De helaasheid der dingen (The Misfortunates)

Comedy/Drama, Belgium/Netherlands 2009
Release Date: - , Felix Van Groeningen

Yπόθεση: O 13χρονος Gunther Strobbe ζει μέσα σε ένα εκκεντρικό και ανθυγιεινό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από την τεμπελιά, το αλκοόλ και την καθημερινή "κατηφόρα" σε κάθε διάσταση της ζωής. Κύριοι συντελεστές σε όλο αυτό το μεγαλείο είναι ο χωρισμένος πατέρας και οι θείοι του που ζούνε υπό την επίβλεψη και οικονομική υποστήριξη της γιαγιάς του. Μπορεί ο μικρός να πάρει την τύχη στα χέρια του και να επιβιώσει υπό αυτές τις συνθήκες;

Τελικά το μήλο πέφτει κάτω από την μηλιά ή έχει την ικανότητα ή και τύχη να ακολουθήσει μια εναλλακτική πορεία;
Με κάτι ανάλογο, σε υπαρξιακό πάντα επίπεδο, καταπιάνεται το φλαμανδικό "The Misfortunates" που απεικονίζει το πορτραίτο μιας κάθε άλλο παρά λειτουργικής οικογένειας. Παρόλο που η κοινωνική dramedy έχει έναν βαθύ τοπικιστικό χαρακτήρα, τόσο οπτικά, όσο και σεναριακά, παρακολουθείται ευχάριστα, παίρνει ευρύτερες κοινωνικές προεκτάσεις και έχει μεγάλη ψυχαγωγική αξία και σε διεθνές επίπεδο.
Στο στόχαστρο ο ρόλος και το νόημα της οικογένειας, ως σφιχτοδεμένο κοινωνικό σύνολο ή ομάδα που δεν αφήνει κανένα μέλος της στην απομόνωση και περνάει ενωμένο καλές και κακές εποχές. Μόνο που σε ορισμένες περιπτώσεις ένα τέτοιο κοινωνικό σύνολο δεν έχει τις καλύτερες ιδιότητες και τα περισσότερα μέλη του ζούνε παρασιτικά και στο περιθώριο. Κάπως έτσι είναι τα πράγματα για τους Strobbe's και οι λέξεις κακοτυχία, ανεργία και αλκοολισμός αρκούν να προσδιορίσουν την καθημερινότητά τους. Φυσικά τέτοια θεμέλια δεν είναι και τα ιδανικότερα για την ανάπτυξη ενός εφήβου, όσο και δεμένοι να είναι οι οικογενειακοί δεσμοί. Λογικό επακόλουθο είναι να τίθονται διλήμματα, από την εκπαίδευση ως και την ίδια την ζωή του παιδιού.
Ο ενήλικας πια Gunther αναπολεί την παιδική του ηλικία καθώς ο ίδιος ετοιμάζεται να γίνει πατέρας. Έτσι σταδιακά από το σύνολο της οικογένειας το σενάριο στρέφεται στην σχέση πατέρα-γιού. Η τεχνική των flashbacks, καλύτερα "flashfronts", καθώς βαρύτητα και μήκος δίνεται σαφώς στο παρελθόν και τα 80s και λιγότερο στο παρόν, αποδίδει σε μέγιστο βαθμό καθώς έτσι διαφαίνεται αποτελεσματικά η πορεία στον χρόνο για την οικογένεια. Αξιομνημόνευτες οικογενειακές στιγμές γεμάτες χιούμορ, αλλά με τραγικό πυρήνα, όπως και η εξιστόρηση της ακραίας καθημερινότητας των Strobbe's γεμίζουν οπτικά, συναισθηματικά και ψυχαγωγικά ένα ιδιαίτερο, γοητευτικό και παράλληλα δραματικό οικογενεικό πορτραίτο που αξίζει την μέγιστη παρακολούθηση.

Apparat - Ash/Black Veil

Electronica, single
Release Date: 04/04/2011

Ήθελα να περιμένω την έλευση του τέταρτου πολυαναμενόμενου δίσκου του Bερολινέζου μουσικού παραγωγού Sascha Ring και να γράψω μετέπειτα για τις εντυπώσεις μου. Ακούγοντας όμως τις τελευταίες εβδομάδες το πρώτο single της νέας του δουλειάς που προβλέπεται να κυκλοφορήσει το καλοκαίρι δύσκολα μένεις ασυγκίνητος.
Καθώς ακούει κανείς το "Ash/Black Veil" βιώνει την κατάσταση του ολοκληρωτικού μουσικού χασίματος. Αιθέρια έγχορδα σκάνε από δεξιά, πλήκτρα ξεπετάγονται από αριστερά και τα ονειρικά φωνητικά που γλυστράνε παράλληλα με το μήκος του τραγουδιού ολοκληρώνουν με τον ομορφότερο τρόπο αυτό το εξαίσιο μουσικό συνοθύλευμα . Το κομμάτι ακολουθεί μια slow-growing ανάπτυξη και κυριολεκτικά ταξιδεύει τον ακροατή σε απομακρυσμένες, υπνωτικές τοποθεσίες. Αξιοσημείωτο είναι το trick που διάβασα κάπου ως comment. Bάζεις το κομμάτι να παίζει παράλληλα σε διαφορετικά player με μια ελάχιστη χρονική απόκλιση και η παραπάνω αίσθηση απογειώνεται...
Ως δωρεάν download μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ..

Highly anticipated...

Δεν συνηθίζω να βλέπω trailer νέων, ακυκλοφόρητων ταινιών, ούτε να τα παραθέτω εδώ. Απλώς κάποιες φορές το ίδιο το όνομα του δημιουργού, οι πρωταγωνιστές ή/και η υπόθεση με κεντρίζει ώστε να δω τα trailer και να πάρω έτσι μια πρώτη γεύση από τι θα ακολουθήσει. Όλα τα παραπάνω δημιουργούν προσδοκίες, οι οποίες είτε (υπερ)καλύπτονται, είτε όχι. Οι παρακάτω τρεις ταινίες εκ πρώτης όψεως μοιράζονται πάνω κάτω τον ίδιο θεματικό άξονα, δείχνουν γοητευτικά εκλεπτυσμένες και έχουν ένα βαθύ υπαρξιακό υπόβαθρο. Εν ολίγοις κατάφεραν να προκαλέσουν το ενδιαφέρον μου, μπορεί και το δικό σας...

