District 9

Επιστημονικής Φαντασίας, Η.Π.Α./Νέα Ζηλανδία 2009 (Έκανε πρεμιέρα στις 26 Νοεμβρίου)

Υπόθεση: Πριν από περίπου 30 χρόνια ένα τεράστιο UFO εμφανίστηκε στον ουρανό του Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής. Μέσα στο διαστημόπλοιο υπήρχανε περίπου 1 εκ. εξωγήινα όντα, χωρίς να εμφανίζουν βίαιη και απειλητική διάθεση, βρισκότανε σε άθλια κατάσταση. Έτσι οι αρχές αναγκάστηκαν να τους τοποθετήσουν στην περιοχή District 9, ένα είδος γκέτο, απομονωμένο και εγκαταλλειμένο, μέσα στην ίδια την πόλη. Γύρω στο 2010 όμως, και ύστερα από πολλές πιέσεις και σημαντικά προβλήματα που δημιουργούσανε τα εξωγήινα όντα εξαιτίας των άθλιων συνθηκών διαβίωσης, οι αρχές σε συνεργασία με μια κερδοσκοπική εταιρεία που διαχειρίζονταν τις υποθέσεις των εξωγήινων (ΜΝU), αποφάσισαν να τους μεταφέρουν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης εκτός πόλης. Όταν όμως ένας υπάλληλος της MNU προσβληθεί από έναν εξωγήινο ιό, τα πάντα αλλάζουν...

Αριστούργημα. Μαζί με το ''Moon'', το ''District 9'' αναμφισβήτητα αποτελεί μία από τις καλύτερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας που είδα τα τελευταία χρόνια. Ταινίες σαν τις παραπάνω βάζουν πολύ ψηλά τον πήχη για τις ταινίες του είδους, και με τον εναλλακτικό τρόπο παρουσίασης και δόμησης τους δύσκολα αφήνουν κάποιον αδιάφορο.

Ο φέρελπις σκηνοθέτης Neill Blomkamp με τα περίπου 30εκ $ που είχε στη διάθεση του, κυριολεκτικά ζωγραφίζει επί της οθόνης. Υπέροχα, ρεαλιστικά πλάνα από ειρηνικούς εξωγήινους που μοιάζουν σαν γαρίδες, να προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την αθλιότητα και την φτώχεια που τους περιβάλλει και τους ''κακούς'' και συμφεροντολόγους ανθρώπους, πάντοτε υπό την σκιά του επιβλητικού UFO που σταθερά σαν φύλακας βρίσκεται πάνω από την τεράστια πόλη της Νότιας Αφρικής. Στα θετικά λειτουργεί και το γεγονός της χρησιμοποίησης του τηλεοπτικού φακού σε συνδυασμό με το πανέξυπνο ντοκιμαντερίστικο στυλ σε μεγάλο μέρος της ταινίας.

Το σενάριο είναι υπέροχα δομημένο, με τον υπάλληλο της MNU, Wikus (Sharlto Copley), να αλλάζει την ροή της ταινίας δίνοντάς την αστείρευτο σασπένς και τις κατάλληλες δόσεις μελοδραματισμού. Άλλωστε, η σταδιακή μετάλλαξη ενός ανθρώπου σε alien, που άλλοτε εκπροσωπούσε επάξια τα οικονομικά συμφέροντα μιας διόλου φιλικής οργάνωσης προς τα εξωγήινα όντα, σίγουρα ως concept παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον. Και με βάση αυτό το concept ο δημιουργός χτίζει μια υπέροχη ταινία που παντρεύει αποτελεσματικά το science-fiction, το δράμα, την περιπέτεια και έμμεσα το πολιτικό στοιχείο.

Σχετικά με το τελευταίο, αναμφίβολα δεν είναι τυχαίο γεγονός ότι η ιστορία διαδραματίζεται στην Νότια Αφρική. Κατά αυτόν τον τρόπο δεν μπορώ να αγνοήσω τις ομοιότητες της ταινίας με το καθεστώς του απαρτχάιντ. Άλλωστε και ο ίδιος ο σκηνοθέτης έχει μεγαλώσει στο Γιοχάνεσμπουργκ και έχει βιώσει το συγκεκριμένο ρατσιστικό καθεστώς.

8,4/10

District 9 - Final Trailer
Uploaded by dreadcentral. - Watch feature films and entire TV shows.

My Weekly Review Vol.6

(+) Το χθεσινό live των Nouvelle Vague στο Principal. Τους έβλεπα πρώτη φορά live και μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι μου άρεσαν πολύ. Ιδιαίτερα οι τραγουδίστριες..συγκεκριμένα η ξανθιά Nadeah Miranda (photo επάνω). Ακραία σέξι, ναζιάρα, θεόμουρλη με απίστευτη σκηνική (και όχι μόνο) παρουσία και όμορφη φωνή. Για περίπου δύο ώρες μας παρουσίασαν τις κλασικές τους διασκευές στο γνώριμο μουσικό τους στυλ. Το Principal ήτανε γεμάτο..παρόλο το τσιμπημένο εισιτήριο...άξιζε πάντως!

(-) H ταινία ''Paranormal Activity''. Aπλά απογοητευτική με τραγικό φινάλε. Βαρετή στο μεγαλύτερο μέρος της, επιφανειακή και καθόλου πρωτότυπη. Προτιμώ τα σαφώς ανώτερα ''The Blair Witch Project'' και ''Cloverfield''. Παντώς μπράβο για το αποτελεσματικό promotion των συντελεστών, και έτσι η ταινία είχε τεράστια εμπορική επιτυχία...

(-) Το γεγονός ότι η ταινιάρα ''(500) Days of Summer'' προβάλλεται μόνο στο ΟΛΥΜΠΙΟΝ...

(-) Σύμφωνα με το ΝΜΕ το καλύτερο (!!) τραγούδι της δεκαετίας είναι το ''Crazy in Love'' της Beyonce...τα συμπεράσματα δικά σας...

(+) Η ενδιαφέρουσα συνέντευξη της Florence στην ιστοσελίδα ΠΟΠ+ΡΟΚ.

(+) Σύμφωνα με τον drummer των Interpol Sam Fogarino η μπάντα σκοπεύει στις αρχές του 2010 να κυκλοφορήσει το τέταρτο στούντιο άλμπουμ τους!

(+) Η Carla Bruni επιβεβαίωσε την συμμετοχή της σε νέα ταινία του Woody Allen!

