Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

Strawberry Swing από Coldplay


Νέο single από το υπέροχο ''Viva la Vida or Death and all his Friends'' από τους Coldplay. Δεν θα σταθώ τόσο στο τραγούδι, που είναι από τα αγαπημένα μου από τον δίσκο, γλυκό, μελωδικό και καλοκαιρινό, επέλεξαν να το κάνουν single την καταλληλότερη στιγμή. Αυτό που πραγματικά με ενθουσίασε είναι το videoclip. Αξιοσημείωτο είναι ότι δεν παρατήρησα κανένα αρνητικό σχόλιο στο youtube, ιδίως και από άτομα που δηλώνουν την δυσαρέσκεια τους για το συγκρότημα ή το κομμάτι.
Χάρηκα γιατί είχα καιρό να δώ καλό videoclip από τους Coldplay. Tι να πρωτοθυμηθώ, το γελοίο και κακόγουστο ρομποτάκι στο ''Talk'' ή τα παντελώς αδιάφορα πρόσφατα ''Viva la Vida'' και ''Violet Hill''.
Το χεράκι τους στο ''Strawberry Swing'' έβαλε η καλλιτεχνική ομάδα Shynola, που στο παρελθόν έχουνε συνεργαστεί με τους Radiohead, Blur και τους Queens of the Stone Age. Tο αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από εκπληκτικό. Βλέπουμε τον αληθινό Chris Martin ως υπερήρωα να μπαίνει σε περίεργες περιπετειώδεις καταστάσεις για να σώσει μια κοπέλα...
Η παρουσία και η προσαρμογή του ζωντανού Chris μέσα σε έναν φανταστικό καρτουνίστικο κόσμο παρουσιάζεται, με την απαραίτητη φαντασία και την κατάλληλη τεχνογνωσία από τους Shynola, ως υψηλή κινηματογραφική τέχνη.

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2009

Still Night, Still Light από Au Revoir Simone


Το μουσικό σχήμα Au Revoir Simone αποτελείται από τρεις όμορφες κοπέλες, την Annie Hart, την Erika Forster και την Heather D'Angelo. Και οι τρεις κατάγονται από το Brooklyn της Νέας Υόρκης, και όπως αναφέρει η ίδια η Heather παίζουν ''electronic lo-fi keyboard pop'', και πιστεύω ότι το κάνουν περίφημα, ακούγοντας την τρίτη τους δισκογραφική δουλειά ''Still Night, Still Light''.
Ακούγοντας κανείς το άλμπουμ θα γευτεί απλή synth/folk pop, και θα συμπεράνει την απόλυτη κυριαρχία των keyboards σε αυτήν τους την προσπάθεια. Γενικά, εκτός από την όμορφη παρουσία των πλήκτρων που δημιουργούν μια μελωδικότατη ατμόσφαιρα σε όλο το μήκος του δίσκου, στο ύψος των περιστάσεων στέκονται και οι γλυκές, θηλυκές φωνές των κοριτσιών.
Το όνομα του συγκροτήματος προέρχεται από την ταινία ''Pee-Wee's Big Adventure'' (1985), και συγκεκριμένα από μια ατάκα του πρωταγωνιστή που φωνάζει σε μια σερβιτόρα (Simone) καθώς αυτή φεύγει για το Τέξας, ''Au Revoir Simone''..
Ξεχωρίζω το χορευτικό ''Anywhere you looked'' και το ιδιαίτερο ''Knight of Wands''.

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009

Sunshine Cleaning (Στεγνό Καθάρισμα)



Υπόθεση: Οι δύο αδερφές Rose (Amy Adams) και Norah (Emily Blunt), με πολλά προβλήματα στον προσωπικό και επαγγελματικό τομέα, αποφασίζουν να ανοίξουν μια επιχείρηση με την ονομασία ''Sunshine Cleaning''. Mε την συγκεκριμένη υπηρεσία αναλαμβάνουν τον καθαρισμό σε χώρους εγκλημάτων. Πλάι στις δύο αδερφές στέκονται ο υπερδραστήριος πατέρας τους και ένας ιδιαίτερος πιτσιρικάς, ο γιός της Rose. Έτσι λοιπόν, αυτή η ασυνήθιστη οικογένεια, παρά τις κακουχίες και τα μπλεξίματα, προσπαθεί να τα βγάλει πέρα στη ζωή..

