Le Concert (H Συναυλία)

 

Comedy/Drama, France/Italy/Romania/Belgium/Russia 2009

Release Date: - , Radu Mihaileanu

Υπόθεση: Nυν επιστάτης ενός ωδείου και πρώην μεγάλος Ρώσος μαέστρος κάνει την βρωμοδουλειά του και κλέβει επίσημη πρόσκληση για μεγάλη συναυλία στο Παρίσι. Το βλέπει ως μεγάλη ευκαιρία να επιστρέψει θριαμβευτικά στην μουσική σκηνή και μαζεύει ένα πλήθος παλαίμαχων και περίεργων μουσικών με προορισμό την γαλλική πρωτεύουσα. Παράλληλα καταφέρνει να "κλείσει" για την νύχτα την διάσημη βιολίστρια Αnne-Marie Jacquet (Melanie Laurent), η οποία αποτελεί κλειδί για το μακρινό παρελθόν και το άμεσο μέλλον του...

Η dramedy "Le Concert" του Radu Mihaileanu αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα ταινίας που μετά την παρακολούθησή της το μετανιώνεις που την είχες τόσους μήνες σε "αναμονή". Είναι μια ταινία που μέσα από το πηγαίο χιούμορ, τις τραγελαφικές καταστάσεις και την ποικιλομορφία των χαρακτήρων της σε κερδίζει άμεσα. Στο στόχαστρο, η έννοια της δεύτερης ευκαιρίας και της πραγματοποίησης ενός μεγάλου ονείρου, ενός προσωπικού στοιχήματος και παράλληλα η αίσθηση της εξιλέωσης, όπως την διακρίνει ο θεατής στο πρόσωπο του πρωταγωνιστή.
Η feel-good αίσθηση λούζει την οθόνη και η Melanie Laurent λάμπει για ακόμη μια φορά μετά την συμμετοχή της στους "Ιnglourious Basterds". Η κλασική μουσική, και εξαιτίας του σεναρίου, παίζει εδώ πρωτεύον ρόλο, με τους ήχους του Tchaikovsky να ομορφαίνουν και να απογειώνουν το τελικό αποτέλεσμα. Στις περισσότερες περιπτώσεις το περιβάλλον της όλης ταινίας μπορεί να τείνει στο σουρεαλιστικό, πράγμα που στην τελική λειτουργεί όμως θετικά και αφήνει τον θεατή με την ευχαρίστηση και ένα πλατύ χαμόγελο μετά τους τίτλους τέλους της.

Cold Cave - Cherish the Light Years

Indie/ Synth Pop, LP
Release Date: 05/04/2011, Matador Records

Wesley Eisold: "I've always loved the upbeat dance songs with those kind of downer lyrics. This is the Cold Cave version of that. "Cherish the Light Years" is about bringing this world of feelings in my head into the actual world, and having it exist there. It is about magic, preservation, youth and movement."

To 2009 το πρώτο τους άλμπουμ "Love Comes Close" είχε κάνει μεγάλη αίσθηση γύρω μου, χωρίς να ενθουσιάσει εμένα ιδιαίτερα. Έτσι υποδέχτηκα το "Cherish the Light Years" μουδιασμένα και απαισιόδοξα. Ταράχτηκα απρόσμενα ευχάριστα από τις βαριές κιθάρες του εισαγωγικού "The Great Pan is Dead" και άκουσα με μεγάλη ευχαρίστηση το alternative "Pacing Around the Church". Σταδιακά και στα επόμενα κομμάτια, άρχισαν να κάνουν και τα synths την εμφάνισή τους, είπα και εγώ, τι πολλές κιθάρες ακούω για Cold Cave; Mόνο που αυτή τη φορά η είσοδος των synths στα κομμάτια "Confetti", "Catacombs", "Underworld USA" και "Icons of Summer" με ενθουσίασαν, βασικά με μάγεψαν. Αφέθηκα στο σκοτεινό τους trip, εφόσον τα στιβαρά φωνητικά, οι υποβλητικοί χορευτικοί ρυθμοί και η εθιστική μελωδία έκαναν ενοχλητικά πολύ καλά την δουλειά τους. To "Αlchemy Around You" είναι ηχητικά το πιο ζωηρό και πικάντικο άκουσμα του δίσκου, ενώ σε αντίθεση, το "Βurning Sage" το κατ'εμέ υποτονικό και αταίριαστο κομμάτι μέσα στα υπόλοιπα. Έρχεται όμως το εκθαμβωτικό "Villains οf the Moon" και διώχνει όλες μου τις αμφιβολίες μακριά πως πρόκειται για μια από τις καλύτερες φετινές κυκλοφορίες.

Eίναι που ο Wesley Eisold και η παρέα του κατάφεραν να συνδυάσουν μαεστρικά το παρελθόν με το παρόν, το παλιό με το μοντέρνο και να προσαρμόσουν τα ακούσματά τους και τις επιρροές τους στις δικές τους σύγχρονες μουσικές αναζητήσεις.

Ρίξτε και μια ματιά σε φρέσκια τους συνέντευξη στην στήλη "Indiependance Day" του UpnLoud Web Radio εδώ.

Άκου: "The Great Pan is Dead", "Underworld USA", "Catacombs"..

Blogovision: The Movies, Καλύτερη Ταινία (05-01)

05. "Shutter Island" - Γιατί ήτανε καθηλωτικό, υποβλητικό και περιείχε το συνολικό σινεφιλικό πακέτο της έννοιας "ατμόσφαιρα".

 

04. "Mr. Nobody" -  Γιατί είναι ένα παρεξηγημένο έργο υψίστης τέχνης με ουσία και βάθος, όσο αφηρημένο και πομπώδες αυτό να μας συστήνεται.

03. "Black Swan" - Γιατί είναι ένα σκοτεινό παραμύθι σπάνιας ομορφιάς, που ακόμη και τώρα που γράφω αυτές τις λέξεις με στοιχειώνει.

 

02. "Blue Valentine" - Γιατί σπάνια μια ταινία έδειξε με τέτοιο πειστικό, ρεαλιστικά ωμό και άμεσο τρόπο την σκληρή όψη του ομορφότερου συστατικού στην ζωή ενός ανθρώπου.

01. "Inception" - Γιατί είναι πολύ "μπροστά", το απόλυτο χάσιμο, και απλά η καλύτερη ταινία της χρονιάς σε (σχεδόν) όλα τα επίπεδα.

Morning Glory (Πρωινό Ξύπνημα)

Comedy/Romance, USA 2010
Release Date: 24/03/2011, Roger Michell

Yπόθεση: H γοητευτική τηλεοπτική παραγωγός και καριερίστρια Βecky Fuller (Rachel McAdams) στην προσπάθειά της να βρει νέα δουλειά αναλαμβάνει το ρίσκο να "σηκώσει" μια ξεπεσμένη και ανιαρή πρωινή εκπομπή του εθνικού δικτύου IBS. Το πρόβλημα είναι πως οι νέοι συνεργάτες της είναι κάθε άλλο παρά συνεργάσιμοι. Τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται όταν καταφέρνει να φέρει στην τηλεοπτική της ομάδα τον βετεράνο και οξύθυμο παρουσιαστή Μike Pomeroy (Harrison Ford)...