( ) Οι Vampire Weekend μας παρουσιάζουν το πρώτο single ''Cousins'' από τον νέο τους δίσκο ''Contra''. Συμπαθητικό τραγουδάκι με ευχάριστο videoclip.

Kαι τέλος, ένα μικρό βιντεάκι από το χθεσινό live...

Last but not least...Music Albums of 2009..2/2

Bat for Lashes - Two Suns

H Νatasha Khan, κατάγεται από το Πακιστάν και μεγάλωσε στην Αγγλία. Με το καλλιτεχνικό της όνομα Bat for Lashes κυκλοφόρησε φέτος το δευτερό της άλμπουμ. Το μουσικό της ύφος θυμίζει κάτι από PJ Harvey, Bjork, Κate Bush και Τori Amos. Όπως ισχυρίζεται η ίδια, η μουσική για αυτήν είναι γεμάτη χρώματα, τοπία και χαρακτήρες. Και έχει απόλυτο δίκαιο, μέσα σε 45 λεπτά, μέσω μιας μυστηριακής/παγανιστικής μουσικής ταυτότητας και γαλήνιας ψυχεδελικής διάθεσης απλά μας ταξιδεύει σε άγνωστους κόσμους.


Fever Ray - Fever Ray

Mε άλλα λόγια το solo project της Karin Dreijer Andersson των Knife. Άκρως μινιμαλιστικό και down tempo, μας παρουσιάζει την απόκοσμη πλευρά της ηλεκτρονικής μουσικής. Τα φωνητικά της Karin, ακούγονται τόσο κρυστάλλινα όσο ποτέ, που τελικά κάποιος ή θα αγαπήσει τον δίσκο ή/και θα βλέπει εφιάλτες σκεφτόμενος ίσως το σκοτεινότερο soundtrack της χρονιάς.




God help the Girl - God help the Girl

O Stuart Murdoch των Belle&Sebastian δημιούργησε το παραπάνω μουσικό σχήμα. Εμένα μου άρεσε ιδιαίτερα και μου θύμισε τα ομορφότερα τραγούδια της γνωστής σκωτσέζικης pop μπάντας. Τα υπέροχα γυναικεία φωνητικά υπογράφει κατά κύριο λόγο η Catherine Ireton και η επιστροφή στην γλυκιά και ανέμελη pop μουσική των 60s είναι πλέον γεγονός. Απλό, φινετσάτο και με μια υπέροχη retro αισθητική δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο.



Lolek - Alone

Άλλος ένας αξιόλογος φετινός δίσκος της πατρινής Inner Ear Records. Μελαγχολία, μοναξιά, θλίψη και απελπισία. Μέσω των πικρών στίχων, των αισθαντικών φωνητικών του Γιάννη Αναγνωστάτου και της λιτής, αλλά πανέμορφης μουσικής  βγάζει με τεράστια αποτελεσματικότητα τα παραπάνω συναισθήματα στην επιφάνεια. ¨Ενας προσωπικός δίσκος, που με κύριο χαρακτηριστικό την ύπαρξη της ακουστικής κιθάρας και την δευτερεύουσα παρουσία άλλων οργάνων (τύμπανα, ακορντεόν, πιάνο) δημιουργεί μια ξεχωριστή μελαγχολική μουσική ατμόσφαιρα που αξίζει να βιώσουμε.

Soap & Skin - Lovetune for Vacuum

Συνεχίζω να απορώ πώς ένα 18χρονο κορίτσι μπορεί να εκφραστεί μουσικά κατά αυτόν τον εσωστρεφή και ιδιαίτερο τρόπο όπως το κάνει η Anja Plaschq από την Αυστρία. Η νεαρή τραγουδοποιός μας μιλάει μέσα από τον υπέροχο δίσκο της για τον έρωτα και τον θάνατο με έναν τρόπο που θα ζήλευαν σήμερα τεράστιες μουσικές προσωπικότητες όπως η Tori Amos ή η PJ Harvey. Ένα άλμπουμ μελαγχολικό, με παραμυθένια αισθητική και φρέσκα φωνητικά μας προκαλεί να το ακούσουμε και να το αγαπήσουμε.

Last but not least...Music Albums of 2009..1/2

Πλησιάζουμε σιγά σιγά στο φινάλε αυτού του χρόνου...Πριν σας παρουσιάσω τις λίστες των αγαπημένων μου μουσικών άλμπουμ για φέτος θέλω να αναφερθώ σε κάποιους δίσκους που τους θεωρώ εξαιρετικούς, απλώς για διάφορους λόγους δεν έτυχε να τους παρουσιάσω μέχρι τώρα από αυτό το blog.

Film - Persona

Με νέα τραγουδίστρια και χωρίς ιδιαίτερα φωνητικά και κιθαριστικά ξεσπάσματα, όπως τα είχαμε συνηθίσει στο Angel B, οι Film υιοθετούν έναν απόλυτα ατμοσφαιρικό ήχο. Τα απαλά φωνητικά, οι αιθέριες μελωδίες και το γενικότερα μελαγχολικό ύφος που αποπνέουν και τα 11 κομμάτια συνθέτουν έναν πανέμορφο δίσκο με κινηματογραφική αισθητική. Για μένα, η καλύτερη εγχώρια δισκογραφική δουλειά για φέτος.




The Horrors - Primary Colours

Με λίγη υπομονή και 2-3 ακροάσεις τελικά με συνεπήραν. Παρουσιάζονται πιο ώριμοι από το ντεμπούτο τους το 2007. Με τον Geoff Barrows των Portishead να βάζει το χεράκι του στην παραγωγή το ηχητικό αποτέλεσμα τους δικαιώνει και αναβαθμίζει. Το σύγχρονο shoegaze στα καλύτερά του. Με εμφανής επιρροές από τους Joy Division, μας προσφέρουν έναν στοιχειωμένο ήχο, με θεοσκότεινα κιθαριστικά riffs και βαθιές μπασογραμμές να χαρακτηρίζουν κάθε ένα από τα κομμάτια αυτού του απίθανου δίσκου.