Melancholia (2011) - (του Lars von Trier, με τους Kirsten Dunst, Charlotte Gainsbourg, Kiefer Sutherland)

The Tree of Life (2011) - (του Τerrence Malick, με τους Βrad Pitt, Sean Penn, Jessica Chastain)

Another Earth (2011) - (του Μike Cahill, με τους Brit Marling, William Mapother, Jordan Baker)

Hard Mix - Defaults LP

Electronica/Down-tempo, LP
Release Date: 01/03/2011, Dovecote Records

H αστείρευτη ομορφιά της μουσικής. Κάπως έτσι θα χαρακτήριζα το μουσικό trip στο οποίο μας βάζει ο μουσικός/παραγωγός Noah Smith από την Νότια Καρολίνα. Ότι έκανε για πολλούς ο Nicolas Jaar, για άλλους οι Keep Shelly in Athens, τα καταφέρνει και αυτό το project ονόματι Hard Mix. Περισσότερο soft θα χαρακτήριζα το τελικό αποτέλεσμα του "Defaults LP", έχοντας μια τάση προς χαλαρωτικά chill out μονοπάτια. Αναμφίβολα όμορφα, "γεμάτα" ακούσματα σκάνε στο αυτί του ακροατή, έχοντας την ικανότητα να μετατρέπουν τον ήχο σε εικόνα. Για μένα κατά κάποιον τρόπο αυτή η εικόνα μεταφράζεται σε γαλήνιο, καλοκαιρινό πορτραίτο και ο δίσκος θα μπορούσε να είναι το soundtrack χαλάρωσης και ταξιδιάρικης διάθεσης για το ερχόμενο καλοκαίρι. Και επειδή εκεί στην Dovecote Records είναι large τύποι, δίνουν αυτόν τον γοητευτικό μουσικό χείμαρρο εντελώς δωρεάν από εδώ...

Άκου: "Μemories", "The Ones We Read"..

Sykt lykkelig (Happy Happy)

Comedy/Drama, Norway 2010
Release Date: - , Anne Sewitsky

Υπόθεση: O Sigve και η Elisabeth αποφασίζουν να αφήσουν τα προβλήματα της αστικής ζωής και μετακομίζουν σε ένα ορεινό νορβηγικό χωριό. Το φαινομενικά ευτυχισμένο ζευγάρι γνωρίζει εκεί τους Νoa και Κaja, που περνάνε μια δύσκολη περίοδο στην σχέση τους. Καθώς τα δύο ζευγάρια γνωρίζονται καλύτερα, πολλά μυστικά, ένοχες τάσεις και σεξουαλικές αναζητήσεις βγαίνουν στην επιφάνεια...

To "Sykt lykkelig" μας έρχεται από την Σκανδιναβία και μας παρουσιάζεται ως ένα βαρβάτο, πικάντικο και πικρόχολο dramedy.
Η ωμή απεικόνιση των προβληματικών ανθρωπίνων σχέσεων βρίσκεται εδώ στο επίκεντρο, και γύρω από τα τέσσερα κεντρικά πρόσωπα της ταινίας χτίζεται ένα ακραίο ερωτικό τετράγωνο, που παρουσιάζεται στον θεατή ρεαλιστικό μέσα από την υπερβολή του. Μπορεί να περιέχει χιουμοριστικές στιγμές, αλλά ο πυρήνας της διατηρείται καθ'όλη την διάρκεια αυστηρά δραματικός, με τα ξεκατινιάσματα, τις τάσεις απιστίας και τις άβολες σκηνές να διαδέχονται η μία την άλλη. Η ταινία πρεσβεύει την "θεωρία της ανακαίνισης", δείχνοντας ότι για να φτιαχτεί κάτι που έχει χαλάσει πρέπει να γκρεμιστεί εξ'ολοκλήρου. Τώρα το πόσο επιτυχημένη ή αισιόδοξη μας παρουσιάζεται η παραπάνω οπτική καλύτερα να σας το δείξει η ίδια η ταινία. O τίτλος μεταφράζεται ως "αρρωστημένα ευτυχισμένος", έτσι ο υποψήφιος θεατής παίρνει μια ιδέα για το mood, το ύφος και το νόημα της ταινίας...
Οι ερμηνείες κυμαίνονται σε καλό επίπεδο, το σενάριο παρουσιάζει μια πικάντικη ανάπτυξη που δεν βαραίνει, αλλά όπως και να έχει συνολικά δεν αποτελεί την πιο ευχάριστη και ανάλαφρη ταινία. Όπως μερικές φορές και τα παιχνίδια της ζωής...

UV Race - Homo

Garage/Punk, LP
Release Date: 29/03/2011, In the Red Recordings

Aυτό εδώ προέρχεται από την μακρινή Μελβούρνη, όπου ένα παρεάκι τα τελευταία τρία χρόνια βγάζει τα γούστα του παίζοντας στα όρια του garage-punk. Mετά από αρκετές κασέττες και singles κυκλοφορούν τον πρώτο τους ομώνυμο δίσκο το 2009. Το "Homo" είναι η δεύτερή τους δουλειά, όπου post-punk πινελιές, αμερικανικό country και ψυχεδελικές τάσεις συμπληρώνουν εκρηκτικά το μουσικό τοπίο. Η lo-fi αίσθηση παραμένει ζωντανή και οι UV Race σου δίνουν σταθερά την εντύπωση ότι κάνουν αυτό που γουστάρουν, το απολαμβάνουν ενεργά, κάνουν χαβαλέ και περνάνε καλά. Έτσι άμεσα περνάς καλά και εσύ που τους ακούς...

Άκου: "Girl in my Head", "Burn that Cat", "Inner North"..

HappyThankYouMorePlease

Comedy/Drama, USA 2010
Release Date: - , Josh Radnor

Υπόθεση: H απαιτητική καθημερινότητα, το κυνήγι της ευτυχίας, οι ελπίδες, οι δυσκολίες, τα διλήμματα και οι φόβοι τριών ζευγαριών στην σύγχρονη Νέα Υόρκη, σε συναισθηματικό και επαγγελματικό επίπεδο.

