Gran Torino

Η καλύτερη ταινία, ίσως μετά το Slumdog Millionaire, που είδα τους τελευταίους μήνες.

Υπόθεση:O Clint Eastwood ενσαρκώνει τον Γουόλ Κοβάλσκι, έναν μίζερο,δύστροπο και ρατσιστή βετεράνο του πολέμου της Κορέας.Μετά το θάνατο της γυναίκας του ζει μόνος του, απομακρυσμένος από τα παιδιά του.Νιώθει την γειτονιά του πλέον ξένη, εφόσον γέμισε από συμμορίες Χμονγκ, Λατινοαμερικάνων και Αφροαμερικάνων που δεν σέβονται κανέναν και τίποτα.Μισεί τους πάντες και θέλει μόνο την ησυχία του.Όλα αλλάζουν τη νύχτα που ο έφηβος Χμονγκ, ο Τάο, αναγκάζεται από άλλους νεαρούς να προσπαθήσει να κλέψει το καμάρι του Γουόλ, το Ford Gran Torino του 72' από το γκαράζ του..

Ο Eastwood ισχυρίζεται ότι αυτή ήτανε η τελευταία του ταινία ως ηθοποιός.Αν αυτό ισχύει, κλείνει με τον καλύτερο τρόπο την σπουδαία του καριέρα.
Η ταινία, βαθιά ανθρώπινη, ασχολείται με το επίκαιρο θέμα της ξενοφοβίας και του ρατσισμού.Ο τρόπος που το κάνει αυτό είναι έντονα ρεαλιστικός, χωρίς να αποκρύπτει τίποτα.Η ένταση και η αγωνία κλιμακώνονται κατά τη διάρκεια της ταινίας, φθάνοντας σε ένα εκρηκτικά λυτρωτικό φινάλε..
Το σενάριο είναι γεμάτο ανατροπές, εκπλήξεις και μερικές χιουμοριστικές αναλαμπές.
Τρία πράγματα μου έμειναν έντονα στην μνήμη από αυτήν την ταινία:
1)Ο τρόπος με τον οποίο ένας γέρος,μονόχνωτος, συντηρητικός και ρατσιστής Γουόλ μετατρέπεται σταδιακά σε ένα άτομο που αναγνωρίζει τελικά τις ανθρώπινες αξίες και χαρακτηρίζεται στο τέλος της ζωής του από μια βαθιά ανθρωπιά.
2)Η στοργική σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ του πρωταγωνιστή και του παιδιού Τάο.Μια σχέση που δεν μπόρεσε πότε να έχει με τα φυσικά παιδιά του.
3)Η εξιλέωσή του.Πραγματοποιείται με ένα σπουδαίο τρόπο και όχι με μια τυπική εξομολόγηση που του προέτρεπε να κάνει ο νεαρός ιερεάς.

Το Gran Torino είναι μια σπουδαία ταινία.Μπορεί να μην είναι ούτε εντυπωσιακή, ούτε λαμπερή, αλλά σίγουρα είναι μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία που αξίζει καθένας να την δει.

Παίζει στους κινηματογράφους..ακολουθεί το trailer..