Οι παραγωγοί της feel good ταινίας ''Little Miss Sunshine'' επιστρέφουν με άλλη μια ταινία ανεξάρτητης παραγωγής, το γλυκόπικρο ''Sunshine Cleaning''. Το κοινό στοιχείο που μοιράζονται οι δύο ταινίες δεν είναι μόνο η λέξη ''sunshine'', αλλά και το θεματικό τους περιεχόμενο. Προβληματικές οικογένειες, ερωτικές απογοητεύσεις, επαγγελματικά αδιέξοδα, το νόημα της ζωής. Ζητήματα που ευαισθητοποιούν και τον μέσο θεατή, για αυτό και θα απολαύσει και τις δύο ταινίες, βλέποντας ζωντανά επί της οθόνης τα προβλήματα που απασχολούν τον ίδιο, ή τον γείτονα του.
Τώρα όσον αφορά το ''Στεγνό Καθάρισμα'' πρόκειται για μια αξιόλογη δραματική κωμωδία, που κρατώντας ένα χαλαρό ύφος, κυμαινόμενο σε ρεαλιστικά επίπεδα, ισορροπεί άριστα ανάμεσα στην μελαγχολία και στο χιούμορ. Δυνατό χαρτί της ταινίας αποτελούν οι χαρακτήρες και το ταλέντο των πρωταγωνιστών της. Η Amy Adams, και μετά το ''Doubt'', δείχνει ρεαλιστική, προσιτή και γλυκιά. H Emily Blunt δείχνει ότι μάλλον είναι η καλύτερη νεαρή ηθοποιός που μπορεί να ενσαρκώσει τον ρόλο του θηλυκού-μαγκάκι. Τέλος, ο πιτσιρικάς, με το εκκεντρικό του προφίλ, σου φτιάχνει αμέσως την διάθεση.

Τρίτη 28 Ιουλίου 2009

Lungs από Florence + the Machine


Ο πιο πολυαναμενόμενος δίσκος (για μένα τουλάχιστον) για τον καλοκαιρινό μήνα που διανύουμε. Οι Florence + the Machine, μετά την γιγαντιαία εικόνα που έστησαν τα ΜΜΕ για λογαριασμό τους και το υπέροχο EP τους ''A lot of Love, a lot of Blood'', δημιούργησαν υψηλές προσδοκίες για την πρώτη τους ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά.
Το μουσικό αποτέλεσμα μπορούν να μας το παρουσιάσουν με περηφάνια, αφού δεν τα πήγαν καθόλου άσχημα. Βέβαια κατά την γνώμη μου, με εξαίρεση το άπαιχτο ''Rabbit Heart'', απουσιάζει από τον νέο δίσκο άλλος ένας ύμνος της pop μουσικής. Εννοείται πως στον δίσκο συμπεριλαμβάνονται και τα εξαιρετικά singles ''Dog Days are Over'', ''Kiss with a Fist'' και ''You've got the Love''. Αλλά αυτά είναι γνωστά εδώ και καιρό, και βρίσκονται στο προαναφερόμενο EP τους.
Και τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου, χωρίς να έχουν τον δυναμισμό και το πιασιάρικο ρυθμό των παραπάνω τραγουδιών, σαφώς και δεν υστερούν σε ομορφιά και δημιουργικότητα.
Βέβαια highlight του δίσκου πιστεύω πως είναι για άλλη μια φορά τα δυνατά πνευμόνια και η ανατριχιαστική, δυναμική και εκφραστικότατη φωνάρα της Florence Welch. Aν συνδυάσεις το παραπάνω δεδομένο με όμορφη βρετανική pop/soul παίρνεις το ''Lungs''.

Κυριακή 26 Ιουλίου 2009

Notte Sento (Μια νύχτα στη Ρώμη)


Υπόθεση: Μια κωφάλαλη κοπέλα αναγκάζεται να περάσει μια ολόκληρη νύχτα στην αιώνια πόλη, εφόσον ακυρώνεται η διαδρομή του τρένου που θα την πήγαινε στο Μιλάνο. Εντελώς απρόσμενα όμως συναντά έναν άγνωστο νεαρό που μετατρέπει την αναγκαστική διαμονή της σε μια ευχάριστη, διασκεδαστική και ρομαντική νύχτα..