Franz Ferdinand - Tonight

Σίγουρα διαφέρει από τους προγενέστερους δίσκους του Alex Kapranos και της παρέας του. Σε πολλούς δεν άρεσε η μουσική τους στροφή. Αυτή τη φορά οι Βρετανοί συνδυάζουν τον rock ήχο τους με αρκετά ηλεκτρονικά dance στοιχεία, πράγμα που έμενα δεν με χάλασε καθόλου. Ένα άλμπουμ δυναμικό και πιασάρικο, χορευτικό rock θα το χαρακτήριζα, που αποτελεί για φέτος το καταλληλότερο soundtrack πριν την βραδινή έξοδο.



Yeah Yeah Yeah's - It's Blitz!

Η μπάντα από τη Νέα Υόρκη εν έτη 2009, άφησε στην άκρη τις οργισμένες κιθάρες και ακολούθησε διαφορετικό μουσικό μονοπάτι. Με μια διάχυτη disco διάθεση και την φωνή της Karen O στα καλύτερά της, απλά μας φτιάχνουν την διάθεση. Ανεβαστικά τραγούδια, όμορφα ενορχηστρωμένα, με μεράκι και χαρά φτιαγμένα, απλά δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα. Τέλος, το εξώφυλλο κερδίζει κατ'εμέ τον τίτλο του καλύτερου cover της χρονιάς!

Das Weisse Band (Η Λευκή Κορδέλα)

Δράμα εποχής, Αυστρία/Γερμανία/Γαλλία 2009 (Έκανε πρεμιέρα στις 29 Οκτωβρίου)

Υπόθεση: Βρισκόμαστε σε ένα γερμανικό προτεσταντικό χωριό λίγο πριν το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Η ήρεμη καθημερινότητα ξαφνικά διαταράσσεται από μια σειρά άτυχων και θλιβερών περιστατικών. Πρωταγωνιστές, αλλά και εν δυνάμει ύποπτοι όλοι οι κάτοικοι του χωριού. Από τον Βαρόνο, τον ιερέα, τον γιατρό, τον φτωχό αγρότη, όσο και τα ίδια τους τα παιδιά..

O σκηνοθέτης Michael Haneke κυριολεκτικά μας μεταφέρει και μας τοποθετεί σχεδόν έναν αιώνα πίσω σε ένα νοητό γερμανικό χωριό. Με την υπέροχη ασπρόμαυρη εικόνα, την απίστευτα αισθητική απεικόνιση των γεγονότων και του κλίματος της τότε εποχής, όπως και τις ανατριχιαστικές ερμηνείες από τον μεγαλύτερο σε ηλικία ηθοποιό μέχρι και τον μικρότερο πιτσιρικά γινόμαστε ουσιαστικά αυτόπτες μάρτυρες στην διαδικασία εξυχνίασης μιας σειράς μυστήριων γεγονότων.

Η ιστορία της υπόθεσης εξελίσσεται με τρόπο αφηγηματικό. Συγκεκριμένα με την γέρικη φωνή του δασκάλου του χωριού, που μετά από πολλά χρόνια ξαναθυμάται και αναπολεί τα τότε γεγονότα.

Η ταινία είναι μια πολιτική αλληγορία που κρύβει βαθύτερα νοήματα, απεικονίζοντας την καθημερινότητα και τα χαρακτηριστικά πρόσωπα του χωριού. Η συγκαλυμμένη βία είναι έτοιμη να ξεσπάσει από παντού. Ο θεατής γίνεται μάρτυρας της αντιπαράθεσης των κοινωνικών στρωμάτων, της απάνθρωπης αντιμετώπισης των εφηβικών παρορμήσεων, των σεξουαλικών παρενοχλήσεων και της βίαιας αντιμετώπισης των γυναικών.

Όλα τα παραπάνω δεδομένα οδήγησαν αυτομάτως στην διασπορά και τον πολλαπλασιασμό της βίας και του ρατσισμού, και εν τέλη στην απαρχή του φασισμού και την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.

Γενικότερα μην περιμένετε λύσεις και απαντήσεις στα θέματα με τα οποία καταπιάνεται ''H Λευκή Κορδέλα''. Ταινίες όπως η συγκεκριμένη, μόνο γεννούν περισσότερες απορίες και προβληματίζουν για το φαινόμενο της βίας που ταλαιπωρεί και τις σύγχρονες κοινωνίες. Έτσι, ο δημιουργός βάζοντας στο μικροσκόπιο ένα φανταστικό γερμανικό χωριό του 1913 καταφέρνει με έναν τρομερά αποτελεσματικό τρόπο να μεταφέρει τις ανησυχίες και τα πορίσματα που έβγαλε από το δείγμα διαχρονικά στον σύγχρονο κόσμο. Πραγματικό αριστούργημα.

8,2/10

Young, Sexy and/(or) Talented - Μέρος Α'

Ακολουθεί φωτογραφικό αφιέρωμα με νεαρές ηθοποιούς που έτυχε να δω να πρωταγωνιστούν σε πρόσφατες ταινίες. Φρέσκα πρόσωπα που αναμφισβήτητα έκαναν ευχάριστη την παρακολούθηση των ταινιών. Όλες τους είναι μέχρι 23χρονών (έτσι για να μην είναι μεγαλύτερες από εμένα) και σίγουρα έχουνε κάτι να πουν (ή/και να δείξουν) επί της οθόνης. Δεν έχω συμπεριλάβει την γνωστή Megan Fox.Το μέλλον θα δείξει αν θα συνεχίσουμε να τις βλέπουμε και τα επόμενα χρόνια...

- Mischa Barton, (24/01/86), Assassination of a High School President (2008)

 

- Amber Heard, (22/04/86), The Informers  (2008)

 

- Amanda Crew, (05/06/86), Sex Drive (2008)

 

- Kat Dennings, (13/06/86), Νick and Norah's Infinite Playlist (2008)

- Olivia Thirlby, (06/10/86), The Wackness (2008)

- Ellen Page, (21/02/87), Juno (2007)

The Twilight Saga: New Moon Soundtrack

Ιndie/Various Artists, OST (Κυκλοφορεί από τις 16 Οκτωβρίου)

