Το βρετανικό περιοδικό FHM ανακοίνωσε όπως κάθε χρόνο την λίστα με τις 100 πιο σέξι γυναίκες για το 2009, μετά από ψηφοφορία των αναγνωστών του με πάνω από 10 εκατομμύρια συμμετέχοντες. Όπως δήλωσε ο αρχισυντάκτης του περιοδικού, Chris Bell, φέτος οι ψηφοφόροι δεν προτίμησαν τα κλασσικά ονόματα του Hollywood αλλά έκαναν περισσότερο στροφή στα ''νέα ταλέντα''. Συγκεκριμένα, η τραγουδίστρια Cheryl Cole των Girls Aloud άρπαξε το στέμμα από την Megan Fox, η οποία κατετάγη 2η. Την 3αδα συμπλήρωσε η Jessica Alba, ενώ εντύπωση προκάλεσαν οι ανεβασμένες μετοχές της Britney Spears που την έφεραν στην 4η θέση, μπροστά από το μοντέλο Keeley Hazell. Για μένα προσωπικά, την πρωτιά θα έπρεπε να είχε διατηρήσει η εκθαμβωτική Megan Fox..και τέλος, δεν μπορώ να καταλάβω τι δουλειά έχει η Britney Spears στη λίστα!'Ελεος, χάθηκαν τα νέα ταλέντα?
1)Cheryl Cole
2)Megan Fox
3)Jessica Alba
4)Britney Spears
5)Keeley Hazell
6)Adriana Lima 7)Elisha Cuthbert 8)Kristin Kreuk 9)Anna Friel 10)Freida Pinto
Υπόθεση: Ο Μπρούνο, ένα αγόρι οχτώ ετών, ζει κοντά σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης των ναζί.Ως μικρό και αθώο παιδί, δεν αντιλαμβάνεται τα εγκλήματα που διαπράττει ο πατέρας του, διοικητής του στρατοπέδου.Το πρόβλημα αρχίζει, όταν γίνεται φίλος με ένα συνομήλικο εβραιόπουλο, που βρίσκεται παγιδευμένο μέσα στο στρατόπεδο, στην άλλη πλευρά του φράκτη..
Μια ταινία που συγκλονίζει, συγκινεί και σοκάρει ταυτόχρονα, όσο λίγες που είδα τους τελευταίους μήνες. ''Το αγόρι πίσω από το συρματόπλεγμα'' του Mark Herman αντιπαραβάλλει με τον καλύτερο τρόπο την παιδική αθωότητα ενάντι της ψυχρότητας και της βίας του πολέμου, ένα προιόν των 'μεγάλων'. Η ταινία μπορεί να ξεκινάει αργά, και λίγο βαρετά, αλλά νομίζω ότι σύντομα σε βάζει στο πετσί της και αφήνει με ένα ωραίο τρόπο να εξελιχθούν τα γεγονότα γύρω από το στρατόπεδο. Διάβασα ότι θεωρείται απλά σκηνοθετημένη, και σε πολλά σημεία καταντά τηλεοπτική, πραγμά το οποίο δεν συμπέρανα ιδιαίτερα. Παρόλο αυτές τις απόψεις πιστεύω ότι ο σκηνοθέτης περνάει με το παραπάνω τα μηνύματα που θέλει στον θεατή και γενικότερα δημιουργεί έτσι ένα ευαίσθητο, αλλά και δυνατό δράμα..με ένα απίστευτο και προκλητικό τέλος.. Μόλις κυκλοφόρησε σε dvd.
Εφόσον παρακολουθώ σταθερά την γερμανική Bundesliga, δεν θα μπορούσα να παραλείψω αυτό το απίστευτο γκολ που μπήκε το περασμένο Σάββατο στο ματς Leverkusen-Karlsruhe. Ο σκόρερ είναι ο Sebastian Langkamp της Karlsruhe, κάνοντας το 0-1.Αυτό ήτανε και το τελικό σκορ, και τρεις υπερπολύτιμους βαθμούς για την Karlsruhe, που παλεύει για την σωτηρία της. Το γκολ είναι καταπληκτικό, αν και μπήκε κατά λάθος, και είναι η μοναδική στιγμή που συνυπάρχουν σε τέλεια ισορροπία και αρμονία η ουσιαστική άμυνα και η αποτελεσματική επίθεση! Να πω επίσης, πως ήτανε το πρώτο του γκολ στην Bundesliga...
