Kongen av Bastoy (Βασιλιάς σε μια Κόλαση)

Drama/Action, Norway/France/Sweden 2010
Release Date: 08/12/2011, Marius Holst

To "Κongen av Bastoy" αποτελεί ένα καθαρόαιμο δράμα ευρωπαϊκής γραφής. Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, παρουσιάζει στον θεατή την ιστορία μιας ομάδας προβληματισμένων εφήβων, φυλακισμένων σε ένα αναμορφωτήριο στο νησάκι Bastoy, στην Νορβηγία στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Διακρίνεται φυσικά από στοιχεία "prison ταινίας", με τις αδικίες, τις βαναυσότητες και τις απόπειρες απόδρασης να κυριαρχούν στο σεναριακό μενού. Κύριο συστατικό βέβαια ο ψυχρός πόλεμος που αναπτύσσεται μεταξύ των φυλακισμένων παιδιών και των υπευθύνων του ιδρύματος, που πυροδοτείται με την άφιξη ενός νέου κρατούμενου... Με την ψυχρή κινηματογράφηση να πρωταγωνιστεί, τα αδικημένα εφηβικά αίματα να βράζουν, τα αμφιλεγόμενα θρησκευτικοκοινωνικά μηνύματα εκπαίδευσης να δίνουν ηχηρό παρόν, το δράμα του Μarius Holst κερδίζει το στοίχημα ως ταινία που έχει κάτι να πει και να δείξει έναν αιώνα αργότερα...

French Films - Imaginary Future

Indie Pop, LP
Release Date: 11/11/2011, GAEA Records

"Dreaming, cold & dark winter, being alive"..σύμφωνα με τους French Films αυτές είναι επιρροές που καθορίζουν την μουσική τους. Δεν είναι Γάλλοι, αλλά Φινλανδοί, και στα αυτιά μου ακούγονται σαν μια ευχάριστη μίξη από τους Motorama και Drums. Πήραν το post-punk από τους πρώτους, και την αναβίωση του surf rock από τους δεύτερους, τα ανακάτεψαν όμορφα και μας πρόσφεραν το πολύ καλό ντεμπούτο τους "Ιmaginary Future".

The Art of Getting By

 

Drama/Comedy, USA 2011

Release Date: - , Gavin Wiesen

"We all die alone, so why am I supposed to spend my life working, sweating, struggling...I have better things to do with my time."

Στην παραπάνω πρόταση βρίσκεται η ουσία της indie δραματοκωμωδίας "The Art of Getting By". Περισσότερα στοιχεία για την πλοκή δεν χρειάζεται να δοθούν, ειδικά αν έχετε παρακολουθήσει πρόσφατες ταινίες όπως το βρετανικό "Submarine" ή το "It's kind of a funny story". Στο τελευταίο, όπως και σε τούτο, πρωταγωνιστεί η 20χρονη Emma Roberts, που σταθερά συμμετέχει σε ευχάριστα, ανεξάρτητα ταινιάκια του είδους. Έτσι η φιλμική της καριέρα εξελίσσεται σταθερά, με αργά βήματα, και κυρίως ποιοτικά, σε αντίθεση με άλλες σινεπερσόνες της ηλικίας της... Η συγκεκριμένη teen κωμωδία περιστρέφεται για άλλη μια φορά γύρω από περιπτώσεις παιδιών-outsider, που παρουσίαζουν έναν αλλόκοτο, ασυνήθιστο τρόπο ζωής και σκέψης. Μπορεί ο συγκεκριμένος θεματικός πυρήνας να έχει λίγο κουράσει τους θεατές, την στιγμή όμως που το ύφος διατηρείται ρεαλιστικά προσγειωμένο, οι ερμηνείες, αν λάβουμε και τον ηλικιακό παράγοντα υπόψη, είναι εξαιρετικές, η σκηνοθεσία ευχάριστη και η οπτική γλυκόπικρη, τότε τέτοιες ταινίες είναι πάντα καλοδεχούμενες και ιδιαίτερα ψυχαγωγικές.

Florence + the Machine - Ceremonials

Indie Pop, LP
Release Date: 31/10/2011, Island

To ντεμπούτο της έχει μια σταθερή θέση στα playlist μου. Δυστυχώς δεν μπόρεσα μέχρι αυτήν την στιγμή να εντρυφήσω στο νέο πόνημα της Florence και της παρέας της. Ήτανε περίεργος ο Νοέμβριος. Καθώς όμως συνεχίζω να ακούω το "Ceremonials", διακρίνω πόσο πετυχημένη είναι η δισκογραφική συνέχεια της Βρετανίδας. Απλά έτσι πρέπει να γράφεται η σύγχρονη ποπ. Μελωδική, μεγαλειώδης, συναισθηματική. Nα μπορεί να ακουστεί παντού και πάντα και να μην χαλάει κανέναν. Σίγουρα, σε αντίθεση με το "Lungs" είναι ένας μεγάλος δίσκος σε μήκος, που ποτέ όμως δεν σου δίνει περιθώρια να βαρεθείς τα απανωτά κομψοτεχνήματα και τις όμορφες ενορχηστρώσεις που σου προσφέρει. Και πάνω απ'όλα η φωνή, κάθε κομμάτι μέσα στον δίσκο την αναδεικνύει, παρόλο που δεν το έχει και ιδιαίτερη ανάγκη. Έτσι η μουσική της Florence με όλα τα συστατική της απογειώνεται, μαζί με την χαρακτηριστική φωνή της που βρίσκεται ήδη πολύ ψηλά.

The Black Keys - El Camino

Indie Rock, LP
Release Date: 06/12/2011, Nonesuch

Μετά τις λίστες καιρός να ασχοληθούμε με δίσκους που απουσιάζουν από αυτές. Ένας τέτοιος δίσκος είναι και ο "El Camino", που εξαιτίας των κανονισμών δεν κατάφερε να ταρακουνήσει την 20άδα με την παρουσία του. Ναι, στον 8ο δίσκο οι Black Keys ανεβάζουν στροφές, βάζουν πλέον την 6η ταχύτητα και προσφέρουν απλόχερη μουσική ευφορία με τα παθιασμένα, παλιομοδίτικα rock blues κομψοτεχνήματά τους. Δύσκολα θα περίμενα μετά το "Brother" ξανά έναν ανάλογο δίσκο, αλλά το δίδυμο από το Ohio τα κατάφερε και επιπλέον μας χάρισε έτσι απλά και το βιντεοκλίπ της χρονιάς...μινιμαλισμός, ρυθμός, ταλέντο και διάθεση στην πλέον τελειοποιημένη τους μορφή και αρμονική συνύπαρξη.

No.01: Cold Cave - Cherish the Light Years

"They said the meek shall inherit the earth
oh god that seems like so much work
I want to sing and dream and drink and cry
and let this night pass me by

oh take me to the future, I'm ready
my affection is so unsteady
I can think up tomorrow
I can sleep through today
as the sun melts the ice caps away

I'll carry your cross now baby
it's a blasphemous world today
we are the tender missionaries
from the underworld, USA

It is so easy to confess
when you are guilty of nothing less
than a crooked, wretched,
stupid, tepid indifference

yeah, take me to your bedroom, I'm ready
my complexion is so unsteady
I remember tomorrow
I forget yesterday
I want to move into your body and stay" (+)

Previously:
No.02: Bon Iver - Bon Iver
No.03: The Kills - Blood Pressures
No.04: PJ Harvey - Let England Shake
No.05: Washed Out - Within and Without
No.06: M83 - Hurry Up, We're Dreaming
No.07: The Horrors - Skying
No.08: Black Lips - Arabia Mountain
No.09: Wild Beasts - Smoother
No.10: Apparat - The Devil's Walk
No.11: Yuck - Yuck
No.12: Dum Dum Girls - Only in Dreams
Νο.13: Cults - Cults
No.14: The Pains of being Pure at Heart - Belong
No.15: The Raveonettes - Raven in the Grave
No.16: Dirty Beaches - Badlands
No.17: Kasabian - Velociraptor!
No.18: The Shoes - Crack My Bones
No.19: Timber Timbre - Creep On Creepin' On
No.20: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise

No.02: Bon Iver - Bon Iver

“Someway, baby, it’s part of me, apart from me.”
you’re laying waste to Halloween
you fucked it friend, it’s on it’s head, it struck the street
you’re in Milwaukee, off your feet

Christmas night, it clutched the light, the hallow bright
above my brother, I and tangled spines
we smoked the screen to make it what it was to be
now to know it in my memory:

…and at once I knew I was not magnificent
strayed above the highway aisle
(jagged vacance, thick with ice)
I could see for miles, miles, miles" (+)