Για την ταινία ''New Μοon'', που έκανε πρεμιέρα την προηγούμενη Πέμπτη, δεν θα εκφράσω γνώμη εφόσον δεν την έχω δει και δεν έχω ιδέα πότε θα την δω. Ακούω πάντως πως είναι χειρότερη από το πρώτο μέρος του 2008, το οποίο εντάξει μπορώ να πω ότι τελικά βλέπονταν...πάντως η μουσική της επένδυση με Muse, Radiohead, Blue Foundation κ.τ.λ ήτανε εξαιρετική.
Και σε αντίθεση ή ανεξάρτητα με το τι συμβαίνει με τις ταινίες, το νέο soundtrack του δεύτερου μέρος πιστεύω πως είναι ένα επίπεδο καλύτερο από το πρώτο.
Αυτή τη φορά συμμετέχουν ο Thom Yorke (στα γνώριμα ηλεκτρονικά μονοπάτια που ακολουθεί τελευταία), οι Μuse (σε remix του ''I Belong to You''), οι Κillers (διαφορετικοί απ'ότι τους έχουμε συνηθίσει), οι Band of Skulls, οι Editors, οι Death Cab for Cutie, o μελαγχολικός Bon Iver και άλλοι..
Όλοι τους δημιούργησαν κομμάτια αποκλειστικά για την ταινία και νομίζω πως τα πήγανε αρκετά καλά.
Όπως βλέπουμε από τα ονόματα που συμμετέχουν ο δίσκος μυρίζει εξ'αρχής indie rock, και πράγματι έτσι ακούγεται. Φυσικά διατηρεί από την αρχή μέχρι το τέλος του, με ελάχιστες διακυμάνσεις, ένα μελαγχολικό και σκοτεινό μουσικό ύφος, ώστε να συμβαδίσει και με την ατμόσφαιρα που προσπαθεί να δημιουργήσει η ταινία. Στο κάτω κάτω, με καλλιτέχνες όπως τους Muse, τον Thom Yorke και τον Bon Iver δύσκολα θα μπορούσε να είχε αποκτήσει μια διαφορετική μουσική κατεύθυνση.
Τώρα αν είναι θετικό για το prestige των παραπάνω καλλιτεχνών να συμμετέχουν στην παραγωγή μιας τέτοιας εμπορικής και χαζοανάλαφρης εφηβικής ταινίας είναι ένα άλλο θέμα...
Σημασία έχει πως ''Νew Moon Soundtrack'' μάλλον κατέχει τον τίτλο του καλύτερου soundtrack για φέτος.
Ξεχωρίζω την κομματάρα ''Meet me at the Equinox'' των Death Cab for Cutie και το πολύ καλό ''Friends'' των Βand of Skulls, σε αντίθεση με τον νέο δίσκο των τελευταίων που με άφησε σχετικά αδιάφορο.

My Weekly Review Vol.5

(+) Το 50ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης που τελειώνει σήμερα. Συμπαθητικές ταινίες (αυτές που είδα εγώ τουλ.), sold out προβολές, σινεφίλ κόσμος διαφορετικών ηλικιών από διάφορες χώρες και ένα ευχάριστο περιβάλλον συντέλεσαν στο να απολαύσουμε την συγκεκριμένη κινηματογραφική εβδομάδα. Και του χρόνου!

(  ) Η αγγλική ποδοσφαιρική ομάδα West Ham United συνεργάζεται με την τραγουδίστρια Katy Perry. Σκοπός της συνεργασίας: Η κυκλοφορία μιας σειράς καυτών εσωρούχων!

(-) Η νέα ταινία ''Surrogates'', με τον παλαίμαχο Bruce Willis. Μια ρομποτική και εντελώς ψυχρή απεικόνιση ενός κατά τ'άλλα ενδιαφέροντος υπαρξιακού concept. Έτσι, πιστεύω πως παραθέτει μόνο την μια όψη του νομίσματος. Δηλαδή ο δημιουργός αγνοεί τον ανθρώπινο/συναισθηματικό παράγοντα και εστιάζει μόνο στις ψυχρές ερμηνείες των αντικαταστατών.

(+) H ταινία ''Mysterious Skin'' του 2004, με τον αξιόλογο ηθοποιό Joseph-Gordon-Levitt, που την παρακολούθησα μόλις χθες. Προσεγμένη παραγωγή και σωστή διαχείριση ενός πολύ λεπτού και δύσκολου θέματος: Tην παιδική κακοποίηση. Η ταινία παλινδρομεί ανάμεσα στο φανταστικό στοιχείο και την σκληρή και απάνθρωπη πραγματικότητα.

(+) Και πάλι κάτι από το 2004. Το υπέροχο άλμπουμ-ντεμπούτο των Veils. Μέχρι πρόσφατα πίστευα πως το πολύ καλό φετινό ''Sun Gangs'' είναι ο καλύτερός τους δίσκος. Τελικά ήμουν λάθος, το ''The Runaway Found'' απλά δεν υπάρχει...

(-) Καλά δεν είχε κάνει για λίγο καιρό δηλώσεις μετά την διάλυση των Oasis. Τώρα δεν σταματάει..μια για τη σειρά ρούχων του..μια για τον αδερφό του που συνεχίζει να αγαπάει, αλλά δεν μπορούν να συνυπάρξουν..και φυσικά για την νέα μπάντα που ετοιμάζει και εννοείται πως θα είναι καλύτερη από τους Oasis (όπως φυσικά μάλλον μόνο ο ίδιος πιστεύει!!)

(-) Ένα συγκλονιστικό ροζ σκάνδαλο που είναι έτοιμο να βγει επίσημα στην δημοσιότητα σύμφωνα με την εφημερίδα Espresso. Αφορά ομαδικά όργια σε κεντρικό νοσοκομείο της Αθήνας! Απλά τραγικό..για περισσότερες λεπτομέρειες κλικ εδώ.

 

Eastern Plays (Ανατολικές Ιστορίες)

 

 

Δράμα, Βουλγαρία 2009 (Συμμετέχει στο 50ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσ/νίκης)

Υπόθεση: Η ταινία διαδραματίζεται στη Σόφια και αφηγείται την ιστορία δύο αδελφών και μιας νεαρής Τουρκάλας που βρίσκεται με τους γονείς της για λίγες μέρες στην πρωτεύουσα της Βουλγαρίας. Μια βίαια εγκληματική πράξη από μια ομάδια νεαρών Νεοναζί Βουλγάρων κατά της τουρκικής οικογένειας εμπλέκει και επηρεάζει τις ζωές και των τρίων ατόμων...

Δεύτερη ταινία που παρακολουθώ στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, στην ίδια αίθουσα και ξανά από μια Βαλκανική χώρα. Αυτή τη φορά η ταινία που παρακολούθησα παρουσιάζεται πιο ''ολοκληρωμένη'', με σαφής αρχή, μέση και τέλος.