Bruno: Journeys through America for the Purpose of making Heterosexual Males visibly uncomfortable in the Presence
of a Gay Foreigner
Αυτός είναι ο πλήρης τίτλος της νέας ταινίας του ανεπανάληπτου Βρετανού κωμικούSacha BaronCohen.Τον θυμόμαστε όλοι όταν πριν από μερικά χρονιά ενσάρκωσε τον χαρακτήρα Borat, και ως δημοσιογράφος από το Καζακστάν, σκόρπισε σοκ και 'τρόμο' στις ΗΠΑ και άφθονο γέλιο σε εμάς. Μπορεί μερικοί να θεωρούν ότι το Borat ήτανε χυδαίο και κάφρικο, αλλά κανείς δεν θα πρέπει να αμφισβητεί το γεγονός ότι πήγε την σύγχρονη κωμωδία σε άλλες διαστάσεις.Ο Cohen υιοθέτησε για πρώτη φορά πλήρως έναν χαρακτήρα, και έζησε σαν αυτόν.Επίσης, δεν συνεργάστηκε με άλλους ηθοποιούς, αλλά ουσιαστικά δημιούργησε ένα ντοκιμαντέρ, βλέποντας τις πραγματικές αντιδράσεις των πολιτών. Το ίδιο συμβαίνει και στο Bruno, μόνο που τώρα ο χαρακτήρας είναι ένας gay Αυστριακός fashion reporter, που ταξιδεύει (ξανά) στις ΗΠΑ. Τα γυρίσματα έγιναν κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους και έγινε κυριολεκτικά χαμός. Συνελήφθη τον Σεπτέμβρη, αφού διέλυσε ένα fashion show, και τον Οκτώβριο προσπάθησε να κάνει gay γάμο στην Καλιφόρνια.Επίσης, τον συνέλαβαν και στην Νότια Αμερική, για δημόσιο στριπτίζ σε αεροδρόμιο... Με λίγα λόγια..πολύ πολύ γέλιο! Αναμένεται στα μέσα Ιουλίου η πρεμιέρα..
Είναι το πρώτο κομμάτι και single του νέου album της PJ Harvey, ''Α Woman a Man walked by'', σε συνεργασία με τον John Parish (κυκλοφορεί από τις 30 Μαρτίου). Το κομμάτι ''Black Hearted Love'' είναι πραγματικά πανέμορφο, με δυνατές ηλεκτρικές κιθάρες και την χαρακτηριστική φωνή της Polly Jean Harvey, μια από τις μεγαλύτερες θηλυκές rock περσόνες της εποχής μας. Μακάρι να ήτανε και τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου έτσι, αλλά δυστυχώς απογοητεύτηκα. Πιστεύω ότι δεν συγκρίνεται με προηγούμενες δουλειές της, όπως το εκπληκτικό ''White Chalk'' (2007) ή το δυνατό ''Stories from the city, stories from the sea'' (2000), που τα άκουσα τις τελευταίες εβδομάδες. Πάντως, το ''Black Hearted Love, αξίζει και με το παραπάνω.
Όσο παράξενο και να ακούγεται είναι πραγματικότητα!Υπάρχει επίσημη βικιπαίδεια τώρα αποκλειστικά και στην ποντιακή διάλεκτο, που μετρά ήδη αυτή τη στιγμή 193 άρθρα. Η προσπάθεια έγινε από ομογενείς της Γερμανίας και στόχος είναι, να γίνει συνδυασμός της νέας τεχνολογίας με την ποντιακή παράδοση και τον πολιτισμό. Εμένα πάλι, επισκεπτόμενος την συγκεκριμένη ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια, μου φάνηκε λες και βρίσκομαι σε ξενόγλωσσο ή έστω αρχαίο ελληνικό site.. Για όσους ενδιαφέρονται ..pnt.wikipedia.org
Υπόθεση: Ο αστυνόμος Ντένι Κόλτ σκοτώνεται εν ώρα υπηρεσίας, και επιστρέφει στα εγκόσμια ως ''Τhe Spirit'' έχοντας υπερφυσικές δυνάμεις με μοναδικό σκοπό να προστατέψει την πόλη του από τις δυνάμεις του κακού..
