the Escapist [Radio Show]

ON AIR απόψε Δευτέρα από τις 20.00 μέχρι τις 22.00 στον UpnLoud

LISTEN HERE

127 Hours (127 Ώρες)

Περιπέτεια/Δραματική, Η.Π.Α./Βρετανία 2010 (Release Date: 03/02/2011, Danny Boyle)

Yπόθεση: H αληθινή ιστορία του νεαρού ορειβάτη Αron Ralston (James Franco), που έζησε 127 εφιαλτικές ώρες παγιδευμένος σε μια σχισμή ενός βράχου στην μέση του πουθενά...

Το "127 Hours", που άνοιξε την αυλαία του 51ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης και τώρα είναι υποψήφια για 6 Oscars είναι το νέο δημιούργημα του Bρετανού Danny Boyle. Ο Βοyle, και μετά το "Slumdog Millionaire", έχει βρει την συνταγή της επιτυχίας φτιάχνοντας δυναμικές mainstream ταινίες, και καταφέρνει με σχετική ευκολία να μεταπηδά από είδος σε είδος, δίνοντας ξεχωριστό χρώμα, άρωμα και συναίσθημα σε κάθε τoυ ταινία.
Aυτή τη φορά η ιστορία είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, και η έκβαση γνωστή. Έτσι έπρεπε να βρεθούν άλλα στοιχεία που θα έκαναν ενδιαφέρουσα την παρακολούθηση της ταινίας. Με τον Danny Boyle ως σκηνοθέτη και σεναριογράφο, και έναν James Franco στην καλύτερη και αρτιότερη στιγμή της καριέρας του, το παραπάνω επιτυγχάνεται πλήρως. Η κινηματογράφηση και η φωτογραφία είναι απλά εξαίσιες, με τα φυσικά στοιχεία και τις μαγευτικές τοποθεσίες κυριολεκτικά να ομορφαίνουν και να εμπλουτίζουν την οθόνη και τις αισθήσεις. Η αισθητική προσέγγιση μερικές στιγμές θυμίζει ταχύτατο μουσικό βιντεοκλίπ, ενώ άλλες φορές κλειστοφοβική περιπέτεια τύπου "Buried", με την μουσική επένδυση να έχει πάντοτε μια δυναμική και έντονη παρουσία. Για όλα τα υπόλοιπα υπεύθυνος είναι ο James Franco, που με εκπληκτική ικανότητα μεταπηδά στις διαφορετικές ψυχοσυναισθηματικές καταστάσεις στις οποίες τον ωθεί η απειλή του θανάτου, χωρίς να καταντά ποτέ υπερβολικός ή μη ρεαλιστικός. Η ταινία χτίζεται πάνω του, και αυτός με τις εκφράσεις, τα λόγια και την στάση του όχι μόνο ανταποκρίνεται στο κάλεσμα, αλλά ξεπερνά τον εαυτό του.
Μια ταινία για την επιβίωση, για την αδρεναλίνη, την όρεξη και την ενέργεια για ζωή. Για τα άγνωστα ψυχικά αποθέματα που καθένας μας κρύβει μέσα του, και στην κατάλληλη, ακραία στιγμή επιστρατεύονται. Ένα είναι βέβαιο, το "127 Hours" δεν θα μελαγχολήσει τον θεατή, αλλά θα του δώσει νέα όρεξη, νέα ώθηση για την περιπέτεια της ζωής.

Dirty Beaches - Badlands

Indie/Lo-Fi, LP (Release Date: 29/03/2011, Zoo Music)

"The concept behind Badlands is about a man who is possessed by the road. My mother used to say to me, "you walk at night often enough, sooner or later you'll run into a ghost"..."

Mίλαμε για αρρώστια, την απόλυτη παράνοια. Ο δημιουργός του "Badlands", o Kαναδός Alex Zhang Hungtai, με το καλλιτεχνικό όνομα Dirty Beaches περιγράφει με τα παραπάνω λόγια απόλυτα την αίσθηση που σου αφήνει ο δίσκος.
Είναι αυτός ο θόρυβος, αυτός ο βρωμογκαραζοήχος που με στοιχειώνει καθώς ακούω το "Badlands", χωρίς εγώ καν να το θέλω. Λες και ο Elvis Prisley σηκώθηκε από τον τάφο του, όχι όμως ο original βασιλιάς, αλλά το διεστραμμένο, σκοτεινό alter-ego του και με την βοήθεια του φαντάσματος του Ian Curtis έβγαλαν έτσι για χαβαλέ ένα δίσκο. Κλειστοφοβικό lo-fi πασπαλισμένο με shoegaze και retro-blues αποχρώσεις, με τα παραμορφωμένα μπάσα και τα υπόγεια κιθαριστικά riffs κυριολεκτικά να σε σκοτώνουν, με την μουσική πάντα έννοια...
Aκούστε τα: "Sweet 17", "A Hundred Highways" και "True Blue"..