Η ενδιαφέρουσα ταινία μικρού μήκους ''Notte Sento'' του Ιταλού σκηνοθέτη Daniele Napolitano κρατάει μόνο 7 λεπτά. Σε αυτό το περιορισμένο χρονικό διάστημα, ο ευχάριστος τρόπος αφήγησης συνοδευόμενος από όμορφη μουσική μας δίνει την δυνατότητα να παρακολουθήσουμε μια γλυκόπικρη ερωτική ιστορία. Χωρίς να μπορούν να επικοινωνήσουν με λόγια, οι δύο πρωταγωνιστές χρησιμοποιούν εύστοχα τα βλέμματα, το χαμόγελο και τις εκφράσεις τους.
Να τονίσω ότι η πρωταγωνίστρια είναι απλά απίστευτη και απερίγραπτα όμορφη. Καιρό είχα να δώ τέτοιο χαμόγελο και τέτοιο παρουσιαστικό στην οθόνη..
Τέλος, δεν θα πρέπει να σας δημιουργηθεί η εσφαλμένη εντύπωση ότι η ροή της ταινίας ''κολλάει''. Αυτό που κάνει ιδιαίτερη την ταινία είναι ότι χρησιμοποιεί την τεχνική stop motion. Έτσι χρησιμοποιήθηκαν 4500 στατικές φωτογραφίες για να δημιουργηθεί!

Δείτε την ολόκληρη στο παρακάτω βίντεο..

Σάββατο 25 Ιουλίου 2009

Crying Lightning από Arctic Monkeys


Νέο άλμπουμ και νέο single για τους Arctic Monkeys, αν και προσωπικά θα προτιμούσα ο frontman τους Alex Turner να συνέχιζε το επιτυχημένο, νοσταλγικό project του ''The Last Shadow Puppets'' με το φιλαράκι του Miles Kane (The Rascals).
Το πρώτο single του τρίτου τους δίσκου ''Humbug'', που κυκλοφορεί τέλη Αυγούστου, ονομάζεται ''Crying Lightning''. Με το συγκεκριμένο κομμάτι το συγκρότημα διαφοροποιείται ελαφρώς από τις προηγούμενες δουλειές του, δυναμικοί μεν όπως πάντα, αλλά και αρκετά σκοτεινός ο ήχος τους αυτήν την φορά. Σιγά σιγά αρχίζει και μου αρέσει, περιμένοντας βέβαια και τα υπόλοιπα τραγούδια του νέου δίσκου..
Το videoclip, αρκετά σκοτεινό και περίεργο, κυκλοφόρησε πριν από λίγες ώρες..

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

The Hangover



Υπόθεση: Λίγες μέρες πριν από τον γάμο του, ο Doug και οι τρεις φίλοι του πηγαίνουν στο Las Vegas για ένα αξέχαστο bachelor party. Όταν όμως την επόμενη μέρα ξυπνούν, εκτός από έναν τρομερό πονοκέφαλο και την απώλεια μνήμης για τα χθεσινά κατορθώματα τους, αγνοείται και η τύχη του γαμπρού! Έτσι στον περιορισμένο χρόνο που τους απομένει, πρέπει να θυμηθούν όλα τα χθεσινά γεγονότα ώστε να βρούν τον γαμπρό και να γυρίσουν πίσω στο Los Angeles για τον γάμο...