Το ''Eastern Plays'' του Kamen Kalev αποτελεί μια ρεαλιστική και ωμή απεικόνιση του σημερινού underground κόσμου της Σόφιας. Γνωρίζουμε μια κατεστραμένη οικογένεια με δύο παιδιά. Παραμελημένα από τους γονείς τους, ο μικρότερος είναι μέλος μιας ομάδας skinhead και ο μεγαλύτερος είναι ναρκομανής και ψάχνει να βρεί τον σωστό δρόμο για να συνεχίσει την ζωή του. Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο όταν ένα βράδυ μπαίνει απρόβλεπτα μια γοητευτική Τουρκάλα στην ζωή τους.

Ο δημιουργός νομίζω πως αναπτύσσει αρκετά καλά τις πτυχές των προσωπικοτήτων, τις προθέσεις και τις σκέψεις των πρωταγωνιστών. Κατά κύριο λόγο, εμμένει περισσότερο στον χαρακτήρα του μεγαλύτερου αδερφού της υπόθεσης, του Itso. Έτσι δείχνει αρκετά καλά τον υποβόσκων έρωτά του με την νεαρή Ιsil και λιγότερο ολοκληρωμένα την σχέση του με τον μικρότερο αδερφό. Αυτό που δεν μου άρεσε τόσο είναι ότι ο δημιουργός διασπάει νωρίς την τρίπτυχη σχέση. Δηλαδή, ενώ στην εφιαλτική νύχτα του ξυλοδαρμού κατά έναν μοιραίο τρόπο τα παραπάνω τρία πρόσωπα αλληλοεπηρεάζονται μεταξύ τους, στην συνέχεια το πρωταγωνιστικό τρίο δεν εμφανίζεται ξανά μαζί. Έτσι, η Isil και ο νεότερος αδερφός δεν θα ξανασυναντηθούν ποτέ, και το παιχνίδι της μοίρας όσο και το έξυπνο σεναριακό παζλ, μένουν ανολοκλήρωτα ή έστω όχι πολύπλευρα ολοκληρωμένα.

Κατά τ'άλλα, μέσω της υπέροχης και τρομερά ρεαλιστικής φωτογραφικής παρουσίασης της βουλγαρικής πρωτεύουσας και την εμμονή του σκηνοθέτη στα κοντινά πλάνα το δράματικο στοιχείο γίνεται εντονότερο. Τέλος, δεν λείπουν και τα πολιτικά μηνύματα σχετικά με την επιρροή και εμπλοκή σημαντικών πολιτικών προσώπων πίσω από βίαιες κοινωνικές ομάδες.

Τέλος, θετικό το γεγονός ότι η νεαρή Τουρκάλα πρωταγωνίστρια Saadet Aksoy βρέθηκε στην προβολή της ταινίας και είπε δύο λόγια για αυτήν.

7,5/10

The Happiest Girl in the World (Cea mai fericita fata din lume)

Δράμα, Ρουμανία/Ολλανδία/Γαλλία 2009 (Συμμετέχει στο 50ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσ/νίκης)

Υπόθεση: H Delia, ένα κορίτσι από την επαρχία της Ρουμανίας, ταξιδεύει μαζί με τους γονείς της στο Βουκουρέστι για να παραλάβει ένα αυτοκίνητο που μόλις κέρδισε από κουπόνι μιας εταιρείας παρασκευής χυμού. Το παραπάνω φαινομενικά χαρμόσυνο γεγονός γρήγορα θα μετατραπεί όμως σε άγρια κόντρα μεταξύ του πεισματάρικου κοριτσιού και των σκληρών γονιών...

Τελικά κατάφερα να επισκεφθώ και εγώ το Φεστιβάλ Κινηματογράφου την προηγούμενη Τετάρτη βλέποντας το ''The Happiest Girl in the World'' του Ρουμάνου σκηνοθέτη και σεναριογράφου Radu Jude. H ταινία που διεκδικεί βραβείο ''Balkan Found'' έχει ένα εξίσου δυναμικό και ενδιαφέρον πρώτο μισάωρο, όπως το γνώρισα και στο παρελθόν από τον ρουμάνικο κινηματογράφο, και συγκεκριμένα από το εξαιρετικό ''4 Months, 3 Weeks and 2 Days'' του 2007.

Τι εννοώ: Ο δημιουργός χωρίς να μας κατατοπίζει αρχικά, μας δείχνει εξ'αρχής μια οικογένεια μέσα σε ένα παλιό αυτοκίνητο εν ώρα ταξιδιού. Η κόρη είναι μουτρωμένη και οι γονείς αγχωμένοι. Η ατμόσφαιρα μεταξύ των οικογενειακών μελών είναι τεταμένη. Ξαφνικά σταματούν σε ένα βενζινάδικο να ''φρεσκαριστούν'' και έπειτα συνεχίζουν το ταξίδι, όντας ακόμη περισσότερο στην πρίζα...που πάνε, και το σημαντικότερο γιατί έχουνε τέτοια συμπεριφορά..κανείς δεν ξέρει..Θα μου πει κανείς διαβάζοντας την υπόθεση τα μαθαίνεις όλα αυτά, αλλά και πάλι θεωρώ τον εξής τρόπο παρουσίασης της ταινίας από τον δημιουργό αρκετά έξυπνο ώστε να κινήσει άμεσα το ενδιαφέρον του θεατή.

Η συνέχεια όμως δεν είναι και τόσο δυναμική, ουσιαστικά το σενάριο γίνεται στατικό και κατά αυτόν τον τρόπο αρκετά κουραστικό, και η υπόλοιπη ταινία δείχνει με έναν γλύκοπικρο τρόπο την δημιουργία ενός διαφημιστικού σποτ.

Βέβαια, θετικές βρήκα τις εναλλαγές μεταξύ των δραματικών και κωμικών στιγμών που συνεχώς εναλλάσσονται στην ταινία.

Γενικότερα, με ένα απλό σενάριο και ένα μικρό budget ο Radu Jude μας περνάει αρκετά αποτελεσματικά τα μηνύματά του. Δηλαδή, την πλασματική ευτυχία που επιφέρουν τα χρήματα σε συνάρτηση με το ψεύτικο χαμόγελο του κοριτσιού, τα ενδοοικογενειακά προβλήματα, το χάσμα γενεών, τα αποτελέσματα της φτώχειας και τα γλυκόπικρα σχόλια για τον ''λαμπερό'' κόσμο της διαφήμισης και του καταναλωτισμού.