Previously:
No.03: The Kills - Blood Pressures
No.04: PJ Harvey - Let England Shake
No.05: Washed Out - Within and Without
No.06: M83 - Hurry Up, We're Dreaming
No.07: The Horrors - Skying
No.08: Black Lips - Arabia Mountain
No.09: Wild Beasts - Smoother
No.10: Apparat - The Devil's Walk
No.11: Yuck - Yuck
No.12: Dum Dum Girls - Only in Dreams
Νο.13: Cults - Cults
No.14: The Pains of being Pure at Heart - Belong
No.15: The Raveonettes - Raven in the Grave
No.16: Dirty Beaches - Badlands
No.17: Kasabian - Velociraptor!
No.18: The Shoes - Crack My Bones
No.19: Timber Timbre - Creep On Creepin' On
No.20: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise

No.03: The Kills - Blood Pressures

"You can holler, you can wail
You can swing, you can flail
You can fuck like a broken sail
But I'll never give you up
If I ever give you up my heart will surely fail

And after all God can keep my soul
England have my bones
But don't ever give me up
I could never get back up when the future starts so slow

No longing for the moonlight
No longing for the sun
No longer will I curse the bad I've done
If there's a time when your feelings gone, I wanna feel it" (+)

Previously:
No.04: PJ Harvey - Let England Shake
No.05: Washed Out - Within and Without
No.06: M83 - Hurry Up, We're Dreaming
No.07: The Horrors - Skying
No.08: Black Lips - Arabia Mountain
No.09: Wild Beasts - Smoother
No.10: Apparat - The Devil's Walk
No.11: Yuck - Yuck
No.12: Dum Dum Girls - Only in Dreams
Νο.13: Cults - Cults
No.14: The Pains of being Pure at Heart - Belong
No.15: The Raveonettes - Raven in the Grave
No.16: Dirty Beaches - Badlands
No.17: Kasabian - Velociraptor!
No.18: The Shoes - Crack My Bones
No.19: Timber Timbre - Creep On Creepin' On
No.20: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise

No.04: PJ Harvey - Let England Shake

"Death was everywhere,

in the air

and in the sounds

coming off the mounds

of Bolton's Ridge.

Death's anchorage.

When you rolled a smoke

or told a joke,

it was in the laughter

and drinking water

it approached the beach

as strings of cutters,

dropped into the sea and lay around us.

Death was in the ancient fortress,

shelled by a million bullets

from gunners, waiting in the copses

with hearts that threatened to pop their boxes,

as we advanced into the sun

death was all and everyone." (+)

Previously:
No.05: Washed Out - Within and Without
No.06: M83 - Hurry Up, We're Dreaming
No.07: The Horrors - Skying
No.08: Black Lips - Arabia Mountain
No.09: Wild Beasts - Smoother
No.10: Apparat - The Devil's Walk
No.11: Yuck - Yuck
No.12: Dum Dum Girls - Only in Dreams
Νο.13: Cults - Cults
No.14: The Pains of being Pure at Heart - Belong
No.15: The Raveonettes - Raven in the Grave
No.16: Dirty Beaches - Badlands
No.17: Kasabian - Velociraptor!
No.18: The Shoes - Crack My Bones
No.19: Timber Timbre - Creep On Creepin' On
No.20: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise

No.05: Washed Out - Within and Without

"You said hello
You passed me by
You said your heart was lost

You left your world exposed, long gone
You left your voice inside

And you're far away
She's got it
And you're far away
She's far
And now all the thoughts
Forgotten
And now all the hope
Is gone

You said no words as you walked past
You said it was alright
You left your world exposed, long gone
You left your voice inside" (+)

Previously:
No.06: M83 - Hurry Up, We're Dreaming
No.07: The Horrors - Skying
No.08: Black Lips - Arabia Mountain
No.09: Wild Beasts - Smoother
No.10: Apparat - The Devil's Walk
No.11: Yuck - Yuck
No.12: Dum Dum Girls - Only in Dreams
Νο.13: Cults - Cults
No.14: The Pains of being Pure at Heart - Belong
No.15: The Raveonettes - Raven in the Grave
No.16: Dirty Beaches - Badlands
No.17: Kasabian - Velociraptor!
No.18: The Shoes - Crack My Bones
No.19: Timber Timbre - Creep On Creepin' On
No.20: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise

No.06: M83 - Hurry Up, We're Dreaming

"Il est tard
Je cherche a rentrer chez moi, et je prends un chemin que je ne connais pas, un petit sentier qui longe les usines et la ville en coupant par la foret
Je commence a peine a entrevoir la nature, lorsque tout d'un coup, la nuit tombe
Je suis plongee dans le noir et le silence
Pourtant, je n'ai pas peur
Je m'endors, queiques minutes tout au plus, et quand je me reveille, le soleil est la, est la foret brille d'une lumiere declante

Je reconnais cette foret
Ce n'est pas une foret ordinaire
C'est une foret de souvenirs
Mes souvenirs
Cette riviere blanche et sonore, mon adolescence
Ces grands arbes, les hommes que j'ai aimes
Cet oiseau qui vole, au loin, mon pere disparu
Mes souvenirs ne sont plus des souvenirs, ils sont la, vivants, pres de moi, ils dansent et m'enlacent, chantent et me sourient

Je regarde mes mains, je caresse mon visage, j'ai 20 ans, et j'aime comme je n'ai jamais aime" (+)

M83 - Echoes Of Mine from Mark DerHovanessian on Vimeo.

Previously:
No.07: The Horrors - Skying
No.08: Black Lips - Arabia Mountain
No.09: Wild Beasts - Smoother
No.10: Apparat - The Devil's Walk
No.11: Yuck - Yuck
No.12: Dum Dum Girls - Only in Dreams
Νο.13: Cults - Cults
No.14: The Pains of being Pure at Heart - Belong
No.15: The Raveonettes - Raven in the Grave
No.16: Dirty Beaches - Badlands
No.17: Kasabian - Velociraptor!
No.18: The Shoes - Crack My Bones
No.19: Timber Timbre - Creep On Creepin' On
No.20: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise

The Future

Drama, Germany/USA 2011
Miranda July, Release Date: -

Πολύ περίεργη ταινία. Από αυτές που μ'αρέσουν. Εκκεντρικοί ψυχοσύνθεση χαρακτήρων, αφηρημένη γραφή, ασυνήθιστες, λακωνικές ερμηνείες, κινούμενες σε ένα παράξενο φιλμικό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από ένα έντονο αλληγορικό ύφος. Μια ερωτική σχέση που το μέλλον της προβλέπεται δυσοίωνο, και στην μέση μια γάτα (!), που γεννιέται, "πεθαίνει" και αναγεννιέται, ελπίζει, φοβάται και απογοητεύεται, και που φυσικά κατέχει έναν κατ'εξοχήν συμβολικό χαρακτήρα σε όλο το μήκος της αφήγησης. Η θηλυκή δημιουργική υπογραφή δεν προκαλεί εντύπωση, και η μοναξιά των ανθρωπίνων σχέσεων, η έλλειψη επικοινωνίας, η έλλειψη αυτοεκτίμησης και αυτογνωσίας αποκτούν στο "The Future" σάρκα και οστά, διοχετεύονται σε ένα ιδιαίτερο, εξωπραγματικό πλαίσιο δράσης, αλλά ταυτόχρονα διατηρούν μια ρεαλιστική, ωμή αλλά και βαθιά ανθρώπινη μορφή.

No.07: The Horrors - Skying

"Under a sky, no one sees,
Waiting, watching it happening.
Don’t hurry, give it time,
Things are the way they have to be.
Slow down, give it time,
Still life, you know I’m listening.
The moment that you want is coming if you give it time

When you wake up, when you wake up,
You will find me" (+)

The Horrors - Still Life von AceVideos

Previously:
No.08: Black Lips - Arabia Mountain
No.09: Wild Beasts - Smoother
No.10: Apparat - The Devil's Walk
No.11: Yuck - Yuck
No.12: Dum Dum Girls - Only in Dreams
Νο.13: Cults - Cults
No.14: The Pains of being Pure at Heart - Belong
No.15: The Raveonettes - Raven in the Grave
No.16: Dirty Beaches - Badlands
No.17: Kasabian - Velociraptor!
No.18: The Shoes - Crack My Bones
No.19: Timber Timbre - Creep On Creepin' On
No.20: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise

No.08: Black Lips - Arabia Mountain

"You turn around and you don't know where you've been
You look up at the glass dome and the room beginns to spin
Let's go out and find the ocean 'cause I think we need a swim
Turn around, start it over, let's begin" (+)

Previously:
No.09: Wild Beasts - Smoother
No.10: Apparat - The Devil's Walk
No.11: Yuck - Yuck
No.12: Dum Dum Girls - Only in Dreams
Νο.13: Cults - Cults
No.14: The Pains of being Pure at Heart - Belong
No.15: The Raveonettes - Raven in the Grave
No.16: Dirty Beaches - Badlands
No.17: Kasabian - Velociraptor!
No.18: The Shoes - Crack My Bones
No.19: Timber Timbre - Creep On Creepin' On
No.20: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise

No.09: Wild Beasts - Smoother

"'cause it's a terrible scare
but that's why the dark is there,
so you don't have to see what you can't bear
the lion's share" (+)