Εντελώς απρόσμενα κατάφερα να δω το ''The Hangover'' χθες το βράδυ..και μετέπειτα κοιμήθηκα ευτυχισμένος! Τι να πρωτοπώ, για την από το πουθενά εμφάνιση μιας τεράστιας τίγρης μέσα σε ένα ξενοδοχείο, τον Mike Tyson που τραγουδούσε το ''In the air tonight'', τον γελοίο Κινέζο μαφιόζο ή τον απίστευτο δικό μας Zach Galifianakis.
Καταρχήν η αφήγηση και η εξέλιξη της ταινίας είναι πανέξυπνα δοσμένη, δείχνοντας εξαρχής ότι κάτι θα πάει στραβά στο Las Vegas και αφήνοντας μετέπειτα τους ήρωες της ταινίας και εμάς να συμπληρώσουμε το ξεκαρδιστικό παζλ των γεγονότων (δείτε τους τίτλους τέλους για την ολοκληρωμένη αποκάλυψη των γεγονότων).
Την δυναμικότητα και την επιτυχία της ταινίας την αντικατοπτρίζουν όμως οι πρωταγωνιστές. Πραγματικά, οι τέσσερις φίλοι είναι το κάτι άλλο. Έχουμε έναν δάσκαλο/ανώριμο/ωραίο/γυναικά, έναν φλώρο/τρώω ξύλο από την γκόμενα/οδοντίατρο, τον γαμπρό/σχετικά υπεύθυνο/καλό παιδί και φυσικά τον Zach Galifianakis, που είναι ο ορισμός του πυροβολιμένου/ακάκου/στην κοσμάρα του χοντρούλη! Όλοι παίζουν τόσο ρεαλιστικά που θα μπορούσες να τους συναντήσεις σε ένα μπαρ το βράδυ να διασκεδάζουν..και όμως μπλέκονται σε απίστευτες σουρεαλιστικές καταστάσεις.
Αντίθετα με αυτά που άκουσα, δεν παρατήρησα να υπάρχουν τόσα χοντροειδές και σεξιστικά αστεία στην ταινία.
Το μόνο πράγμα που περίμενα να δώ και τελικά δεν εντόπισα ήτανε οι συνεχόμενες αστείες στιγμιαίες ατάκες. Γενικά εννοείται πως υπάρχουν πολλές αστείες ατάκες κατά την διάρκεια της ταινίας, αλλά αυτό που πιστεύω μένει στον θεατή είναι η συνολικά χιουμοριστική, ανατρεπτική και άκρως διασκεδαστική εικόνα της ταινίας και όχι τόσο μεμονωμένες ατάκες των πρωταγωνιστών. Και τέλος, αν δεν ψήθηκατε ακόμη να πάτε να δείτε την ταινία, πάτε και δείτε την μόνο και μόνο για τον Zach, απλά μυθική η ερμηνεία και η γενικότερη παρουσία του...

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2009

Miike Snow από Miike Snow


To τρίο Miike Snow αποτελείται από έναν Αμερικανό και δύο μουσικούς παραγωγούς από την Σουηδία που έχουνε συνεργαστεί στο παρελθόν με ηχηρά ονόματα της μουσικής βιομηχανίας όπως την Madonna, Kylie Minogue και Morcheeba.
Μας προσφέρουν χαρούμενη και δροσερή electro pop μουσική με τον καλύτερο τρόπο. Η γλυκανάλατη και παιχνιδιάρικη pop μουσική τους, εμπλουτισμένη με την παρουσία πιάνου, δημιουργεί έντεκα όμορφα ραδιοφωνικά χιτάκια.
Το μόνο αρνητικό που μπορώ να τους καταλογίσω είναι ότι όλα τα τραγούδια τους είναι πανομοιότυπα τόσο στον ρυθμό, όσο και στην ένταση (χωρίς ιδιαίτερα ανεβάσματα και κατεβάσματα).
Ξεχωρίζω τα: ''Song for No One'' και ''A Horse is not a Home''.

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009

3 από Nouvelle Vague


Οι Γάλλοι Nouvelle Vague μου άρεσαν από την πρώτη στιγμή που τους άκουσα. Η συνταγή τους, σύμφωνα με τους δημιουργούς του project Marc Collin και Olivier Libaux απλή, ''παίρνουμε τα τραγούδια που αγαπήσαμε στα νιάτα μας και φτιάχνουμε έναν δίσκο με απροσδόκητες διασκευές τους''. Τα περισσότερα τραγούδια ανήκουν στην new wave εποχή των 80's. Πολλά άτομα μπορεί να θεωρούν ιεροσυλία αυτό που κάνει το συγκροτήμα, και τους δικαιολογώ, ιδίως αν έχουνε μεγαλώσει με ύμνους τραγούδια της εποχής τους όπως το ''Blue Monday'' και το ''God Save the Queen'', και ξαφνικά τα ακούνε αρκετά διαφοροποιημένα. Εγώ πάλι βρίσκω ευχάριστο τον τρόπο παρουσίασης των κομματιών. Εναλλακτικός, χαριτωμένος και μελωδικός, σε ρυθμούς easy listening.
Τώρα όσον αφορά τον τρίτο τους δίσκο, τον ''3'', τον βρήκα και αυτόν αρκετά καλό. Βέβαια, θεωρώ καλύτερους και πληρέστερους τους προηγούμενους δύο. Θετικό το γεγονός πως αυτήν την φορά συμμετέχουν στα φωνητικά και οι αυθεντικοί τραγουδιστές των εκτελέσεων όπως ο Martin Gore των Depeche Mode.
Αγαπημένα κομμάτια: Το ''Master&Servant'' (Depeche Mode) και το ''Road to Nowhere'' (Talking Heads).