The King's Speech (O Λόγος του Βασιλιά)

Δραματική/Εποχής, Βρετανία/Αυστραλία/Η.Π.Α. 2010 (Release Date: 16/12/2010, Tom Hooper)

Υπόθεση: Μετά τον θάνατο του πατέρα του, βασιλιά Γεωργίου του 5ου και την παραίτηση του αδερφού του, βασιλιά Εδουάρδου του 8ου, ο Μπέρτι (Colin Firth) γίνεται ξαφνικά ο νέος βασιλιάς της Αγγλίας, ο Γεώργιος ο 6ος. Από την παιδική του ηλικία αντιμετωπίζει ένα έντονο πρόβλημα τραυλισμού, και οι δημόσιες ομιλίες του γίνονται με ιδιαίτερη δυσκολία. Έτσι ζητά την βοήθεια ενός εκκεντρικού Αυστραλού λογοθεραπευτή, του Lionel Logue (Geoffrey Rush). Ο πόλεμος με την ναζιστική Γερμανία βρίσκεται προ των πυλών, και ο νέος βασιλιάς πρέπει απρόσμενα να προετοιμαστεί για την ραδιοφωνική ομιλία του προς τον λαό για την κήρυξη του πολέμου...

Το "The King's Speech" έχει όλα τα απαραίτητα συστατικά που το μετατρέπουν σε μεγάλη ταινία, όχι όμως και σπουδαία. Να εξηγήσω και ας με βρίσουν οι περισσότεροι.
Αποδίδει πειστικά και με χειρουργική λεπτομέρεια την ατμόσφαιρα της εποχής, με μια πανέμορφη κινηματογράφηση να το συνοδεύει. Το σενάριο είναι στιβαρό και σοβαρό, αλλά παράλληλα διακατέχεται από μια ελαφρότητα που το κάνει εύκολο στην παρακολούθηση. Τέλος, και το σημαντικότερο, οι ερμηνείες. Ο Colin Firth κυριολεκτικά απογειώνεται και φθάνει την ερμηνεία του σε διαστημικά επίπεδα, βγάζει συναίσθημα και ψυχή. Ευχάριστος και αποτελεσματικός είναι και ο Geoffrey Rush, ως τον ανορθόδοξο λογοθεραπευτή που παρόλο το ταπεινό του κοινωνικό και επιστημονικό υπόβαθρο πλησιάζει και αναπτύσσει μια φιλική σχέση με τον βασιλιά, ο οποίος πραγματικά τον θεωρεί ως την τελευταία του ελπίδα για να υπερνικήσει την βραδυγλωσσία του. Και σε αυτό ακριβώς το σημείο, στο χτίσιμο της σχέσης μεταξύ του "γιατρού" και του βασιλιά εχώ τις ενστάσεις μου, και για αυτό δεν θεωρώ την ταινία σπουδαία, όσο π.χ. οι 12 υποψηφιότητες για τα φετινά Οscar θέλουν να υποδηλώσουν. Αναμφίβολα, η χημεία των δύο πρωταγωνιστών πιστεύω πως είναι ικανοποιητική, ιδίως στις ευχάριστες και ανάλαφρες στιγμές της ταινίας. Αντιθέτως, στα σημεία κλειδί για την ανάπτυξη του δράματος, την μεταξύ τους αλληλεπίδραση την βρήκα ελλιπή. Από μόνο του ως γεγονός, η ανάπτυξη μιας τέτοιας εκκεντρικής φιλίας/συνεργασίας παρουσιάζει ενδιαφέρον. Από την πρώτη τους συνάντηση που συνοδεύονταν από ένα αρνητικό κλίμα μέχρι και την θετική κορύφωση της ταινίας, δεν παρατήρησα κάποια ιδιαίτερη ανάπτυξη της σχέσης τους, που να επιβεβαιώνει την κατάληξη της ταινίας, την στιγμή που υπήρχαν πολλά ενδιάμεσα γεγονότα. Οι περισσότεροι μιλάνε για την οικοδόμηση μια απίστευτης, "ιδιαίτερης" φιλίας που αποτελεί το αρτιότερο κομμάτι του "The King's Speech", και εμένα αυτό ακριβώς το σημείο μου διέφυγε και ουδέποτε παρατήρησα.

The Veils - Trouble of the Brain

 

Indie Rock, EP (Release Date: 24/01/2011, Label: Self-Released)

Μετά το πολύ καλό "Sun Gangs" του 2009, οι Veils επιστρέφουν δισκογραφικά με ένα μίνι άλμπουμ των 6 κομματιών. Το EP ονομάζεται "Τrouble of the Brain", και σε αντίθεση με τις προηγούμενες δουλειές τους που είχανε την υπογραφή της Rough Trade, εδώ ο Finn Andrews αποφάσισε να ηχογραφήσει τον δίσκο στο προσωπικό του στούντιο. Το αποτέλεσμα και υπό αυτές τις DIY συνθήκες είναι υπέροχο και κάτι παραπάνω από θετικό. Αξιοσημείωτο είναι πως οι Νεοζηλανδοί χάρισαν αυτή τη φορά μια ισορροπία μεταξύ των down-tempo και των up-tempo κομματιών, και η τελική αίσθηση που σου αφήνει ο δίσκος είναι γλυκόπικρη. Οι σπαρακτικές στιγμές και τα ξεσπάσματα του Andrews αυτή τη φορά είναι λιγότερα, αλλά το μουσικό, δημιουργικό τους επίπεδο διατηρείται και πάλι πολύ ψηλά.