Δυστυχώς οι τηλεοπτικές κόντρες και οι μάχες της AGB μονοπωλούν το ενδιαφέρον εκατομμυρίων Ελλήνων κάθε μέρα. Έτσι λοιπόν ήρθε και η ταινία που προσπαθεί να απεικονίσει και να παρουσιάσει όλο αυτό το τηλεοπτικό χάος στην μεγάλη οθόνη.
Μακάρι το "Morning Glory" να είχε ένα πιο καυστικό ύφος, αλλά και χωρίς το έντονα σατιρικό στοιχείο να είναι παρόν, αποτελεί μια εύχαριστη και ανάλαφρη ρομαντική κωμωδία. Βέβαια, το ρομάντζο στην όλη υπόθεση κατέχει δευτερεύον ρόλο, αλλά υπάρχει στο να καλύπτει και αυτήν την ανάγκη του θεατή. Το σενάριο της ταινίας ακολουθεί την πεπατημένη ανάλογων ταινιών και κύριο μέλημα του να αναλύσει τις καθημερινές ίντριγκες και τηλεοπτικές ανακατωσούρες εντός και εκτός του πάνελ. Tα πάντα, και κυρίως η ποιότητα και αξιοπρέπεια, θυσιάζονται στον βωμό της τηλεθέασης...
Εκεί που η ταινία υπερτερεί έναντι των υπολοίπων του είδους και κάνει ελκυστική την παρακολούθηση της είναι στο ισχυρό και ταιριαστό cast της. Όλοι δείχνουν να έχουν πάρει τον σωστό ρόλο και να το διασκεδάζουν. Η πρωταγωνίστρια Rachel ΜcAdams σε έναν ρόλο που τις ταιριάζει γάντι, ως την φιλόδοξη, έξυπνη και εργασιομανή παραγωγό. Ο Harrison Ford σε μια από τις κωμικότερες του στιγμές ως τον εκκεντρικό, εγωμανή και "ξινό" πρώην τηλεοπτικό σταρ που κάνει την ζωή στους υπολοίπους δύσκολη και την παρουσία του για μας απόλαυση. Επιπλέον, η Diane Keaton ενσαρκώνει άκρως ικανοποιητικά την τηλεοπτική περσόνα παλιάς κοπής, και οι Jeff Goldblum και Patrick Wilson συμπληρώνουν όμορφα και αποτελεσματικά το περιβάλλον των πρωταγωνιστών.

Blogovision: The Movies, Καλύτερη Ταινία (10-06)

10. "Kick-Ass" - Γιατί είναι ήδη cult στο είδος της και μου πρόσφερε ατελείωτη διασκέδαση.

09. "Rabbit Hole" - Γιατί είναι μια αυθεντική, ωμή, αλλά και βαθιά ανθρώπινη ταινία για ένα πολύ δύσκολο θέμα και την ακόμα δυσκολότερη διαχείρησή του.

08. "Αnimal Kingdom" - Γιατί αποτελεί πρώτυπο σύγχρονου οικογενειακού δράματος, φτάνοντας το απρόβλεπτο σενάριο σε ακρότητες χωρίς ποτέ όμως να υπερβάλει και να καταντά γραφικό.

07. "Somewhere" - Γιατί είναι από τις λίγες φορές που τα λόγια και η δράση αντικαθιστούνται τόσο όμορφα και πειστικά από τα βλέμματα και τις εκφράσεις.

06. "Flipped" - Γιατί είναι πανέμορφη, αστεία, χαριτωμένη, αισιόδοξη και αθεράπευτα ρομαντική, πράγμα που την κάνουν ένα ανεκτίμητο κινηματογραφικό διαμαντάκι.

The Shoes - Crack My Bones

Indie Pop, LP
Release Date: 07/03/2011, Green United Music

Tα τελευταία χρόνια οι Γάλλοι Guillaume Briere και Benjamin Lebeau βοηθούσαν στην παραγωγή αμφιλεγόμενων δίσκων της Shakira, αλλά και στην δημιουργία remixes σε τραγούδια όπως της LadyHawke. Έτσι ήρθε επιτέλους η στιγμή να κυκλοφορήσουν και κάτι για αυτούς. Έχοντας στην παραγωγή τον Lexxx (Arcade Fire, Crystal Castles) και συνεργαζόμενοι με τους Esser, Gonzales, CockNBullKid και Primary 1 παρήγαγαν το "Crack My Bones".
Δέκα κρυστάλλινα, ελκυστικά synth-pop άσματα συνθέτουν το μουσικό τοπίο του πρώτου τους άλμπουμ. Με μια αύρα από 80s και μοντέρνο, φρεσκαρισμένο στιλιζάρισμα δημιουργούν όμορφη, χορευτική pop που σε ορισμένες στιγμές φέρνει στους συμπατριώτες τους Phoenix, ενώ σε άλλες στιγμές ακούγονται πιο ηλεκτρονικοί θυμίζοντας Hot Chip. Tα synths δουλεύουν στο φουλ, χτίζοντας άλλοτε μια up-beat ατμόσφαιρα, ενώ σε άλλες περιπτώσεις σου αφήνουν μια γλυκόπικρη αίσθηση. Όπως και οι ίδιοι τραγουδάνε στο oμώνυμο κομμάτι: 'Τhere's nobody in the club / I am the only one who's dancing'...
Άκου: "People Movin", "Time to Dance", "Clichi"..

the Escapist [Radio Show]

ON AIR απόψε Δευτέρα από τις 20.00 μέχρι τις 22.00 στον UpnLoud

LISTEN HERE

Blogovision: The Movies, Kαλύτερη Ταινία (20-11)

 

20. "Due Date" - Γιατί ένα road trip με συνοδοιπόρο τον Zach αποτελεί από μόνο του γεγονός ξεκαρδιστικό και άκρως διασκεδαστικό.

19. "Τoy Story 3" - Γιατί αποτέλεσε ένα νοσταλγικό ταξίδι πίσω στα παιδικά μου χρόνια, δείχνοντας ψυχή και συναίσθημα από την αρχή ως το τέλος.

18. "The Disappearance of Alice Creed" - Γιατί ήτανε η καλύτερη κλειστοφοβική ταινία της χρονιάς, με την ταχύτητα, την ένταση και την μη προβλεψιμότητά της να την κάνουν ξεχωριστή.

17. "Les Beaux Gosses" - Γιατί ακόμη και τώρα κλαίω απ'τα γέλια με αυτήν την αξεπέραστη "coming of age" ιστορία.

 

16. "The Town" - Γιατί είναι η αρτιότερη γκανγκστερική ταινία της χρονιάς, με προσεγμένη σκηνοθεσία, γρήγορο σενάριο και καλές ερμηνείες.

15. "Scott Pilgrim vs. the World" - Γιατί που αλλού θα δεις μια νεανική ρομαντική κωμωδία με rock πινελιές, μια ενδιαφέρον ιστορία comic και ένα σκληροτράχηλο action-videogame, όλα ενωμένα σε μια ταινία;

14. "Machete" - Γιατί ο Machete τους σκοτώνει όλους και τις παίρνει όλες, πράγμα που σημαίνει ασταμάτητη ψυχαγωγία.

13. "The King's Speech" - Γιατί παρόλο το τεράστιο hype το οποίο εγώ δεν συμμερίζομαι δεν παύει να είναι μια μεγάλη ταινία με ακόμη μεγαλύτερες ερμηνείες.

12. "The Social Network" - Γιατί πρόκειται ίσως για την πιο "γεμάτη" ταινία της χρονιάς που απεικονίζει με άμεσο και καυστικό τρόπο την γέννηση ενός σύγχρονου παγκόσμιου φαινομένου.

11. "Haevnen" - Γιατί αποτελεί μια βαθιά ανθρώπινη, οικουμενική ματιά προς την σκληρή πραγματικότητα και την κοινωνική αδικία.

Mammuth (Μαμούθ)

Comedy/Drama, France 2010
Release Date: 24/03/2011, Gustave de Kervern, Benoit Delepine

Yπόθεση: Ο 60άρης Serge Pilardosse (Gerard Depardieu) ετοιμάζεται να συνταξιοδοτηθεί. Μόνο που η γυναίκα του ανακαλύπτει πως για να ολοκληρωθούν οι γραφειοκρατικές διαδικασίες θα πρέπει να αναζητήσει τα ένσημα που του λείπουν από παλιές του δουλειές. Έτσι ο Serge ετοιμάζεται για ένα ιδιαίτερο road trip με την σκονισμένη του μοτοσικλέτα σε μέρη της γαλλικής επαρχίας, αλλά και του μακρινού του εσωτερικού παρελθόντος...

