Taking Woodstock (Έτσι πήραμε το Γούντστοκ)

Κωμωδία, Η.Π.Α. 2009 (Έκανε πρεμιέρα στις 15 Οκτωβρίου)

Υπόθεση: O Elliot, στην προσπάθειά του να σώσει από τα χρέη το νεκρό motel που διατηρούν οι γονείς του στο άσημο Catskills (περιοχή έξω από την Νέα Υόρκη), συμφωνεί με τους υπευθύνους του Woodstock Ventures να φέρει το μουσικό φεστιβάλ στην περιοχή του...

Ο δημιουργός Ang Lee (''Brokeback Mountain'') με το ''Taking Woodstock'' μας παρουσιάζει ένα παντελώς υποκειμενικό story και μας εξιστορεί το ''τριήμερο γεμάτο μουσική και ειρήνη'' υπό την οπτική γωνία του πραγματικού Elliot Tiber, που σύμφωνα με τα απομνημονεύματά του είναι ένας από τους κύριους υπευθύνους της γέννησης του Woodstock.
Έτσι λοιπόν όποιος θεατής μπει στη διαδικασία μέσω της ταινίας να γευτεί μια ολοκληρωμένη γεύση από Woodstock μάλλον θα απογοητευτεί. Ο Ang Lee ουσιαστικά μας μιλάει για το Woodstock, χωρίς να μας το δείχνει, με εξαίρεση κάποιες μεμονωμένες σκηνές. Έτσι, στην ταινία η μουσική κατέχει μια υποδιαίστερη θέση, οι αναφορές σε καλλιτέχνες της τότε εποχής είναι μηδαμινές και τα μηνύματα πέρι αγάπης/ειρηνικής συνύπαρξης ελάχιστα. Η λαοθάλασσα που συρρέει για το φεστιβάλ είναι μάλλον το μόνο αξιοσημείωτο πλάνο γύρω από την ατμόσφαιρα του Woodstock.
Όλα τα παραπάνω έχουνε ως αποτέλεσμα η ταινία να περιστρέφεται γύρω από το κεντρικό πρόσωπο, και το πώς αυτό βίωσε το τριήμερο και το πώς το Woodstock επηρέασε την ζωή του ίδιου και φυσικά των γονέων του. Έτσι με κεντρικό άξονα τα τρία πρόσωπα της εβραϊκής οικογένειας χτίζεται ολόκληρη η ταινία.
Τέλος, κρατώντας ως δεδομένο ότι οι γνώσεις και οι απόψεις μου πέρι Woodstock δεν επηρεάστηκαν ή μεταβλήθηκαν μέσω του συγκεκριμένου έργου, και ότι βασικά δεν είδα το βασικό μέρος του φεστιβάλ να εκτυλίσσεται στην οθόνη, το ''Taking Woodstock'' εξαιτίας της ελαφρότητας, της ευχάριστης αφήγησης, των χιουμοριστικών στιγμών και αστείων ρόλων παρακολουθείται άνετα και ευχάριστα.

7/10