How You Like It Now? Οι Bρετανοί The Heavy live στην Θεσσαλονίκη, την Πέμπτη 18 Νοεμβρίου στο Block 33. Αυτό το πανέμορφο και συνάμα εκρηκτικό κράμα από rock, funk και soul απλά δεν χάνεται! Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
"Ηeartless"(Σκοτεινή Καρδιά). Το νέο θρίλερ του Philip Ridley. Ξεκινά πολλά υποσχόμενο και έπειτα γίνεται αρρωστημένο και παρατραβηγμένο...Είναι η ιστορία ένος περιθωριοποιημένου νεαρού άντρα στο Λονδίνο, που εκ γενετής έχει σημάδια στο πρόσωπό του που του περιορίζουν την κοινωνική του ζωή. Ξαφνικά παρατηρεί ότι γύρω του χάνονται με έναν βίαιο, σατανικό τρόπο αγαπημένα του πρόσωπα και αποφασίζει να αντιδράσει...Ενδιαφέρον σκηνοθεσία, καλούτσικες ερμηνείες και ένα καλό, αρχικό concept δεν αρκούν...
Η συνεργασία του street artist Banksy και των αγαπημένων μου Simpsons έβγαλε αυτό εδώ. Φανταστικό και αυτοσαρκαστικό. Απλά πανέξυπο.
Δεν μας τα λέει καλά η LaRoux... Eμένα προσωπικά ποτέ δεν με γέμισε το μάτι. Σε πρόσφατη συνέντευξή της δηλώνει ότι πλέον σνομπάρει παντελώς τα synths. Ξαφνικά θυμήθηκε, όπως η ίδια αναφέρει, ότι το συγκεκριμένο μουσικό είδος έχει πεθάνει και ότι θα αλλάξει ριζικά το ύφος του νέου της άλμπουμ! Ξέχασε μάλλον ότι μόλις πέρσι κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ που αποτελούνταν 99% από synths και προώθησε ένα γενικότερα "i love the 80s" στυλ...
"Ηeartbreaker". To νέο κομμάτι των Girls από το νέο τους EP oνόματι "Broken Dreams Club" που κυκλοφορεί τέλη Νοεμβρίου. Το indie pop/rock τους που τόσο άρεσε πέρσι, φαίνεται να συνεχίζει στους ίδους catchy ρυθμούς και φέτος...Ακούστε εδώ.
Θρίλερ, Η.Π.Α. 2010 (Έκανε πρεμιέρα στις 14 Οκτωβρίου)
Υπόθεση: Ένας Αμερικανός επαγγελματίας δολοφόνος (George Clooney), μετά από μια αποτυχημένη αποστολή, καταφεύγει σε ένα ορεινό ιταλικό χωριό περιμένοντας οδηγίες. Σταδιακά συνηδειτοποιεί ότι ο κίνδυνος παραμονεύει σε κάθε γωνία αυτής της ειδυλλιακής τοποθεσίας...
Αν στο "The American" περιμένετε να δείτε περιπετειώδης δράση και φρενήρεις ρυθμούς είστε σε λάθος ταινία. Το νέο δραματικό θρίλερ του Ολλανδού Anton Corbijn ("Control") εντυπωσιάζει με το μυσταγωγικό του ύφος και την απέριττη λιτότητα που το διακρίνει. Ένα πέπλο μυστηρίου σκεπάζει ολόκληρη την υπόθεση και από το πρώτο ως και το τελευταίο λεπτό κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή σταθερό και δημιουργεί μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα.
Η ταινία είναι καθηλωτική, για διαφορετικούς λόγους: Πρώτον, η εξαιρετική κινηματογράφηση και η όμορφη φωτογραφία σε συνδυασμό με την ταιριαστή μουσική επένδυση αρκούν στο να σε κεντρίσουν το ενδιαφέρον. Δεύτερον, ο κεντρικός χαρακτήρας ερμηνεύεται εξαιρετικά από τον George Clooney. Εσωστρεφής, λιγομίλητος και "βαρύς" αφήνει την προσωπική του σφραγίδα στο όλο δημιούργημα. Δεν πάνε πίσω όμως και οι υπόλοιποι, λίγοι, χαρακτήρες της ταινίας. Κάθε ένας από αυτούς έχουνε το ειδικό βάρος και την "αποστολή" τους στην εξέλιξη της πλοκής. Τρίτον, όλα τα καλά χωράνε εδώ μέσα. Το σασπένς, η ίντριγκα, η εσωτερική αναζήτηση και μια ερωτική ιστορία δοσμένα στις κατάλληλες δόσεις σχηματίζουν μια όμορφη, λεπτοδουλεμένη ταινία.