Διαβάζοντας την παραπάνω υπόθεση της ταινίας ''The Spirit'', και λαμβάνοντας υπόψη ότι προέρχεται από τον δημιουργό των ταινιών ''Sin City'' και ''300'', Frank Miller, θα περιμέναμε μια ταινία σκοτεινή, βίαια, γεμάτη σασπένς που σε καθηλώνει από το πρώτο λεπτό. Η συγκεκριμένη ταινία είναι μεν σκοτεινή και με ένα μυστηριώδης ύφος, στο γνώριμο στιλ του Frank Miller, και αποτελεί μεταφορά γνωστού comic στην οθόνη.Απο εκεί και έπειτα όμως, διαφοροποιείται αισθητά από τις προαναφερόμενες ταινίες. Η πλοκή της ταινίας μπορεί να είναι μεν γρήγορη και τα σκηνικά ζοφερά, αλλά σε κανένα σημείο δεν καθηλώνει τον θεατή, ούτε πετυχαίνει να προβληματίσει το μυαλό.Έγω βέβαια την βρήκα αρκετά απολαυστική και πολύ ευχάριστη, και έτσι μπορώ να πω ότι την βλέπω ως (κατά λάθος) κωμωδία! Οι χαρακτήρες (κυρίως ο 'κακός' Samuel L. Jackson) και οι ατάκες προκαλούν αρκετό γέλοιο, και σε συνδυασμό με τη βία, δημιουργούν ένα άκρως ψυχαγωγικό μείγμα.Βέβαια, μάλλον δεν θα ήτανε αυτός ο σκοπός του Miller, αλλά αν την δεί κανείς έτσι χαλαρά την ταινία, είμαι σίγουρος ότι θα την απολαύσει. Τέλος, δεν πρέπει να αγνοήσω τις γυναικείες παρουσίες στην ταινία.Θαύμασα την μυστηριώδης και πολύ sexy Eva Mendes, και αδιαφόρησα πλήρως με την Scarlett Johansson, ως σπασικλάκι δεξί χέρι του 'Octopus' Samuel Jackson. Κυκλοφορεί προσεχώς σε dvd.
Με το παραπάνω διαφημιστικό μήνυμα και μια σκουρόχρωμη καρικατούρα, να χαμογελά και να κάνει το σήμα της νίκης, μπροστά από ένα λευκό κτίριο, μια ρωσική εταιρεία παγωτών διαφημίζει το νέο της προιόν ''Duet''. Το μήνυμα που κρύβεται πίσω από την εικόνα είναι προφανές..Ο ''σκούρος'' Ομπάμα στον ''λευκό'' Οίκο.Όπως ακριβώς και ο γευστικός συνδυασμός του παγωτού. Οι Ρώσοι ισχυρίζονται ότι ήθελαν να δημιουργήσουν ένα διασκεδαστικό και χαρούμενο πόστερ, όπως ακριβώς απολαυστικό είναι να τρως παγωτό, χωρίς να υπάρχει ρατσιστικός υπαινιγμός. Οι οργανώσεις που ασχολούνται με τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν όμως αντίθετη άποψη. Θεωρούν το πόστερ ''Χυδαία εκμετάλλευση ορισμένων πολιτικών συμβόλων στο κυνήγι εμπορικών συμφερόντων''. Και έγω μάλλον ρατσιστικό το βλέπω το μήνυμα, αν σκεφτεί κανείς πως αν ο πρόεδρος των ΗΠΑ ήτανε λευκός δεν θα υπήρχε καν το συγκεκριμένο πόστερ..
Είναι ο νέος, 9ος προσωπικός δίσκος του 50χρονου πλέον Steven Patrick Morrissey, και ο πρώτος που ακούω ολοκληρωμένα από αυτόν.Από τον τραγουδιστή των Smiths, που άφησαν την δική τους σφραγίδα στην μουσική των 80s, είχα ακούσει μόνο μεμονωμένα κάποια εκπληκτικά τραγούδια, όπως το ''Let me kiss you'' και το ''You have killed me''. Ακούγοντας το ''Years of Refusal'' (κυκλοφορεί εδώ και 2 μήνες) συνηδειτοποίησα αμέσως ότι πρέπει να ακούσω και προηγούμενες του δουλειές, μιας και ενθουσιάστηκα από τον συγκεκριμένο δίσκο. Μια είναι η κατάλληλη λέξη να περιγράψει κανείς τον δίσκο, είναι δυνατός.Περιέχει δυνατές κιθάρες, δυνατά τύμπανα, δυνατούς στίχους και φυσικά μια δυναμική φωνή του Morrissey. Και τα 12 κομμάτια που περιέχει ο δίσκος ακούγονται και με το παραπάνω, χωρίς πιστεύω να υστερεί κάποιο ενάντι των άλλων.Υπάρχουν γρήγορα κομμάτια με καλύτερο παράδειγμα το ''Something is squeezing my skull'', αλλά και αργά, παράλληλα όμως και επιβλητικά, όπως το ''It's not your birthday anymore''.Ξεχωρίζω, με ιδιαίτερη δυσκολία, τα ''Sorry doesn't help'', ''I'm OK by myself'' και το cathy ''I'm throwing my arms around Paris'', που παίζει συνεχώς στο RepublicRadio.
Για ανεξήγητους (φαινομενικά τουλάχιστον) λόγους, οι ηθοποιοί που ενσάρκωσαν το Σωτήρα της ανθρωπότητας, υπήρξαν κάθε άλλο παρά «ευλογημένοι». Καριέρες που καταστράφηκαν, παραλίγο μοιραία, αλλά και περίεργα ατυχήματα στα γυρίσματα συναντάμε στις παρακάτω ταινίες που προβάλλονται καθημερινά στην τηλεόραση σύμφωνα με το κλίμα των ημερών.