Previously:
No.10: Apparat - The Devil's Walk
No.11: Yuck - Yuck
No.12: Dum Dum Girls - Only in Dreams
Νο.13: Cults - Cults
No.14: The Pains of being Pure at Heart - Belong
No.15: The Raveonettes - Raven in the Grave
No.16: Dirty Beaches - Badlands
No.17: Kasabian - Velociraptor!
No.18: The Shoes - Crack My Bones
No.19: Timber Timbre - Creep On Creepin' On
No.20: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise

No.10: Apparat - The Devil's Walk

"Oh I swear
Surrounded
Caught a glimpse of her grace
Slightly misplaced
She's around
Without audible sound
Comes moonlight bloom
She's alone in her room

Daytime froze
I'll need a cause
To carry on, on my own"

Previously:
No.11: Yuck - Yuck
No.12: Dum Dum Girls - Only in Dreams
Νο.13: Cults - Cults
No.14: The Pains of being Pure at Heart - Belong
No.15: The Raveonettes - Raven in the Grave
No.16: Dirty Beaches - Badlands
No.17: Kasabian - Velociraptor!
No.18: The Shoes - Crack My Bones
No.19: Timber Timbre - Creep On Creepin' On
No.20: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise

No.11: Yuck - Yuck

H βρετανική indie rock σκηνή ζει, και ένας από τους βασικούς λόγους είναι και αυτοί οι Λονδρέζοι. Όχι δηλαδή πως όλα τους τα κομμάτια είναι αυστηρά "βρετανικά", αλλά οι εναλλαγές μεταξύ των γρήγορων κιθαριστικών tracks και των απαλών, μελωδικών τους τραγουδιών στα όρια της μπαλάντας δημιουργούν ένα γοητευτικό μουσικό σύνολο, πολλά συναισθηματικά ανεβοκατεβάσματα και ένα από τα καλύτερα ντεμπούτα φέτος. (+)

Previously:
No.12: Dum Dum Girls - Only in Dreams
Νο.13: Cults - Cults
No.14: The Pains of being Pure at Heart - Belong
No.15: The Raveonettes - Raven in the Grave
No.16: Dirty Beaches - Badlands
No.17: Kasabian - Velociraptor!
No.18: The Shoes - Crack My Bones
No.19: Timber Timbre - Creep On Creepin' On
No.20: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise

No.12: Dum Dum Girls - Only in Dreams

Καλές και οι φετινές δουλειές των Those Darlins και Vivian Girls, αλλά αυτές εδώ μένουν αξεπέραστες. Ειδικά το φετινό τους άλμπουμ έδειξε ξεκάθαρα την εξέλιξη του ήχου τους, και κάθε φορά που ανατρέχω σε προηγούμενες δουλειές τους αυτό δεν μένει απαρατήρητο. Οι garage κιθάρες έγιναν ένα κλικ πιο γλυκές, πιο μαλακές, και άφησαν χώρο στην μελωδία. Tα 2λεπτα μουσικά σφηνάκια υποχώρησαν, και όμορφα, "εμπλουτισμένα" κομμάτια, στα όρια του power pop και rock, έσκασαν μύτη και δεν έφυγαν ποτέ ξανά. (+)



Previously:
Νο.13: Cults - Cults
No.14: The Pains of being Pure at Heart - Belong
No.15: The Raveonettes - Raven in the Grave
No.16: Dirty Beaches - Badlands
No.17: Kasabian - Velociraptor!
No.18: The Shoes - Crack My Bones
No.19: Timber Timbre - Creep On Creepin' On
No.20: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise

No.13: Cults - Cults

Είναι ο ένας από τους δύο δίσκους που έδωσαν ένα ξεχωριστό, όμορφο μουσικό στίγμα κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μου μηνών. Για μένα το φετινό άλμπουμ, αντίστοιχο με το περσινό "Crazy for You" από τους Best Coast, που επηρέασε θετικά την ψυχολογία μου και με κάνει και τώρα που το ακούω και γράφω αυτές τις γραμμές να χαμογελώ... Πανέμορφη, ηλιόλουστη, διασκεδαστική, αφελής αλλά και προσεγμένη pop. (+)


Cults - Abducted from David Altobelli on Vimeo.

Previously:
No.14: The Pains of being Pure at Heart - Belong
No.15: The Raveonettes - Raven in the Grave
No.16: Dirty Beaches - Badlands
No.17: Kasabian - Velociraptor!
No.18: The Shoes - Crack My Bones
No.19: Timber Timbre - Creep On Creepin' On
No.20: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise

White Irish Drinkers

 

Drama, USA 2010

John Gray, Release Date: -

Δύο αδέρφια που φαίνεται να έχουν πάρει τον λάθος δρόμο... Ο μεγάλος είναι μπλεγμένος σε κάθε είδους βρωμοδουλειά, ενώ ο μικρότερος μένει πάντοτε απομονωμένος στο περιθώριο, χωρίς να εκμεταλλεύεται τις δυνατότητές του παρά μόνο δουλεύοντας ως φύλακας σε ένα παλιό θέατρο στο Brooklyn του 1975... Kαι εκεί που όλα κυλούσαν ομαλά έρχεται η επερχόμενη συναυλία των Rolling Stones στο μικρό, παρακμιακό θέατρο της γειτονιάς να ταράξει την ζωή, την έντονη σχέση και τις ισορροπίες των αδερφών και της οικογένειάς τους...

Mε ιρλανδικό αίμα να κυλάει στις φλέβες τους, τους γονείς να μην είναι και το καλύτερο υπόδειγμα προς μίμιση και το γενικότερο κλίμα στο Brooklyn να ευνοεί τις παράνομες μπίζνες χτίζεται το περιβάλλον κίνησης των χαρακτήρων του δράματος. Και αυτοί οι σκληροπυρηνικοί, αυθόρμητοι και συναισθηματικά φορτισμένοι πρωταγωνιστές σε συνδυασμό με ένα απλοϊκό, γρήγορο αλλά και πανέξυπνα δοσμένο σενάριο κάνουν το "White Irish Drinkers" μια ταινία που απολάμβανεται σαν το ιρλανδέζικο ουίσκι...

No.14: The Pains of Being Pure at Heart - Belong

 

Στην φασαρία και τον "εφηβικό" αυθορμητισμό προστέθηκαν η γοητευτική μελωδία και η ωριμότητα. Η παραγωγή προσεγμένη, τα κομμάτια ολοκληρωμένα και οι ίδιοι μπορούν πλέον να περηφανεύονται ότι έκαναν ένα βήμα παραπάνω στην νεαρή δισκογραφική τους ηλικία. (+)

Previously:
No.15: The Raveonettes - Raven in the Grave
No.16: Dirty Beaches - Badlands
No.17: Kasabian - Velociraptor!
No.18: The Shoes - Crack My Bones
No.19: Timber Timbre - Creep On Creepin' On
No.20: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise

Tomboy (Aγοροκόριτσο)

 

Drama/Comedy, France 2011

Celine Sciamma, Release Date: 06/10/2011

Συνεχίζοντας την περίηγησή μας στους σύγχρονους dramedy κύκλους συναντάμε την γαλλική ταινία "Tomboy". Άλλη μια ταινία που με λιτότητα, ήρεμους ρυθμούς και εσωτερικότητα περιγράφει την ζωή μιας παρεξηγημένης, ανασφαλής παιδικής ψυχής, που αναζητά την θέση της ανάμεσα στα συνομίληκα αγόρια και κορίτσια της νέας γειτονιάς. Το γεγονός ότι η 10χρονη Laure (Zoe Heran) μοιάζει περισσότερο με αγόρι ουσιαστικά την αναγκάζει να κρύψει την πραγματική της ταυτότητα και να συστηθεί στα παιδιά της γειτονιάς ως Michel. To τι παρενέργειες μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να έχει για την ίδια, τον ψυχισμό της, την προσωπικότητά της, το φιλικό και οικογενειακό της κύκλο κανένας δεν θα μπορούσε να φανταστεί. Η δημιουργός Celine Sciamma αφήνει το "ψέμα" της υπόθεσης να εξελιχθεί και να "δηλητηρίασει" με απόλυτα ρεαλιστικό τρόπο και φυσικό ρυθμό την καθημερινότητα της μικρής. Οι ερμηνείες όλων, και κυρίως της μικρής πρωταγωνίστριας εκπληκτικές. Το να βλέπεις στα μάτια της καθημερινά το τι περνάει μέσα από την εσωτερική και εξωτερική πίεση που νιώθει αρκεί να καταλάβεις την ουσία της ταινίας...