Αξέχαστη η σκηνή της οικονομικής διαπραγμάτευσης μεταξύ πατέρα-κόρης για το μέλλον του αυτοκινήτου. Μιλάμε για κανονικότατο παζάρι μεταξύ δύο εμπορικών αντιπροσώπων...

7,3/10

Bye Bye Bicycle - Compass

Indie Pop, LP (Κυκλοφορεί από τις 28 Αυγούστου)

Για άλλη μια φορά βρισκόμαστε στην Σκανδιναβία, και συγκεκριμένα ξανά στην Σουηδία. Και φυσικά πάλι παρουσιάζουμε έναν pop δίσκο, άλλωστε, όπως έχω ξαναγράψει, η σχέση της pop με την Σουηδία καλά κρατάει.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση του ''Compass'' όμως έχω μπροστά μου έναν από τους καλύτερους φετινούς δίσκους του είδους.

Οι Bye Bye Bicycle είναι 5 Σουηδοί, με leader τον Αndre Vikingsson. Πέρσι κυκλοφόρησαν ένα EP και φέτος την πρώτη τους ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά.

Και τα 10 τραγούδια του ''Compass'' είναι πανέμορφα pop διαμάντια. Μελωδικά, με ανεβαστική διάθεση και κρατώντας εξαιρετικές ισορροπίες μεταξύ των δυνατών pop κιθάρων και των καλών φωνητικών, μας προκαλούν να τα ακούσουμε και να τα αγαπήσουμε..

Ξεχωρίζω τα: ''Navigation'', ''Northpole'' και ''Meridian'', αν και οι ισορροπίες είναι λεπτές, έτσι αύριο μπορεί να κολλήσω με κάποιο άλλο κομμάτι του δίσκου.

Assassination of a High School President

Κωμωδία, Η.Π.Α. 2008 (Ημερομηνία κυκλοφορίας άγνωστη)

Υπόθεση: Ένα σκάνδαλο κλοπής τελικών γραπτών εξετάσεων ταλαιπωρεί το High School του St.Donovan. Ο φλωράκος wannabe δημοσιόγραφος Bobby Funke (Reece Thompson) με την αμφιλεγόμενη βοήθεια της συμμαθήτριάς του Francesca Fachini (Mischa Barton) προσπαθεί να ανακαλύψει τους δράστες του εγκλήματος. Αφού ξεσκεπάζει και κατηγορεί φανερά τον πρόεδρο του μαθητικού συμβουλίου ως υπεύθυνο, ανεβαίνει στην εκτίμηση των υπολοίπων, όπως και του psycho διευθυντή Kirkpatrick (Bruce Willis). Τελικά όμως η υπόθεση έχει περισσότερο βάθος απ'ότι αρχικά όλοι υπέθεταν...

Θετική έκπληξη μου προκάλεσε η κωμωδία ''Assassination of a High School President''. Ενώ ανήκει φυσικά στο είδος των κλασικών, ανάλαφρων, αμερικανικών high school κωμωδιών, εν τέλη παρουσιάζεται πιο ''δύσκολη'', πολυσύνθετη και εξυπνότερη από πολλές όμοιές της.
Κατ'αρχήν καταπιάνεται (επιφανειακά πάντα εννοείται) με πάρα πολλά θέματα ταυτόχρονα, κρατώντας πάντα τις ισορροπίες, χωρίς να κουράζει ή να υπερτονίζει μεμονωμένα θέματα. Έτσι με φόντο ένα σχολείο, δεν βλέπουμε μόνο τον εφηβικό έρωτα, αλλά μαθαίνουμε για ζητήματα όπως την φιλία, τις κλοπές, την δημοφιλία, την ίντριγκα, την φήμη, την πολιτική και τα ναρκωτικά. Όλα τα παραπάνω αναλύονται στον μικρόκοσμο των παιδιών με έναν έξυπνο και προσεγμένο τρόπο.
Όσον αφορά τις ερμηνείες δεν ξεχώρισα ιδιαίτερα κάποιον ή κάποια από τους νεαρούς. Συμπαθέστατος ο πρωταγωνιστής Reece Thompson και πολύ γοητευτική και προκλητική (σε πολλές σέξι σκηνές) η 23χρονη ηθοποιός Mischa Barton. Οι υπόλοιποι όλοι παντελώς αδιάφοροι, με εξαίρεση τον διευθυντή Bruce Willis, που με την αυταρχική και μιλιταριστική του συμπεριφορά είναι άκρως απολαυστικός.

7/10

My Weekly Review Vol.4

(-) Η αυτοκτονία του Γερμανού τερματοφύλακα του Αννόβερου και της Εθνικής Γερμανίας Robert Enke, το βράδυ της προηγούμενης Τρίτης. Η τραγική απώλεια του συμπαθέστατου 32χρονου βύθισε ολόκληρη την Γερμανία και τον ποδοσφαιρικό κόσμο σε θλίψη και πόνο. Έτσι δυστυχώς συνειδητοποιούμε ποιά μοιραία αποτελέσματα μπορεί να έχουν τα χρόνια περιστατικά κατάθλιψης, ιδίως όταν αυτά, υπό τον φόβο της κοινής γνώμης, κρατούνται χρόνια ολόκληρα θαμμένα στην ψυχή του ασθενή.

(-) Ο πατέρας του Άγγλου διεθνή ποδοσφαιριστή John Terry, που προσωπικά αντιπαθώ, συνελήφθη να πουλά ναρκωτικά σε ένα μπαρ στο Essex...έλεος..

(+) Το ''Κόμμα του Σεξ'' (Sex Party) διεκδικεί θέση στη Βουλή της Αυστραλίας! Με ηγέτιδα μια 45χρονη πορνοστάρ, σκοπεύει να αγωνιστεί για μια σειρά παραγνωρισμένων ζητημάτων σχετικά με τον έρωτα..για να δούμε..δείτε το σχετικό βίντεο εδώ.

(-) Η αντιμετώπιση της εκκεντρικής Beth Ditto των Gossip, όταν βρέθηκε για live στη χώρα μας, από μια μερίδα κομπλεξικών Ελλήνων. Τα παρακάτω δηλώνει σε συνέντευξη που παραχώρησε στο SONIK: ''Πέρυσι το καλοκαίρι που παίξαμε στην Ελλάδα, σου ορκίζομαι ότι μόλις πήγα να περπατήσω ανάμεσα στο κοινό, δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην περπατάει μακριά μου όταν τον πλησίαζα''. Και φήμες θέλουν τους Gossip να έρχονται και φέτος το καλοκαίρι...