Είναι άραγε αυτή η συνταγή της ευτυχίας; Να λες ευχαριστώ και να ζητάς και άλλο; Σύμφωνα με την ανεξάρτητη dramedy "ΗappyThankYouMorePlease" είναι. Το ταινιάκι όπου πρωταγωνιστεί, σκηνοθετεί και είναι και υπεύθυνος για το σενάριο ο Josh Radnor, γνωστός και ως Ted στο γνωστό sitcom "How I met your mother", έσκασε μύτη στο περσινό Sundance και τα πήγε περίφημα.
Άμεσο, ζωηρό και φρέσκο απεικονίζει και ξεπροβάλλει ότι ανησυχεί έναν σύγχρονο νέο άνθρωπο σε μια μεγαλούπολη. Μπλέκει με όμορφο τρόπο τις ζωές και τις εμπειρίες τριών ζευγαριών που βρίσκονται σε διαφορετική φάση, είτε σε ερωτικό, είτε σε φιλικό επίπεδο, και μετέπειτα αναλύει και αναπτύσει χαρακτήρες, ζωές και καταστάσεις. Η οπτική που ακολουθεί είναι νεανική, ταπεινή και συνάμα ρεαλιστική, έτσι όχι μόνο κεντρίζει το ενδιαφέρον του θεατή, αλλά δημιουργεί επιπρόσθετα συμπάθειες και αντιπάθειες για τους χαρακτήρες της ταινίας. Συνολικά ως dramedy, η προσέγγιση που ακολουθείται είναι περισσότερο ανάλαφρη παρά έντονα δραματική.
Εν ολίγοις πρόκειται για την ζωντανή απόδειξη ότι με μεράκι, μικρό budget, δημιουργικό πνεύμα, ευχάριστες παρουσίες και ένα καλογραμμένο σενάριο δημιουργείται ένα όμορφο και διασκεδαστικό ταινιάκι σαν και αυτό εδώ.

The Raveonettes - Raven in the Grave

Indie Rock, LP
Release Date: 11/04/2011, Vice Records

Μαυρίλα. Όχι όμως άσχημη, είναι γοητευτική, σε κεντρίζει και την αποζητάς. Κάπως ταιριάζει με την Εβδομάδα των Παθών που κορυφώνεται λαμπρά στο τέλος της για τους πιστούς, αλλά και με την κακοκαιρία και την προσδοκία επιτέλους να σκάσει μύτη ο τέλειος καιρός για μένα. Έχει και αυτήν την ρομαντική διάθεση με dark/goth αποχρώσεις και σε αποτελειώνει. Είχα διαβάσει για την μουσική στροφή των Raveonettes που επιδιώκουν με το νέο τους πόνημα, αλλά δεν πίστευα στα αυτιά μου όταν τελείωσα την ακρόαση του "Raven in the Grave".
Oι Δανοί άφησαν πίσω τους τις όποιες garage προσδοκίες προσπαθούσαν να επιτύχουν, γύρισαν την πλάτη τους σε χαρούμενα και χορευτικά ακούσματα που τους καθιέρωσαν, έβαλαν τα μάυρα τους και θυμήθηκαν τις darkwave/new wave εποχές των 80s. Τις θυμήθηκαν πολύ έντονα, τόσο έντονα που με κάνουν να ανατριχιάζω. Τα παγωμένα φωνητικά της Sharin Foo προσαρμόζονται πλήρως στο σκοτεινό τοπίο, οι βαρβάτες μπασογραμμές και τα πένθιμα synths απογειώνουν την ομιχώδες μουσική ατμόσφαιρα που σε ηλεκτρίζει. Όλα τα παραπάνω τα αναζητούσα από τους Esben & the Witch, αλλά τελικά μου ήρθαν από εκεί που δεν το περίμενα. Και το απολαμβάνω.
Άκου: "Εvil Seeds", "Apparitions", "War in Heaven", "Forget that you're Young"..

the Escapist [Radio Show]

ON AIR tonight (20.00-22.00) - UpnLoud.gr

LISTEN HERE

Hobo with a Shotgun

Action/Crime, Canada/USA 2011
Release Date: - , Jason Eisener

Υπόθεση: Ένας άστεγος γέρος (Rutger Hauer) που τον πνίγει το δίκιο, βλέποντας την πόλη του να πνίγεται από την ασταμάτητη βία και την απόλυτη ανομία, αποφασίζει να πάρει τον νόμο στα χέρια του. Με μια κυνηγετική καραμπίνα αρχίζει να καθαρίζει τους δρόμους της πόλης από σαδιστές, βιαστές, εγκληματίες και παιδόφιλους...

Το καναδέζικο "Hobo with a Shotgun" αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση ταινίας που διχάζει το σινεφίλ κοινό. Τα στοιχεία που θα εκτιμήσουν και θα αγαπήσουν ένα μέρος των θεατών, θα μισήσουν και θα αηδιάσουν oι υπόλοιποι. Το σίγουρο είναι πως η άναρχη βία και η συσχετιζόμενη παράνοια είναι αυτή που προσδιορίζει την πρώτη δουλειά του σκηνοθέτη Jason Eisener.
Όπως και το περσινό "Machete", βασίζεται σε ένα fake trailer το οποίο κέρδισε έναν διαγωνισμό grindhouse ταινιών. Κατ'επέκταση υιοθετεί μια νοσταλγική grindhouse αισθητική με τα έντονα χρώματα να επικρατούν και να προσδίδουν μια ιδιαίτερη σκηνοθετική άποψη. Έτσι μοιάζει αρκετά με τις b-movies των 70s που πλεόν θεωρούνται cult.
O θεατής μπαίνει κατευθείαν στο σουρεαλιστικό περιβάλλον του "Hobo with a Shotgun", όπου σε κάθε γωνία του δρόμου κυριαρχεί το κακό σε οποιαδήποτε μορφή. Η αστυνομία όχι μόνο είναι αμέτοχη, αλλά έχει "βρωμίσει" πλήρως και συνεργάζεται με τον αρχικακό Drake και τους γιούς του. Όλο αυτό το μετα-αποκαλυπτικό σύμπαν συμπληρώνεται από ωμές σκηνές βίας βουτηγμένες στα headshots, αίματα και σκορπισμένα χέρια και πόδια. Ακραίες και κάφρικες ατάκες διαδέχονται η μία την άλλη και όλα τα παραπάνω σου αφήνουν μια αίσθηση που σοκάρει. Βέβαια, σπάνια η ταινία προσπαθεί να φανεί σοβαρή, και έτσι παρά το αρχικό και συνεχόμενο σοκ που συνοδεύει την κάθε σκηνή ξεχωριστά, παράλληλα υπάρχει και μια γερή δόση από εκκεντρικό χιούμορ που εμπλουτίζει την κάθε μεμονωμένη στιγμή. Η δικαιοσύνη έρχεται με την δραστηριότητα του άστεγου Hobo, και η εκδίκηση αποτελεί την μόνη λύση που αρέσει και στον θεατή.
Με όλα τα παραπάνω μπορεί κανείς να αποφασίσει αν τελικά θα παρακολουθήσει αυτό το αιματοβαμμένο ντελίριο το οποίο για το είδος του αποτελεί μια πρωτοκλασάτη και ιδιαίτερα ψυχαγωγική ταινία, ή μετανιώσει για την στιγμή που μπήκε σε αυτό το blog και διάβασε τις παραπάνω γραμμές. Δικαιολογώ και σέβομαι και τα δύο...