Ο ΙΗΣΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗ ΝΑΖΑΡΕΤ (1977) Ίσως η πιο επιτυχημένη και διαχρονική ταινία που σχετίζεται με τον Χριστό.Ο τηλεοπτικός 'Ιησούς' Ρόμπερτ Πάουελ εξαφανίστηκε εντελώς μετά την επιτυχία.Έτσι αναπτύχθηκαν διάφορες φήμες πέρι αυτοκτονίας ή τρέλας.
ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (2004) Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της σκηνής πάνω στον Σταυρό, αστραπή χτυπά τον πρωταγωνιστή Τζέιμς Καβίζελ, ο οποίος σώζεται από θαύμα.Το ίδιο συμβαίνει και στα γυρίσματα για την επί του Όρους Ομιλία.Επίσης, παθαίνει σοβαρή εξάρθρωση όταν του πέφτει ο Σταυρός που κουβαλούσε (αυτό κρατήθηκε στην ταινία).Τέλος, αρρωσταίνει με υποθερμία..
Η ΩΡΑΙΟΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (1965) Ο διευθυντής φωτογραφίας Μέλορ έπαθε καρδιακή προσβολή και πέθανε στο πλατό.Επίσης, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων στην Αριζόνα, χιονοθύελλα χτύπησε την περιοχή μετά από 50 ολόκληρα χρόνια, καταστρέφοντας ολόκληρο το σετ γυρισμάτων.
Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ (1988) Πρόκειται για την πιο αμφιλεγόμενη του είδους.Και η συγκεκριμένη ταινία δεν δημιουργήθηκε χωρίς προβλήματα.Ο 'Ιησούς' Γουίλεμ Νταφόε έπαθε προσωρινή τύφλωση για 3 μέρες, και όχι επειδή τον καταράστηκε κάποιος, αλλά επειδή το παράκανε με κάτι σταγόνες που έβαζε στα μάτια για τεχνικούς λόγους.
Πρόκειται για το πρώτο single του νέου δίσκου ''Controlling Crowds'' των Archive, που κυκλοφόρησε στις 30 Μαρτίου.Όσον αφορά το album, το έχω ακούσει μία φορά μέχρι τώρα και μπορώ να πω ότι κυμαίνεται στο γνωστό σκοτεινό και λυρικό ύφος που μας έχουν συνηθίσει οι Archive και στα προηγούμενα album τους.To μόνο χαρακτηριστικό που με ενόχλησε είναι ότι περιέχει αρκετά τραγούδια που είναι μεν μελωδικά, άλλα διαρκούν πάνω από 7 λεπτά, πράγμα που κουράζει. Τώρα, όσον αφορά το ''Bullets'', πιστεύω ότι είναι σπουδαίο κομμάτι και ο καλύτερος τρόπος να σε εισάγει στο νέο τους δίσκο.Άλλωστε, πρόκειται κατά τη γνώμη μου, για το εμπορικότερο κομμάτι του δίσκου, που άνετα μπορεί να γίνει επιτυχία.
Η Keira Knightley μετά από μια κουραστική ημέρα γυρισμάτων επιστρέφει σπίτι της, όπου ο εφιάλτης της, υπό τη μορφή του βίαιου συντρόφου της, ξεκινά.Αυτός την χτυπά, την ρίχνει κάτω και την κλωτσά μέχρι να την αφήσει αναίσθητη.
Το παραπάνω σκηνικό διαδραματίζεται στο 2λεπτο σποτάκι ''Cut'', το οποίο γυρίστηκε για λογαριασμό του οργανισμού Women's Aid, που αγωνίζεται για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Οι σκηνές του ''Cut'' μπορεί να χαρακτηριστούν βίαιες, είναι όμως σίγουρα ρεαλιστικές, και συμβαίνουν καθημερινά σε χιλιάδες γυναίκες ανά τον κόσμο. Σκηνοθέτης του φιλμ είναι ο βραβευμένος με BAFTA Joe Wright (''Εξιλέωση''). Το σποτάκι κλείνει με την ερώτηση: 'Isn't it time someone called cut?'.Κατά αυτόν τον τρόπο, προσπαθεί να αφυπνίσει την κοινή γνώμη για το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας, που σαφώς είναι πολύ επίκαιρο και χρήζει άμεσης αντιμετώπισης. Σύμφωνα με στοιχεία, μία στις τέσσερις γυναίκες, κάποια στιγμή στη ζωή της, θα πέσει θύμα οικιακής βίας, ενώ δύο γυναίκες κάθε εβδομάδα χάνουν τη ζώη τους από αυτή..
