δυτικού κόσμου, που ζουν μέσα στη μοναξιά και στη ρουτίνα.
Βλέπουμε τον πρωταγωνιστή Richard Jenkins στον ουσιαστικά πρώτο πρωταγωνιστικό του ρόλο στην μεγάλη, σε διάρκεια, καριέρα του.Και τα πάει πολύ καλά, ως υποψήφιος Α'Ανδρικού Ρόλου στα φετινά Oscars.
Ο Γουόλτερ μας δείχνει με έναν ουσιαστικό τρόπο το πώς από τη μια στιγμή στην άλλη, η ζωή καθενός μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο.Στη συγκεκριμένη περίπτωση, μέσω μιας ανθρώπινης γνωριμίας.Ο πρωταγωνιστής έτσι βρίσκει ξάνα νόημα και ρυθμό στη ζωή του, έρχοντας σε επάφη απρόσμενα με άτομα που δεν περίμενε ποτέ να γνωρίσει.Ο δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ του καθηγητή και του Τάρεκ είναι η μουσική, συγκεκριμένα το αφρικανικό τύμπανο.Ο Τάρεκ βγάζει τα προς το ζην παίζοντας τύμπανο και πείθει και τον Γουόλτερ να το κάνει.Με αυτόν τον τρόπο, ο Γουόλτερ αποκαλύπτει τις καλά κρυμμένες επιθυμίες του και αναπτύσσει το νέο ενδιαφέρον του στη μουσική.Αυτό αντικατοπτρίζεται πλέον και σε όλα τα επίπεδα της ζωής του..γίνεται πιο κοινωνικός,φιλικός,ευδιάθετος,ανακαλύπτει τον έρωτα και την βαθιά φιλία και μαθαίνει σύντομα να βοηθάει τον συνάνθρωπό του σε δύσκολες καταστάσεις (εδώ απέλαση).

O Tom McCarthy παρά τις όποιες σκηνοθετικές αδυναμίες του, δίνει μια ανθρώπινη και πολύ ευαίσθητη ταινία.Μια ταινία που μας βάζει σε σκέψεις και αξίζει την προσοχή μας.