Lonesome Ghost - None of These Songs are About You, or Anyone You Know

Indie Pop, EP
Release Date: 08/02/2011, Self-Released

Oι Lonesome Ghost δηλώνουν ως βάση τους το Dallas και μόλις κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους μίνι-δίσκο ονόματι "None of These Songs are About You, or Anyone You Know". Παρά το μεγάλο μήκος του τίτλου του, το EP περιέχει μονάχα τέσσερα μικρά, πιασιάρικα και εύθυμα pop χιτάκια το ένα καλύτερο από το άλλο.
Στα "Golden Cage" και "Love is a Dream" επιλέγουν έναν up-tempo ρυθμό και συνθέτουν έτσι δύο γρήγορα, κιθαριστικά και ευχάριστα pop κομμάτια, ενώ στα "My Dear" και "Ι was Only Trying To" η κατεύθυνση είναι περισσότερο dreamy και η αίσθηση που σου αφήνουν ιδιαίτερα μελαγχολική. Εύθραυστες κιθάρες, ρομαντικοί στίχοι και μια ανοιξιάτικη διάθεση συνθέτουν το μουσικό περιβάλλον στο οποίο κινούνται αποτελεσματικά οι Αμερικανοί.
Και το καλύτερο το άφησα για το τέλος: Mέσω του bandcamp τους παραχωρούν την δουλειά τους ως δωρεάν download (εδώ).
Άκου: "Love is a Dream"..

Paul

Comedy/Adventure/Sci-fi, USA/UK 2011
Release Date: - , Greg Mottola

Υπόθεση: Δύο comic-nerds από την Μεγάλη Βρετανία (Simon Pegg, Nick Frost) βρίσκονται στο San Diego για την ετήσια μάζωξη των απανταχού geeks στα πλαίσια της Comicon. Ένα σιωπηλό και σκοτεινό βράδυ, καθώς ταξιδεύουν με το ακραίο βανάκι τους στην περιβόητη Area 51, συμβαίνει κάτι περίεργο που κάνει την όλη εκδρομή τους συναρπαστική και απρόβλεπτη, εφόσον μπροστά τους εμφανίζεται ένας εξωγήινος ονόματι Paul (Seth Rogen-φωνή), κυνηγημένος από κυβερνητικούς φορείς, εφόσον δραπέτευσε από μυστική, στρατιωτική βάση...

Μερικές φορές είναι απλά θέμα αριθμητικής. Όταν συμμετέχουν σε μια ταινία το αχτύπητο βρετανικό δίδυμο Simon Pegg και Nick Frost, γνωστό και από την μεταξύ τους συνύπαρξη στα γαμάτα "Shaun of the Dead" και "Hot Fuss", και την σκηνοθετεί ο Greg Mottola, υπεύθυνος των επίσης γαμάτων "Superbad" και "Adventureland", το αποτέλεσμα λίγο πολύ είναι γνωστό: Το ταινιάκι "Paul" τα σπάει.
Κατ'αρχήν περιέχει ποικίλες αναφορές σε κλασικές ταινίες επιστημονικής φαντασίας παλιότερων δεκαετιών, που προκαλούν απίστευτες στιγμές γέλιου. Επιπλέον, πέρα από το έμφυτο ταλέντο των πρωταγωνιστών του, η παρουσία καθαρόαιμων Βρετανών σε αμερικανικά εδάφη δημιουργεί από μόνη της ξεκαρδιστικές καταστάσεις και επιβεβαιώνει τους στίχους γνωστού τραγουδιού του Sting. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τον θεό Paul, όλη η φάση απογειώνεται. Αθυρόστομος, άθεος, με τέλειες ατάκες στο τσεπάκι του, με ένα περιτύλιγμα playboy και με μια καρδιά μικρού παιδιού αποτελεί για τους περισσότερους τον ιδανικό φίλο. Και μην ξεχνάμε, πρόκειται για ένα κυνηγημένο alien που δένεται συναισθηματικά με ανθρώπους αλλά παράλληλα επιθυμεί διακαώς την επιστροφή στην πατρίδα του. Kάτι σαν τον εναλλακτικό και cool, όχι φλώρο, E.T.! Το κερασάκι στην τούρτα αποτελεί βέβαια η φωνή του Seth Rogen.
Όλα τα παραπάνω απεικονίζονται με φόντο ένα ξέφρενο road-trip στην ερήμο της Arizona, και το κυνηγητό μεταξύ "καλών" και "κακών", με "μήλο της Έριδος" τον Paul μας υπόσχεται απολαυστικές στιγμές, τεράστια ψυχαγωγία και μια ανάλαφρη, ευχάριστη κινηματογραφική εμπειρία!

