Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

The Soloist (Ο Βιρτουόζος)


Υπόθεση: Κυνικός δημοσιογράφος των L.A. Times (Robert Downey Jr.) ανακαλύπτει τυχαία στον δρόμο σχιζοφρενή μουζικάντη (Jamie Foxx). Έτσι βλέποντας ζουμί στην υπόθεση αρχίζει να γνωρίζει και να σκαλίζει το παρελθόν του χαρισματικού άστεγου...

Ο σκηνοθέτης Joe Wright (''Atonement'') στο ''The Soloist'' μας παρουσιάζει μια αληθινή ιστορία, βασισμένη σε ένα πρόσφατο βιβλίο του δημοσιογράφου Steve Lopez, τον οποίον υποδύεται στην οθόνη ο Robert Downey Jr.
Γενικά είναι εμφανής η προσπάθειά του να μας δείξει πώς από μια καθαρά επαγγελματική σχέση συμφερόντων μπορεί να αναπτυχθεί μια περίεργη φιλία και ένα πραγματικό ενδιαφέρον προς τον συνάνθρωπό μας. Επίσης, ίσως είχε την πρόθεση να αποδείξει την δύναμη της μουσικής και την έκσταση στην οποία μπορεί να μας καθηλώσει. Το πρόβλημα είναι ότι μάλλον δεν πείθει τόσο, ούτε καταφέρνει να συγκινήσει όσο λογικά θα επιθυμούσε.
Το παραπάνω συμπέρασμα κατά την γνώμη μου πηγάζει από την ασυμμετρία και την γενικότερη αδυναμία παρουσίασης των δύο κεντρικών χαρακτήρων. Από τη μια έχουμε τον Robert Downey Jr. χωρισμένο, μονόχνωτο και απορροφημένο στα εργασιακά του καθήκοντα. Η ερμηνεία του εν λόγω ηθοποιού πιστεύω πως κινείται σε πάρα πολύ καλά, ρεαλιστικά επίπεδα, όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει ο συγκεκριμένος ηθοποιός. Μόνο που ο σκηνοθέτης, ηθελημένα ή άθελά του μας άφησε με μια ελλιπής παρουσίαση της προσωπικότητας και των προθέσεων του δημοσιογράφου Steve Lopez. Έτσι αυτόματα όλο το κέντρο βάρους πέφτει στον βιρτουόζο, Jamie Foxx. O τελευταίος προσπαθεί επί δύο ώρες υπερβολικά να μιμηθεί τον ψυχικά άρρωστο μουσικό χωρίς να δίνει κάνενα βάθος στον ρόλο του, πόσο μάλλον στοιχεία ρεαλισμού. Το αποτέλεσμα προβληματίζει και έτσι αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων.
Γενικότερα η ταινία είναι τίμια και αξιοπρεπής, αλλά με μια καλύτερη και πιο ισορροπημένη παρουσίαση των πρωταγωνιστών θα ήτανε σαφώς ανώτερη. Κινεί το ενδιαφέρον του θεατή, παρακολουθείται άνετα, χωρίς όμως να καταφέρνει να συγκινήσει ιδιαίτερα...

2 σχόλια:

Moody είπε...

Πράγματι πολύ ωραία ταινία,συνοδευόμενη και από εξαίρετη μουσική υπόκρουση αλλά θα διαφωνήσω σε αυτό που λες περί της επαγγελματικής σχέσης συμφερόντων.Ο δημοσιογράφος προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί...
Πάντως ισχύει αυτό που λες περί των ρόλων.Ξαφνικά ενώ τον θεωρείς έναν ανέμελο μουσικό σου τον παρουσιάζει σαν σκιζοφρενή και γενικά πετάει σε άκυρα σημεία μια σχιζοφρένεια.

Πάντως ήταν αρκετά ωραία ταινία.

Χαιρετώ

The Escapist είπε...

Ναι συμφωνώ και εγώ μαζί σου σε αυτό που λες ότι ο δημοσιογράφος προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί την όλη υπόθεση..απλώς από ένα σημείο και έπειτα μου έδωσε προσωπικά την εντύπωση ότι ενδιαφερόταν και σε φιλικό/ανθρώπινο επίπεδο για τον μουσικό..αυτό..τωρά για την ταινία..με εξαίρεση την άκυρη σκιζοφρένεια που και εσύ αναφέρεις μια χαρά αρκετά καλή την βρήκα και εγώ

Δημοσίευση σχολίου