Rubber (Λάστιχο)

Comedy/Horror, France 2010
Release Date: - , Quentin Dupieux

Ένα παλιό, ξεχασμένο λάστιχο στο πουθενά της καλιφορνέζικης ερήμου ξαφνικά ζωντανεύει και αρχίζει να κυλά. Στο διάβα του σκορπάει τον φόβο και τον τρόμο και παράλληλα παρασέρνεται από την παρουσία μιας γοητευτικής, μυστήριας γυναίκας...

                       'Ιn the Steven Spielberg movie "Ε.Τ.", why is the alien brown?
                       No reason.
                       ..................
                       Ladies, gentlemen, the film you're about to see is a homage to the "No reason"..'

O σερίφης της ταινίας Chad μας ξεκαθαρίζει εξ'αρχής ότι οτιδήποτε πρόκειται να δούμε επί της οθόνης δεν έχει απολύτως κανέναν λόγο ύπαρξης, είναι ανούσιο με λίγα λόγια. Λίγο το γοητευτικά ιδιόρρυθμο ξεκίνημα με το παράλογο στόρι, ο μονόλογος του σερίφη σε συνδυασμό με τα όμορφα πλάνα της ερήμου σε αναγκάζουν τελικά να δεις το "Rubber".
Το γεγονός πως πρόκειται για την ιστορία ενός λάστιχου-δολοφόνου ακούγεται ταυτόχρονα γελοίο, αλλά και συναρπαστικό. Μέσα από αυτό το τέρμα παράλογο σεναριακό μοτίβο, χτίζεται μια εκκεντρική ιστορία που ψάχνει όμοιά της στην ιστορία του κινηματογράφου. Μόνο και μόνο για το παραπάνω δεδομένο και το ακραίο της όλης φάσης, μπήκα στον κόπο να παρακολουθήσω έπι 80 περίπου λεπτά τις φονικές δραστηριότητες μιας ζωντανής ρόδας, που μέσω των ψυχοκινητικών δυνάμεων που είχε σκότωνε από πουλιά μέχρι ανθρώπους. Στην ουσία όλη η υπόθεση περιορίζεται στην παραπάνω φράση, αλλά το περιτύλιγμά της είναι αυτό που στην ουσία τραβάει το ενδιαφέρον του θεατή και αποτελεί ξεχωριστή κινηματογραφική εμπειρία.
Το "Rubber" του μουσικού και dj Mr. Oizo ή κατά κόσμον Quentin Dupieux, είναι ταινία μέσα στην ταινία. Με έναν σαρκαστικό και κωμικό τρόπο το όλο δημιούργημα σχολιάζει την περίεργη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ μιας ταινίας, των πρωταγωνιστών του και των θεατών. Σατιρίζει πολύ εύστοχα τους θεατές-πρόβατα που "μασάνε" ότι "τροφή" τους δίνετε, αλλά και την στάση των απαιτητικών θεατών που εκνευρίζει τους συντελεστές. Οι σκηνές που θα δείτε θα σας ξαφνιάσουν, κάνοντας όλη την ταινία ακόμα πιο περίεργη λες και πρόκειται για μια ανώμαλη φάρσα. Επιπλέον, η αντικειμενικά εξαιρετική κινηματογράφηση με φόντο την ύποπτα γαλήνια έρημο, οι αρκετές σκηνές σπλάτερ, αλλά και μια γοητευτική θηλυκή παρουσία κάνουν την όλη παρακολούθηση πιο ευχάριστη.
Θα ήταν λάθος μου να σας την προτείνω να την δείτε, εφόσον είναι ότι πιο ανούσιο και ακραίο (χωρίς λόγο) έχω δει. Αλλά εκτός από τις υποκειμενικά και αντικειμενικά καλές ταινίες που παρουσιάζει αυτό το blog έχει τεράστιο κόλλημα με τις γοητευτικά διεστραμμένες, και στο τελευταίο αυτό σημείο το "Rubber" κερδίζει το Οscar...