The Pains of Being Pure at Heart - Belong

Indie Pop, LP
Release Date: 29/03/2011, Slumberland Records

Πολλές οι απαιτήσεις από μια νεανική μπάντα που με απογείωσε μουσικά πριν από περίπου δύο χρόνια, και συνέχισε να το κάνει και με τον μίνι-δίσκο "Higher than the Stars EP" πέρσι. Βέβαια, από την τελευταία τους κυκλοφορία ήτανε έκδηλη η τάση για μια ελαφριά διαφοροποίηση στον ήχο τους, και αυτή η τάση επιβεβαιώνεται ισχυρότερα με το φετινό, δεύτερό τους άλμπουμ "Βelong". Kαι ίσως ακούγοντας για πρώτη φορά την νέα τους δουλειά να ξενέρωσα, να μην ικανοποιήθηκα όπως θα το περίμενα. Χρειάστηκαν 2-3 ακροάσεις για να αποδεχτώ ότι η ξέφρενη ανεμελιά, η απόλυτη φρεσκάδα και ο έντονος αυθορμητισμός των Νεοϋορκέζων αντικαταστάθηκαν από ώριμες pop συνθέσεις, μια καλύτερη παραγωγή και κιθάρες που τονίζουν περισσότερο την μελωδία και λιγότερο την φασαρία. Η φασαρία εδώ μετατρέπεται σε "συγκρατημένη" φασαρία, και μετά από αρκετές ακροάσεις αυτό το αποτέλεσμα πλέον με γοητεύει, νιώθοντας ταυτόχρονα πως ο μουσικός τους πυρήνας έμεινε αναλλοίωτος . Η ερμηνεία του Kip Berman παίζει εδώ σαφώς μεγαλύτερο ρόλο, και επειδή τα φωνητικά ανταποκρίνονται στο κάλεσμα της μουσικής, το όλο εγχείρημα απογειώνεται και σου περνάει μια αίσθηση "ευτυχίας". Τα synths και οι κιθάρες ζούνε το απόλυτο πάντρεμα, και μπάντες όπως οι Smashing Pumpkins και Cure νιώθουν περήφανες. Με λίγα λόγια, όσο κλισέ και να ακούγεται, οι Pains ωρίμασαν, και αυτό φαίνεται, καλύτερα ακούγεται.
Άκου: "Μy Terrible Friend", "Heart in you Heartbreak", "Heaven's Gonna Happen Now", "Even in Dreams"..

Incendies (Μέσα από τις Φλόγες)

Drama/War, Canada/France 2010
Release Date: 10/03/2011, Denis Villeneuve

Yπόθεση: Δύο δίδυμα αδέρφια που ζούνε στον Καναδά, μετά τον θάνατο της μητέρας τους, πληροφορούνται από τον συμβολαιογράφο κατά το άνοιγμα της διαθήκης ότι ο υποτιθέμενα νεκρός πατέρας τους ζει, και παράλληλα έχουνε και έναν αδερφό. Η τελευταία επιθυμία της μητέρας τους είναι η αναζήτηση αυτών των προσώπων, πράγμα που οδηγεί τα αδέρφια πίσω στις ρίζες τους, στην πολεμορδαμένη Μέση Ανατολή...

1+1=1. Πίσω από αυτήν την αναληθή εξίσωση κρύβεται ένα κινηματογραφικό διαμάντι. Και μπορεί στα μαθηματικά να είναι αδύνατον να οδηγηθούμε σε ένα τέτοιο αποτέλεσμα, στην ζωή ποτέ δεν ξέρεις...
Το καναδέζικο "Incendies", υποψήφιο στην κατηγορία ξενόγλωσσης ταινίας στα φετινά Oscar, αποτελεί μεταφορά του ομώνυμου θεατρικού έργου του Wajdi Mouawad.
Το στοίχημα του δημιουργού Denis Villeneuve ήτανε η οπτικοποίηση μιας τραγικής ιστορίας που χαρακτηρίζεται από αναφορές στον οιδιπόδειο μύθο. Με σύμμαχο την δύναμη της φωτογραφίας, την σταθερή και σταδιακή αύξηση της έντασης και τις συνταρακτικές ερμηνείες, το στοίχημα επιτεύχθηκε και ο θεατής κατά τους τίτλους τέλους συνηδειτοποιεί πως μόλις έγινε μάρτυρας ενός αριστουργήματος, που μέσα από την βία, το ακραίο της υπόθεσης και την απανθρωπιά, ξεπροβάλλουν η ελπίδα και η αμόλυντη έννοια της αγάπης.
Χωρίς να κατανομάζεται πουθενά ο τόπος δραστηριότητας, γίνεται αμέσως αντιληπτό πως πρόκειται για τον εμφύλιο πόλεμο του Λιβάνου, όπου ο θρησκευτικός φανατισμός ήταν η απαρχή πολλών δεινών. Και με βάση το παραπάνω δεδομένο, όσο σκληρό και σοκαριστικό να είναι το ύφος της ταινίας, δεν παρεκκλίνει ποτέ από τον ρεαλισμό και την ωμή απεικόνιση ενός απάνθρωπου πολέμου.
Το παρελθόν της μάνας οδηγεί τα αδέρφια στα βάθη της Μέσης Ανατολής, και εμάς στο επίκεντρο ενός χωροχρονικού trip, όπου διαφορετικές χρονικές τροχιές και επαναλαμβανόμενα flashbacks συνδυάζονται και βοηθούν στην χειρουργικά ακριβή εξιστόρηση των γεγονότων που οδηγούν σε μια συγκλονιστική αποκάλυψη και ένα σπαρακτικό φινάλε. Ο πόλεμος συνδυάζεται με ένα βαθύ οικογενειακό μυστικό, που δειλά δειλά βγαίνει στην επιφάνεια μέχρι να καταλήξει στην απόλυτη κορύφωση. Και παρόλο που το ταξίδι προς τα εκεί δείχνει αργό, βασανιστικό και απαιτητικό, η κορύφωση του δράματος δίνει νόημα σε κάθε μεμονωμένη σκηνή της ταινίας, και επιχρυσώνει μια σπουδαία, ανθρώπινη και γοητευτικά σκληρή ταινία όπου το "You and whose army?" των Radiohead αποτελεί τον επιμνημόσυνο ύμνο...

Vivian Girls - Share the Joy

Indie Rock, LP
Release Date: 12/04/2011, Polyvinyl Records

Τρίτος δίσκος για την κοριτσοπαρέα από το Brooklyn και οι διαφορές σε σχέση με τους δύο προηγούμενους είναι εμφανείς. Κατ'αρχήν έχουν στο δυναμικό τους νέα ντράμερ, εφόσον η Ali Koehler έφυγε για τους Beast Coast. To σημαντικότερο όμως είναι η μετάβασή τους από τον lo-fi ήχο στον hi-fi, που σε πρώτη φάση σημαίνει καθαρότερος ήχος. Οι κιθάρες, παρόλο που διατηρούν την garage τους υπόσταση, ακούγονται ελαφρώς πιο κρυστάλλινοι και ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται πλέον στις συνθέσεις των κομματιών. Αυτό άλλωστε φαίνεται και από το γεγονός ότι υπάρχουν ολοκληρωμένα κομμάτια άνω των 6 λεπτών στο "Share the Joy", πράγμα πρωτόγνωρο για τις Vivian Girls, που μας συνήθιζαν σε δίλεπτα και τρίλεπτα γυναικεία κιθαριστικά ξεσπάσματα. Έτσι συνολικά, η αίσθηση που σου αφήνει ο δίσκος είναι μια δημιουργική πληρότητα μέσα σε ένα νοσταλγικό, παλιομοδίτικο φόντο με ελαφριά ψυχεδελική τάση.
Χωρίς να αποτελεί άλμπουμ-σταθμός για το 2011, ούτε οι Vivian Girls να έχουν αποβάλει τις αδυναμίες τους (ιδίως στα αναιμικά φωνητικά), ο δίσκος έχοντας μια γλυκόπικρη, up-tempo αύρα σου φτιάχνει την διάθεση και ακούγεται ιδιαίτερα ευχάριστα. Στο κάτω κάτω πρόκειται για κορίτσια που κρατάνε κιθάρες, τι πιο όμορφο...
Άκου: "Light In Your Eyes", "I Heard You Say", "Sixteen Ways", "Death"..