Σπουδαίο επίτευγμα ενός πρωταγωνιστή η ικανότητά του να αποδόσει με συναίσθημα, βάθος και πηγαίο αυθορμητισμό τον ρόλο του. Και το γαλλικό "Mammuth" στηρίζεται εξ'ολοκλήρου στον πρωταγωνιστή του, την μακρόχρονη εμπειρία και την μηχανή του, κάνοντας τούτο το κινηματογραφικό βίωμα συνάμα ψυχαγωγικό και μελαγχολικό.
Γυρισμένο αποκλειστικά με φακό 16mm και 8mm, αποκτά ένα ιδιαίτερα ρετρό τόνο, και κάνει έτσι το road trip του Serge στο παρελθόν του πιο συναρπαστικό, ρεαλιστικό και κυρίως νοσταλγικό. Επιπλέον, το πειραματικό του ύφος και οι σουρεαλιστικές του στιγμές προσδίδουν περισσότερη γοητεία στο όλο εγχείρημα.
Το μέσο προς το ταξίδι εσωτερικής αναζήτησης και ανακάλυψης του εαυτού του είναι μια μοτοσικλέτα Μunch Mammuth, που παράλληλα του ανασταίνει ερωτικά φαντάσματα του παρελθόντος, αλλά ταυτόχρονα του χαρίζει την ζωντάνια ώστε να δει το μέλλον του με περισσότερη αισιοδοξία και λαχτάρα για ζωή.
Μαζί με όλα τα παραπάνω η dramedy συνοδεύεται από μια σατιρική κοινωνική διάθεση, με τα εργασιακά δικαιώματα, την αυτοματοποιημένη εργασιακή ρουτίνα και την απεικόνιση της ανιαρής ζωής ενός συνταξιούχου να την κάνουν εύστοχα επίκαιρη και καυστική.

Βlogovision: The Movies, A'Γυναικείος

Όσκαρ Α'Γυναικείου Ρόλου

10. Εmily Blunt ("Wild Target") - To πονηρό θηλυκό στην πιο γοητευτική της εμφάνιση.

09. Έφη Λογγίνου ("45m²") - Η απόλυτη ενσάρκωση μιας νεαρής, φιλόδοξης πρωτευουσιάνας σε περίοδο οικονομικής κρίσης.

08. Kristen Stewart ("Welcome to the Rileys") - Ένα μεγάλο βήμα μακριά από την ρετσινιά της Bella Swan, πρωταγωνίστριας της Twilight τριλογίας.

07. Gemma Arterton ("Tamara Drewe") - Ολόκληρο χωριό στα πόδια της...

06. Chloe Moretz ("Let Me In") - Το μοναδικό στοιχείο του remake που υπερτερεί έναντι του πρωτοτύπου. 

05. Jennifer Lawrence ("Winter's Bone") - Το αντράκι σε έναν κόσμο που γύρω της διαλύεται.

04. Ηailee Steinfeld ("True Grit") - H μικρή που στάθηκε μεγάλη πλάι στον τεράστιο dude.

03. Αnnette Bening ("The Kids Are All Right") - Aνταποκρίθηκε άψογα σε έναν άβολο ρόλο κρατώντας μαεστρικά τις ισορροπίες μεταξύ δράματος και κωμωδίας.

02. Nicole Kidman ("Rabbit Hole") - Η απέραντη θλίψη και το ατελείωτα δυσβάσταχτο αίσθημα της απώλειας στα μάτια μιας μάνας που θρηνεί τον άδικο χαμό του γιου της.

01. Νatalie Portman ("Βlack Swan") - Ολόκληρο το φάσμα της γοητείας, της παράνοιας και της φιλοδοξίας, συνυφασμένο με το ερμηνευτικό ταλέντο της πρωταγωνίστριας και καθοδηγούμενο από την σκηνοθετική άποψη του Aronofsky δημιούργησαν τον μοναδικό, διττό χαρακτήρα της Νina.

Peter, Bjorn and John - Gimme Some

 

Indie Pop/Rock, LP

Release Date: 25/03/2011, Cooking Vinyl

Από σήμερα κυκλοφορεί και το 6ο άλμπουμ των Σουηδών Peter, Bjorn and John oνόματι "Gimme Some". Τόσο τα παστέλ χρώματα του εξωφύλλου, όσο και η ημερομηνία κυκλοφορίας υποδηλώνουν τον σκοπό αυτού του δίσκου. Χωρίς να κερδίζει δάφνες πρωτοτυπίας ή να χαρακτηρίζεται από μουσικό βάθος, ο δίσκος περιέχει όμορφα και catchy κομμάτια που ισορροπούν μεταξύ της σουηδικής power pop και indie rock και προορίζονται για χαλαρές, ηλιόλουστες και ανάλαφρες ακροάσεις. 

Οι ίδιοι λένε ότι μουσικά γυρίζουν στις ρίζες τους, φτιάχνοντας μουσική εξ'ολοκλήρου με απλά συστατικά: Κιθάρα, μπάσο και τύμπανα. Το σίγουρο είναι πως αυτήν την φορά ακουγόνται περισσότερο κιθαριστικοί από άλλες φορές. Είχανε να βγάλουνε αξιόλογο δίσκο από το "Writer's Block" του 2006, και μετά από δύο κακά άλμπουμ επιστρέφουν και τα καταφέρνουν αρκετά καλά με το "Gimme Some" και τους τρεις τους αντίχειρες ψηλά. Κρίμα που το καλύτερο κομμάτι του δίσκου διαρκεί με το ζόρι ενάμιση λεπτό...

Άκου: "Βreaker, Breaker",  "May Seem Macabre", "I Know You Don't Love Me"..

Sans laisser de traces (Traceless)

Crime/Thriller, France 2010
Release Date: - , Gregoire Vigneron

Yπόθεση: O Ettiene Meunier (Benoit Magimel) είναι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας που ετοιμάζεται να αναλάβει ηγετική θέση σε μια πολυεθνική εταιρεία. Μόνο που το μακρινό του παρελθόν και η εμφάνιση ενός ξεχασμένου συμμαθητή θα ανατρέψουν ριζικά τα δεδομένα της ζωής του...

Το "Sans laisser de traces" είναι ένα σύγχρονο δείγμα καλού γαλλικού κινηματογράφου.
Γύρω από το πρόσωπο ενός φαινομενικά ευτυχισμένου μεσήλικα χτίζει μια προσεγμένη, λεπτοδουλεμένη και σκληρή προσωπική ιστορία. Οι τύψεις και τα μυστικά του παρελθόντος έχουνε την ικανότητα να επηρεάσουν το μέλλον ενός ανθρώπου, πράγμα το οποίο αποδεικνύεται και στην ταινία. Το χιτσκοκικό σασπένς σε συνδυασμό με την παριζιάνικη ατμόσφαιρα και την εκτενής ανάλυση του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα συνθέτουν ένα σενάριο πλούσιο, ρεαλιστικό και άκρως ενδιαφέρον. Οι περιφερειακοί χαρακτήρες όπως ο πεθερός του πρωταγωνιστή, ο παλιός μυστήριος συμμαθητής του και η γοητευτική φοιτήτρια που μπαίνει απρόσμενα στην ζωή του εμπλουτίζουν την υπόθεση και την μετατρέπουν σε ένα πολύπλευρο και δυνατό δράμα, όπου η τύχη και οι περιστάσεις εν τέλη καθορίζουν την έκβαση των γεγονότων.
Εν ολίγοις, το "Traceless" αποδεικνύεται μια πολύ καλή επιλογή για βραδινή προβολή, χωρίς να χρειάζεται να τρέχετε να δείτε τον κατά τ'άλλα συμπαθέστατο Liam Neeson στο μέτριο "Unknown Identity" ή τον αδιάφορο Colin Farrell στο κακό "London Boulevard"..

