Los Abrazos Rotos (Ραγισμένες Αγκαλιές)

Δράμα, Ισπανία 2009 (Έκανε πρεμιέρα στις 8 Οκτωβρίου)

Υπόθεση: Ένας τυφλός σκηνοθέτης, που με αφορμή τον θάνατο ενός μεγαλοεπιχειρηματία, μας παρουσιάζει την προσωπική του ιστορία που σημαδεύτηκε από ένα παθιασμένο ερωτικό τρίγωνο, μια νεαρή, φιλόδοξη και άκρως γοητευτική ηθοποιός και ένα τροχαίο ατύχημα που άλλαξε τα πάντα...

Η αλήθεια είναι πως το ''Los Abrazos Rotos'' είναι μόλις η τρίτη ταινία, μετά τα ''Volver'' και ''Hable con ella'' που βλέπω από τον Pedro Almodovar. Έτσι φυσικά δεν έχω την απαιτούμενη εμπειρία να σχολιάσω την διαχρονική εξέλιξη των δημιουργημάτων του.

Μια χαρακτηριστική διαφορά που παρατήρησα για παράδειγμα σε σχέση με το ''Volver'' είναι πως αυτή τη φορά η Penelope Cruz παρουσίαζεται πιο ήρεμη και πιο ώριμη, και όχι τόσο παθιασμένη. Γενικά, νομίζω πώς για άλλη μια φορά η μούσα του, Penelope, είναι το δυνατό χαρτί του Ισπανού δημιουργού. Άλλωστε, πάντοτε έβρισκα την Cruz μαγευτικά γοητευτική και ερμηνευτικά άψογη σε ισπανικές παραγωγές.

Το μελόδραμα και η εναλλαγή και μίξη των ανθρώπινων συναισθημάτων είναι και πάλι τα κύρια χαρακτηριστικά με τα οποία παίζει ο δημιουργός. Το δράμα, η απώλεια, η χαρά, η ελπίδα, οι προσδοκίες, οι υποσχέσεις και η ερωτική απογοήτευση εναλλάσονται συνέχεια στην ταινία, και με φόντο τα ζωηρά χρώματα των σκηνών, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μίγμα. Οι κενρικοί χαρακτήρες παρουσιάζονται ισχυροί και ικανοί στην διαχείρηση αυτών των ποικίλων συναισθημάτων. Στο κάτω κάτω, η ταινία δεν στηρίζεται σε εκκεντρικούς χαρακτήρες, αλλά σε ανθρώπους που αποκαλύπτουν τις αδυναμίες και τις εμμονές τους, με πυξίδα πάντοτε το ερωτικό πάθος.

Μπορεί η ταινία να παρουσιάζεται σεναριακά πολύπλοκη, με τα συνεχόμενα flashbacks, αλλά ουσιαστικά η όμορφη δομή και η αποτελεσματική συνοχή της κρατάνε τον θεατή σε εγρήγορση.

Η ιδιαιτερότητα τoυ ''Los Abrazos Rotos'' είναι ότι στην ουσία παρακολουθούμε τρεις ταινίες συγχωνευμένες σε μια κεντρική. Έτσι έχουμε την βασική και πραγματική ιστορία του Χάρι Κέιν ή Ματέο Μπλάνκο και ένα ντοκιμαντέρ που γυρίζει ένας wannabe σκηνοθέτης κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων μιας άλλης ταινίας (η τρίτη) του σκηνοθέτη της υπόθεσης. Και οι τρεις αυτές ταινίες παίζουν τον ξεχωριστό τους ρόλο στην τραγική εξέλιξη των πραγμάτων.

Με πολλές αναφορές στον κινηματογράφο, με ένα ερωτικό τρίγωνο αποτελούμενο από μια ηθοποιό, τον σκηνοθέτη και τον παραγωγό, αλλά και την εστίαση στην εμπορευματοποίηση των ταινιών ο Almodovar μου έδωσε την εντύπωση ότι τα χώνει στην βιομηχανία του κινηματογράφου. Και αυτό το πετυχαίνει με έναν έμμεσο, έξυπνο και σαρκαστικό τρόπο.

Έτσι σε γενικές γραμμές βρήκα αρκετά καλή και ενδιαφέρουσα την ταινία. Αν δεν υπήρχανε και δύο-τρεις υπερβολικές κατ'εμέ μελοδραματικές εξάρσεις και η κάπως ψεύτικη αίσθηση που μου άφησε η σκηνή που ο παραγωγός ''σπρώχνει'' την Lena (Penelope Cruz) από τις σκάλες, θα μου άρεζε ακόμη περισσότερο. Σίγουρα όμως είναι μια μεγάλη ταινία, με σπουδαία κινηματογραφική αξία, από έναν μεγάλο δημιουργό.

 7,2/10