Aκούστε τα: "Βloom" και "Τhe Stars Came Out Once The Lights Went Out"..

Welcome to the Rileys

Δραματική, Η.Π.Α. 2010 (Release Date: - , Jake Scott)

Yπόθεση: O Doug Riley (James Gandolfini) και η Lois Riley (Melissa Leo) δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν τον χαμό της κόρης τους, και σταδιακά απομακρύνονται ο ένας από τον άλλον. Η Lois κλείνεται στο σπίτι και τον εαυτό της, ενώ ο σύζυγός της πηγαίνει για ένα επαγγελματικό ταξίδι στην Νέα Ορλεάνη και αποφασίζει να κάνει εκεί μια νέα αρχή. Σε αυτήν του την απόφαση βοήθησε και η γνωριμία με την νεαρή πόρνη Mallory (Kristen Stewart), που θα σηματοδοτήσει ένα νέο ξεκίνημα για τους Rileys...

Ένας υπέροχος James Gandolfini, μια Kristen Stewart που σταδιακά αποβάλλει την ρετσινιά του "Twillight" και μια Melissa Leo σε έναν ακόμα δυνατό ρόλο μετά το "The Fighter" είναι οι κύριοι συντελεστές στο δραματικό, αλλά ταυτόχρονα αισιόδοξο και γοητευτικό "Welcome to the Rileys". H ταινία μιλάει κατευθείαν στο συναίσθημα του θεατή, και με έναν άμεσο και συνάμα ρεαλιστικό τρόπο αναφέρεται στην ελπίδα, στα "δώρα" που μας κάνει η ζωή εκεί που δεν το περιμένουμε, αλλά τo έχουμε τόσο ανάγκη την δεδομένη στιγμή. Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση, και ταινίες σαν το περισσότερο έντονο "Rabbit Hole" ή την συγκεκριμένη αναλύουν την ζωή μετά, την "ανάσταση" μετά τον "θάνατο". Η πλατωνική σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους, την νεαρή, αθυρόστομη πόρνη Mallory και τον πληγωμένο Doug αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα πως μια δυνατή φιλία μπορεί να επηρεάσει και να αλλάξει την ζωή, την φιλοσοφία και τον χαρακτήρα όλων των εμπλεκόμενων ατόμων. Όταν στο παιχνίδι μπλέκεται και η σύζυγος, το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι άκρως ενδιαφέρον και απρόσμενο.
Συμπαθέστατο, ρεαλιστικό και χαμηλών τόνων, το "Welcome to the Rileys" ανήκει στις ανεξάρτητες δραματικές ταινίες που χαίρεσαι να παρακολουθείς.

the Escapist [Radio Show]

ON AIR απόψε Δευτέρα από τις 20.00 μέχρι τις 22.00 στον UpnLoud

LISTEN HERE

Tennis - Cape Dory

Indie Pop, LP (Release Date: 18/01/2011, Label: Fat Possum)

To "Cape Dory" είναι το soundtrack ενός ερωτευμένου ζευγαριού από το Denver, της Αlaina Moore και του Patrick Riley. Το ηχογράφησαν κατά τη διάρκεια μιας κρουαζιέρας που έκαναν στις ανατολικές ακτές των Η.Π.Α. και είναι το μουσικό καρτ ποστάλ που στέλνουν σε όλο τον κόσμο. Αυτό το καρτ ποστάλ διαθέτει έντονη καλοκαιρινή αύρα, αποτελεί εκφραστή της ηλιόλουστης και ανέμελης surf pop αναβίωσης και έχει έντονο ρετρό άρωμα με lo-fi αποχρώσεις. Στα χνάρια των Βest Coast και με το φάντασμα των Βeach Boys να τους εμπνέει και να στοιχειώνει, οι Tennis φέρνουν το καλοκαίρι στα αυτιά, στο μυαλό και στην καρδιά μας και περιμένουν να γίνουν το προσωπικό soundtrack του ερχόμενου καλοκαιριού μας.

Aκούστε τα: "Marathon", "South Carolina" και "Βimini Bay"..