No.15: The Raveonettes - Raven in the Grave

Oι Δανοί έβαλαν τα μαύρα και εγώ τους απολαμβάνω. Αράγε να έχουν καταλάβει ότι η 180μοιρών στροφή που έκαναν στο μουσικό τους ύφος τους ταιριάζει γάντι? Η ατμόσφαιρα που μέσα σε μόλις 35 λεπτά καταφέρνουν να στήσουν είναι σαγηνευτική,  θεοσκότεινη αλλά συνάμα ρομαντική. (+)

Previously:
No.16: Dirty Beaches - Badlands
No.17: Kasabian - Velociraptor!
No.18: The Shoes - Crack My Bones
No.19: Timber Timbre - Creep On Creepin' On
No.20: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise

Terri

Comedy/Drama, USA 2011
Azazel Jacobs, Release Date: - 

Τελευταία οι δραματικές κωμωδίες έχουνε την τάση να επικεντρώνεται στις μελαγχολικές εως και θλιβερές, προσωπικές ιστορίες περιθωριοποιημένων ατόμων. Βεβαίως και έτσι υπάρχει πάντα ο κίνδυνος είτε να φανεί το όλο δημιούργημα υπέρμετρα δραματοποιημένο, είτε με ένα απρόσμενο twist στο τέλος να γίνουν όλα όμορφα και τέλεια, ή και τα δύο μαζί... Η dramedy "Terri", του σκηνοθέτη Azazel Jacobs δεν πέφτει σε τέτοιες εύκολες μεν, αλλά πρόχειρες και πάνω απ'όλα κακές, ψεύτικες λύσεις. Αφήνει το σενάριο να μιλήσει από μόνο του, να πάρει την φυσική του τροχιά και ρυθμό, και κυρίως διατηρεί μια ευαίσθητη, αλλά παράλληλα αληθινή οπτική των πραγμάτων. Σχετικά με το ίδιο το σενάριο, μας γνωρίζει τον Terri (Jacob Wysocki), έναν παρεξηγημένο 15χρονο, υπέρβαρο και μοναχικό μαθητή λυκείου, που με την καθοδήγηση του λυκειάρχη Μr.Fitzgerald (John C.Reilly) προσπαθεί να προσαρμοστεί στον εαυτό του, στην σχολική του καθημερινότητα και στην ζωή του...

No.16: Dirty Beaches - Badlands

..."The concept behind "Badlands" is about a man who is possessed by the road. My mother used to say to me, "you walk at night often enough, sooner or later you'll run into a ghost""... (+)



Previously:
No.17: Kasabian - Velociraptor!
No.18: The Shoes - Crack My Bones
No.19: Timber Timbre - Creep On Creepin' On
No.20: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise

Ένας Χωρισμός (Jodaeiye Nader az Simin)

Drama, Iran 2011
Asghar Farhadi, Release Date: -

Κάποιες φορές αυτή είναι η δύναμη του κινηματογράφου: Nα σε τοποθετεί κυριολεκτικά σε άγνωστες τοποθεσίες, να σε συστήνει σε πολιτισμούς και κοινωνίες που υπό κανονικές, καθημερινές συνθήκες, και υπό τους ρυθμούς του δυτικού τρόπου ζωής, ποτέ δεν θα γνώριζες. Και το ιρανικό "A Separation", νικητής της φετινής Χρυσής Άρκτου του φεστιβάλ του Βερολίνου, ανήκει σε αυτήν την κατηγορία. Έχοντας ως βάση ένα πολυδαίδαλο οικογενεικό δράμα, που κατά τη διάρκεια της εξέλιξής του παίρνει μια ανατρεπτική και παράλληλα βαθιά ανθρώπινη μορφή, ο δημιουργός Asghar Farhandi μας απεικονίζει από πρώτο χέρι τις κοινωνικές διατριβές που παρατηρούνται σε ένα βαθιά θεοκρατικό καθεστώς, όπου όλοι και όλα ρυθμίζονται από το Κοράνι. Παράλληλα οι κοιωνία επηρεάζεται από την παγκοσμιοποίηση και το δυτικό τρόπο ζωής, πράγμα το οποίο δημιουργεί ενδοοικογενειακές και ταξικές εντάσεις. Με ένα σενάριο πρώτυπο για τον σύγχρονο, παγκόσμιο κινηματογράφο, και τις ανάλογες στιβαρές ερμηνείες των πρωταγωνιστών αξίζει με το παραπάνω ένα σινεματικό ταξίδι προς το εξωτικό Ιράν...

No.17: Kasabian - Velociraptor!

To πιο "βρετανικό" άλμπουμ της χρονιάς, από το καλύτερο βρετανικό συγκρότημα στα indie rock κατατόπια της γενιάς του. Αυτή τη φορά πέρα από τα ηλεκτρονικά-πιασιάρικα-ρυθμικά-κιθαριστικά μοτίβα που τους χαρακτηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια, ανακαλύπτουν και την μελωδική τους πλευρά. Το αποτέλεσμα είναι πως ο τέταρτός τους δίσκος να είναι ίσως ο πιο ολοκληρωμένος τους, και αυτοί να έχουν αποδείξει πως συνεχίζουν να κρατάνε ψηλά τον πήχη στα βρετανικά μουσικά δρώμενα και όχι μόνο.

Previously:
No.18: The Shoes - Crack My Bones
No.19: Timber Timbre - Creep On Creepin' On
No.20: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise

50/50

 

Drama/Comedy, USA 2011

Jonathan Levine, Release Date: -

27χρονος (Joseph Gordon-Levitt) μαθαίνει ότι πάσχει από μια σπάνια μορφή καρκίνου και καλείται να διαχειριστεί την νόσο... Σίγουρα όχι και το πιο εύκολο θέμα για να δημιουργήσεις ταινία, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για την πολυαγαπημένη κατηγορία της δραματικής κωμωδίας (ή στην προκειμένη περίπτωση κωμικού δράματος) και οφείλεις να διατηρήσεις τις σωστές ισορροπίες μεταξύ της δραματικής και της κωμικής πλευράς. Ο Jonathan Levine όχι μόνο καταφέρνει την απόλυτη αρμονία μεταξύ αντιθέτων συναισθηματικών καταστάσεων, όχι μόνο αποφεύγει τις παραφουσκωμένες μελό στιγμές, αλλά ταυτόχρονα περιγράφει και απεικονίζει την όλη κατάσταση με τόσο συναίσθημα, πηγαίο ρεαλισμό, αυθεντία και απλότητα που δεν γίνεται να μην συγκινηθείς και να μην αγαπήσεις την ταινία και τους προταγωνιστές της. Το "50/50" μιλάει για την ίδια την ζωή, στην ολοκληρωμένη της μορφή, και από τις δύο όψεις, την ευχάριστη και την δυσάρεστη, και μιλάει κατευθείαν στην καρδιά. Με τον Joseph Gordon-Levitt να υποδεύεται έναν χαρακτήρα που του ταιριάζει γάντι, τον κολλητό του που τον ενσαρκώνει με όλη την άνεση, την χάρη και το πηγαίο χιούμορ ο Seth Rogen, την μεταξύ τους χημεία να είναι αξιοζήλευτη, και ένα σενάριο που είναι τόσο προσγειωμένο και συνάμα ανθρώπινο, το "50/50" άξια θεωρείται μια από τις ταινίες της χρονιάς.

No.18: The Shoes - Crack My Bones

 

Kρυστάλλινη pop made in France. Με έντονη αύρα από τα νοσταλγικά 80s, με τα synths να δουλεύουν στο φουλ, με την φρεσκάδα της σύγχρονης dance pop και τους ακροατές του δίσκου να μην σταματάνε να χορεύουν, είτε φορώντας παπούτσια, είτε όχι. (+)

Previously:
No.19: Timber Timbre - Creep On Creepin' On
No.20: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise

30 Minutes or Less

 

Action/Adventure/Comedy, USA 2011

Ruben Fleischer, Release Date: - 

Ένας αδιάφορος, επιπόλαιος πιτσαδόρος που όμως ποτέ δεν αργεί στις παραδόσεις του (Jesse Eisenberg), ο πετυχημένος συγκάτοικος και το alter ego του Chet (Aziz Ansari), δύο χαζοερασιτέχνες τύποι (Danny McBride, Nick Swardson) που "σχεδιάζουν" να ληστέψουν μια τράπεζα και ένας πληρωμένος δολοφόνος (Michael Pena) που οφείλει να φροντίσει για τα υπόλοιπα... Πάνω σε αυτούς τους θεότρελους και κάθε άλλο παρά συνηθισμένους χαρακτήρες βασίζεται η διασκεδαστική καφροκωμωδία "30 Minutes or Less", και με γνώμονα αυτούς χτίζει ένα ακόμη πιο θεότρελο σενάριο. Και όσο ασυνήθιστα και χοντροκομμένα να είναι τα συμβάντα που περιγράφονται και απεικονίζονται απο τον Ruben Fleischer, άλλο τόσο πετυχημένες, αστείες και κοφτερές είναι οι ατάκες και τα κωμικοτραγικά περιστατικά που διαδραματίζονται σε μια επαρχιακή πόλη κάπου στην Αμερική. Φυσικά δεν θα πρέπει να λείπει και το επιφανειακό ρομάντζο στην όλη φάση, που στην τελική δίνει και έναν διαφορετικό τόνο στην όλη υπόθεση...