Είχα καιρό να διαβάσω (από παντού) τόσο αρνητικές κριτικές για μια ταινία.Επίσης, απέτυχε παταγωδώς στο αμερικανικό Box Office.Μόνο και μόνο εξαιτίας αυτών των γεγονότων και της ενδιαφέρουσας, εκ πρώτης όψεως, υπόθεσης βάλθηκα να την δω..
Υπόθεση: Ο Μπεν Τόμας (Γουίλ Σμιθ) έχοντας τύψεις για ένα τροχαίο δυστύχημα που προκάλεσε ο ίδιος, επιλέγει τυχαία να βοηθήσει 7 άγνωστα άτομα.Η βοήθεια παρέχεται, ανάλογα με τη περίσταση και την ανάγκη, με οποιοδήποτε τρόπο, είτε οικονομικό, ιατρικό, αλλά και ψυχικό, πνευματικό.Μόνο που τυχαίνει να ερωτευτεί ένα από αυτά τα άτομα..
Το 'Seven Pounds' το σκηνοθετεί ο Ιταλός Γκάμπριελ Μουτσίνο, που συνεργάστηκε και στο παρελθόν με τον Γουίλ Σμιθ στο αρκετά καλό 'Κυνήγι της Ευτυχίας'.Αυτή τη φορά όμως θα χαρακτήριζα το απότελεσμα μετριότατο.Όπως είπα, μου άρεσε πολύ η ταινία ως ιδέα, αλλά η μεταφορά της στην οθόνη μάλλον δεν είναι επιτυχημένη. Η ταινία πιστεύω κουράζει αρκετά, για τις 2 γεμάτες ώρες που διαρκεί.Η εξέλιξή της είναι αργή και δεν είναι άρτια δομημένη.Κατά αυτόν τον τρόπο, αποκαλύπτονται στο τέλος τα κίνητρα και οι 'άγιες' προθέσεις του πρωταγωνιστή. Απεναντίας, τις ερμηνείες τις βρήκα αρκετά συμπαθητικές. Προσωπικά, τέτοιου είδους ταινίες/ανθρώπινα δράματα με συγκινούν αρκετά.Αυτός πιστεύω είναι και ο σκοπός τους.Αυτή τη φορά όμως η ταινία δεν τα κατάφερε ιδιαίτερα, παρά τις επίμονες προσπάθειές της και το έντονο μελοδραματικό της ύφος. Συνολικά βλέπεται μεν, αλλά υπάρχουν τόσες καλύτερες σύγχρονες στο συγκεκριμένο είδος..αναμένεται πολύ σύντομα η κυκλοφορία της σε dvd.
Η μοντέρνη electropop μουσική στα καλύτερά της.Το νορβηγικό δίδυμο Royksopp μόλις κυκλοφόρησε το τρίτο τους album 'Junior'. Η αλήθεια είναι ότι ο δίσκος δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα με το πρώτο άκουσμά του.Από εκεί και έπειτα όμως, και με λίγο υπομονή, εξελίχθηκε στον αγαπημένο μου δίσκο αυτήν την περίοδο. Πρόκειται για έναν δίσκο πολύ μελωδικό και χαρούμενο, με up beat ρυθμούς, που ταιριάζει απόλυτα στην Άνοιξη που τώρα διανύουμε. Επιπρόσθετα, περιέχει εξαιρετικές συμμετοχές από τραγουδίστριες με χαρακτηριστικές φωνάρες όπως οι Robyn, Lykke Li και Karin Dreiger Andersson (των Knife). Ένα χαρακτηριστικό του δίσκου αυτού είναι ότι διαφοροποιείται αρκετά από τα προηγούμενα album των Royksopp όσον αφορά το ύφος του.Αντί να είναι μελαγχολικό και σκοτεινό, οι Νορβηγοί μας χαρίζουν αυτή τη φορά χορευτικές και ευδιάθετες μελωδίες. Και τα 11 κομμάτια ακούγονται πολύ ευχάριστα.Ξεχωρίζω τα ''Vision One'', ''This must be it'' και ιδιαίτερα το ''Tricky tricky''. Τέλος, εμφανίζονται στη χώρα μας στα πλαίσια του Ejekt festival στις 19 Ιουνίου.
Ακολουθεί το videoclip του πρώτου τους single ''Happy up here''..
Υποτίθεται ότι οι γονείς είναι υπεύθυνοι για την σωστή, ομαλή και φυσιολογική ανάπτυξη και διαπαιδαγώγιση των παιδιών τους..κάτι μάλλον που ξεχνούν οι γονείς των παρακάτω απεικονιζόμενων παιδιών..