the Escapist [Radio Show]

ΟΝ ΑΙR tonight (20.00-22.00) - UpnLoud.gr

LISTEN HERE

Rubber (Λάστιχο)

Comedy/Horror, France 2010
Release Date: - , Quentin Dupieux

Ένα παλιό, ξεχασμένο λάστιχο στο πουθενά της καλιφορνέζικης ερήμου ξαφνικά ζωντανεύει και αρχίζει να κυλά. Στο διάβα του σκορπάει τον φόβο και τον τρόμο και παράλληλα παρασέρνεται από την παρουσία μιας γοητευτικής, μυστήριας γυναίκας...

                       'Ιn the Steven Spielberg movie "Ε.Τ.", why is the alien brown?
                       No reason.
                       ..................
                       Ladies, gentlemen, the film you're about to see is a homage to the "No reason"..'

O σερίφης της ταινίας Chad μας ξεκαθαρίζει εξ'αρχής ότι οτιδήποτε πρόκειται να δούμε επί της οθόνης δεν έχει απολύτως κανέναν λόγο ύπαρξης, είναι ανούσιο με λίγα λόγια. Λίγο το γοητευτικά ιδιόρρυθμο ξεκίνημα με το παράλογο στόρι, ο μονόλογος του σερίφη σε συνδυασμό με τα όμορφα πλάνα της ερήμου σε αναγκάζουν τελικά να δεις το "Rubber".
Το γεγονός πως πρόκειται για την ιστορία ενός λάστιχου-δολοφόνου ακούγεται ταυτόχρονα γελοίο, αλλά και συναρπαστικό. Μέσα από αυτό το τέρμα παράλογο σεναριακό μοτίβο, χτίζεται μια εκκεντρική ιστορία που ψάχνει όμοιά της στην ιστορία του κινηματογράφου. Μόνο και μόνο για το παραπάνω δεδομένο και το ακραίο της όλης φάσης, μπήκα στον κόπο να παρακολουθήσω έπι 80 περίπου λεπτά τις φονικές δραστηριότητες μιας ζωντανής ρόδας, που μέσω των ψυχοκινητικών δυνάμεων που είχε σκότωνε από πουλιά μέχρι ανθρώπους. Στην ουσία όλη η υπόθεση περιορίζεται στην παραπάνω φράση, αλλά το περιτύλιγμά της είναι αυτό που στην ουσία τραβάει το ενδιαφέρον του θεατή και αποτελεί ξεχωριστή κινηματογραφική εμπειρία.
Το "Rubber" του μουσικού και dj Mr. Oizo ή κατά κόσμον Quentin Dupieux, είναι ταινία μέσα στην ταινία. Με έναν σαρκαστικό και κωμικό τρόπο το όλο δημιούργημα σχολιάζει την περίεργη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ μιας ταινίας, των πρωταγωνιστών του και των θεατών. Σατιρίζει πολύ εύστοχα τους θεατές-πρόβατα που "μασάνε" ότι "τροφή" τους δίνετε, αλλά και την στάση των απαιτητικών θεατών που εκνευρίζει τους συντελεστές. Οι σκηνές που θα δείτε θα σας ξαφνιάσουν, κάνοντας όλη την ταινία ακόμα πιο περίεργη λες και πρόκειται για μια ανώμαλη φάρσα. Επιπλέον, η αντικειμενικά εξαιρετική κινηματογράφηση με φόντο την ύποπτα γαλήνια έρημο, οι αρκετές σκηνές σπλάτερ, αλλά και μια γοητευτική θηλυκή παρουσία κάνουν την όλη παρακολούθηση πιο ευχάριστη.
Θα ήταν λάθος μου να σας την προτείνω να την δείτε, εφόσον είναι ότι πιο ανούσιο και ακραίο (χωρίς λόγο) έχω δει. Αλλά εκτός από τις υποκειμενικά και αντικειμενικά καλές ταινίες που παρουσιάζει αυτό το blog έχει τεράστιο κόλλημα με τις γοητευτικά διεστραμμένες, και στο τελευταίο αυτό σημείο το "Rubber" κερδίζει το Οscar...

Chain & the Gang - Music's Not For Everyone

 

Indie, LP

Release Date: 22/02/2011, K Records

Δεν ήξερα για την ύπαρξη των Chain & the Gang, ούτε την δισκογραφικά πλούσια βιογραφία του Ian Svenonius, το πρόσωπο πίσω από το μουσικό project που κυκλοφορεί τον δεύτερό του δίσκο "Music's Not For Everyone". Kαλά να είναι ο IndieFuck και το blog του.
Ο Ιan Svenonius είναι κάτι σαν βασιλιάς της punk σκηνής του Washington, και έχει κυκλοφορήσει πάνω από 15 άλμπουμ τα τελευταία 20 και κάτι χρόνια. Γνωστός έγινε από μπάντες όπως Nation of Ulysses, The Make-Up και Weird War.
Τα δημιουργήματά του περιέχουν βαθιές κοινωνικοπολιτικές ανησυχίες, πράγμα το οποίο διαφαίνεται τόσο στους καυστικούς στίχους, όσο και στην ίδια του την μουσική. Το ίδιο συμβαίνει και στον πρόσφατό του δίσκο, ο οποίος είναι ένα ενδιαφέρον, εκκεντρικό και γκρουβάτο κράμα μεταξύ garage, soul και blues, τα χώνει σε κυβερνητικές πολιτικές και μας μιλά για την μόλυνση του περιβάλλοντος. Μόνο και μόνο για την ιδιαιτερότητά του είναι άξιος αναφοράς, παρόλο που περιέχει και μερικές κομματάρες. Μουσική με balls που λέμε, αρκεί να ακούσεις το ομώνυμο "Music's Not For Everyone" και να καταλάβεις τι θέλει να πει ο ποιητής...
Άκου: "Why Not?", "It's a Hard, Hard Job (Keeping Everybody High)'', "Youth is Wasted on the Young", "Detroit Music"..