The Vaccines - What did you Expect from the Vaccines?

Indie Rock, LP
Release Date: 21/03/2011, Columbia Records

Oι Βρετανοί αναφέρουν πως 'ακούγονται σαν τους Jesus and Mary Chain να κάνουν παρεάκι με τους Ramones' και ως αποτέλεσμα το hype που συνοδεύει τους Vaccines να είναι τεράστιο. Για την παραπάνω μεγάλη δήλωση δεν εκφέρω γνώμη, αλλά το άλμπουμ-ντεμπούτο του κουαρτέτου από το Λονδίνο είναι εκπληκτικό και απολαμβάνεται ολόκληρο και στο repeat σαν την κατάποση πολλών δυνατών σφηνακιών, κατά προτίμηση Jägermeister.
Η feel good αίσθηση του "What did you expect from the Vaccines" μεταφέρεται άμεσα στην διάθεση του ακροατή και ο φρενήρης κιθαριστικός ρυθμός σε συνδυασμό με τα αυστηρώς κατάλληλα φωνητικά και το παιχνιδιάρικο ύφος κερδίζουν τις εντυπώσεις. Ο παραδοσιακός βρετανικός ήχος βρίσκεται σε πρωταγωνιστικό ρόλο, με την αμερικάνικη rock'n'roll κουλτούρα να τον προσεγγίζει και μαζί του να απογειώνεται σε κάθε ένα από τα έντεκα κομμάτια του δίσκου. Ιndie rock'n'roll όπως ωφείλει να είναι, και η αίσθηση πως όλα τα τραγούδια τους τα θέλεις να τα ακούσεις ζωντανά και υπαίθρια. Η ευκαιρία μας δίνεται στις 22 Ιουνίου μαζί με την Amy και τον Moby, στα πλαίσια του Ejekt Festival 2011.
Άκου: "Post Break Up Sex", "Wetsuit", "All in White"..

Blogovision: The Movies, A'Αντρικός

Όσκαρ Α'Αντρικού Ρόλου

10. James Franco ("127 Hours") - Ο μαχητής.

09. Jesse Eisenberg ("The Social Network") - O ψυχρός εγκέφαλος.

08. Jay Baruchel ("The Trotsky") - O επαναστάτης.

07. George Pistereanu ("If I Want to Whistle, I Whistle") - Η αδάμαστη ψυχή ενός προβληματικού νεαρού.

06. Εddie Marsan ("The Disappearance of Alice Creed") - Ο ψυχωτικός εγκληματίας.

05. Leonardo DiCaprio ("Shutter Island") - O καλύτερος της γενιάς του.

04. Robert Duvall ("Get Low") - O αθάνατος.

03. Stephen Dorff ("Somewhere") - O απίστευτα εκφραστικός.

02. Ryan Gosling ("Blue Valentine") - O πληγωμένος που τραγουδά ασυνείδητα το "You Always Hurt the One You Love".

01. Colin Firth ("The King's Speech) - O βασιλιάς.

 

Splinterheads

 

Comedy, USA 2009

Release Date: - , Brant Sersen

Υπόθεση: O Justin Frost (Τhomas Middleditch) είναι ένας εκκεντρικός νέoς που ζει στην ξεχασμένη αμερικανική επαρχία. H ζωή του αλλάζει όταν στην πόλη του έρχεται ένα τσίρκο και μαζί του μια γοητευτική κοπέλα που δουλεύει σε αυτό...

Όταν υπάρχει θέληση και διάθεση μπορούν να δημιουργηθούν αξιόλογες κωμωδίες όπως το ταπεινό "Splinterheads". Mε ένα απλοϊκό και ευχάριστο σενάριο, ξεκαρδιστικούς χαρακτήρες και αρκετούς "local heroes", αλλά και με μια φρέσκια, indie σκηνοθετική ματιά χτίζεται μια συμπαθέστατη κωμωδία. Στο επίκεντρο το ανήσυχο πνεύμα της νεολαίας και φυσικά μια ενδιαφέρουσα ρομαντική ιστορία που πρέπει να περάσει από πολλά στάδια και δυσκολίες μέχρι να αρχίσει να ωριμάζει. Επιπλέον, η παρουσία της πρωταγωνίστριας Rachel Taylor δίνει και ένα ιδιαίτερα σέξι τόνο στο όλο δημιούργημα. Χωρίς να σου αλλάξει την ζωή, ούτε να έχει την δυνατότητα ή μάλλον την πρόθεση να αναλύσει περισσότερο τις προσωπικότητες ή τις προθέσεις των χαρακτήρων, υπόσχεται να μας χαρίσει ένα εύπεπτο, feel good και διασκεδαστικό 90λεπτο.

Blogovision: Τhe Movies, Σενάριο

Όσκαρ Σεναρίου

10. Noah Baumbach ("Greenberg") - Το υπαρξιακό.

09. John Lasseter, Andrew Stanton ("Toy Story 3") - Νοσταλγία της παιδικής αθωότητας.

08. Micha Wald ("Simon Konianski") - Η κωμικοτραγική πλευρά της ζωής.

07. Robert Harris, Roman Polanski ("Τhe Ghost Writer") - Το μυστήριο.

06. Anders Thomas Jensen ("Ηaevnen"/"In a Better World") - Ένα δυσλειτουργικό κοινωνικό πορτραίτο.

05. David Lindsay-Abaire ("Rabbit Hole") - Tο βίωμα της απώλειας.

04. Laeta Kalogridi, Dennis Lehane ("Shutter Island") - Παράνοια.

03. Christopher Nolan, ("Ιnception") - Ένα πολυεπίπεδο όνειρο.

02. David Michod, ("Animal Kingdom") - Η ενδοσκόπηση μιας εκκεντρικής οικογένειας.

01. Aaron Sorkin ("The Social Network") - Η γέννηση ενός παγκόσμιου φαινομένου, μέσα από μια πιπεράτη και γεμάτη ίντριγκα ματιά.

the Escapist [Radio Show]

ON AIR αύριο Δευτέρα από τις 20.00 μέχρι τις 22.00 στον UpnLoud

LISTEN HERE

Alex Turner - Submarine EP

 

Indie/Acoustic, EP

Release Date: 14/03/2011, Domino Records

Ο πολυάσχολος frontman των Arctic Monkeys Alex Turner, και σε αναμονή του νέου τους άλμπουμ "Suck it and See", μόλις κυκλοφόρησε νέο soundtrack EP στα πλαίσια της πρώτης μεγάλου μήκους ταινίας του Richard Ayoade. H βρετανική ταινία ονομάζεται "Submarine" και αφορά την ζωή ενός 15χρονου αγοριού, σε οικογενειακό και σεξουαλικό επίπεδο. Ο Richard Ayoade έχει σκηνοθετήσει αρκετά βιντεοκλίπ των Arctic Monkeys και επιπλέον τo live dvd τους "At the Apollo".
Moυσικά τώρα το "Submarine EP" περιέχει μόλις 6 κομμάτια που αποδεικνύουν περίτρανα το συνθετικό και στιχουργικό ταλέντο του Turner. H φωνή του κρυστάλλινη, ζεστή και με μια μελαγχολική διάθεση. Ο προσανατολισμός ρομαντικός, πλήρης εναρμονισμένος με το ύφος της ταινίας. Η όλη φάση θυμίζει αρκετά το προ διετίας προσωπικό του project "Last Shadow Puppets" και κυρίως τις down-tempo του στιγμές. Μόνο στα δύο τελευταία κομμάτια η ένταση ελαφρώς αυξάνεται χωρίς να αλλάζει η συνολική αίσθηση του δίσκου. Ρομαντικό και ευρηματικό, το "Submarine EP" αναμφίβολα περιέχει κάποιες από τις ομορφότερες μπαλάντες αυτής της χρονιάς.
Άκου: "Ηiding Tonight", "It's Hard to Get Around the Wind"..