No.19 : Timber Timbre - Creep On Creepin' On

 

Aνατριχιαστικό, υποβλητικό και ζοφερό. Αν ένα τέτοιο άλμπουμ καταφέρνει το τέρμα οξύμωρο να γίνει κολλητικό για μένα στους καλοκαιρινούς μήνες, αυτό κάτι σημαίνει για την αξία του, συναισθηματικής και καλλιτεχνικής φύσεως, και σίγουρα ανήκει και εδώ. (+)

Previously:
No.20: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise

Another Earth

Drama/Sci-Fi, USA 2011
Mike Cahill, Release Date: - 

Το "Another Earth" είναι κάτι σαν το εναλλακτικό "Melancholia". Και επειδή έτυχε να δω και τις δύο ταινίες σχεδόν ταυτόχρονα, η ταύτιση γίνεται ακόμη μεγαλύτερη. Έτσι η λέξη "υπαρξιακή" είναι αυτή που χαρακτηρίζει το δημιούργημα του Cahill. Κεντρικός θεματικός άξονας είναι η ύπαρξη ενός παράλληλου σύμπαντος, μιας δεύτερης γης, που φαίνεται να μοιάζει σε πολύ ανησυχητικό βαθμό την πρωτότυπη... Η σύνδεση ενός έντονα δραματικού ρομάντζου, χτυπημένο από την επίγεια μοίρα και την κακοτυχία, με την παράλληλα επιστημονικά μυστήρια υπάρξη της δεύτερης γης οικοδομούν ένα πολύ ορθά δομημένο, κάποιες φορές μελό, αλλά πάντα ουσιαστικό και ενδιαφέρον υπαρξιακό δράμα.

No.20: Nicolas Jaar - Space Is Only Noise

Oνειρικές μελωδίες μέσα σε ένα ομιχλώδες τοπίο, υπνωτικές ηλεκτρονικές φόρμες που σε παρασέρνουν από το πρώτο εως και το τελευταίο λεπτό συνθέτουν τον σινεματικό χαρακτήρα αυτού του δίσκου. (+)

Blogovision 2011

O θεσμός του Blogovision, καλώς ή κακώς, στέκεται ως αφορμή να ξαναρχίσει η λειτουργία αυτού του blog. Οι ταινίες που παρακολουθώ από την στιγμή που σταμάτησα να γράφω είναι πολλές, και αρκετές είναι αξιόλογες όπως o oρισμός της σύγχρονης dramedy "50-50", η buddy κωμωδία "30 Μinutes or less", το υπαρξιακό "Another Earth", τα γοητευτικά δυσλειτουργικά κοινωνικά πορτραίτα "The Art of getting by", "Tomboy" και "Our idiot brother" και το απροσδόκητο ιρανικό αριστούργημα "Α Separation". Σχετικά με τις πρόσφατες, αγαπημένες μουσικές κυκλοφορίες θα γίνουν από εδώ και στο εξής καθημερινές αναφορές. Όλα καλά λοιπόν, μακάρι να υπήρχε και περισσότερος χρόνος και να ήτανε χαλαρότεροι οι καθημερινοί μου ρυθμοί ώστε να μπορούσα να αναφερθώ στα παραπάνω και σε ακόμη περισσότερα...
Για τις επόμενες 20 όμως μέρες τουλάχιστον το blog θα λειτουργεί κανονικότατα και μαζί με άλλους 141 bloggers θα βγάλει το φετινό, μουσικό top 20. Καλή αρχή μας λοιπόν και τα ξαναλέμε αύριο...

The Kid with a Bike (Le gamin au velo)

Drama, Belgium/France/Italy 2011

Release Date: - , Jean-Pierre Dardenne, Luc Dardenne

Υπόθεση: Ένα μικρό αγόρι (Τhomas Doret), εγκαταλελειμένο από τον πατέρα του και αφημένο στα χέρια της παιδικής πρόνοιας, γνωρίζει την κομμώτρια Samantha (Cecile de France) και μέσω αυτής την αγάπη και φροντίδα που του έλειπε. Παράλληλα προσπαθεί να έρθει σε επαφή με τον πατέρα του και να ανακαλύψει τα κίνητρά του...

Σε αργούς ρυθμούς θα συνεχίσει να κινείται το blog και αυτόν τον μήνα. Το (νέο) σταθερό μου ίντερνετ θα αρχίσει να λειτουργεί αρχές Νοέμβρη (πρωτοφανής καθυστέρηση για γερμανικά δεδομένα), και ένα στικάκι των 5gb ογκοχρέωσης προσπαθεί να κάνει την δουλειά του τις επόμενες εβδομάδες...

Καλά που ο αποθηκευτικός μου χώρος συντηρεί ταινίες σαν το "The Kid with a Bike" και γλυκαίνει κάπως την ελλειπή κινηματογραφική μου καθημερινότητα. Γενικότερα η νέα νταρντενική ταινία ξεχειλίζει από συναίσθημα και ανθρωπιά.

Στο επίκεντρο ένας πιτσιρικάς, που άθελα ή εθελημένα "ζωγραφίζει" ερμηνευτικά. Τόσο η υπερδραστήρια παρουσία του, όσο και η απίστευτη εκφραστικότητά του ανεβάζουν κατακόρυφα την ποιότητα της ταινίας. Ένας πιτσιρικάς που ψάχνει για την φροντίδα, την παρέα και το ενδιαφέρον που του λείπει από γονικής και όχι μόνο πλευράς. Η ταυτότητα της βιολογικής μητέρας άγνωστη, η αδιαφορία του πατέρα έντονη. Και σε ένα τέτοιο σκληρό και απάνθρωπο περιβάλλον, η παρουσία μιας κομμώτριας θυμίζει σε όλους μας πως πάντα υπάρχει κάποιος για τον καθέναν μας. Ένας που προσπαθεί να μας καταλάβει, ένας που μας φροντίζει, ένας που μας παρηγορεί και μας στηρίζει, ή απλώς περνάει όμορφα τον χρόνο μαζί μας και μας φτιάχνει την διάθεση. Και ας μην υπάρχει καμία απολύτως συγγένεια μεταξύ μας.

Ο μητρικός ρόλος ταιρίαζει απόλυτα στην Γαλλίδα Cecile de France, και η ερμηνεία της επιβεβαιώνει το παραπάνω κάθε στιγμή. Πέρα από τις υπέροχες ερμηνείες, η εύστοχη απλοϊκότητα του σεναρίου, οι υπόλοιποι χαρακτήρες και η ζωντανή, ευρωπαϊκή σκηνοθεσία αποτελούν ισχυρούς πυλώνες της ταινίας και την απογειώνουν μέσα από ένα προσγειωμένο, ρεαλιστικό και ζεστό προφίλ.

M83 - Hurry Up, We're Dreaming

Electronica/Ambient/Dream Pop, LP
Release Date: 18/10/2011, Mute Records

Moυσική δεν είναι (πάντα) μόνο νότες, μελωδίες και ρυθμοί. Αρκετές φορές η μουσική έχει την ικανότητα πέρα από τα παραπάνω να μεταφέρει εικόνες και τα ανάλογα συναισθήματα. Και σε αυτό ακριβώς το σημείο δίσκοι που έχουν και μια οπτική διάσταση ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους.
Οι M83 πάλι του Anthony Gonzalez ανέκαθεν είχαν αυτό το προσόν. Ξεκίνησαν με ambient διαθέσεις συνδυασμένες με shoegaze ξεσπάσματα μέχρι που στον τελευταίο τους δίσκο δίδαξαν την τέχνη του σύγχρονου 80s dream pop.
Αυτή τη φορά, και με τον νέο δίσκο, "Hurry Up, We're Dreaming" το στοίχημα ήταν μεγαλύτερο. 22 κομμάτια, διπλό άλμπουμ διάρκειας 72 λεπτών. Στοιχεία ικανά να καταστρέψουν την συνολική, στιβαρή αίσθηση ενός δημιουργήματος και κατ'επέκταση την τελική ποιότητα του προϊόντος. Όχι όμως εδώ. Ο ίδιος ο Gonzalez αναφέρει πως τα δύο μέρη του δίσκου λειτουργούν συμπληρωματικά, σαν δίδυμα αδέρφια. Κάθε κομμάτι του α'μέρους έχει το soulmate του στο β'μέρος. Και η παραπάνω αίσθηση μεταφέρεται με το πρώτο σοβαρό άκουσμα που ο ακροατής κάνει. Πέρα από αυτό, η ισορροπία ή καλύτερα αρμονία του άλμπουμ έχει και άλλες όψεις. Ουσιαστικά πρόκειται για την χρυσή τομή μεταξύ του πανέμορφου dreamy pop/new wave "Saturdays=Youth" (2008) και το βουτηγμένο στην ambient ατμόσφαιρα "Before the Dawn Heals Us" (2005). Όλα τα στοιχεία που χαρακτήρησαν τον ήχο των M83 την περασμένη δεκαετία βρίσκονται εκλεπτυσμένα και συσπειρωμένα όσο ποτέ σε αυτόν τον δίσκο. Εκτός από τα synths που σαφώς και υπερτερούν έναντι των άλλων οργάνων, χρησιμοποιήθηκαν αυτή τη φορά ακουστικές κιθάρες και σαξόφωνα.
Μουσική υψηλής αισθητικής που από την φύση της γεννά εικόνες που σε ταξιδέυουν, ονειρικές μελωδίες, αιθέρια φωνητικά και η αίσθηση πως εδώ δημιουργήθηκε ένα κομψοτέχνημα συνθέτουν την τελική εικόνα της φετινής δουλειάς των Μ83.
Άκου: "Wait", "Midnight City", "Μy Tears Becoming a Sea", "Steve McQueen"..