The Fighter

 

Βιογραφική/Δραματική, Η.Π.Α. 2010 (Release Date: 20/01/2011, David O. Russell)

Υπόθεση: O Dicky Eklund (Christian Bale) θεωρείται ένας τοπικός θρύλος της πυγμαχίας για το εργατικό Λόουελ της Μασαχουσέτης. Αποσυρμένος από την ενεργό δράση, και εθισμένος στα ναρκωτικά, προπονεί τον μικρότερο, ετεροθαλή του αδερφό Micky Ward (Mark Wahlberg) υπό το αυστηρό βλέμμα της μητέρας τους Αlice (Melissa Leo). Όμως τα συνεχόμενα προβλήματα του Dicky και ο αυταρχικός χαρακτήρας της μητέρας του αναγκάζουν τον Micky να αποφασίσει να συνεχίσει την πορεία του χωρίς την οικογένειά του...

Ο αουτσάιντερ στο τέλος πάντα νικά. Κάπως έτσι συμβαίνει και στο "The Fighter" και αυτό δεν είναι μυστικό. Άλλωστε πρόκειται για την αληθινή ιστορία του "Ιρλανδού" πυγμάχου Micky Ward, που παρά τον δύσβατο δρόμο της καριέρας του, γνώρισε την απόλυτη επιτυχία. Οι ταινίες πυγμαχίας, μποξ κ.τ.λ. από μόνες τους περιέχουν πολλά κλισέ και ένα αρκετά προβλέψιμο σενάριο. Έτσι για να ξεχωρίσει μια ταινία του είδους από το πλήθος χρειάζονται άλλα συστατικά. Για τα "άλλα συστατικά" παραλίγο θα ήταν υπεύθυνος ο Aronofsky, όπως το είχε κάνει σχεδόν αριστουργηματικά προ διετίας με το "The Wrestler". Τελικά ο τελευταίος απέρριψε το project και προσωπικό στοίχημα του Wahlberg, και την θέση του πήρε ο David O. Russell.

Mε την βοήθεια της υπερδράστηριας κάμερας, τον σκηνοθετικό του ρεαλισμό και μια ανθρωποκεντρική προσέγγιση του δράματος, μας παραδίδει μια πολύ καλή ταινία και ακόμα καλύτερες ερμηνείες (με έναν ανεπανάληπτο Bale). Άλλωστε η ίδια η φύση της ταινίας δίνει έμφαση και βάθος στους χαρακτήρες και τις ενδοοικογενειακές σχέσεις, με γνώμονα πάντα την σχέση των δύο αδερφών. Η τελευταία είναι που παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, με τον μαλθακό, εσωτερικό και ήρεμο Micky να αποτελεί το alter ego του "κανίβαλου" Dicky. Έτσι με φόντο το εργατικό και υποανάπτυκτο Λόουελ, την μητριαρχική στάση Αlice, τον επιπόλαιο και οξύθυμο αδερφό του και την σκληροτράχηλη κοπέλα του ο Μicky προσπαθεί να βρει τις ισορροπίες στην ζωή του και την επιτυχία στην καριέρα του. Aυτή η μελέτη των χαρακτήρων είναι που δίνει βάθος και φρεσκάδα στη όλη ταινία, και ο δημιουργός παρεκκλίνει μόνο προς το τέλος από αυτήν του την πορεία, παρουσιάζοντας μια "πυγμαχική" κορύφωση. Στο κάτω κάτω, πρόκειται για την ιστορία ενός πυγμάχου...

Surrounded - Oppenheimer and Woodstock

Indie Rock, LP (Release Date: 11/11/2010, Label: One Little Indian)

H Σουηδία αυτή τη φορά κάπως αλλιώς. Όχι χαρούμενη, γλυκιά και ανάλαφρη. Η μελαγχoλία εδώ αποκτά soundtrack που ακούει στο όνομα "Oppenheimer and Woodstock". Mε τα φωνητικά του Marten Rydell oι Σουηδοί Surrounded μας βυθίζουν στον κόσμο της "όμορφης" μελαγχολίας, με τις κιθάρες, τα μπάσα, τα ηλεκτρονικά βοηθήματα και την ψυχεδελική τάση να συντελούν στην δημιουργία μιας ιδιαίτερης και έντονης μουσικής ατμόσφαιρας. Το τρίτο τους άλμπουμ περιέχει τραγούδια βαθιά, όμορφα, μελωδικά και "γοητευτικά" καταθλιπτικά. Κομμάτια που θυμίζουν τις καλές στιγμές των Slowdive, Doves και Flaming Lips και σε κάνουν να τα ακούς ξανά και ξανά...
Ακούστε τα: "Blender Magic", "Space Atlantic Satellite" και "1000 Colour Clash"..