Like a cold, static dance in Siberia Forest...Loud Sound Festival

Ένας συναυλιακά πλούσιος μήνας ξεκίνησε την Τετάρτη το βράδυ με το Loud Sound Festival στο Gaia Live. Βλέποντας τον χώρο το απόγευμα είχα τις αμφιβολίες μου για το πως θα χωρέσουν τουλάχιστον 200 άτομα μέσα εκεί. Τελικά όχι μόνο χώρεσαν, αλλά το σχετικά μικρό μέγεθος του χώρου αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα για ένα "θερμό" event με την κατάλληλη ατμόσφαιρα να εμπλουτίζει την συνολικά θετική αίσθηση της νύχτας.

Η αρχή έγινε με τους Πατρινούς B-Sides που παρουσίασαν τον πρώτο τους δίσκο "Story Without End". Χωρίς να κερδίζουν δάφνες πρωτοτυπίας, ούτε να εντυπωσιάζουν, το alternative rock σχήμα έκανε αυτό ακριβώς που οφείλει να κάνει ένα support σχήμα. Nα ζεστάνει το κοινό και να τους εισάγει στο mood της μουσικής βραδιάς. Και τα δύο επιτεύχθηκαν με το κομμάτι "Forest" να ξεχωρίζει από τα τραγούδια που έπαιξαν.

Με αρκετή καθυστέρηση, πράγμα που λειτούργησε εν μέρη αρνητικά για την δομή και ομαλή λειτουργία του line-up, ανέβηκαν στην σκηνή οι Electric Litany. To ύφος της μπάντας από την Βρετανία σαφώς πιο "ψαγμένο", με κάθε λογής ηλεκτρονικά μπλιμπλίκια και πρόσθετα μουσικά όργανα να γεμίζουν το stage. O Aλέξανδρος Μιάρης και η παρέα του έβαλαν τον κόσμο αμέσως στο κλίμα της δουλειάς τους "How to be a Child & Win the War", με τις υπνωτικές μελωδίες και την στοιχειωμένη ατμόσφαιρα να βρίσκονται πάντα σε πρώτο πλάνο. Τα παραμορφωμένα φωνητικά και οι υπόγειες κιθάρες δημιούργησαν ένα ηχητικό τοπίο, το οποίο μαγεύει με έναν περίεργα γοητευτικό τρόπο το αυτί. Βέβαια, το γεγονός ότι αντικειμενικά οι Λονδρέζοι παίζουν υποτονική μουσική και πολλά τραγούδια τους έμοιαζαν μεταξύ τους λειτούργησε εις βάρος της καλής, συνολικής τους εικόνας. Εγώ πάντως θα τους έβαζα να εμφανιστούν μετά τους Motorama για να κλείσουν με τον δικό τους ξεχωριστό και άκρως ατμοσφαιρικό τρόπο το event. Όπως και να έχει, οι περισσότεροι τους απόλαυσαν και οι ίδιοι έδειξαν ότι είναι μια δεμένη, εκκεντρική και ταλαντούχα μπάντα που μετά την βραδιά κέρδισαν τις εντυπώσεις και περισσότερους θαυμαστές. Εγώ προσωπικά θεωρώ κορυφαίες τους στιγμές τα κομμάτια "Μinute" και "Τhe Roses Came", έχοντας την υπόγεια ένταση που δημιουργεί ανατριχίλα. Τέλος, και η εκτέλεση του single τους "Tear" δεν άφησε κανέναν παραπονεμένο.

Έφτασε και η στιγμή των Motorama, που χωρίς επιπλέον καθυστέρηση ανέβηκαν το stage του Gaia. Bέβαια είχε πάει ήδη αργά για Τετάρτη, και αρκετοί αποχώρησαν από τον χώρο. Αυτοί που έμειναν όμως πέρασαν γαμάτα. Η αρχή έγινε με το "Northern Seaside", όπως ακριβώς και στο άλμπουμ τους, και οι Ρώσοι έδειξαν εξ'αρχής τις διαθέσεις τους. Μελαγχολικές κιθάρες, ένα πλούσιο 80s feeling και όμορφες, γλυκόπικρες μελωδίες στα πλαίσια της post-punk σχολής συνέθεσαν το ηχητικό υπόβαθρο των Motorama. Το έντονα κιθαριστικό "Ghost" έδωσε την συνέχεια, ενώ τα "Warm Eyelids", "Compass" και "Wind in her Hair" ήτανε το κερασάκι στην τούρτα. Ο κόσμος έδειξε να είναι εξοικειωμένος και με το νέο τους single "Οne Moment", αλλά απόλαυσε εξίσου και παλιότερά τους τραγούδια όπως τo "Lantern". To όλο σκηνικό απογειώθηκε μέσω του ομώνυμου κομματιού "Alps", αλλά και του επιβλητικού "There's No Hunters Here". Ταλαντευόμενοι μεταξύ του shoegaze στησίματος και μιας εξωστρεφής διάθεσης ανάγκασαν τους θαμώνες να χορεύουν ρυθμικά και να ξεζουμίζουν την κάθε νότα ξεχωριστά. Με φόντο δασικά τοπία και βουνίσιες τοποθεσίες κατάφεραν να συνδυάσουν αρμονικά ήχο και εικόνα. Το βασικότερο: O ήχος, η μελωδία, οι κιθάρες, τα βρετανοθρεμένα, στιβαρά φωνητικά και τα τύμπανα ήταν κατάλληλα δεμένα χωρίς να υστερούν σε σχέση με το άκουσμα του δίσκου. Η μουσική τους ήταν απλή, αλλά παράλληλα άκρως συναισθηματική, που αν αφεθείς σε παρασέρνει. Η DIY φιλοσοφία σε όλο της το μεγαλείο, φάνηκε από την διανομή της φυσικής μορφής των άλμπουμ "Alps" που τα πουλούσαν λες και τα εκτύπωσαν στο σπίτι τους , μέχρι και την χαμηλών τόνων συμπεριφορά τους εκτός και εντός της σκηνής. Λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι πρόκειται για την πρώτη τους "εκδρομή" εκτός συνόρων, θεωρώ το gig τους άκρως επιτυχημένο και χαίρομαι που έγιναν γνωστοί σε ένα ευρύτερο κοινό μέσα από τα blogs και ο κοσμός της Θεσσαλονίκης τους τίμησε δεόντος.

