Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

The Kid with a Bike (Le gamin au velo)


Drama, Belgium/France/Italy 2011
Release Date: - , Jean-Pierre Dardenne, Luc Dardenne

Υπόθεση: Ένα μικρό αγόρι (Τhomas Doret), εγκαταλελειμένο από τον πατέρα του και αφημένο στα χέρια της παιδικής πρόνοιας, γνωρίζει την κομμώτρια Samantha (Cecile de France) και μέσω αυτής την αγάπη και φροντίδα που του έλειπε. Παράλληλα προσπαθεί να έρθει σε επαφή με τον πατέρα του και να ανακαλύψει τα κίνητρά του...

Σε αργούς ρυθμούς θα συνεχίσει να κινείται το blog και αυτόν τον μήνα. Το (νέο) σταθερό μου ίντερνετ θα αρχίσει να λειτουργεί αρχές Νοέμβρη (πρωτοφανής καθυστέρηση για γερμανικά δεδομένα), και ένα στικάκι των 5gb ογκοχρέωσης προσπαθεί να κάνει την δουλειά του τις επόμενες εβδομάδες...
Καλά που ο αποθηκευτικός μου χώρος συντηρεί ταινίες σαν το "The Kid with a Bike" και γλυκαίνει κάπως την ελλειπή κινηματογραφική μου καθημερινότητα. Γενικότερα η νέα νταρντενική ταινία ξεχειλίζει από συναίσθημα και ανθρωπιά.
Στο επίκεντρο ένας πιτσιρικάς, που άθελα ή εθελημένα "ζωγραφίζει" ερμηνευτικά. Τόσο η υπερδραστήρια παρουσία του, όσο και η απίστευτη εκφραστικότητά του ανεβάζουν κατακόρυφα την ποιότητα της ταινίας. Ένας πιτσιρικάς που ψάχνει για την φροντίδα, την παρέα και το ενδιαφέρον που του λείπει από γονικής και όχι μόνο πλευράς. Η ταυτότητα της βιολογικής μητέρας άγνωστη, η αδιαφορία του πατέρα έντονη. Και σε ένα τέτοιο σκληρό και απάνθρωπο περιβάλλον, η παρουσία μιας κομμώτριας θυμίζει σε όλους μας πως πάντα υπάρχει κάποιος για τον καθέναν μας. Ένας που προσπαθεί να μας καταλάβει, ένας που μας φροντίζει, ένας που μας παρηγορεί και μας στηρίζει, ή απλώς περνάει όμορφα τον χρόνο μαζί μας και μας φτιάχνει την διάθεση. Και ας μην υπάρχει καμία απολύτως συγγένεια μεταξύ μας.
Ο μητρικός ρόλος ταιρίαζει απόλυτα στην Γαλλίδα Cecile de France, και η ερμηνεία της επιβεβαιώνει το παραπάνω κάθε στιγμή. Πέρα από τις υπέροχες ερμηνείες, η εύστοχη απλοϊκότητα του σεναρίου, οι υπόλοιποι χαρακτήρες και η ζωντανή, ευρωπαϊκή σκηνοθεσία αποτελούν ισχυρούς πυλώνες της ταινίας και την απογειώνουν μέσα από ένα προσγειωμένο, ρεαλιστικό και ζεστό προφίλ.

2 σχόλια:

comfis είπε...

To είδα και δεν βαρέθηκα καθόλου. Λιτό και εύστοχο, όχι αριστούργημα, αλλά σίγουρα δεν χάνεις και το χρόνο σου. Πολύ καλή η Ντε φρανς, συμφωνώ!

The Escapist είπε...

Έτσι ακριβώς Γιώργο, λιτό και εύστοχο θα έλεγα και εγώ! συνεχίζω να βλέπω ταινίες και να ακούω μουσικές αλλα με τέτοιο πρόγραμμα σπουδών μου είναι σχεδόν αδύνατο να γράφω πλεον τακτικά από εδώ, για αυτό και εχώ αρκετές μερες να γράψω...

Δημοσίευση σχολίου