Let Me In (Άσε το Κακό Να Μπεί)

Δραματική/Φαντασίας, Η.Π.Α./Βρετανία 2010 (Release Date: 06/01/2011, Μatt Reeves)

Υπόθεση: O πιτσιρικάς Owen (Kodi Smit-McPhee) μεγαλώνει μόνος με τη μητέρα του. Στο σχολείο είναι εύκολος στόχος για τους συμμαθητές του, που συνεχώς τον παρενοχλούν. Η κατάσταση βελτιώνεται όταν γνωρίζει την εκκεντρική, συνομηλική του Αbby (Chloe Moretz). Ο Owen όμως γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι η φίλη του κρύβει κάτι, και μια σειρά από μυστήριους φόνους επιβεβαιώνουν τις ανησυχίες του...

Υπάρχουν τα κακά remakes τύπου "Dinner for Schmucks", και υπάρχουν και οι εκπληκτικές μεταφορές όπως συμβαίνει στην περίπτωση του "Let Me In". Σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα, ο Matt Reeves δημιουργεί την αμερικανική έκδοση του αριστουργηματικού, σουηδικού "Let The Right One In" (post εδώ). Μένοντας πιστός στο ύφος, τον υπνωτικό ρυθμό και την σκοτεινή ατμόσφαιρα του πρωτότυπου, και μη αλλάζοντας ουσιαστικά τίποτα από το σενάριο και τις σκηνές, μας αποδεικνύει πόσο εκπληκτική ήτανε η αρχική ταινία, και το πόσο άρτια μπορεί να μεταφερθεί χωρίς να παρουσιάσει κανένα ίχνος "αμερικανοποίησης". Προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα, θεωρώ πως η δεύτερη ταινία είναι πιο βίαιη, περισσότερο αποτρόπαια, χωρίς να πέφτει θύμα εντυπωσιασμού, ούτε να χρησιμοποιεί με άσκοπο τρόπο τα εφέ. Ο δημιουργός επικεντρώνεται αποκλειστικά στην σχέση των παιδιών, και το συναίσθημα της πρώτης αγάπης με ότι αυτό συνεπάγεται. Το περιβάλλον εδώ παίζει έναν δευτερεύον ρόλο, αλλά στέκεται επάξια εμπλουτίζοντας την όλη μαγική αίσθηση του βαμπιρικού θρίλερ. Τέλος, η παρουσία της μικρής Chloe Moretz ("Κick-Ass", "500 Days of Summer") είναι απλά ευλογία για την ταινία και τον Reeves απογειώνοντάς την. Tώρα αν αξίζει να μπείτε στον κόπο να δείτε ουσιαστικά μια πανομοιότυπη ταινία το ξέρετε μόνο εσείς...

Destroyer - Kaputt

Indie Pop, LP (Release Date: 25/01/2011, Label: Merge Records)

To "Kaputt" απευθύνεται στους λάτρεις της όμορφης, αγνής μουσικής. Δεν χρειάζεται να μπει σε καλούπια, παρόλο που ανήκει στον ευρύτερο indie pop χώρο, και πιο συγκεκριμένα στους chamber pop μουσικούς κύκλους. Η 80s αίσθηση ζωντανεύει σε πολλά κομμάτια, με την νοσταλγία και την ρετρό διάθεση να βρίσκεται σε πρώτο πλάνο. Ο Καναδός Dan Bejar, με το καλλιτεχνικό όνομα Destroyer και με την 15ετή εμπειρία του ως μουσικός και τα 9 συνολικά του άλμπουμ, με το τελευταίο του πόνημα δείχνει την μελαγχολική του πλευρά και το σοφιστικέ του ύφος. Οι τρομπέτες, τα σαξόφωνα, τα αιθέρια φωνητικά και οι απαλές κιθάρες επιβεβαιώνουν και επαληθεύουν την όλη διάθεση, και μας προσφέρουν μια από τις σημαντικότερες κυκλοφορίες για το νέο έτος.
Ακούστε τα: "Chinatown", "Downtown" και "Poor in Love"..

Hereafter (Η Ζωή Μετά)

Δραματική, Η.Π.Α. 2010 (Release Date: 06/01/2011, Clint Eastwood)

Yπόθεση: O George (Matt Damon) διαθέτει το χάρισμα να επικοινωνεί με τους νεκρούς. Η Γαλλίδα δημοσιογράφος Μarie (Cecile De France) γλυτώνει από ένα φονικό τσουνάμι και ο Βρετανός πιτσιρικάς Μarcus (Frankie McLaren) χάνει από τροχαίο τον δίδυμο αδερφό του... Οι ζωές αυτών των τριών ανθρώπων διασταυρώνονται, με την αίσθηση του θανάτου να πρωταγωνιστεί...