Drive

Crime/Action/Drama, USA 2011
Release Date: 22/09/2011, Νicolas Winding Refn

Υπόθεση: Tην ημέρα είναι κασκαντέρ σε ταινίες, την νύχτα είναι οδηγός σε ληστείες. Κοινός παρανομαστής αυτών ο οδηγός (Ryan Gosling), το τιμόνι και το αυτοκίνητο. Όταν γνωρίζει την ντροπαλή γειτόνισσα Irene (Carey Mulligan) η μονότονη καθημερινότητά του ξαφνικά κερδίζει χρώμα, αλλά και εντελώς απρόσμενα το παιχνίδι αποκτά έναν άκρως επικίνδυνο χαρακτήρα...

Το "Drive" έχει ήδη πάρει την σφραγίδα της ταινίας της σεζόν, και πιθανόν να παίζει και πρωταγωνιστικό ρόλο στα ερχόμενα Oscar. Έτσι ένα δυνατό hype περιβάλλει το δημιούργημα του Nicolas Winding Refn, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα...
Με γνώμονα τον εκκεντρικό χαρακτήρα και με δυνατό χαρτί την αψεγάδιαστη τεχνική πλευρά της ταινίας, αυτή αναμφίβολα ξεχωρίζει από τις περισσότερες action ταινίες της δεκαετίας. Η υψηλή αισθητική εδώ κατέχει την βασιλική θέση. Η αφαιρετική αφήγηση, το λεπτομερώς προσεγμένο μοντάζ και η αριστοτεχνική σκηνοθεσία χτίζουν τις πλέον κατάλληλες συνθήκες για ένα ιδιαίτερο, υπνωτικό (και με βοήθεια της εξαιρετικής μουσικής υπόκρουσης), σινεματικό trip.
Όλα τα παραπάνω δεν θα είχανε ιδιαίτερη σημασία αν δεν υπήρχαν οι χαρακτήρες να τα υποστηρίζουν. Το ότι τούτη είναι χρονιά του Ryan Gosling το θεωρώ δεδομένο, εδώ όμως σπρώχνει τον ερμηνευτικό του πλούτο αλλό ένα σκαλί πιο πάνω. Ανώνυμος, λιγομίλητος, αινιγματικός, μοναχικός, με μια σύγχρονη αύρα από James Dean. Mε ένα ψυχρό, ψύχραιμο βλέμμα, παράλληλα όμως έντονο και ανθρώπινο. Ο κατάλληλος χαρακτήρας που λειτουργεί σαν γέφυρα μεταξύ της παραβατικής, εγκληματικής συμπεριφοράς και το ήθος του που διακατέχεται από αγάπη και δικαιοσύνη. Ταυτόχρονα όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες που συνθέτουν το περιβάλλον κίνησης της ταινίας κάνουν επίσης εξαίρετα την δουλειά τους.
Και χωρίς να υπάρχει ένα ιδιαίτερο, αξιοσημείωτο σενάριο στην ταινία του Winding Refn, η παραπάνω δύο παράγραφοι αρκούν να την βάλουν στην προσωπική μου top λίστα της χρονιάς.

Toro Y Moi - Freaking Out

 

Alternative, EP

Release Date: 13/10/2011, Carpark Records

Nα πω την αλήθεια άκουσα κάπως βιαστικά και έτσι προσπέρασα πολύ εύκολα την προ εξαμήνου ολοκληρωμένη δουλειά του Αμερικανού Toro Y Moi ή κατά κόσμον Chaz Bundick, oνόματι "Underneath the Pine". Άντε να κράτησα το συμπαθέστατο και άκρως καλοκαιρινό χιτάκι "Still Sound". Aκούγοντάς τον ξανά μέσω του φρέσκου μίνι δίσκου του "Freaking Out" αρχίζω να τον εκτιμώ σε μεγάλο βαθμό. Στα αυτιά μου θα μπορούσα να πω πως η μουσική που παράγει προσεγγίζει μουσικά εδάφη του Jamiroquai.
Όπως και να έχει, αυτή η στιλιζαρισμένη, groovy, funky, dance-electro-synth pop που βγαίνει από τα ηχεία μου ακούγεται σούπερ, φωνάζει από παντού disco 80λα, και σε αναγκάζει να πιείς ή να χορέψεις τα 5 κομμάτια μονορούφι ξανά και ξανά...

Άκου: "All Alone", "Freaking Out"..

Friends with Benefits ('Οχι Μόνο Φίλοι)

Romance/Comedy, USA 2011
Release Date: 29/09/2011, Will Gluck

Υπόθεση: Δραστήρια κυνηγός ταλέντων (Mila Kunis) από την Νέα Υόρκη ανακαλύπτει ταλαντούχο blogger (Justin Timberlake) και του προτείνει θέση συντάκτη στο περιοδικό GQ. Γρήγορα συμπαθεί ο ένας τον άλλον και αρχίζουν να κάνουν παρεάκι. Επειδή όμως είναι απογοητευμένοι από τις σχέσεις και ταυτοχρόνα θέλουν σεξ αποφασίζουν από κοινού να παίξουν "τένις" χωρίς τον παράγοντα "συναίσθημα"...

Μάλλον περιορισμένες θα είναι οι αναρτήσεις τις επόμενες μέρες τουλάχιστον λόγω μετακόμισης-σπουδών για δύο περίπου χρόνια στην ξενιτιά.
Μια από τις συμπαθητικές ρομαντικές κωμωδίες που έτυχε να δω όσο είχα ακόμη λογαριασμό ίντερνετ στην Ελλάδα ήταν το "Friends with Benefits" ή αλλιώς η καλύτερη, κομψότερη έκδοση του "No Strings Attached", όπου μάλλον ανεπιτυχώς το ντουέτο Portman-Kutcher εξερευνούσαν τα όρια μεταξύ σαρκικής απόλαυσης και συναισθήματος. Και εδώ το ζευγαράκι Kunis-Timberlake όχι μόνο κινείται πιο ευχάριστα και άνετα στην μεγάλη οθόνη, αλλά παρουσιάζει και μια φυσική χημεία που δύσκολα συναντάς σε ταινίες του είδους. Αυτό το βαρυσήμαντο στοιχείο σε συνδυασμό με την τσαχπινιά της Kunis και το "βγάζω το καπέλο στον wannabe ηθοποιό" Justin, που συνεχίζει να με εκπλήσσει θετικά στις ανάλαφρες σινεματικές του εμφανίσεις, είναι που κρατά σφιχτά την ταινία σε κατάλληλα κινηματογραφικά ύδατα.
Βέβαια δεν θα καταλάβω ποτέ πως μια γοητευτική και πετυχημένη επαγγελματικά Jamie (Mila Kunis) χορταίνει συνεχόμενες χυλόπιτες από φλωράκους τύπους και πως το ζευγάρι αρχικά τουλάχιστον δεν βρίσκει σεξουαλικά και σχεσιακά ενδιαφέρον το αντίθετο φύλο. Και ενώ η ταινία εμφανώς επιθυμεί να σατιρίσει το αμφιλεγόμενο περιεχόμενο χαζοαμερικάνικων ρομαντικών κωμωδιών, ουσιαστικά πέφτει στην παγίδα να θεωρηθεί και η ίδια τέτοια εφόσον ακολουθεί πιστά την σεναριακά εμπορική συνταγή τους.
Παρόλο αυτά και τις επιτυχημένες, χιουμοριστικές ατάκες διαθέτει, και διασκεδαστικά ρέει το μήκος της και φυσικά η παρουσία του δίδυμου δρα ευεγερτικά πάνω στην όλη προσπάθεια. Για μια χαλαρή νύχτα σίγουρα μια αξιόπιστη κινηματογραφική πρόταση.