(-) To τραγικό γεγονός ότι κανένα δισκοπωλείο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, είτε πρόκειται για γνωστή εμπορική αλυσίδα ή μικρό ανεξάρτητο δισκοπωλείο, δεν διέθετε την αλμπουμάρα της Florence. Άντε μετά να μην το κατεβάσεις από το ίντερνετ...

(+) H βρετανική σειρά FM. Τρομερά ανάλαφρη, αστεία και αστείρευτα διασκεδαστική. Μας απεικονίζει την τρελή καθημερινότητα ενός μουρλού ραδιοφωνικού σταθμού. Αποτελείται μόνο από έξι 20λεπτα επεισόδια. Thanks Mr Brightside. Αναζητήστε την..

(+) O δίσκος Τhe Twilight Saga: New Moon Soundtrack. Για την ταινία δεν μπορώ να εκφραστώ, δεν την έχω δει ακόμη και μάλλον δεν θα μου αρέσει...αλλά το soundtrack του είναι τρομερό.

Πώς να μην είναι άλλωστε με συμμετοχές των Killers, Editors, Thom Yorke, Death Cab for Cutie, Band of Skulls, Bon Iver και άλλων που παρήγαγαν κομμάτια αποκλειστικά για την ταινία..περισσότερα σύντομα...

(+) O ηθοποιός John Malkovich στην κωμωδία ''The Great Buck Howard''. Σαν κωμωδία μέτρια, αλλά η ερμηνεία του πρωταγωνιστή εκπληκτική και φοβερά εκκεντρική..

Lacrosse - Bandages for the Heart

Indie Pop, LP (Κυκλοφορεί από τις 28 Αυγούστου)

Οι Lacrosse είναι άλλο ένα pop group από την Σουηδία. Όπως εύστοχα υποδηλώνει και ο τίτλος του δεύτερου άλμπουμ τους ''Bandages for the Heart'', σκοπός τους η επούλωση των ερωτικών μας πληγών. Αυτό το πετυχαίνουν μέσω της χαρούμενης και υπεραισιόδοξης ποπ μουσικής τους, που υπάρχει στο μεγαλύτερο μέρος του δίσκου τους, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων (άκου το ενδιαφέρον ''Excuses, Excuses'').

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι κάθε τραγούδι τους αποτελεί ντουέτο της τραγουδίστριας (Nina Waha) και του τραγουδιστή (Kristian Dahl). Κατά αυτόν τον τρόπο τους δίνεται η δυνατότητα να μας παρουσιάσουν με έναν αρκετά ρεαλιστικό τρόπο τα ζητήματα με τα οποία καταπιάνονται από την οπτική γωνία ενός ζευγαριού που βιώνει τον έρωτα. Παράλληλα με τους χαζοερωτικούς στίχους υπάρχει και η έντονη παρουσία των ποπ κιθάρων, που ορισμένες φορές καταφέρνουν να ανεβάσουν την ερωτική (και μουσική) ένταση των κομματιών.

Με λίγα λόγια, το ''Bandages for the Heart'' είναι ένα όμορφο, χαζοχαρούμενο και αθώο δισκάκι για όσους επιθυμούν ή ήδη βρίσκονται σε happy διάθεση. Τους υπόλοιπους μάλλον ή θα τους κουράσει ή θα τους φανεί σχετικά αδιάφορο.

Looking for Eric

Δραματική κωμωδία, Βρετανία/Γαλλία/Ιταλία/Βέλγιο 2009 (Ημερομηνία κυκλοφορίας άγνωστη)

Υπόθεση: Ο Eric Bishop (Steve Evets) είναι ένας μεσήλικας ταχυδρόμος από το Manchester. Η προσωπική του ζωή έχει πάρει την κάτω βόλτα. Είναι δύο φορές χωρισμένος, ζει με τους δύο υιοθετημένους του γιούς που τον αγνοούν και μπλέκονται σε επικίνδυνες περιπέτειες, και δεν έχει και τις καλύτερες σχέσεις με την μεγάλη του κόρη. Ως από μηχανής θεός ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά του το μεγάλο του ίνδαλμα, ο σπουδαίος ποδοσφαιριστής Eric Cantona, και έτσι αρχίζει να βλέπει την ζωή πιο αισιόδοξα...

Το ''Looking for Eric'' είναι μια καταπληκτική dramedy, επικεντρώνεται και αναλύει την ανθρώπινη ύπαρξη, έχοντας ως πρωταγωνιστές δύο αντίθετους Eric's.

Και οι δύο τους ανταποκρίνονται με το παραπάνω στους ρόλους τους. Καιρό είχα να συμπαθήσω και να θέλω ως θεατής κατά κάποιο τρόπο να βοηθήσω έναν πρωταγωνιστή όπως τον Eric Bishop. Πολύ cool, άψογος και ρεαλιστικός στον ρόλο του εαυτού του και ο Eric Cantona. Άλλωστε, εκτός από πολλά γκόλ, έχει στο ενεργητικό του και πολλές κινηματογραφικές συμμετοχές.

Ο σουρεαλιστικός Cantona, λειτουργώντας ως ψυχαναλυτής και πνευματικός φίλος, δίνει μαθήματα ζωής, θάρρους, ρίσκου και ελπίδας, ακριβώς την κατάλληλη στιγμή, όταν ο άλλος Eric είναι απεγνωσμένος και δεν γνωρίζει πως να βάλει σε τάξη την χαοτική του ζωή. Σε αυτήν του την προσπάθεια σύμμαχός του στέκεται και το λαμπρό ποδοσφαιρικό του παρελθόν, και δεν είναι λίγες οι φορές που το αντιπαραβάλει με την πραγματική ζωή. Άλλωστε, νομίζω πως τα γήπεδα έχουν να διδάξουν πολλά πράγματα σχετικά με την λαμπρή αίσθηση της νίκης, την πικρή απογοήτευση μιας ήττας, το θάρρος, την πίστη, την υπομονή και το ομαδικό πνεύμα.