Tonight: Loud Sound Festival

Mετά την Αθήνα και την Πάτρα ήρθε και η σειρά της Θεσσαλονίκης να απολαύσει τις μελαγχολικές κιθάρες των B-Sides, Electric Litany και Motorama. Σας περιμένουμε όλους στο Gaia Live στα λαδάδικα μετά τις 9.30 για ένα ξεχωριστό indie event που το παρουσιάζουν οι LoveLight Productions και το Web Radio UpnLoud.

Limitless (Aπόλυτη Ευφυϊα)

Thriller, USA 2011
Release Date: 31/03/2011, Neil Burger

Υπόθεση: Nεαρός, ασήμαντος συγγραφέας (Bradley Cooper) που πάσχει από writer's block, απρόσμενα γίνεται κάτοχος ενός μαγικού χαπιού που του επιτρέπει να χρησιμοποιήσει εξ'ολοκλήρου τις δυνατότητες του εγκεφάλου του. Έτσι γίνεται πλούσιος και διάσημος, και πολλές επιχειρηματικές και πολιτικές πόρτες του ανοίγουν παράλληλα με πολλούς κινδύνους, αδίστακτους εχθρούς και σωματικές παρενέργειες να καραδοκούν...

Το γεγονός ότι ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει μόνο το 10% του μυαλού του ταλαιπωρεί τους επιστήμονες μέχρι και σήμερα. Το "Limitless" πολύ έξυπνα στηρίζεται στο παραπάνω δεδομένο και χτίζει έπειτα ένα καλογυαλισμένο, ταχύτατο και "πλούσιο" θρίλερ.
Χρησιμοποιώντας ως κύρια συστατικά τα ηθικά διλήμματα, την εξέλιξη της επιστήμης και τις επικρατούσες ανθρώπινες αξίες, και μέσω της ικανοποιητικής παρουσίας του άλλoτε playboy Βradley Cooper, ο θεατής γίνεται αυτόπτης μάρτυρας της μεταμόρφωσης ενός ανθρώπου υπό την επήρεια ενός μαγικού φαρμάκου, που μετατρέπει έναν αποτυχημένο συγγραφέα σε επιτυχημένο επιχειρηματία. Παρόλο που η ταινία επικεντρώνεται περισσότερο στα υπέρ όλης αυτής της μετάβασης, διασπείροντας μεμονωμένα μόνο τα αρνητικά και την προβληματική φύση (σωματική και κοινωνική) της όλης  μεταμόρφωσης, ο ξέφρενος ρυθμός και η έξυπνα δοσμένη κεντρική ιδέα στην τελική δεν θα απογοητεύσει τους περισσότερους θεατές.

The Kills - Blood Pressures

Indie Rock, LP
Release Date: 04/04/2011, Domino Records

Το εξώφυλλο του "Blood Pressures" με παραπέμπει στο εξαιρετικό "Brothers" των Black Keys. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του "Brothers" ήτανε το sex appeal που σου έβγαζε. Tυχαίνει να είναι και ένα από τα κοινά στοιχεία που μοιράζονται οι δύο δίσκοι. Τώρα αν αναλογιστεί κανείς ότι εδώ μιλάμε για την εκρηκτική παρουσία και τα άγρια φωνητικά μιας θηλυκής περσόνας όπως της Alison Mosshart, το συστατικό "sexy" όχι μόνο πολλαπλασιάζεται, αλλά και απογειώνεται στο αυτί του ακροατή. Αν προσθέσει κανείς και την garage ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα και τις βρώμικες κιθάρες, ο τέταρτος δίσκος των Kills αποκτά σάρκα και οστά. Ο Jamie Hince και η Alison Mosshart δείχνουν να έχουν βρει πλέον την απόλυτη χημεία μεταξύ τους και η τελευταία δοκιμάζει το μουσικό της ταλέντο και σε πιο ρομαντικές, μελωδικές και ήπιες στιγμές σε κομμάτια όπως τα "The Last Goodbye" ή "Βaby Says". Πως στην τελική να μην σου αρέσει ένας τέτοιος δίσκος;
Άκου: "DNA", "Nail in my Coffin", "Baby Says"..

the Escapist [Radio Show]

ON AIR αύριο Δευτέρα από τις 20.00 μέχρι τις 22.00 στον UpnLoud

LISTEN HERE

Motorama live in Thessaloniki - Οι νικητές

Όπως έγινε γνωστό στις αρχές του προηγούμενου μήνα αυτό το blog χάριζε σε δύο άτομα δωρεάν προσκλήσεις για το Loud Sound Festival (Μοtorama+Electrc Litany+B-Sides) την ερχόμενη Τετάρτη στο Gaia Live στα λαδάδικα (post εδώ).
Παρόλο που το ενδιαφέρον ήτανε μεγάλο και σύμφωνα με το GoogleAnalytics γύρω στα 300 άτομα διάβασαν την συγκεκριμένη ανάρτηση, μόνο λίγοι έστειλαν mail ή comment για να συμμετάσχουν, πράγμα το οποίο δεν μπορώ με τίποτα να δικαιολογήσω. Μακάρι αυτό να σημαίνει πως όλοι αυτοί που ενδιαφέρθηκαν, αλλά δεν έστειλαν, θέλουν να πληρώσουν για το event και όχι να το παρακολουθήσουν δωρεάν...
Όπως και να έχει, απ'τους λίγους που δήλωσαν συμμετοχή, επιλέγω έναν αναγνώστη που άφησε comment και ακόμη έναν που έστειλε mail. Συγκεκριμένα τους πρώτους σε κάθε περίπτωση. Δυστυχώς, γυναικείες συμμετοχές δεν υπήρχαν.

Οι δύο νικητές είναι:

1) Xρήστος (chrisdim@yahoo.com)
2) Iωάννης (zlatko05@gmail.com)

Oι παραπάνω νικητές θα λάβουν και e-mail για τον τρόπο παραλαβής του εισιτηρίου.
Ευχαριστώ και τους υπόλοιπους οι οποίοι συμμετείχαν και ελπίζω να έρθουν στο event.

Αν μέχρι την Δευτέρα δεν έχω νέα από τους παραπάνω αναγνώστες θα τα κερδίσουν οι δύο επόμενοι συμμετέχοντες.