Indie Pop, EP (Κυκλοφόρησε στις 21 Οκτωβρίου και παρέχεται ως δωρεάν download)
Οι TV Girl κατάγονται από το πάντοτε ηλιόλουστο San Diego και κάπως έτσι ακούγονται από το μικρό (αποτελούμενο από 4 κομμάτια), ομώνυμο EP τους. Έτσι ανάλαφρα, χαρούμενα και ευχάριστα pop vibes πηγάζουν από τα τραγούδια τους και ζεσταίνουν μουσικά την ψυχρή ατμόσφαιρα της Ελλάδος...
Αυτό που κάνουν ονομάζεται και bedroom pop ή chillwave, και τα κομμάτια τους έχουνε ως βάση samples με soul χαρακτήρα. Αφιερώστε 10 λεπτάκια και ακούστε τους, στο κάτω κάτω κατεβαίνουν εντελώς δωρεάν από εδώ. Το τζάμπα δεν έχει πεθάνει ακόμη...
Ξεχωρίζω τα "I don't care" και "If you want it"..
Υπόθεση: Tέσσερις πολεμιστές της Τζιχάντ προσπαθούν να οργανώσουν μια τρομοκρατική επίθεση στο Λονδίνο. Μόνο που η ηλιθιότητα που τους χαρακτηρίζει δεν τους επιτρέπει να φέρουν εις πέρας τα φιλόδοξα σχέδια τους...
Η καυστική, χιουμοριστική πλευρά (αν αυτή υφίσταται) της τρομοκρατίας σε όλο της το εύρος. Αυτό προσπαθεί να πετύχει ο σκηνοθέτης Christopher Morris με το βρετανικό "Four Lions".
Mια ταινία σε ντοκιμαντεριστικό ύφος, με τις κατάλληλες ισορροπίες και έξυπνο τρόπο περιγραφής, προσπαθεί μέσα από κάτι σοβαρό, μακάβριο και επικίνδυνο να βγάλει χιούμορ, ειρωνεία και σάτιρα. Στα μάτια μου το πετυχαίνει σε ικανοποιητικό βαθμό, εξαιτίας των τραγελαφικών καταστάσεων και των διασκεδαστικών χαρακτήρων της, και όσο περνάει ο χρόνος την έβρισκα πιο ενδιαφέρουσα και αστεία. Σε μερικά σημεία νομίζω όμως πως καταντά υπερβολική, προσπαθώντας να βγάλει σε κάθε σκηνή το γέλιο. Προς το τέλος περισσότερο φέρνει σε ελληνική τραγωδία, και το δραματικό στοιχείο υπερτερεί έναντι του κωμικού, και ο θεατής καταλαβαίνει πως το όλο πράγμα δεν είναι τελικά τόσο χαλαρό όσο η ταινία προσπαθούσε να επιδείξει...
Πάντως η ταινία προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις στην κοινωνία της Βρετανίας και την έντονη αποδοκιμασία και αγανάκτηση των οικογενειών των θυμάτων της βομβιστικής επίθεσης στο μετρό του Λονδίνου τον Ιούλιο του 2005.
Indie Pop, LP (Κυκλοφόρησε στα μέσα Ιουνίου από τους ίδιους)
Ευτυχώς δεν τους ανακάλυψα το κατακαλόκαιρο, αλλά η τύχη ή οτιδήποτε άλλο ήθελε να τους ανακαλύψω αυτές τις μουντές, βροχερές ημέρες, και χαίρομαι. Θα μπορούσε να είναι άνετα το τέλειο soundtrack και της σημερινής, σκοτεινής μέρας...