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009

Taken (Η αρπαγή)


Υπόθεση: Ο Bryan (Liam Neeson) αβοήθητος και όντας στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού γίνεται μάρτυρας της απαγωγής της ίδιας του της κόρης στο Παρίσι, μέσω ενός κινητού τηλεφώνου. Ως πρώην μυστικός πράκτορας και με σύμμαχο το ισχυρό πατρικό του ένστικτο ξεκινά ένα περιπετειώδης ταξίδι και μια ανελέητη μάχη κατά του παριζιάνικου υπόκοσμου.

Σίγουρα ένα σενάριο που περιλαμβάνει απαγωγές, ανθρωποκυνηγητά και εκδικήσεις είναι αρκετά κοινότυπο και συνηθισμένο. Η διαφορά του ''Taken'' από άλλες ταινίες του είδους ακούει στο όνομα του Liam Neeson.
Ο Ιρλανδός πρωταγωνιστής μας χαρίζει μια γερή δόση ανθρωπιάς μέσα από ένα φαινομενικά βίαιο και εκδικητικό ρόλο. Συγκεκριμένα αντικατοπτρίζει με εμφανή αποτελεσματικότητα και πειστικότητα το πατρικό του ένστικτο. Βέβαια, δεν λείπουν από την ταινία κάποιες υπερβολικές σκηνές που μάλλον θα ταίριαζαν γάντι σε οποιονδήποτε κινηματογραφικό υπερήρωα. Επίσης, πολύ καλή και η σκηνοθετική δουλειά που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή και διευρύνει την αίσθηση της έντασης. Έτσι, σίγουρα θα απολαύσει κανείς την καταιγιστική δράση και τους ταχύτατους ρυθμούς.
Γενικά πρόκειται για μια καλή ταινία που υπόσχεται έντονη δράση και επιπρόσθετα διατηρεί και ένα ελαφρύ ύφος, που δεν κουράζει καλοκαιριάτικα.

Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Έχεις ''κοννέ''? Κάνεις μεταπτυχιακό!


Λίγο πολύ όλοι μας γνωρίζουμε πόσο σημαντικό είναι να έχεις γνωστούς και τις απαραίτητες διασυνδέσεις σε οποινδήποτε τομέα στην Ελλάδα, αν θέλεις να προκόψεις. Αν βλέπεις όμως και πραγματικές αποκαλύψεις-σκάνδαλα, όπως το παραπάνω έγγραφο που αποκάλυψε προχθές το ΒΗΜΑ, το πράγμα καταντάει πραγματικά τραγικό, για γέλια και για κλάματα!
Μάλλον για το μεταπτυχιακό, πραγμά το οποίο σιγά σιγά πρέπει να απασχολεί και εμένα, δεν μετράει τόσο ο βαθμός ή άλλες ικανότητες ή εμπειρίες που σχετίζονται με το αντικείμενο, αλλά οι γνωριμίες. Φτάνει να είσαι μέλος ενός κόμματος, σύμβουλος του νομάρχη ή να εργάστηκες ως δημοσιογράφος στην Ετ3.
Το παραπάνω έγγραφο αφορά τους υποψηφίους μεταπτυχιακού προγράμματος για την Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ και νομίζω ότι δεν αποτελεί εξαιρέση.
Η λύση, αν και σαφώς ακριβότερη, μεταπτυχιακό στο εξωτερικό..

Κυριακή 12 Ιουλίου 2009

Jet Black από Gentleman Reg


Ο Reg Vermue, που στο προσωπικό του project ''Jet Black'' παρουσιάζεται ως Gentleman Reg, είναι ένας σχετικά άγνωστος τραγουδοποιός από τον Καναδά. Με τον συγκεκριμένο δίσκο, και τον πρώτο του που θα πωλείται και στις ΗΠΑ, προσπαθεί να γίνει γνωστός και εκτός συνόρων.
Και πραγματικά σε αυτήν του την προσπάθεια που καταβάλλει, αξίζει να του δώσουμε λίγη προσοχή.
Πίστευω ότι το δυνατό χαρτί του Reg είναι η ίδια του η φωνή. Μελωδική και έντονα συναισθηματική ανεβάζει στροφές όποτε χρειάζεται, ενώ άλλες στιγμές λειτουργεί απαλά και ήρεμα. Γενικά ο δίσκος ανήκει στον χώρο του indierock, έχοντας και αρκετά folkpop στοιχεία.
Ξεχωρίζω τα: ''How we exit'' και ''When heroes change professions''.

