Crazy, Stupid, Love.

Romance/Comedy/Drama, USA 2011
Release Date: 15/09/2011, Glenn Ficarra, John Requa

Υπόθεση: Mεσήλικας οικογενειάρχης (Steve Carell) χάνει την γη από τα πόδια του όταν μαθαίνει πως είναι κερατάς, καθώς η σύζυγός του (Julianne Moore) τα έμπλεξε με έναν συνάδελφο (Kevin Bacon). Έτσι αποφασίζει να αλλάξει τρόπο ζωής, να το ρίξει στο ξενύχτι και στις γκόμενες. Και επειδή είναι σκουριασμένος και άπειρος από εφήμερα φλέρτ και one night stands, ο playboy Jacob (Ryan Gosling) είναι αποφασισμένος να του σταθεί και να του μάθει τους κανόνες του παιχνιδιού...

Ευχάριστη, ανάλαφρη και πικάντικη. Αυτά τα σταθερά και κλασικά συστατικά μιας επιτυχημένης, εμπορικής ρομαντικής κωμωδίας, τα συναντάμε και εδώ, στο "Crazy, Stupid, Love." των Ficarra και Requa.
Στην προσπάθειά τους έχουνε ως σύμμαχο ένα πολύπλευρο, αξιοσημείωτο και έμπειρο καστ που απαρτίζεται από τους Gosling, Bacon, Moore, Carell, Marisa Tomei και Εmma Stone.
Με τέτοιο καστ η ενσάρκωση των μοντέρνων χαρακτήρων και η οπτικοποίηση της αλλοπρόσαλης και ευμετάβλητης ψυχοσύνθεσης των σύγχρονων αντρών-γυναικών φαντάζει εύκολη υπόθεση. Παράλληλα, οι διάφορες ερωτικές ιστοριούλες που αναπτύσσονται κατά τη διάρκεια της ταινίας, με κεντρικό άξονα το χωρισμένο, πρωταγωνιστικό ζευγάρι διασταυρώνονται ναι μεν μπερδεμένα μεταξύ τους, αλλά ταυτόχρονα πολύ γοητευτικά. Έτσι ο μέσος θεατής "χορταίνει" οπτικά και ψυχαγωγικά, φτάνοντας σε ένα γρήγορο και κάπως βιαστικό τέλος, όπου όλοι συναντούν όλους και η κατάσταση φαινομενικά δείχνει να περιπλέκεται άσχημα.
Τώρα το πόσο γρήγορα μπορεί να αλλάξει ένας άνθρωπος το παρουσιάζουν σχετικά απλοϊκά και επιφανεικά οι Ficarra και Requa. Σίγουρα το περιβάλλον και οι περιστάσεις έχουν πολλές φορές ως αποτέλεσμα την απότομη αλλαγή πλεύσης ενός μπερδεμένου ατόμου, πράγμα που το τονίζει ο σεναριογράφος, χωρίς όμως να δίνει επιπλέον βάρος, βάθος ή πειστικές αποδείξεις για τέτοιες ταχύτατες μεταβολές. Ίσως όμως και να ζητάω πολλά για το είδος. Πάντως όπως και να έχει, το παιχνίδι εδώ μεταξύ του μέντορα-μαθητή είναι διασκεδαστικό, ανατρεπτικό και άκρως κωμικό. Η τελική αίσθηση ή καλύτερα έκβαση της υπόθεσης θα αφήσει το κοινό με το χαμόγελο στα χείλη, πατώντας όμορφα πάνω στην φιλοσοφία του "'έτερον ήμισυ" και πως τελικά κάθε άνθρωπος στον πυρήνα του είναι ίδιος.
Ενώ σεναριακά τα στάνταρτς για το είδος τελικά πετυχαίνονται, σκηνοθετικά η μονοδιάστατη παρουσίαση ενός τυπικού-ονειρικού μπαρ μάλλον δεν είναι πετυχημένη. Λογικό βέβαια αφού το budget κινήθηκε προς τη μεριά του ακριβού καστ.
Συνολικά, με καλές, γλυκόπικρες, κωμικές στιγμές, ένα άρωμα από κοινωνική σάτιρα, ευφάνταστα αισθηματικά ανακατέματα, ένα πλούσιο σενάριο και απολαυστικότατους χαρακτήρες προτείνεται ανεπιφύλακτα.