Τεράστιος ο Clint Eastwood, και στο "Hereafter" το αποδεικνύει για άλλη μια φορά. Φυσικά ο 80χρονος πλέον σκηνοθέτης δεν φτάνει στο επίπεδο παλιότερων ταινιών του, αλλά παίρνει ένα μετριότατο σενάριο δια χειρός Peter Morgan, και το μετατρέπει σε ένα αξιοπρεπέστατο δράμα, που έχει μεν τις ατέλειές του, αλλά συνολικά κερδίζει τις εντυπώσεις. Σεναριακά, οι εξωφρενικές συμπτώσεις, οι ευκολίες στην πλοκή και το αβάσταχτα "μελό" ύφος που ξεχειλίζει από τους διαλόγους και τους χαρακτήρες δεν πείθουν. Το θέμα του θανάτου και των μεταφυσικών αναζητήσεων που δεσπόζουν στην ταινία είναι πολύ δύσκολο στην διαχείρηση, και εδώ ο δημιουργός επιλέγει μια πιο ήπια προσέγγιση του θέματος, πράγμα που δεν του βγαίνει ιδιαίτερα. Ευτυχώς που την σκηνοθεσία την ανέλαβε ο Clint Eastwood και ξεζούμισε κάθε συναίσθημα και έκφραση από τους πρωταγωνιστές, εμπλούτισε κάθε σκηνή από ένα μέτριο σενάριο, και μας παρουσίασε ένα δυνατό δράμα που απεικονίζει την επίδραση που έχει ο θάνατος στον άνθρωπο. Το στήσιμο του φινάλε δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε, αλλά η εισαγωγική σεκάνς με το τσουνάμι κυριολεκτικά κόβει ανάσες...

jj - Kills

Dream Pop, Mixtape (Release Date: 24/12/2010, Label: Sincerely Yours)

Το δίδυμο από την Σουηδία εκφράζει την έμπνευση, την δημιουργικότητα και την πρωτοτυπία με έναν εντελώς διαφορετικό, ασυνήθιστο και "όμορφα" παράξενο τρόπο. "Κills" ονομάζεται η νέα δουλειά των jj, και δεν είναι ούτε ολοκληρωμένη, ούτε φυσιολογικά δοσμένη, ούτε καν συνολικά δική τους...Το "Kills" για την ακρίβεια είναι ένα καθαρόαιμο mixtape με όλη την σημασία της λέξεως, που ναι μεν διατηρεί το ονειρικό προφίλ της μπάντας, αλλά παράλληλα εμπεριέχει αποσπάσματα, samples, covers και ηχητικά χαλιά άλλων κομματιών. Αυτά τα κομμάτια ανήκουν στον ευρύτερο χώρο της r&b και hip hop σκηνής, και τα υπογράφουν καλλιτέχνες όπως οι M.I.A., Kanye West, Jay-Z, Dr. Dre και Biggie. Αυτήν την παράξενη συλλογή που παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον, πιασιάρικες μελωδίες και ευχάριστες, ακουστικές εκπλήξεις την προσφέρουν από τις 24 Δεκεμβρίου δωρεάν από το site τους. Σαν ένα ιδιόμορφο χριστουγεννιάτικο δώρο...

Black Swan (Μαύρος Κύκνος)

Θρίλερ/Δραματική, Η.Π.Α. 2010 (Release Date: 27/01/2011, Darren Aronofski)

Υπόθεση: Για την Nina (Natalie Portman) το μπαλέτο είναι η ζωή της. Η μεγάλη ευκαιρία της έρχεται όταν ο καλλιτεχνικός της διευθυντής (Vincent Cassel) της δίνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην παράσταση "Λίμνη των Κύκνων", όπου θα πρέπει να υποδυθεί τόσο τον λευκό, όσο και τον μαύρο κύκνο. Ο τελευταίος είναι που τις προκαλεί προβλήματα και άγχος, και όταν εμφανίζεται η νεαρή και ταλαντούχα Lily (Mila Kunis) που δείχνει να κατέχει τον ρόλο του "κακού", μαύρου κύκνου, τα πράγματα για την Nina χειροτερεύουν...

Όταν περιμένει κανείς να δει την νέα ταινία του Darren Aronofski οι απαιτήσεις είναι υψηλές, τόσο σεναριακά, όσο και σκηνοθετικά. Και όταν αυτές οι απαιτήσεις μεταφράζονται έπειτα σε δέος και κινηματογραφική "ανατριχίλα", όπως συμβαίνει μετά την παρακολούθηση του "Black Swan", τα λόγια είναι περιττά.
Χρησιμοποιώντας έναν θεματικό άξονα τύπου "The Wrestler", o Aronofski εδώ πάει ένα βήμα παραπέρα. Παίζει με το υπερφυσικό στοιχείο, και με την βοήθεια ενός ευφυέστατου σεναρίου, την εκπληκτική Natalie Portman και την υποβλητική ατμόσφαιρα δημιουργεί ένα αριστούργημα, σε συναισθηματική και οπτική βάση. Ένα ταξίδι στα πιο άβατα, σκοτεινά μονοπάτια της ψυχής, όπου η αμόλυντη, καλή πλευρά συγκρούεται με την σκοτεινή, κακή. Η παραπάνω σύγκρουση θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα για τον ψυχισμό της πρωταγωνίστριας, η οποία ταυτίζεται πλήρως και με σχετική άνεση, ταλέντο και ευκολία με τον ρόλο του λευκού κύκνου, αλλά δυσκολεύεται αφάνταστα να μπεί στο πετσί του μαύρου. Η πίεση του περίγυρου, οι φιλοδοξίες της, η τελειομανία της και ο αδίστακτος ανταγωνισμός στον χώρο του μπαλέτου θα την αναγκάσουν να γνωρίσει την παρανοϊκή της πλευρά, να έρθει σε επαφή με το εκρηκτικό και ζοφερό alter-ego της. Σε αυτό το εφιαλτικό παραμύθι και στο επίπονο παιχνίδι του μυαλού, ο θεατής μόλις μπει στο κλίμα της ταινίας δεν θα παίρνει τα μάτια του από την οθόνη με την συγκλονιστική κορύφωση να κλέβει τις εντυπώσεις...

