Υπόθεση: Μια Εβραία κοπέλα, η Σοσάνα, γλιτώνει από ένα ναζιστικό μακελειό και δραπετεύει στο Παρίσι. Εκεί αποκτά νέα ταυτότητα και ανοίγει έναν κινηματογράφο. Ταυτόχρονα, μια επίλεκτη ομάδα Εβραίων στρατιωτών από τις ΗΠΑ δραστηροποιείται στα κατεχόμενα γαλλικά εδάφη σκορπώντας τον τρόμο και τον θάνατο στους Γερμανούς στρατιώτες. Όπως και η Σοσάνα, έτσι και οι ''Άδωξοι Μπάσταρδη'' διψάνε για εκδίκηση...
Το ανορθόγραφο ''Inglourious Basterds'' είναι το νέο έπος του Quentin Tarantino. O γνωστός δημιουργός χρησιμοποίησε ένα πολυεθνικό και πολυτάλαντο καστ για να κρατήσει τον ρεαλισμό σε υψηλά επίπεδα και να υποστηρίξει τους μακροσκελούς και πανέξυπνους διαλόγους. Το τελευταίο είναι και το κύριο χαρακτηριστικό της ταινίας και όχι τόσο οι αιματηρές σκηνές.
Την ταινία της καταευχαριστήθηκα από το πρώτο λεπτό και δεν με κούρασε παρόλο το τεράστιο μήκος της. Το εναρκτήριο 20λεπτο μυθικό, με στοιχεία western, το φινάλε δραματικό και κινηματογραφικό στο γνώριμο στιλ του Tarantino, o οποίος δίνει τέλος στον Β'Παγκόσμιο Πόλεμο σε μια κινηματογραφική αίθουσα! Ορισμένοι μακρόσυρτοι διάλογοι της ταινίας μπορεί να είναι μεν αδικαιολόγητα τόσο τεράστιοι, αλλά το βέβαιο είναι ότι δεν σε αφήνουν στιγμή να ηρεμήσεις και συνεχώς νομίζεις ότι κάτι δραματικό θα συμβεί. Αυτός μάλλον θα ήτανε και ο στόχος του δημιουργού, να κρατάει τον θεατή επί 160 λεπτά σε συνεχή αγωνία, και να την αφήνει μόνο σε λίγες επιλεγμένες σκηνές ελεύθερη. Τότε ο διάλογος αντικαθιστάται από τις ταραντινικές σφαγές. Επιπλέον, σημαντική θέση κατέχει για άλλη μια φορά η όμορφη μουσική, όπως του Ennio Morricone και του David Bowie (αξέχαστη η σκηνή υπό τους ήχους του ''Cat People'').
Κάτι άλλο αξιοσημείωτο είναι η εμμονή του Tarantino στα πολύ κοντινά πλάνα. Συνεχώς εστιάζει στα πρόσωπα και στα βλέμματα των πρωταγωνιστών, μάλλον για να φορτίσει την ήδη ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα.
Όσον αφορά τους πρωταγωνιστές δεν συμμερίζομαι την άποψη ότι ο Brad Pitt στην εν λόγω ταινία λειτουργεί μόνο ως εμπορικός κράχτης. Με την βλαχοαμερικάνικη, αστεία του προφορά και το μαγκίστικο υφάκι του κερδίζει πολλούς πόντους. Την παράσταση βέβαια κλέβει ο Αυστριακός Christoph Waltz, στον ρόλο του παρανοϊκού αξιωματικού των Ναζί. Τέλος, πολύ καλή και άκρως γοητευτική η Γαλλίδα Melanie Laurent, στον ρόλο της Σοσάνας.
2 σχόλια:
θα πάω σίγουρα μέσα στις επόμενες μέρες να το δώ!
ανυπομονώ!
λατρεύω τον Ταραντίνο!
σίγουρα θα είανι μια πολύ ξεχωριστή ταινία σε σχέση με ότι έχουμε ξαναδεί με τον ΒΠΠ...
ωραία ανάρτηση!!
thank u! να την δεις,εφόσον είσαι και φαν του Ταραντίνο θα την απολαύσεις..αν και διαφέρει όπως προανέφερα λίγο από τις τελευταίες δουλειές του..
Δημοσίευση σχολίου