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009

Shia LaBeouf - Το νέο πρόσωπο των Blockbuster


Ο 23χρονος ηθοποιός Shia LaBeouf είναι στον καλύτερο δρόμο να γίνει μελλοντικά ο νέος σταρ του Hollywood. Ήδη θεωρείται από τους πιο περιζήτητους ηθοποιούς και αποτελεί το αγαπημένο παιδί του σπουδαίου Steven Spielberg. Γεννημένος σε μια αφροαμερικανική γειτονιά στο Los Angeles μεγάλωσε σε ένα άστατο και δύσκολο περιβάλλον και με γονείς χίπηδες!
Εγώ προσωπικά τον πρωτοείδα στο ''Disturbia'' και αργότερα στο ''Eagle Eye''. Φαίνεται να του ταιριάζουν ταινίες-ρόλοι που σχετίζονται με περιπέτεια και δράση και νομίζω ότι είναι καλός σε αυτό. Μάλλον το Hollywood βρήκε ένα φρέσκο πρόσωπο που μπορεί να πρωταγωνιστεί σε αμερικανιές/blockbuster.
Ο Shia συμμετείχε στο νέο ''Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull'', στο προπέρσινο ''Transformers: The Game'' και φυσικά στο φετινό sequel ''Transformers: Revenge of the Fallen'', που δεν έχω δει ακόμη.
Όσον αφορά τις γυναίκες δεν πρέπει να τα πάει και άσχημα. Αν και δεν δηλώνει γυναικάς, φήμες τον θέλουν να τα έχει με την εκρηκτική συμπρωταγωνίστρια του από τα Transformers Megan Fox.
Γενικά πιστεύω ότι πρόκειται για έναν καλό ηθοποιό, όπως δείχνουνε τα πρώτα του δείγματα, που θα απασχολεί την βιομηχανία του κινηματογράφου και θεάματος και στο μέλλον.

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009

Wolfgang Amadeus Phoenix από Phoenix


Οι Phoenix είναι ένα rock/pop συγκρότημα από τις Βερσαλλίες της Γαλλίας. Με το Wolfgang Amadeus Phoenix κυκλοφορούν τον τέταρτό τους δίσκο και τον πρώτο που ακούω προσωπικά από αυτούς. Η μουσική τους έχει χρησιμοποιηθεί επιτυχώς σε ταινίες της Sofia Coppola, συγκεκριμένα στα εξαιρετικά ''Lost in Translation'' και ''Marie Antoinette'', εφόσον η δημιουργός των παραπάνω ταινιών διατηρεί σχέση με τον τραγουδιστή τoυ σχήματος Thomas Mars.
Ο δίσκος, που έχει πάρει πολύ καλές κριτικές από παντού, πραγματικά άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και σε μένα. Πρόκειται για έναν δίσκο που παίζει στα όρια της όμορφος pop, electro, disco και progressive rock. Μπορεί άνετα να σου φτιάξει την διάθεση με τα γλυκά,πλούσια και πολυεπίπεδα ακούσματά του.
Αγαπημένα κομμάτια: Σίγουρα το πάρα πολύ καλό ''Lisztomania'', το πιασιάρικο ''Fences'' και το ατμοσφαιρικότατο,ταξιδιάρικο instrumental κομμάτι ''Love like a Sunset''.

Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

Martyrs (Μάρτυρες)



Υπόθεση: Μέρος Α': Η Lucie μετά από πολλά χρόνια βρίσκει και δολοφονεί τους ανθρώπους που έκαναν την παιδική της ζωή σε ένα ίδρυμα κόλαση...Μέρος Β': Η φίλη της, η Anna, προσπαθώντας να βοηθήσει την κατάσταση, πηγαίνει να συναντήσει την Lucie, αλλά αργότερα πιάνεται η ίδια αιχμάλωτη...