James Blake - James Blake

Electronica/Dubstep, LP (Release Date: 7/2/2011, Label: R&S Records)

Αναμφίβολα η πρώτη σημαντική κυκλοφορία για το νέο έτος ανήκει σε αυτόν τον ταλαντούχο 21χρονο συνθέτη/παραγωγό/τραγουδιστή. O James Blake, κύριος εκφραστής της post-dubstep σκηνής του Λονδίνου, μετά από τρία ΕP's ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει την πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική του δουλειά.
Μουσική από το μελλόν, φουτουριστική, σκοτεινή και φρέσκια, αλλά παράλληλα με έναν παλιομοδίτικο, θερμό πυρήνα να υπάρχει στη φωνή του Blake και στην μελωδία των 11 κομματιών του ομώνυμού του δίσκου. Mε μια κρυστάλλινη φωνή, ως ένας διαφορετικός, ηλεκτρονικός Antony Hegarty, δεσπόζει και προσδίδει ψυχή και χαρακτήρα στο όλο δημιούργημα. Με μια μινιμαλιστική παραγωγή, υπνωτική ατμόσφαιρα και βρίσκοντας την κατάλληλη χημεία μεταξύ των dubstep πατέντων, της soul αισθητικής και των r&b γραμμών αποτελεί δίσκο μοναδικό και ιδιαίτερο που δίνει από τώρα μουσική (υπερ)αξία στο νέο έτος.
Ακούστε τα: "Wilhelms Scream", "I never learnt to share" και το αριστουργηματικό "Limit to your love" (Feist cover)..

the Escapist [Radio Show]

ON AIR αύριο Δευτέρα από τις 20.00 μέχρι τις 22.00 στον UpnLoud Web Radio

LISTEN HERE

The Trotsky

Κωμωδία, Καναδάς 2009 (Release Date: - , Jacob Tierney)

Υπόθεση: O Leon Bronsetin (Jay Baruchel) δεν είναι ένας τυπικός μαθητής του Montreal. Ο ίδιος νομίζει ότι είναι η μετενσάρκωση του επαναστάτη και θεωρητικού του Μαρξισμού Trotsky! Έτσι λοιπόν προσπαθεί και προσαρμόζει την ζωή, τις αξίες και τους στόχους του σύμφωνα με το ίνδαλμά του...

Πανέξυπνη και άκρως διασκεδαστική, το "The Trotsky" του Jacob Tierney παίρνει μια high school κωμωδία και την μετατρέπει σε σύγχρονη ρωσική επανάσταση στο Μόντρεαλ του Καναδά! Πέρα από τις κορυφαίες ατάκες και τις κωμικοτραγικές καταστάσεις που μπλέκει ο πρωταγωνιστής στην προσπάθειά του να ξαναβιώσει την ζωή του Trotsky, ο γενικότερος τρόπος ζωής του και το πως αυτός αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα σίγουρα θα σας διασκεδάσουν με το παραπάνω! Από την απεργία πείνας που ξεκινά ο Leon στο εργοστάσιο του πατέρα του όπου νιώθει πως οι εργαζόμενοι εκεί δεν έχουν δικαιώματα, μέχρι και την μυθική επανάσταση που διοργανώνει στο σχολείο που φοιτεί για την δημιουργία ενός μαθητικού συμβουλίου, το σενάριο με έναν απλό τρόπο χτίζει ένα παράλληλο σύμπαν με την πολιτική ιστορία της Ρωσίας. Επιπλέον περνάει και μηνύματα για την νεολαία του σήμερα και για το αν οι νεαροί είναι γενικά απαθείς ή απλά βαριούνται. Με τον Jay Baruchel ("Tropic Thunder", "Knocked Up") να βρίσκεται σε σπουδαία φόρμα και ένα ευρηματικό και ξεκαρδιστικό σενάριο να τον υποστηρίζει, το "The Trotsky" δεν θα σας αφήσει ασυγκίνητους...