Blogovision: The Movies, Σκηνοθεσία

Όσκαρ Σκηνοθεσίας

10. Danny Boyle ("127 Hours") - H άγρια ομορφιά της φύσης.

09. Tom Hooper ("The King's Speech") - H απόλυτη κινηματογραφική αποτύπωση της εποχής.

08. Rob Reiner ("Flipped") - Noσταλγία.

07. Jaco Van Dormael ("Μr. Nobody") - Μια εικόνα χίλιες λέξεις.

06. Sofia Coppola ("Somewhere") - H τέχνη της σιωπής και η δύναμη του βλέμματος.

05. Luca Guadagnino ("Io sono l'amore") - O έρωτας μέσα από τις πέντε αισθήσεις πασπαλισμένος με ιταλική φινέτσα.

04. Darren Aronofsky ("Black Swan") - Tα απόκρυφα μονοπάτια μιας διχασμένης ψυχής.

03. Martin Scorsese ("Shutter Island") - O oρισμός της σκοτεινής ατμόσφαιρας.

02. Gaspar Noe ("Enter the Void") - O κινηματογράφος σε νέα διάσταση.

01. Christopher Nolan ("Inception") - To ασύλληπτο σε απόσταση αναπνοής.

The Adjustment Bureau (Oι Ρυθμιστές)

Romance/Sci-Fi, USA 2011
Release Date: 03/03/2011, George Nolfi

Υπόθεση: Nεαρός, φιλόδοξος υποψήφιος γερουσιαστής της Νέας Υόρκης (Matt Damon), την νύχτα της ήττας του γνωρίζει την γυναίκα της ζωής του (Emily Blunt). Τα ίχνη τους χάνονται και μετά από αρκετούς μήνες την ξανασυναντά εντελώς τυχαία σε λεωφορείο. Μόνο που η μοίρα είχε άλλα σχέδια και η δεύτερη συνάντηση δεν θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί ποτέ. Έτσι μυστικοί πράκτορες προσπαθούν να καταστρέψουν το εκκολαπτόμενο ρομάντζο και να χωρίσουν μια για πάντα τους δύο επίδοξους εραστές...

Ρομάντζο επιστημονικής φαντασίας. Μου άρεσε η σύζευξη αυτών των δύο ειδών σαν κεντρική ιδέα και έτσι ήμουν περίεργος το πως θα μεταφερθεί αυτό στην οθόνη. Τελικά, το "The Adjustment Bureau" είναι μια συμπαθέστατη ταινία, με ένα ταιριαστό πρωταγωνιστικό ζευγάρι, όμορφη σουρρεαλιστική σκηνοθεσία της Νέας Υόρκης και ανάλαφρο ύφος. Βέβαια, οι υπαρξιακές ανησυχίες πέρι ελεύθερης βούλησης και του δικαιώματος της επιλογής είναι πάντα παρούσες, αλλά συνεχώς σε δεύτερο πλάνο, αφήνοντας την πρωτιά στην ανάπτυξη της ερωτικής σχέσης και την έννοια της αγάπης που υπερνικά κάθε δυσκολία. Οι νουάρ πράκτορες, λειτουργώντας χωρίς συναίσθημα και κατευθυνόμενοι από μια ανώτερη δύναμη συνθέτουν το φανταστικό μέρος της ταινίας. Σκοπός τους η τήρηση του "masterplan". Το έργο τους δεν αναλύεται περαιτέρω, γιατί όπως είπαμε η προσέγγιση της ταινίας διατηρείται χαλαρή και ανάλαφρη με γνώμονα την ψυχαγωγία. Άλλους αυτό θα ενθουσιάσει, οι υπόλοιποι ίσως την προτιμούσαν περισσότερο εγκεφαλική. Παρόλο που οι σεναριακές ευκολίες σταδιακά επισκιάζουν τo έξυπνο concept και το γλυκανάλατο τέλος προκαλεί κακές εντυπώσεις, η συνολική αίσθηση των "ρυθμιστών" παραμένει θετική.

Beady Eye - Different Gear, Still Speeding

Rock, LP
Release Date: 28/02/2011, Beady Eye Records

Δεν θα συγχωρήσω ποτέ τους Oasis το γεγονός ότι δεν εμφανίστηκαν ποτέ στο Μιλάνο του 2009, όταν και πήγα να τους δω. Από πάντα ήμουν υπέρ του Noel, τον εγκέφαλο της μπάντας. O Liam ήτανε ο λιγότερο ταλαντούχος με το μεγαλύτερο στόμα, και το μοναδικό που θαύμαζα πάνω του ήτανε η rock'n'roll αύρα που εξέπεμπε. Μετά την διάλυση των πρωτοστατών της brit pop σκηνής, ο Liam περιορίστηκε στο να τα χώνει σε όλους και όλα και να ανοίγει συνεχώς νέα μέτωπα σύγκρουσης. Την τέχνη άλλωστε του να προκαλεί ανελέητα την κατέχει. Μεταξύ άλλων αποφάσισε να ιδρύσει νέα μπάντα, με όλους τους Oasis παρόν εκτός από την παρουσία του αδερφού του. Έτσι γεννήθηκαν οι Beady Eye και ο πρώτος τους δίσκος "Different Gear, Still Speeding".
Όχι πως περίμενα νέα δημιουργικά μονοπάτια από πλευράς Liam, ούτε την αναγέννηση ενός νέου ήχου. Θεωρώ πως οι Beady Eye ακούγονται όπως τους Oasis της νέας χιλιετίας, με όλα τα καλά και τα κακά που αυτό συνεπάγεται, και το κυριότερο και χειρότερο: Χωρίς τον Νοel. Αν οι Beady Eye μας παρουσιάζονταν ως μια φρέσκια indie μπάντα θα έλεγα πως πρόκειται για ένα συμπαθέστατο πρώτο δισκογραφικό βήμα με copy-paste διάθεση. Για τους "Oasis-χωρίς-Noel" το αποτέλεσμα μάλλον κρίνεται μετριότατο. Ο δίσκος ακούγεται αναχρονιστικός, με μπόλικα ηχητικά στοιχεία από Βeatles, the Who και Doors όπως και ήταν αναμενόμενο. Με την παραπάνω κλασική rock'n'roll τάση βέβαια δημιουργήθηκαν μερικά αξιόλογα κομμάτια όπως τα: "Beatles and Stones", "Bring the Light" και "Standing on the Edge of Noise", όπως και τα "Τhree Ring Circus" και "Τhe Roller" που θυμίζουν καλούς Oasis. Από εκεί και μετά o Liam αποφασίζει να το παίξει γλυκανάλατος, τραγουδώντας αδιάφορα pop κομμάτια όπως τα "For Anyone" και "The Beat Goes On", πράγμα που δεν του ταιριάζει και δεν του βγαίνει καθόλου. Τα πράγματα χειροτερεύουν όταν προσπαθεί να φανεί μεγάλος, κάπως ψυχεδελικός και πομπώδης όπως στα μακρόσυρτα "Wigwam" και "The Morning Son".
Έτσι αυτό που αφήνει ο δίσκος σε έναν παλιό φίλο των Oasis είναι μια πίκρα, δοσμένη με ορισμένες καλές νοσταλγικές στιγμές που ο οργανισμός υποσυνείδητα τις ζητάει...
Άκου: "Τhe Roller", "Standing on the Edge of Noise" και "Three Ring Circus"..