Επιτέλους μια νέα ταινία του σπουδαίου Quentin Tarantino! Μετά τις τελευταίες του ταινίες το 2007, ''Death Proof/Planet Terror'', που τις απήλαυσα ιδιαίτερα, ο δημιουργός του αριστουργήματος ''Pulp Fiction'' επιστρέφει με το ''InglouriousBasterds''. Πρόκειται για μια ξεχωριστή περιπέτεια που εξελίσσεται στην διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όπου ένα επίλεκτο γκρουπ Εβραιό-αμερικανών στρατιωτών τα βάζει με το ναζιστικό Τρίτο Ράιχ. Η ταινία θεωρείται spaghetti western/δράσης/πολεμική ταινία.Όπως και να έχει, όπως μας έχει συνηθίσει ο Tarantino στο παρελθόν, πιστεύω ότι για άλλη μια φορά θα δούμε πολύ δράση,θα έχει υπέροχη μουσική και μάλλον μπόλικες μάχες, συγκρούσεις και αίμα.. O Tarantino έπλαθε την πλοκή της συγκεκριμένης ταινίας για πολλά χρόνια και αναζητούσε τον κατάλληλο πρωταγωνιστή.Μετά από συζητήσεις με τους Stallone, Schwarzenegger κατέληξε στον Brad Pitt, τον οποίο θα απολαύσουμε με ένα ομορφότατο μουστάκι.Επίσης, παίζουν οι Samuel L. Jackson, Mike Myers, Diane Kruger.
Αναμένεται στις αίθουσες τέλη Αυγούστου..εδώ το trailer..
Ή με άλλα λόγια το κινηματογραφικό ''The Fountain'' του Darren Aronofsky συναντά το μουσικό ''The Rip'' από τους σπουδαίους Portishead.
Τι να πω για τα παραπάνω δύο δημιουργήματα? Από τη μια, οι Portishead με το ''The Rip'' του περσινού τους album ''Third'' προκαλούν ανατριχίλα, δέος και μελαγχολία.Από την άλλη, το αριστούργημα ''Η Πηγή της Ζωής'' (2006), που το έχω δει δύο φορές και ακόμη να το καταλάβω πλήρως.. Μια ταινία δύσκολη, που θέλει ιδιαίτερη προσοχή στις λεπτομέρειες της αφήγησης, αλλά ένα απόλυτο έργο τέχνης, από άλλον πλανήτη. Μια ταινία που εξυμνεί την ανθρώπινη ύπαρξη στην αιωνιότητα, και θίγει το ζήτημα της αθανασίας, που καταργεί τα δεσμά του θανάτου.Όπως λέει και ο ίδιος ο Aronofsky : ''Aυτό είναι ένα από τα κεντρικά θέματα που ήθελα να θίξω στην ταινία: Μήπως ο θάνατος είναι που μας κάνει ανθρώπινα όντα και, αν μπορούσαμε να ζήσουμε για πάντα, τότε θα χάναμε την ανθρωπιά μας;"
Η συγχώνευση των δύο παραπάνω στο video που ακολουθεί..
Τους έχω ακουστά από τα τέλη του 2008, αλλά άργησα πολύ να τους ακούσω.Δεν ξέρω, για να είμαι ειλικρινής, μάλλον έφταιγε το παραπάνω cover του πρώτου τους album 'Walking on adream'.Έχω αρκετό καιρό να δω ένα τόσο περίεργο, κιτσάτο και φευγάτο (με την κακή έννοια) cover.Μετά όμως και από παρότρυνση του Mr Brightside το άκουσα, και δεν το μετάνιωσα.
Οι Empire of the Sunείναι δύο 'φανταχτεροί' τύποι από το Perth της Αυστραλίας.Το όνομα τους είναι εμπνευσμένο από το ομώνυμο μυθιστόρημα του 1984 και την ταινία του Spielberg, το 1987. H σύγκρισή τους με τους Αμερικανούς MGMT είναι αναπόφευκτη.Μοιάζουν υπερβολικά και στο μουσικό τους ύφος, αλλά και στο γενικότερο στιλ τους. Πρόκειται για ένα electro/pop/psychedelic συγκρότημα με feel good ύφος στα τραγούδια τους.Αυτός ουσιαστικά πιστεύω ότι είναι και ο σκοπός τους, από το πρώτο τραγούδι, εως και το τελευταίο, να μας φτιάξουν την διάθεση.Δεν απαιτούν να τους πάρουμε στα σοβαρά, αλλά να αφεθούμε στο ψυχεδελικό και ευδιάθετο trip τους.Τραγούδια τους, όπως κυρίως η μπαλάντα 'Without you' είναι βγαλμένα από τα 80s, ενώ άλλα, όπως το 'Half Mast' έχουν μια discobeat διάθεση. Αγαπημένα κομμάτια το κολλητικό 'We are the people' και το ταξιδιάρικο 'Country'. Γενικά, μπορεί κατά την γνώμη μου να μην φθάνουν (ακόμη) τους MGMT, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι πρόκειται για έναν πολύ ευχαριστό δίσκο που σε κερδίζει από το πρώτο άκουσμά του.