Veronica Falls - Veronica Falls

Indie Rock, LP
Release Date: 20/09/2011, Slumberland/Bella Union

Kαθαρά το άλμπουμ των αντιθέσεων.  Από τις αντιθέσεις που έχουνε την δυνατότητα να γοητεύουν τον ακροατή και να κρατάνε ψηλά το ενδιαφέρον του για ολόκληρη την μουσική του διάρκεια..
Oι Veronica Falls είναι ένα τετραμελές σχήμα από το Λονδίνο, με τα περισσότερα μέλη του να έχουν σκοτσέζικες ρίζες. Τα τελευταία δύο χρόνια ήτανε περισσότερο γνωστοί ως single-μπάντα, μέχρι που αποφάσισαν επιτέλους να κυκλοφορήσουν την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά. Με τους Drums μοιράζονται τον ίδια δισκογραφική, παραγωγό, αλλά και stage, εφόσον λειτουργούν ως support σχήμα στις περιοδείες τους.
Όσον αφορά τώρα το μουσικό τους περιεχόμενο είναι εμφανής η κλίση που έχουνε ως προς τα shoegaze μονοπάτια και ότι αυτό συνεπάγεται. Η γλυκιά, κιθαριστική pop συγχωνεύεται με μακάβριους στίχους. Η κατάθλιψη παντρεύεται την χαρά. Και ακριβώς αυτό το χαρακτηριστικό δρα θετικά για ολόκληρο το μουσικό σύνολο. Και παρόλο ή καλύτερα εξαιτίας αυτών των αντιθέσεων στα συναισθήματα που πηγάζουν από την ακρόαση του ομώνυμου δίσκου τους, αυτός έχει τον απαιτούμενο χαρακτήρα και την μουσική ομορφιά για να αποτελεί μια αξιόλογη και γοητευτική δισκογραφική πρόταση για φέτος.
Άκου: "Bad Feeling", "Found Love in a Graveyard", "Veronica Falls"..

Peep World

Comedy/Drama, USA 2010
Release Date: - , Barry W. Blaustein

Υπόθεση: Όταν ο μικρότερος από τα τέσσερα αδέρφια Nathan Meyerwitz γράφει και κυκλοφορεί το βιβλίο "Peep World", αυτό γίνεται αμέσως best-seller. Μόνο που τα υπόλοιπα μέλη της ήδη προβληματικής οικογένειας δεν είναι και τόσο χαρούμενα με αυτήν την επιτυχία, εφόσον ο συγγραφέας μέσω της δουλειάς του βγάζει όλα τα άπλυτα των περήφανων Meyerwitz στην φόρα... Τα γενέθλια του απόμακρου πατέρα τους στέκονται ως αφορμή να συναντηθεί όλη η οικογένεια μαζί και να λύσει τα προβλήματά της...

Το πορτραίτο μιας δυσλειτουργικής οικογένειας απεικονίζεται και πάλι μέσω της ανεξάρτητης dramedy "Peep Word". Βέβαια, εδώ το "δράμα" συναντάται σε σημεία, και γενικά όλη η ταινία περιλούζεται από το κωμικό στοιχείο. Αυτό, άλλες φορές βγαίνει αβίαστα και εμπνευσμένα, ενώ τις υπόλοιπες αναποτελεσματικά και χοντροκομμένα. Όπως το δει κανείς. Γενικά, το "Peep World" ως indie comedy έχει πάρει περισσότερες κακές παρά καλές κριτικές.
Με τον διαζευγμένο, πάμπλουτο πατέρα να αδιαφορεί για την ζωή των παιδιών του, όλα τα μέλη της οικόγενειας Meyerwitz έχουν τα θέματά τους. Ο μεγάλος αδερφός είναι ο ορισμός του "Looser" και ενσαρκώνεται πολύ όμορφα από τον ανερχόμενο κωμικό και τεράστια μορφάρα Rainn Wilson ("Super"). O μεσαίος αδερφός Jack είναι ένας αποτυχημένος αρχιτέκτονας-κρυφοτσοντάκιας, ενώ η αδερφή τους Cheri είναι το κλασικό αποτυχημένο υπόδειγμα της wannabe ηθοποιού-τραγουδιάρας. Και έρχεται ο μικρότερος αδερφός Nathan και ταράζει με τον τσαμπουκά του και το χαζοτουπέ του τα νερά...
Όλοι οι χαρακτήρες της κωμωδίας αντιπροσωπεύουν διαφορετικούς και συνάμα ακραίους χαρακτήρες. Δύσκολα θα συνατήσει κανείς τέτοιους αστικούς και πάντα γραφικούς τύπους στην ζωή του. Και ίσως εδώ να κρύβεται το αρνητικό στοιχείο της ταινίας, ίσως και όχι. Γιατί μπορεί το story να είναι κάπως επιφανεικά δοσμένο και αδιάφορα δομημένο, η εξέλιξή του να είναι σχεδόν μηδαμινή, αλλά όπως και να έχει και τις κοφτερές ατάκες του της έχει, και τα πιπεράτα ξεκατινιάσματα εμφανίζονται και πολύ αστείο είναι στο σύνολό του.

The Drums - Portamento

Indie Pop, LP
Release Date: 12/09/2011, Island

Iδιαίτερα έντονος αποδεικνύεται τελικά ο φετινός Σεπτέμβρης, και γενικά, αλλά και στις μουσικές του κυκλοφορίες. Οι περσινοί indie darlings The Drums μόλις έβγαλαν στην αγορά το δεύτερο άλμπουμ τους με την ονομασία "Portamento".
Και εδώ γεννάται το εύλογο ερώτημα μα πέρσι τέτοιο καιρό δεν έβγαλαν το ντεμπούτο τους; Περίεργη και ουσιαστικά βιαστική κίνηση λοιπόν να κυκλοφορήσουν σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα πάλι μια ολοκληρωμένη δουλειά. Ίσως για αυτό φταίνε και τα διαπροσωπικά τους προβλήματα. Και αυτό σαφέστατα αντικατοπτρίζεται μουσικά. Και δεν λέω, γράφω για τον συγκεκριμένο δίσκο γιατί ειλικρινά μου άρεσε. Είναι ανάλαφρος, ζωηρός, παιχνιδιάρικα αφελής και με μια δόση φθινοπωρινής μελαγχολίας που σε ελκύει. Στοιχεία που τον καθιστούν έναν εξαίρετο indie pop δίσκο. Αλλά αν ακούσεις πρώτα το ντεμπούτο τους και καπάκι το "Portamento" θα παρατηρήσεις αμέσως πως ουσιαστικά το δεύτερο αποτελεί προέκταση του πρώτου. Αποτυχημένο feeling για ένα άλμπουμ. Λείπει αυτό το στοιχείο της μετάβασης, της εξέλιξης του ήχου τους, του "βήματος παραπέρα" που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει τα φρέσκα συγκροτήματα.
Η παρέα από το Brooklyn μένει σταθερή στο ύφος τους, χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις στην ενορχήστρωση ή στιχουργία. Ναι μεν αυτό είναι καλό γιατί έτσι οικοδομεί μια συγκεκριμένη μουσική ταυτότητα, αλλά από την άλλη σαφώς κακό γιατί δείχνουν μια δημιουργική απραξία. Κατ'επέκταση δημιουργείται ένα κάπως μονότονο μουσικό σύνολο, με 12 κομμάτια που μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους, αλλά το χειρότερο μοιάζουν ακόμη περισσότερο με τα περσινά. Και είναι κρίμα, γιατί αν οι Drums κυκλοφορούσαν π.χ. ένα EP με τα πρώτα 6 κομμάτια του δίσκου θα ήταν απλά εκπληκτικό. Και αυτά τα πρώτα 5-6 tracks είναι και αυτά που πρακτικά αποτελούν εξαιρετικά indie διαμαντάκια, αξίζουν να ακουστούν και θα έκαναν καλύτερα μόνα τους την δουλειά τους.
Άκου: "Days", "Money", "Book of Revelation"..

Crazy, Stupid, Love.

Romance/Comedy/Drama, USA 2011
Release Date: 15/09/2011, Glenn Ficarra, John Requa

Υπόθεση: Mεσήλικας οικογενειάρχης (Steve Carell) χάνει την γη από τα πόδια του όταν μαθαίνει πως είναι κερατάς, καθώς η σύζυγός του (Julianne Moore) τα έμπλεξε με έναν συνάδελφο (Kevin Bacon). Έτσι αποφασίζει να αλλάξει τρόπο ζωής, να το ρίξει στο ξενύχτι και στις γκόμενες. Και επειδή είναι σκουριασμένος και άπειρος από εφήμερα φλέρτ και one night stands, ο playboy Jacob (Ryan Gosling) είναι αποφασισμένος να του σταθεί και να του μάθει τους κανόνες του παιχνιδιού...