Blogovision: The Movies, Β'Γυναικείος

'Οσκαρ Β'Γυναικείου Ρόλου

10. Μichelle Rodriguez ("Machete") - H σέξι.

09. Μila Kunis ("Black Swan") - O μαύρος κύκνος.

08. Εllen Page ("Inception") - H αρχιτέκτονας.

07. Ηelena Bonham Carter ("The King's Speech") - Mε βρετανικό αέρα.

06. Βarbara Hershey ("Βlack Swan") - H καταπιεστική.

05. Jacki Weaver ("Animal Kingdom") - "You've done some bad things sweetie".

04. Cloe Moretz ("Kick-Ass") - Το υπερμαγκάκι.

03. Μelissa Leo ("The Fighter") - H αδίστακτη.

02. Εlle Fanning ("Somewhere") - H ελπίδα.

01. Lesley Manville ("Another Year") - H προσωποποίηση της σύγχρονης "μη-ζωής".

Blogovision: Τhe Movies, B'Αντρικός

Κάτι σαν την μουσική Blogovision, αλλά αυτή τη φορά μιλάμε για ταινίες. Moυ άρεσε και ο τίτλος Blogoscars. Έτσι για να παρουσιάσουμε τα εναλλακτικά, μπλογκοσφαιρικά Οscars. Ψήθηκα δίχως δεύτερη σκέψη. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

                                      Όσκαρ Β'Αντρικού Ρόλου                                                    

10. Barry Pepper ("Casino Jack") - O cool golden boy.
09. Roger Allam ("Tamara Drewe") - O κουτσομπόλης.
08. Jason Schwartzman ("Scott Pilgrim vs the World") - O videogameικός.
07. Craig Robinson ("Hot Tube Time Machine") - "What color is Michael Jackson?".
06. Anthony Sonigo ("Les Beaux Gosses") - Η φάτσα.
05. Zach Galifianakis ("Due Date") - Tα λόγια είναι περιττά.
04. Jeremy Renner ("The Town") - Καλύτερος από το "The Hurt Locker".
03. Ben Mendesohn ("Animal Kingdom") - O καλύτερος κακός.
02. Geoffrey Rush  ("The King's Speech") - Η μισή ταινία.
01. Christian Bale ("The Fighter") - Tο παρανοϊκό βλέμμα του μεγάλου αδερφού.

Hævnen (In a Better World / Ίσως Αύριο!)

Drama, Denmark/Sweden 2010
Release Date: 24/03/2011, Susanne Bier

Υπόθεση: H ταινία διαδραματίζεται σε δύο παράλληλους, όμοιους, αλλά ταυτόχρονα και τόσο διαφορετικούς κόσμους: Έναν καταυλισμό στο πουθενά της Αφρικής, όπου επικρατεί η αδικία, το χάος, η βία και οι επιδημίες, και μια επαρχιακή πόλη στην Δανία, που αποτελεί την αντίθετη όψη του ίδιου νομίσματος...

Ιδού ο νικητής του Βραβείου Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας των φετινών Oscar, το δανέζικο "Ηaeven" της Susanne Bier, που κατάφερε να επικρατήσει ενάντι των ανταγωνιστών του.
Πρόκειται για ένα καθαρόαιμο δράμα, με άρωμα ευρωπαϊκού κινηματογράφου, που απεικονίζει και αναλύει πολλαπλές πτυχές της ζωής, της σκληρής καθημερινότητας και των διαπροσωπικών σχέσεων. Διαλυμένες οικογένειες, ισχυρές φιλίες, η επίδραση του παρελθόντος και η επικρατούσα παγκόσμια αδικία συνθέτουν το πολυσύνθετο και άκρως συναισθηματικό παζλ του δράματος. Ο ρεαλισμός επικρατεί, και η πανέμορφη σκηνοθετική ματιά της Bier μας χαρίζει πολυάριθμες γοητευτικές φωτογραφίες, δυνατά πλάνα και επιβλητικές τοποθεσίες. Η ταινία αποδεικνύει περίτρανα και με άμεσο τρόπο πως η ανθρώπινη θλίψη είναι παγκόσμιο φαινόμενο και δεν διαχωρίζει κοινωνικές τάξεις, φύλα και οικονομικές καταστάσεις. Τραγικά περιστατικά που στοιχειώνουν τις ζωές των ανθρώπων συμβαίνουν παντού, και η αισιοδοξία υποσυνείδητα θα πρέπει κάποια στιγμή να εμφανιστεί ώστε να συνεχιστεί η ζωή. Ο παραλληλισμός της δυτικής κοινωνίας με τις υποανάπτυκτες περιοχές είναι ισχυρός, παρόλο που το πρώτο κομμάτι σαφέστατα υπερτερεί στην δομή του σεναρίου έναντι του δεύτερου.
Το "Haeven" μας παρουσιάζεται ως ένα βαθιά ανθρώπινο και συναισθηματικά φορτισμένο δράμα, με στιβαρό σενάριο, μηδενική μελό διάθεση και ζωηρή σκηνοθεσία, που εκτός από τους ανθρώπους της Ακαδημίας οπωσδήποτε θα κερδίσει σύντομα και τους θεατές στην Ελλάδα.

Telekinesis - 12 Desperate Straight Lines

 

Indie Pop, LP

Release Date: 15/02/2011, Merge Records

Ένας τυπάς ονόματι Michael Benjamin Lerner ερωτεύτηκε το καλοκαίρι και χώρισε πρόσφατα. Όλη αυτή του την εμπειρία, την ερωτική απογοήτευση και τις φρούδες προσδοκίες της έβαλε μουσικά στο "12 Desperate Straight Lines". Έτσι ο ακροατής κάνει χαβαλέ ακούγοντας 12 κομμάτια όπου ο Michael, μέσω του project του Telekinesis, τα χώνει στην πρώην του...

Μουσικά κινείται στα όρια του power pop και indie rock, η διάρκεια των κομματιών είναι κατάλληλη για το είδος που πρεσβεύουν και μέσα στο μουσικό σύνολο κρύβονται αρκετά catchy χιτάκια. Το κακό βέβαια είναι πως όλα αυτά μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους, πράγμα το οποίο κάνει την επαναληπτική ακρόαση του δίσκου κάπως εξαντλητική υπόθεση, όσο και να γουστάρεις ακούγοντας τις προσωπικές, πικάντικες ιστορίες ενός αγνώστου...

Άκου: "Please Ask for Help", "You Turn Clear in the Sun", "Fever Chill"..

the Escapist [Radio Show]

ON AIR αύριο Δευτέρα από τις 20.00 μέχρι τις 22.00 στον UpnLoud

LISTEN HERE

Shelter (Το Άσυλο)

Μystery/Thriller, USA 2010
Release Date: 31/03/2011, Mans Marlind, Bjorn Stein

Υπόθεση: Η ιατροδικαστική ψυχολόγος Cara Harding (Julianne Moore) είναι απόλυτα πεπεισμένη πως δεν υφίσταται το σύνδρομο της πολλαπλής προσωπικότητας και πως όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας. Η πεποίθησή της αυτή κλονίζεται όταν γνωρίζει έναν εγκληματία ψυχασθενή (Jonathan Rhys Meyers) που παρουσιάζει ιδιαίτερα, διφορούμενα χαρακτηριστικά και εκκεντρική συμπεριφορά. Η εξιχνίαση της παραπάνω υπόθεσης στοιχειώνει την Cara και βάζει σε κίνδυνο την ζωή αυτής και της οικογένειάς της...