Απλά ο ορισμός του τρόμου. Ντρέπομαι για αυτά που λέω, αλλά μια ταινία τρόμου που επιδιώκει να σε αναστατώσει, να σε αηδιάσει, να σε τρομάξει μέχρι που δεν γίνεται, έτσι πρέπει να είναι. Το γαλλικό Martyrs πετυχαίνει όλα τα παράπανω, εφόσον είναι ότι πιο ωμό, σαδιστικό, ρεαλιστικό και άρρωστο έχει βγει τα τελευταία χρόνια. Και το βασικότερο, βάζει τον θεατή στην δεινή θέση των κοριτσιών.
Αν ήξερα το πώς θα εξελίσσονταν η ταινία, ειδικά το β'μέρος, μάλλον δεν θα την έβλεπα. Πιστεύω ότι η ταινία αγγίζει τα όρια της τέχνης του κινηματογράφου όσον αφορά το αίμα και την βία. Ταινίες όπως τα Saw και Hostel, είναι χωρίς υπερβολή, κωμωδίες μπροστά στην συγκεκριμένα ταινία.
Ιδίως το β΄μέρος, μέχρι και το ''λυτρωτικό'' τέλος, συγκλονίζει, συγκινεί και σοκάρει. Όχι ότι υστερεί ιδιαίτερα σε απερίγραπτη άρρωστη ατμόσφαιρα, φοβερές εικόνες και καθηλωτική μουσική το α'μέρος.
Η ταινία, λόγω της ιδιαιτερότητάς της, όπως διάβασα δεν πρόκειται να βγεί στις αίθουσες. Θα την περιμένουμε σε dvd...

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

Polly Scattergood


Αν ο δίσκος-ντεμπούτο της Polly Scattergood ήτανε ταινία, σίγουρα θα ήτανε ένα καλό ρομαντικό δράμα, με μερικές χαρούμενες και πολλές λιγότερο χαρούμενες στιγμές. Η φωνή της 22χρονης γαλανομάτας Βρετανίδας μοιάζει να είναι ένα κράμα των φωνών των Tori Amos, Bjork και Kate Bush. Άλλοτε εκφράζεται σκοτεινά και λυπημένα, ενώ κάποιες στιγμές την βρίσκουμε κάπως πιο pop. Το σίγουρο είναι ότι η αισθαντική και εύθραυστη φωνή της συνοδεύει το κάθε της τραγούδι, δημιουργώντας έτσι έναν ξεχωριστό και βαθύ δίσκο.
Ξεχωρίζω τα ''Please don't touch'', ''Bunny Club'' και ''Breathe In breathe Out''.

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009

Pink Panther 2 (Ροζ Πάνθηρας 2)



Υπόθεση: Διάφορα έργα αμύθητης αξίας ανά τον κόσμο ξαφνικά εξαφανίζονται. Σε αυτά συμπεριλαμβάνεται και το πασίγνωστο γαλλικό διαμάντι ''Ρόζ Πάνθηρας''. Έτσι για άλλη μια φορά αναλαμβάνει την επιχείρηση αναζήτησης ο Επιθεωρητής Κλουζό (Steve Martin). Αυτή τη φορά περιτριγυρίζεται από μια dream team επιθεωρητών για να τον βοηθήσουν στο δύσκολο έργο του.

Σεναριακά και σκηνοθετικά το ''Pink Panther 2'' βαδίζει στα ίδια και στάσιμα μονοπάτια της πρώτης ταινίας του 2006. Ενοχλητικό βρήκα και το γεγονός ότι όλοι οι ηθοποιοί ανεξαιρέτως εθνικότητας και επαγγέλματος στην ταινία μιλάνε μόνο αγγλικά. Κατά αυτόν τον τρόπο καταντούν σε πολλά σημεία υπερβολικά ψεύτικοι οι διάλογοι.
Για όλα τα παραπάνω μας αποζημιώνει για άλλη μια φορά ο απίστευτος και ξεκαρδιστικός Steve Martin. Οι περίεργες κινήσεις και χειρονομίες του, τα γελοία κοστούμια και κυρίως η περίεργη γαλλική του προφορά, απλά δημιουργούν μια ευχάριστη και άκρως διασκεδαστική ταινία. Αξέχαστη η σκηνή με τον ''Πάπα'' στο Βατικανό. Συμμέτεχουν, αν και περιορισμένα, οι Andy Garcia και Jean Reno.
Κυκλοφορεί σύντομα σε dvd.