Ευχάριστη, ανάλαφρη και πικάντικη. Αυτά τα σταθερά και κλασικά συστατικά μιας επιτυχημένης, εμπορικής ρομαντικής κωμωδίας, τα συναντάμε και εδώ, στο "Crazy, Stupid, Love." των Ficarra και Requa.
Στην προσπάθειά τους έχουνε ως σύμμαχο ένα πολύπλευρο, αξιοσημείωτο και έμπειρο καστ που απαρτίζεται από τους Gosling, Bacon, Moore, Carell, Marisa Tomei και Εmma Stone.
Με τέτοιο καστ η ενσάρκωση των μοντέρνων χαρακτήρων και η οπτικοποίηση της αλλοπρόσαλης και ευμετάβλητης ψυχοσύνθεσης των σύγχρονων αντρών-γυναικών φαντάζει εύκολη υπόθεση. Παράλληλα, οι διάφορες ερωτικές ιστοριούλες που αναπτύσσονται κατά τη διάρκεια της ταινίας, με κεντρικό άξονα το χωρισμένο, πρωταγωνιστικό ζευγάρι διασταυρώνονται ναι μεν μπερδεμένα μεταξύ τους, αλλά ταυτόχρονα πολύ γοητευτικά. Έτσι ο μέσος θεατής "χορταίνει" οπτικά και ψυχαγωγικά, φτάνοντας σε ένα γρήγορο και κάπως βιαστικό τέλος, όπου όλοι συναντούν όλους και η κατάσταση φαινομενικά δείχνει να περιπλέκεται άσχημα.
Τώρα το πόσο γρήγορα μπορεί να αλλάξει ένας άνθρωπος το παρουσιάζουν σχετικά απλοϊκά και επιφανεικά οι Ficarra και Requa. Σίγουρα το περιβάλλον και οι περιστάσεις έχουν πολλές φορές ως αποτέλεσμα την απότομη αλλαγή πλεύσης ενός μπερδεμένου ατόμου, πράγμα που το τονίζει ο σεναριογράφος, χωρίς όμως να δίνει επιπλέον βάρος, βάθος ή πειστικές αποδείξεις για τέτοιες ταχύτατες μεταβολές. Ίσως όμως και να ζητάω πολλά για το είδος. Πάντως όπως και να έχει, το παιχνίδι εδώ μεταξύ του μέντορα-μαθητή είναι διασκεδαστικό, ανατρεπτικό και άκρως κωμικό. Η τελική αίσθηση ή καλύτερα έκβαση της υπόθεσης θα αφήσει το κοινό με το χαμόγελο στα χείλη, πατώντας όμορφα πάνω στην φιλοσοφία του "'έτερον ήμισυ" και πως τελικά κάθε άνθρωπος στον πυρήνα του είναι ίδιος.
Ενώ σεναριακά τα στάνταρτς για το είδος τελικά πετυχαίνονται, σκηνοθετικά η μονοδιάστατη παρουσίαση ενός τυπικού-ονειρικού μπαρ μάλλον δεν είναι πετυχημένη. Λογικό βέβαια αφού το budget κινήθηκε προς τη μεριά του ακριβού καστ.
Συνολικά, με καλές, γλυκόπικρες, κωμικές στιγμές, ένα άρωμα από κοινωνική σάτιρα, ευφάνταστα αισθηματικά ανακατέματα, ένα πλούσιο σενάριο και απολαυστικότατους χαρακτήρες προτείνεται ανεπιφύλακτα.

Dreamed - CD-R

 

Indie Pop, LP
Release Date: 27/07/2011, -

Όνομα και πράμα οι Dreamed. 13 lo-fi, dream pop κομμάτια, με shoegaze πινελιές που κυριολεκτικά σε τοποθετούν σε άγνωστα, ονειροπόλα μονοπάτια. Σε αυτό συνδράμουν τόσο οι ευαίσθητες κιθαριστικές χορδές, όσο και τα ομιχλώδη γυναικεία φωνητικά. Θυμίζουν αρκετά το περσινό των Beach House. Το "CD-R" αναμφισβήτητα δεν είναι ένας δίσκος για όλες τις ώρες και όλες τις διαθέσεις. Αλλά έχει την δυνατότητα να είναι το ιδανικότερο soundtrack που μπορείτε να βρείτε αυτήν την στιγμή εξώ, για να συνοδεύσει με έναν όμορφο και μυσταγωγικό τρόπο προσωπικές σας στιγμές.
Άκου: "Woven Fades", "I will win your heart", "Izumi"..

Super

Action/Comedy/Drama, USA 2010
Release Date: - , James Gunn

Υπόθεση: O Frank (Rainn Wilson) έχει δύο αδυναμίες: Tην γυναίκα του Sarah (Liv Tyler) και το κοινωνικό αίσθημα ευθύνης που τον διακατέχει. Όταν όμως χάνει την Sarah από έναν έμπορο ναρκωτικών (Kevin Bacon), και επηρεασμένος από ένα God-friendly superhero sitcom που παρακολουθεί, αποφασίζει να πάρει τον νόμο στα χέρια του και να νικήσει το κακό που ταλαιπωρεί τον κόσμο και έχει απορροφήσει και την γυναίκα του. Για να επιτύχει, μεταμορφώνεται στον υπερήρωα Crimson Bolt, χωρίς βέβαια να διαθέτει σούπερ-δυνάμεις, και με την βοήθεια μιας νεαρής κοπέλας (Ellen Page) που δουλεύει σε ένα κατάστημα comics, ξεχύνεται στους δρόμους...

"Defendor" (2009), "Kick-Ass" (2010) και τώρα το "Super". Ένα νέο είδος superhero ταινιών, οικείο και προσγειωμένο, αρχίζει και αναπτύσσεται. Πρόκειται για τους λεγόμενους wannabe υπερήρωες που με τον υπέρμετρο ζήλο και θάρρος τους και με υπερδυνάμεις κάτω του μηδέν ξεκινούν τον πόλεμο κατά των κακών αυτού του κόσμου.
Καθώς το "Kick-Ass" ήτανε παιχνιδιάρικο, ρέμπελο, αθώο, γρήγορο και τέρμα διασκεδαστικό, ενώ το "Defendor" ήτανε περισσότερο βαθύ, σκοτεινό και ανθρώπινο, το "Super" φαίνεται να βρίσκει την χρυσή τομή μεταξύ των δύο παραπάνω. Ναι μεν είναι άκρως ψυχαγωγικό, στιλιζαρισμένο με κοφτερές ατάκες και μυθικές στιγμές, αλλά ταυτόχρονα διατηρεί ένα χαμηλό τόνων, ανθρώπινο προφίλ που έχει σαν πυρήνα του την σκοτεινή, γλυκόπικρη ψυχοσύνθεση ενός συμπαθητικού, αλλά και σκοτεινού, ταλαιπωρημένου από την ζωή χαρακτήρα. Και μπορεί στην επιφάνειά του να μοιάζει σαν action κωμωδία, βαθιά μέσα του όμως παίρνει την μορφή ενός δράματος.
Πέρα από τα παραπάνω, ιδιαίτερα πετυχημένη ήτανε η μοιρασιά των ρόλων στους πρωταγωνιστές. Ο Kevin Bacon, με τα άγρια μούτρα του δείχνει να είναι γεννημένος για τον ρόλο του κακοποιού, η Liv Tyler μπορεί άνετα να σηκώσει το βάρος μια γοητευτικής femme fatale, ενώ η Ellen Page το κατέχει το σπορ γενικά και ειδικά όταν πρόκεται να υποδυθεί ένα νευρώδης σπασικλάκι. Τέλος, ο βασικός πρωταγωνιστής ονόματι Rainn Wilson από μακριά φωνάζει "Ι'm a loser", αλλά παράλληλα έχει αυτό το ακραία διαστραμμένο βλέμμα έτοιμο για τα πάντα, σαν ένας σύγχρονος σταυροφόρος...
Οπότε οι ιδανικές συνθήκες υπάρχουν για να γίνει κάτι όμορφο και διασκεδαστικό. Επιπλέον, τόσο η ελκυστική αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο, όσο και η προσγειώμενη, indie σκηνοθεσία κάνουν καλά την δουλειά τους.
Είμαι απόλυτα βέβαιος πως θα απολαύσεται σαν λίγες άλλες ταινίες φέτος το "Super". Ειδικά αν είστε φαν του είδους. Μόνο πως υπάρχει ένα θέμα, που εμένα μπορεί να μην με ενοχλεί καθόλου, άλλους όμως θα ξινίσει και θα κακοφανεί. Η βία, και καλύτερα η σκληροπυρηνική, υπέρμετρη βία. Στην προκειμένη περίπτωση την νιώθεις πιο έντονη γιατί δεν περιμένεις να την βρεις εδώ. Γιατί το εξώφυλλο, το περιβάλλον και το γενικότερο ύφος της ταινίας μπορεί να σας ξεγελάνε αρχικά, αλλά όσο κυλάει το μήκος της ταινίας άλλο τόσο απρόσμενα βίαιη παρουσιάζεται η ίδια. Οπότε βάζω τουλάχιστον ένα μοβ σηματάκι άνω των 15. Η horror σάτιρα λοιπόν στα πιο έντονά της χρώματα. Απολαύστε το σε μέγιστο βαθμό ή αφήστε το καλύτερα.