Ακολουθεί videoclip του single τους 'We are the people', μεταμφιεσμένοι σε Ινδιάνους..
Τέτοιοι 'τυπάρες' σαν τον Roy Keane της Manchester United, καλώς ή κακώς, σπανίζουν τελευταία στα γήπεδα! Το παρακάτω video το είδα στο youtube και χωρίζεται σε δύο μέρη:
Α'Μέρος: Σεπτέμβριος 1997,Leeds - Manchester United.Ο Roy Keane τραυματίζεται από μαρκάρισμα του Νορβηγού Inge Haaland.Ο τελευταίος ζητάει και τα ρέστα, θεωρώντας ότι ο Keane κάνει θέατρο.Αυτός όμως πράγματι τραυματίζεται και μένει αρκετούς μήνες εκτός γηπέδων.
Β'Μέρος: Τρία χρόνια μετά οι δυο τους ξανασυναντιούνται.O Haaland πλέον παίζει στη Manchester City.Ο Keane τότε τον εκδικείται με τον τρόπο που θα δείτε, και του κόβει οριστικά τη μπάλα..
Δεν είμαι (πλέον) οπαδός των ψυχολογικών θρίλερ/τρόμου.Η αιτία είναι ότι έχω πολλά χρόνια να δω κάτι αξιόλογο στο είδος, μέχρι την περασμένη εβδομάδα, που είδα το σουηδικό 'Let theright one in' του σκηνοθέτη Tomas Alfredson.
Υπόθεση:Ο 12χρονος Όσκαρ μεγαλώνει με τη μητέρα του στη Στογχόλμη του 82'.Στο σχολείο είναι εύκολος στόχος για τους συμμαθητές του, που συνεχώς του συμπεριφέρονται βίαια.Τα πράγματα βελτιώνονται όταν γνωρίζει την συνομήλικη Έλι, το κορίτσι της διπλανής πόρτας.Είναι και αυτή μοναχικό και απόμακρο άτομο, και έτσι τα βρίσκουν και κάνουν παρέα.Ο Όσκαρ γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι η φίλη του είναι βαμπίρ, που ευθύνεται για μια σειρά μυστήριων φόνων στην περιοχή..
Δεν θα σταθώ ούτε στις ερμηνείες των μικρών πρωταγωνιστών, ούτε στην υπόθεση, που τη βρήκα σχετικά προβλέψιμη και απλή στην ανάπτυξή της.Σίγουρα, οι υποστηρικτές του είδους μπορεί να διαφωνίσουν με τα παραπάνω.Αυτό που πραγματικά με συγκλόνισε στην ταινία, είναι η σκηνοθεσία του Alfredson, το μοντάζ και η φωτογραφία.Είχα πολύ καιρό να δω μια τόσο άρτια κατασκευασμένη ταινία.Χαίρομαι, που ο ευρωπαικός κινηματογράφος για άλλη μια φορά δείχνει την ικανότητα που έχει να βγάζει ποιοτικές ταινίες, σαν και αυτήν.Οι εικόνες από το χιονισμένο, συνοικιακό τοπίο της Στογχόλμης, απλά καθηλωτικές.Έτσι διαφαίνεται με τον καλύτερο τρόπο η μοναξιά και η κατάθλιψη που επικρατεί στην βόρεια Ευρώπη.Εξαιρετική και η αντίθεση του λευκού τοπίου με το αίμα, που δεν στάζει από παντού, αλλά υπάρχει όσο χρειάζεται. Μετά και το 'Twilight' (που δεν έχω δει), άλλη μια βαμπιρική ταινία που συνδυάζει τον ρομαντισμό και την ευαισθησία, με τον τρόμο, το αίμα και τον θάνατο.Επομένως, δεν πρόκειται για ένα καθαρό ψυχολογικό θρίλερ.Μέσα απο τις σκηνές τρόμου αναπτύσσεται και ένας νεανικός έρωτας, γεμάτος αγάπη και ευαισθησία. Παίζει στους κινηματογράφους και προβλέπεται να βγεί και η αμερικανική έκδοσή του.
Καλό μήνα να έχουμε..όπως είναι ευρέως διαδεδομένο, η σημερινή μέρα επιβάλει ένα (αθώο) ψέμα ή φάρσα, έτσι για να μας πάει καλά ο μήνας και η Άνοιξη!