Για να είμαι ειλικρινής, το γεγονός ότι ο Eric Cantona εμφανίζεται ως ένα φανταστικό πρόσωπο στην ταινία, αρχικά μου κακοφάνηκε. Κατά την διάρκεια της ταινίας όμως συνειδητοποίησα πως αυτή η σουρεαλιστική απεικόνιση του ποδοσφαιριστή είναι που δίνει βάθος και ουσία στην όλη ιστορία. Με αυτόν τον γλυκό και μαγικό τρόπο ο δημιουργός μας δείχνει πως στην ύστατη στιγμή, όταν ένας άνθρωπος βρίσκεται σε αδιέξοδο, έχει την τρομερή ανάγκη από κάπου (ή κάτι) να στηριχτεί και να πάρει δύναμη. Άλλοι έχουν τον θεό, άλλοι έναν στενό φίλο, σύντροφο ή αγαπημένο συγγενικό πρόσωπο. Ο Eric της ταινίας δεν είχε κανέναν. Σε όλη του τη ζωή ένα πράγμα συνεχώς τον ευχαριστούσε, ποτέ δεν τον απογοήτευσε, και του πρόσφερε όμορφες στιγμές μέσα στην μιζέρια της καθημερινότητας, το ποδόσφαιρο και η αγαπημένη του ομάδα. Χαρακτηριστικότερος εκπρόσωπος αυτών ο Eric Cantona, ο ήρωάς του, το alter ego του.

7,4/10

Monsters of Folk - Monsters of Folk

Indie Folk, LP (Κυκλοφορεί από τις 22 Σεπτεμβρίου)

Οι Monsters of Folk είναι μια τετραμελής μπάντα που αποτελείται από τους Conor Oberst, Mike Mogis (και οι δύο μέλη των Bright Eyes), Μ.Ward (She & Him) και Jim James (My Morning Jacket). Τώρα γιατί συγχωνεύτηκαν οι παραπάνω μουσικοί να δημιουργήσουν το εν λόγω σχήμα δεν γνωρίζω. Αυτό όμως που διαπίστωσα είναι ότι και οι τέσσερις δημιούργησαν έναν δίσκο που παντρεύει όμορφα το rock στοιχείο με το folk.

Ο ιδιαίτερος δίσκος τους ξεχειλίζει από 70's ήχους και τα τέρατα ακούγονται τόσο αυθεντικά λες και ως διά μαγείας μεταφέρθηκαν στον αμερικανικό νότο 40 χρόνια νωρίτερα και παρήγαγαν γνήσια country rock. Αναμφισβήτητα ένα ιδιαίτερα ξεχωριστό και παράλληλα αρκετά απολαυστικό άλμπουμ για την τρέχουσα χρονιά, που σιγά σιγά μας αποχαιρετά...

Ξεχωρίζω τα ''Map of the World'', ''Τhe Right Place'' και ''Man named Truth''.

Moon (Φεγγάρι)

Eπιστημονικής Φαντασίας, Ηνωμένο Βασίλειο 2009 (Έκανε πρεμιέρα στις 22 Οκτωβρίου)

Υπόθεση: Στο άμεσο μέλλον το στοιχείο ''Ήλιο-3'' είναι η βασική πηγή ενέργειας του πλανήτη μας. Την εξόρυξη και επεξεργασία έχει αναλάβει η εταιρεία Lunar, που διαθέτει ένα κέντρο επεξεργασίας στην σελήνη. Εκεί, παρέα με τις μηχανές, δουλεύει με σύμβαση 3 ετών και ένας επιστάτης, που είναι και ο μοναδικός άνθρωπος, ο Sam Bell (Sam Rockwell). Μένουν μονάχα δύο εβδομάδες μέχρι την επιστροφή του στη γη και ξαφνικά κάτι απρόβλεπτο συμβαίνει...

To ζήτημα της εξοικονόμησης/αναζήτησης πηγών ενέργειας απασχολεί την επιστημονική (και μη) κοινότητα περισσότερο από ποτέ. Αν στο παραπάνω προσθέσουμε και το μυστήριο και επιβλητικό χαρακτήρα που συνεχίζει σταθερά να διατηρεί η σελήνη, υπάρχουν οι κατάλληλες προδιαγραφές για μια άκρως ενδιαφέρουσα ταινία. Και το ''Moon'' του Zowie Bowie ή Duncan Jones (γιος του David Bowie) είναι αναμφισβήτητα μια τέτοια.

Από το πρώτο λεπτό ο θεατής μαγνητίζεται (ή υπνωτίζεται καλύτερα) από το κλειστοφοβικό και βασανιστικά γαλήνιο περιβάλλον της σελήνης και της ιδιωτικής βάσης της εταιρείας. Το αίσθημα της μοναξιάς ξεχειλίζει από παντού και η ταινία σε κανένα σημείο της δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει με τρελά εφέ, αλλά με ουσία, βάθος και έντονο προβληματισμό.

Για να πετύχει τα παραπάνω και δεδομένου ότι ουσιαστικά πρόκειται για ταινία που χτίζεται και αναπτύσσεται πάνω σε έναν μόνο ηθοποιό, αυτός ο μοναδικός πρωταγωνιστής θα πρέπει να είναι καλός. Και ο υποτιμημένος Sam Rockwell είναι πάρα πολύ καλός, για μένα πάντοτε ήτανε. Από το σχετικά πρόσφατο ''Choke'' εώς και το διαχρονικό ''The Green Mile'' έχει δείξει το φοβερό ερμηνευτικό του ταλέντο. Στο προκειμένη περiπτωση του ''Moon'', του αξίζει μια υποψηφιότητα για βραβείο Oscar. Συμπαθητικό και το ρομποτάκι GERTY με την γνώριμη φωνή του Kevin Spacey, που αποδεικνύεται εν τέλη πιο ανθρώπινο από το ανθρώπινο είδος...

Ενώ αρχικά η ταινία ξεκίνησε ως μια ήσυχη ματιά στην ζωή και τις συνήθειες ενός μοναχικού αστροναύτη, μόλις συμβαίνει ένα εργατικό ατύχημα τα πάντα ανατρέπονται και στιγμιαία βρήκα τον εαυτό μου να ταλαντεύεται ανάμεσα στην φαντασία και την σκληρή πραγματικότητα μιας εταιρείας που θυσιάζει τα πάντα στον βωμό του κέρδους και της ανάπτυξης..και το μέλλον το οποίο μας απεικονίζει ο δημιουργός, με έναν τόσο άρτιο και πανέξυπνο τρόπο, πλέον δεν είναι τόσο μακριά...

 8/10