The Damned United (Μπάλα για Καταραμένους)

Αθλητική Βιογραφία, Ηνωμένο Βασίλειο 2009 (Έκανε φεστιβαλική πρεμιέρα στις 19 Σεπτεμβρίου)

Υπόθεση: Η αληθινή ιστορία του θρυλικού προπονητή Brian Clough, που άφησε την προσωπική του σφραγίδα στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της Αγγλίας γύρω στα 70s. Αρχικά ανέβασε την Derby County από την Β' Κατηγορία στην Premier League, και στη συνέχεια πήρε και το πρωτάθλημα μαζί της. Έπειτα, λόγω προβλημάτων με την διοίκηση της ομάδος, αποχώρησε και πήγε στην μεγάλη τότε Leeds United, όπου κατάφερε να μείνει μόνο 44 μέρες στον πάγκο...

Ως ποδοσφαιρόφιλος, καιρό είχα να απολαύσω μια ποδοσφαιρική ταινία. Η τελευταία που είχα δει ήτανε το υπερδραματικό και άστοχο ''Goal 3'', και έτσι χάρηκα που το ''The Damned United'' πετυχαίνει τους στόχους του ως αθλητική βιογραφία.
Κύριο πρόσωπο της ταινίας είναι ο προπονητής Brian Clough, και γύρω από αυτόν περιστρέφεται και εξελίσσεται ολόκληρη η ιστορία. Μαθαίνουμε την ποδοσφαιρική σταδιοδρομία του, την διαχρονική βεντέτα που είχε με τον τότε σπουδαίο προπονητή Don Revie, το πάθος, την υπέρμετρη φιλοδοξία του και τον έντονο αυθορμητισμό που τον χαρακτήριζε ως προπονητής και άνθρωπος. Επίσης, βλέπουμε την εξέλιξη της επαγγελματικής σχέσης που διατηρούσε με τον βοηθό και φίλο του Peter Taylor. Μάλλον, το μόνο στοιχείο που δεν φανερώνεται τόσο καλά στην ταινία είναι τα ιδιαίτερα προπονητικά χαρακτηριστικά/ποδοσφαιρική φιλοσοφία που ενδεχομένως να τον χαρακτήριζαν ως προπονητή.
Για να οπτικοποιηθούν όλα τα παραπάνω στοιχεία σαφώς και θα πρέπει να υποστηρίζονται από τον κατάλληλο ηθοποιό. Και εδώ η επιλογή του Michael Sheen είναι κάτι παραπάνω από εύστοχη. Τόσο εμφανισιακά, όσο και στο γενικότερο βρετανικό στυλάκι του, ταιριάζει γάντι για τον ρόλο του Brian Clough. Στο κάτω κάτω ο εν λόγω ηθοποιός έχει δείξει και στο παρελθόν πως μπορεί να ερμηνεύσει επιτυχημένα πραγματικά πρόσωπα (βλέπε ''Τhe Queen'' ,ως Τony Blair).
Πέρα από την ερμηνεία του Michael Sheen, βρήκα πολύ καλή και την σκηνοθεσία. Μπορεί μεν να είναι αρκετά τηλεοπτική, αλλά αποτυπώνει με ακρίβεια και ρεαλισμό την ποδοσφαιρική κουλτούρα (και όχι μόνο) της τότε εποχής. Συναντούμε όμορφα πλάνα από τα λασπωμένα γήπεδα, τις φανατισμένες εξέδρες και τα βρώμικα αποδυτήρια. Τέλος, ο θεατής συνηδειτοποιεί ότι και τότε το ποδόσφαιρο ήτανε αρκετά βρώμικο, με τα σκάνδαλα, τις φίρμες, τους προέδρους, το χρήμα και τα media να διεκδικούν ένα κομμάτι από την ποδοσφαιρικής πίτα.

7,7/10