Πρόκειται αναμφίβολα για το ποιοτικά δυσκολότερο είδος ταινιών, όπου μέσα από μια σωρεία εύπεπτων, χιλιοπαιγμένων χαζοθρίλερ και ταινιών τρόμου b-movie ξεχωρίζουν κάποιες αξιόλογες προσπάθειες είτε συνολικά, είτε τουλάχιστον μερικώς, όπως τυγχάνει στην περίπτωση του "Shelter".
Με αφετηρία τον τομέα της επιστήμης και μια κατάληξη με ανάλαφρο θρησκευτικό χαρακτήρα, οι δημιουργοί αναλύουν από πολλαπλές πλευρές την φύση του μυστήριου ψυχασθενή, κάποιες φορές πετυχημένα, και κάποιες όχι. Η υποβλητική ατμόσφαιρα, η ομαλή σεναριακή ροή και η παρουσία του εξαιρετικού Jonathan Rhys Meyers σε συνδυασμό με την εμπειρία της Moore κάνουν το θριλεράκι συμπαθητικό και ενδιαφέρον. Τα πράγματα χαλάνε όταν δειλά δειλά και παράλληλα με τις πολλαπλές προσωπικότητες κάνουν την εμφάνισή τους τα πολλαπλά κλισέ και το ενοχλητικά προβλέψιμο στοιχείο που απογειώνεται με το τραγικό κλείσιμο της ταινίας. Περίεργες μάγισσες βγαλμένες από ένα παράλληλο σύμπαν, ξόρκια και θρησκευτικά τελετουργικά προσθέτουν μπόλικα ίχνη από b-movie, πράγμα το οποίο λειτουργεί αρνητικά, αλλά και θετικά, όπως το δει κανείς.
Συνολικά μάλλον υπερτερούν τα θετικά στοιχεία και κατατάσσουν το "Shelter" στις αρκετά καλές ταινίες του παρεξηγημένου αυτού είδους.

Beach Fossils - What a Pleasure

 

Indie Pop, EP

Release Date: 08/03/2011, Captured Tracks

Oι αγαπημένοι Beach Fossils που πέρσι μου χάρισαν το soundtrack του καλοκαιριού ξαναεπιστρέφουν με ένα συμπαθέστατο, και αρκετά μεγάλο σε μήκος, ep. "What a Pleasure" ονόμαζεται και σύμφωνα και με τον τίτλο κρατά τον λόγο του. To χαρακτηριστικό lo-fi ύφος τους μένει αναλλοίωτο και πάνω σε αυτό προστίθονται περισσότερες μελωδικές νότες, μια αθεράπευτα ρομαντική διάθεση και μια περίσσια 80's μουσική αισθητική. Αξιοσημείωτη και η συμμετοχή του Jack Tatum (aka Wild Nothing) σε ένα κομμάτι του δίσκου. Από τα ανέμελα καλοκαίρια και τις παρέες στην παραλία, ο θεματικός άξονας των στίχων τους γίνεται ακόμη πιο νοσταλγικός και παρουσιάζεται καθαρά ερωτικός. Το μουσικό σύνολο είναι αρκετά σφιχτοδεμένο αν αναλογιστούμε πως δεν πρόκειται για μια ολοκληρωμένη δουλειά, αλλά για έναν mini δίσκο που δειλά δειλά μας εισάγει στο ερωτικό στοιχείο του ερχόμενου καλοκαιριού...

Άκου: "What a Pleasure", "Calyer", "Face it"..

Motorama live in Τhessaloniki - Δωρεάν Προσκλήσεις

Για τους Motorama από την Ρωσία τα έχουμε πει ουκ ολίγες φορές. Η μπλογκόσφαιρα συνέβαλε στο να ακουστούν αρκετά την περασμένη χρονιά, και το άλμπουμ-ντεμπούτο τους "Alps" παραλίγο να μπει στην τελική 20άδα της Blogovision. Σε τούτο το μπλογκ τουλάχιστον καταχωρήθηκε στην πρώτη θέση. Όλο αυτό το διάστημα τα παιδιά μέσω του web radio UpnLoud προσπαθήσαμε να τους κάνουμε γνωστούς σε ένα ευρύτερο κοινό, γιατί το αξίζουν. Πανέμορφη post-punk δοσμένη σε έναν άρτια δομημένο δίσκο και μάλιστα δωρεάν. Τέτοιες προσεγμένες DIY δουλειές θα πρέπει να εκτιμούνται, από τους λάτρεις της indie μουσικής και όχι μόνο. Η ευκαιρία μας δίνετε στις 6 Απριλίου στο Γαία live στα λαδάδικα, και είναι ο καρπός της συνεργασίας της συναυλιακής εταιρείας LoveLight Productions και του UpnLoud web radio. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα mini-LoudSound Festival, εφόσον στο line-up έχουνε προστεθεί οι Electric Litany και οι Β-Sides.

Στην παραπάνω προσπάθεια το blog "the Escapist" χαρίζει σε δύο τυχαίους και άγνωστους αναγνώστες δύο δωρεάν προσκλήσεις για το event. Aυτό που έχετε να κάνετε από σήμερα είναι να αφήσετε comment στην συγκεκριμένη ανάρτηση με το ονοματεπώνυμό σας και το e-mail σας ή να στείλετε τα παραπάνω στοιχεία με τον τίτλο "Motorama" στην διεύθυνση stefanosbel@gmail.com. Oι δύο νικητές θα ενημερωθούν με e-mail λίγες μέρες πριν το event και θα ανακοινωθούν και εδώ από το blog.

Αναλυτικά:

LINE UP :

MOTORAMA (RUSSIA)

ELECTRIC LITANY (UK)

B-SIDES (GREECE)

UP N LOUD DJ'S

PLUS MORE T.B.A...

Doors open: 21:30

Tickets: 10 euros στο lofi.eventbrite.com (σύντομα θα διορθωθεί και το location)
12 euros προπώληση
15 euros ταμείο

UPDATE 

Και επειδή ρωτάτε, comment ή mail για τα 2 tickets μπορείτε να στέλνετε μέχρι και την Παρασκευή, 1 Απριλίου. Την αμέσως επόμενη μέρα θα ανακοινωθούν οι 2 νικητές μέσω post στο blog και mail. Για την παραλαβή τους θα τα πούμε στη συνέχεια. Τα εισιτήρια τελικά δεν είναι online tickets, αλλά pre-sale tickets.

Casino Jack

Biography/Comedy/Crime, Canada 2010
Release Date: - , George Hickenlooper

Yπόθεση: H προσωπική, ταραχώδης ιστορία του υπερ-λομπίστα Jack Abramoff (Κevin Spacey), που ήταν ο υψηλότερος αμειβόμενος λομπίστας επί θητείας Bush και κατέληξε σε 5ετή κάθειρξη για τα τεράστια οικονομικά σκάνδαλα που προκάλεσε...