Παρακάτω παραθέτω εν συντομία τα ιστορικότερα πρωτοαπριλιάτικα ψέματα..
ΣOYHΔIA: Eγχρωμη TV μόνο με μία κάλτσα! Tο 1962 η έγχρωμη τηλεόραση αποτελούσε «όνειρο θερινής νυκτός» για τη Σουηδία. O μοναδικός τηλεοπτικός σταθμός της αποφάσισε να την κάνει και πρωταπριλιάτικο αστείο. Tο μεσημέρι της 1ης Aπριλίου, το δελτίο ειδήσεων ξεκινά και στις οθόνες των τηλεθεατών εμφανίζεται ένας τεχνικός του καναλιού.Eκείνος τους ενημερώνει πως χάρη στην ανάπτυξη της τεχνολογίας μπορούν πλέον να βλέπουν τα αγαπημένα τους προγράμματα έγχρωμα. «Tο μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να τοποθετήσετε μια νάιλον κάλτσα στην οθόνη της τηλεόρασής σας», λέει, δοκιμάζοντας, μάλιστα, να το αναπαραστήσει σε απευθείας σύνδεση.
ΑΓΓΛΙΑ:Διελύθη το Bέλγιο.Tον γεωγραφικό χάρτη της Eυρώπης θέλησαν να αλλάξουν οι «Times» του Λονδίνου. Tην Πρωταπριλιά του 1992 η εφημερίδα δημοσίευσε θέμα για τις διαπραγματεύσεις που θα οδηγούσαν στη διάλυση του Bελγίου. Oι γαλλόφωνες περιοχές θα ενώνονταν με τη Γαλλία, ενώ η Oλλανδία θα προσαρτούσε τις υπόλοιπες.Aκόμα και ο τότε υπουργός Eξωτερικών της Mεγάλης Bρετανίας πίστεψε το αστείο και λίγο έλειψε να δώσει τηλεοπτική συνέντευξη για να σχολιάσει το γεγονός.
ΑΓΓΛΙΑ:Tο Big Ben είναι το διασημότερο ρολόι του κόσμου και θα πρέπει να δείχνει με ακρίβεια την ώρα. Aυτό ισχυρίστηκε το BBC όταν, το 1980, ανακοίνωσε πως το ιστορικό ρολόι θα λειτουργούσε πλέον με ψηφιακό μηχανισμό. Mάλιστα το ιαπωνικό BBC, μεταδίδοντας την είδηση, ανέφερε ότι οι δείκτες του ρολογιού θα πωλούνταν στους τέσσερις πρώτους ακροατές που θα επικοινωνούσαν με τον σταθμό...
ΗΠΑ:Στις 31 Mαρτίου 1940 το Iνστιτούτο Φράνκλιν ανακοίνωσε ότι την επόμενη μέρα θα ερχόταν το τέλος του κόσμου και ένας τοπικός ραδιοσταθμός μετέδωσε την είδηση ως εξής: «Oι χειρότεροι φόβοι σας ότι έρχεται το τέλος του κόσμου επιβεβαιώνονται από τους αστρονόμους του Iνστιτούτου Φράνκλιν. Oι επιστήμονες προβλέπουν ότι το τέλος έρχεται αύριο στις 3 το απόγευμα. Δεν είναι πρωταπριλιάτικο αστείο». O πανικός ήταν τόσο μεγάλος, ώστε οι αρχές δεν προλάβαιναν να απαντούν στα απελπισμένα τηλέφωνα των πολιτών...
AΓΓΛIA:Tο 1976 ο Bρετανός αστρονόμος Patrick Moore ανακοίνωσε στο ραδιόφωνο του BBC ότι στις 09.47 εκείνης της ημέρας θα συνέβαινε κάτι συγκλονιστικό. O πλανήτης Πλούτωνας θα διερχόταν δίπλα από τον Kρόνο, προκαλώντας μια στιγμιαία ευθυγράμμιση της βαρύτητας. O Moore είπε στους ακροατές πως αν χοροπηδούσαν στον αέρα στις 22.47 ακριβώς θα αιωρούνταν για μερικά δευτερόλεπτα. Tο BBC δέχτηκε στη συνέχεια εκατοντάδες τηλεφωνήματα από ακροατές οι οποίοι παραδέχονταν ενθουσιασμένοι ότι βίωσαν στ αλήθεια την μοναδική εμπειρία!
Τώρα, γιατί τα περισσότερα δημοσιεύματα προέρχονται από την Αγγλία δεν το γνωρίζω!Ίσως οι Άγγλοι γουστάρουν τις πλακίτσες ή ο λαός εκεί είναι υπερβολικά ευκολόπιστος!
1)Cheryl Cole
2)Megan Fox
3)Jessica Alba
4)Britney Spears
5)Keeley Hazell