Boogie Woogie

Κωμωδία, Βρετανία 2009 (Release Date: - , Duncan Ward)

Yπόθεση: Mια σάτιρα που ασχολείται με την σύγχρονη καλλιτεχνική σκηνή του Λονδίνου και τις πικάντικες διαπροσωπικές σχέσεις που αναπτύσσονται στην art πλευρά της Βρετανικής πρωτεύουσας...

Χαλαρή, ανάλαφρη και κυρίως "βρετανική". Έτσι παρουσιάζεται το "Boogie Woogie" του Duncan Ward που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα. Συλλέκτες έργων τέχνης και έμποροι εικαστικών τεχνών πλάθουν μια ολοζώντανη και πιπεράτη κοινωνία όπου επικρατούν η λαγνεία, η υπέρμετρη φιλοδοξία, η απληστία και η υποκρισία. Οι σχέσεις εξουσίας είναι εύθραυστες και η επιτυχία με την αποτυχία βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής. Με το σεξ και τα πάρτι να πρωταγωνιστούν, και τους Heather Graham, Gillian Anderson, Danny Huston και Αmanda Seyfried να δημιουργούν μια διασκεδαστική ατμόσφαιρα, η ταινία δεν είναι τίποτα ιδιαιτέρο, αλλά παρακολουθείται ευχάριστα ...

Air Waves - Dungeon Dots

Indie Rock/Pop, LP (Release Date: 30/11/2010, Label: Underwater Peoples)

H πρώτη σημαντική απώλεια για την φετινή 20άδα μου. Αν είχα ακούσει το "Dungeon Dots" νωρίτερα αναμφίβολα θα ήταν μέσα στην λίστα. Και δεν μπορώ ακριβώς να πω το γιατί...
Η μουσική που ακούω εδώ είναι σχετικά απλή και λιτή, τίποτα το ιδιαίτερο, σε ταξιδεύει σε indie μονοπάτια και κυμαίνεται σε rock/folk/pop πλαίσια. Επιπλέον, τα φωνητικά της Nicole Schneit είναι τίμια, ταιριάζουν με το μουσικό ύφος αλλά σίγουρα δεν σε αιχματωλίζουν. Και όμως οι Air Waves από το Brooklyn έχουν το κάτι. Ακούγονται τόσο οικείοι, τόσο φιλόξενοι που σε ελκύουν με την πρώτη επαφή και δεν σε αφήνουν να ξεκολλήσεις. Μελωδικοί, κιθαριστικοί και ανάλαφροι σε κάνουν να σιγοτραγουδάς το κάθε ένα από τα 10 κομμάτια του δίσκου τους ξεχωριστά. Κάθε ένα από αυτά θα μπορούσαν να συμπερηλιφθούν σε οποιαδήποτε ευχάριστη και πιασιάρικη μουσική λίστα που σέβεται τον εαυτό της.
Ακούστε τα: "Ride", "Radio", "Lightning" και "Bisous"..


Air Waves -- "Home Page - A Video Music Series" from Champagne Soda on Vimeo.

the Escapist [Radio Show]

ON AIR αύριο Δευτέρα από τις 20.00 μέχρι τις 22.00 στον UpnLoud Web Radio

LISTEN HERE

Αύριο το προσωπικό μου Top30 των άλμπουμ της χρόνιας...

Favorite Movies of 2010

Πάει ο παλιός ο χρόνος που μας άφησε πολλές αξιόλογες ταινίες. Όπως και πέρσι, έτσι και φέτος, στην λίστα υπάρχουν αγαπημένες ταινίες που έκαναν πρεμιέρα στις ελληνικές αίθουσες το 2010, ανεξαρτήτως έτος παραγωγής, ή απλά έχουνε το 2010 ως έτος παραγωγής χωρίς να έχουν παιχτεί στις αίθουσες της χώρας μας. Aκολουθεί η αγαπημένη μου 30άδα λοιπόν, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν μου έχουν διαφύγει κάποιες πολύ καλές ταινίες...  Καλή χρονιά να έχουμε!

30. Toy Story 3 (2010)

29. Get Him to the Greek (2010)

28. Unmade Beds (2009)

27. Holy Water (2009)

26. Nothing Personal (2009)

25. Greenberg (2010)

24. The Hurt Locker (2008)

23. Mary and Max (2009)

22. Wendy and Lucy (2008)

21. Up in the Air (2009)

20. Where the Wild Things are (2009)

19. Celda 211 (2009)

 18. Rabbit Hole (2010)

17. The Disappearance of Alice Creed (2009)

16. Les Beaux Gosses (2009)

15. The Ghost Writer (2010)

14. Machete (2010)

13. Scott Pilgrim vs. the World (2010)

12. The American (2010)

11. The Social Network (2010)

10. Flipped (2010)

09. Animal Kingdom (2010)

08. A Single Man (2009)

07. Sin Nombre (2009)

 06. Somewhere (2010)

05. The Road (2010)

04. Shutter Island (2010)

03. Kick-Ass (2010)

 02. Inception (2010)

01. Mr. Nobody (2009)