Εξουσία-Χρήμα-Επιρροή. Στο εξής τρίπτυχο στηρίζεται το οικονομικό θεμέλιο του αμερικανικού ονείρου και ο θεματικός άξονας του "Casino Jack". Πριν δώδεκα περίπου χρόνια ο Kevin Spacey μέσω του εξαιρετικού "American Beauty" απεικόνισε την παρακμή του american dream από την πλευρά των διαπροσωπικών-οικογενειακών σχέσεων. Αυτή τη φορά, και βασιζόμενος σε αληθινά γεγονότα, αναλύει την οικονομική πλευρά του ζητήματος. Και επειδή μπορεί το παραπάνω να ακούγεται βαρετό, το πιπεράτο σενάριο και η παρούσια του Spacey δίνει ξεχωριστό άρωμα στο όλο εγχείρημα.
Ο φιλόδοξος και ταλαντούχος Μr. Abramoff ζει και αναπνέει για την εξουσία, ή καλύτερα την επιρροή της εξουσίας. Μόνο που η απληστία του μετά από ένα σημείο τον κάνει να σκέφτεται μόνο την τσέπη του, και σιγά σιγά η λογική και ο αυτοέλεγχος υποχωρούν. Τα αποτελέσματα ως γνωστόν καταστροφικά, και αυτό φάνηκε και από την ίδια την φύση της οικονομικής κρίσης που ξεκίνησε από τα golden boys της Wall Street και συνεχίστηκε παντού.
Από την εισαγωγική σκηνή της "συνομιλίας" του πρωταγωνιστή με τον καθρέφτη, που θυμίζει αξέχαστη σκηνή του "25th Hour", μέχρι και τους τίτλους τέλους, στην οθόνη διαδραματίζονται πολλά, πάρα πολλά. Από μυστικές οικονομικές συνωμοσίες, φυλές Ινδιάνων και Ελληνοαμερικανών που ασχολούνται με τον επικερδή, αλλά παράνομο τομέα των Casino, διεφθαρμένους Ρεπουμπλικάνους και θυελλώδεις σεξουαλικές σχέσεις, το "Casino Jack" τα περιέχει όλα. Οι κοιλιές είναι ελάχιστες, και ο ρυθμός της ταινίας είναι ικανοποιητικός, χωρίς να τρέχει να προλάβει γεγονότα και καταστάσεις, ούτε να είναι αργός και να κουράζει λόγω της άβολης θεματικής του. Εκτός από την επιβλητική παρουσία του Kevin Spacey, τον συμπληρώνει απολαυστικά ο συμπρωταγωνιστής του Βarry Pepper ("True Grit"). Kαι μια τελευταία ενδόμυχη σκέψη μου: Δεν ξέρω γιατί, αλλά ο Kevin Spacey νομίζω πως σε μερικά χρόνια θα ταίριαζε γάντι να μας παρουσιάσει την σκανδαλιάρικη ζωή του Silvio Berlusconi...

PJ Harvey - Let England Shake

Alternative Rock/Folk, LP
Release Date: 14/02/2011, Island Records

To "Let England Shake" είναι το 8o πόνημα της Polly Jean Harvey, και κυκλοφορεί δύο χρόνια μετά το μετριότατο "A Woman a Man Walked by". Aυτή τη φορά η τραγουδοποιός αλλάζει προσανατολισμό και θεματικό άξονα και χτίζει ένα αιματοβαμμένο και αντιπολεμικό μανιφέστο, αφιερωμένο στις βιαιοπραγίες της Μεγάλης Βρετανίας ανά τους αιώνες και την σύγχρονη πολιτική της κατάντια. Τώρα θα μου πείτε τι σχέση έχουμε εμείς εδώ στην Ελλάδα με όλα αυτά...
Και σε αυτό ακριβώς το σημείο έρχεται η σειρά του μεγάλου καλλιτέχνη να κάνει αυτό το βαθιά πολιτικοποιημένο βρετανικό πόνημα να ακουστεί σε όλο τον κόσμο. Άλλωστε αυτό που χαρακτηρίζει την PJ Harvey, και αποδεικνύεται έμπρακτα σε παλιότερες δισκογραφικές της δουλειές, είναι η ικανότητα που έχει μέσω της συνθετικής της δεινότητας, της ποιητικής της διάστασης και του πειραματικού της χαρακτήρα να κεντρίσει και στην συνέχεια να κερδίσει τον ακροατή, χτυπώντας κατευθείαν στο συναίσθημα. Κατ'αυτόν τον τρόπο μετατρέπει τα καθαρόαιμα βρετανικά στιχουργικά θέματα του πολέμου, του εθνικισμού και της πολιτικής απαξίωσης σε θέματα που αφορούν τους πάντες, πράγμα που ισχύει και στην πραγματικότητα λόγω της παγκοσμιοποίησης. Έτσι στην ουσία εκφράζει την ανησυχία της για την παρούσα παγκόσμια πολιτική κατάσταση.
Όπως ακριβώς ο εκκεντρικός θεματικός του άξονας, έτσι και η μουσική του "Let England Shake" μας παρουσιάζεται άλλες φορές αιθέρια και ταξιδιάρικη, ενώ άλλες φορές μας μεταφέρει σε ματωμένα πεδία μάχης παίρνοντας μια άγρια, παθιασμένη και θυμωμένη όψη. Οι κιθάρες, τα φωνητικά και τα έγχορδα (κυρίως το autoharp που η ίδια λανσάρει) συνεργάζονται και ενδυναμώνουν την παραπάνω αίσθηση. Το καλύτερο concept άλμπουμ της νέας χρονιάς μόλις γεννήθηκε και σε περιμένει.
Άκου: "The Words that Maketh Murder", "All and Everyone", "In the Dark Places", "Bitter Branches"..

Burke and Hare

Comedy, UK 2010
Release Date: - , John Landis

Υπόθεση: Oι William Burke (Simon Pegg) και William Ηare (Andy Serkis) είναι δύο αργόσχολοι και άνεργοι μεσήλικες που ζούνε στο Εδιμβούργο του 1830, το επίκεντρο της Ιατρικής Επιστήμης. Εκμεταλλευόμενοι την μεγάλη ζήτηση νεκρών σωμάτων από την μεριά των πανεπιστημίων, αρχίζουν και ασχολούνται με την επικερδή επιχείρηση εύρεσης και παροχής πτωμάτων με οποιονδήποτε τρόπο και ανεξαρτήτως κόστους...

Μετά την αίγλη των Οscars γυρνάμε πάλι σε ανεξάρτητα και χαμηλών τόνων μονοπάτια. Το "Burke and Hare" παρουσιάζεται ως αυστηρά βρετανικό δημιούργημα, με βαριά σκωτσέζικη προφορά και γερές δόσεις black χιούμορ made in Britain. Ως ταινία εποχής στέκεται μια χαρά, σε αυτό βοηθάει η σκηνοθετική δουλειά του John Landis, αλλά και η ζωντανή μεταφορά στην μουντή ατμόσφαιρα της εποχής. Ο άμεσος τρόπος αφήγησης συμβάλει στην ομαλή ροή της κωμωδίας, και τη στιγμή που στην οθόνη πρωταγωνιστούν βασικοί εκπρόσωποι της βρετανικής κωμικής κουλτούρας όπως οι Simon Pegg και Αndy Serkis, το αποτέλεσμα μάλλον είναι θετικό. Οι "σκοτεινές" δουλειές των δύο φίλων πλάθουν τις κωμικοτραγικές κορυφώσεις της ταινίας, η επιστήμη και ο έρωτας αποτελούν το κερασάκι στην τούρτα, και η κωμωδία αποδεικνύει για άλλη μια φορά πως αφήνουμε το χρήμα να κατέχει ξεχωριστή θέση στην ζωή μας, ακόμη και το 1830.

Oscars 2011

 

Δεν νομίζω να χρειάζεται να πει κανείς πολλά πράγματα για την 83η απονομή των Βραβείων Oscar. H βραδιά κύλησε ομαλά, καλύτερα βαρετά, με την Anne Hathaway να προσπαθεί να είναι μια καλή και γοητευτική host, και τον ανύπαρκτο James Franco να την συμπληρώνει, όποτε αυτός είχε όρεξη.

Oι εκπλήξεις ελάχιστες, οι διασκεδαστικές στιγμές ακόμα λιγότερες, με το "The King's Speech" να σαρώνει τα βραβεία. Για την ακρίβεια, μόνο τέσσερα πήρε, αλλά τα σημαντικότερα. Τέσσερα πήρε και το "Inception", όλα όμως τεχνικής φύσεως. Το δικό μας "Dogtooth" έμεινε με άδεια χέρια, ενώ ευτυχώς την βραδιά έσωσε η βράβευση της Natalie Portman. Kαι του χρόνου...
Όλα τα βραβεία μπορείτε να τα δείτε από εδώ..