Οι Family Band αποτελούνται από το ζευγάρι Johnny Ollsin και Kim Krans, και έναν ακόμη φίλο τους. Ως βάση τους δηλώνουν το Brooklyn, και υπογράφουν μόνοι τους αυτόν τον πανέμορφο δίσκο ονόματι "Miller Path".
Oι ίδιοι χαρακτηρίζουν την μουσική τους ως "heavy mellow". Μου άρεσε και ο χαρακτηρισμός "goth folk" που κάπου διάβασα. Το σίγουρο είναι πως η μουσική τους συνεπαίρνει τον ακροατή, μινιμαλιστική, σκιώδης και παράλληλα αιθέρια, σαγηνεύει τα αυτιά και δημιουργεί αυτήν την ύποπτη γαλήνη, την όμορφη μελαγχολία...
Aκούστε τα: "Diamonds", "No Sound" και "Fantasy"..
Δραματική, Ιταλία 2009 (Έκανε πρεμιέρα στις 30 Σεπτεμβρίου)
Υπόθεση: Σύγχρονο Μιλάνο: H παρακολούθηση της ζωής της μεγαλοαστικής οικογένειας Ρέκι που πίσω από την αίγλη και την λάμψη κρύβεται το ψέμα, η ζήλια και η υποκρισία. Η αλλαγή σκυτάλης της βιομηχανικής αυτοκρατορίας της οικογένειας αποτελεί τον προπομπό απρόσμενων και δυσάρεστων εξελίξεων...
Φινετσάτο, κομψό και καλαίσθητο. Όπως ένα ιταλικό supercar προκαλεί τις αισθήσεις μας, το "Io sono l'amore" oμοίως καταφέρνει να μαγέψει τον cinefil κόσμο...
Ο νεοεισερχόμενος σκηνοθέτης Luca Guadagnino απεικονίζει με εξαιρετική μαεστρία την αριστοκρατία του Μιλάνου μέσα από μια πάμπλουτη και πανίσχυρη οικογένεια βιομηχάνων. Mε την δύναμη του προσεγμένου μοντάζ και της εξαιρετικής φωτογραφίας δημιουργεί μια από τις ομορφότερες ταινίες για φέτος, και μόνο το "A Single Man" (post εδώ) του Tom Ford μπορεί να το συναγωνιστεί.
Το δράμα όμως δεν στέκεται μονάχα στην αισθητική του λειτουργία, αλλά έχει και σεναριακή αξία. Mπορεί ο αργός ρυθμός σε μερικές στιγμές να κουράζει τον θεατή, η τελική όμως αίσθηση που του αφήνει τον αποζημιώνει. Οι καταπιεσμένες επιθυμίες βρίσκονται στο στόχαστρο του Guadagnino και το "ότι λάμπει δεν είναι χρυσός" διαφαίνεται μεγαλοπρεπώς και σε τούτη την ταινία και την έπαυλη των Ρέκι. Σε κεντρικό ρόλο η απόμακρη σύζυγος του μεγαλοβιομήχανου (την ενσαρκώνει εκπληκτικά η Tilda Swinton), που απρόσμενα γνωρίζει εκ νέου τον έρωτα και παρασέρνεται από αυτόν. Τα τραγικά όμως αποτελέσματα δεν αργούν να εμφανιστούν...
Alternative Rock, LP (Κυκλοφόρησε στις 19 Οκτωβρίου από την RCA Records)
Παρότι είμαι θερμός υποστηρικτής της παγκόσμιας indie κοινότητας τα τελευταία χρόνια, τους Kingsof Leon τους γνώρισα τη στιγμή που μεταπήδησαν από τo indie στο mainstream. Μου άρεσαν, αλλά αν αυτή τη στιγμή ακούσω απρόσμενα και σε άκυρη φάση τραγούδια σαν το "Sex on fire" ή "UseSomebody" δεν ξέρω πως θα αντιδράσω...Μπορεί να ακούγομαι κομπλεξικός, αλλά οι "σούπες" με κουράζουν, όπως και τα "σουπομάγαζα" που υποστηρίζουν τέτοια τραγούδια. Το μέτρο χρειάζεται παντού, και το "Only by the Night" (2008) δεν διαθέτει μόνο τα παραπάνω δύο τραγούδια, αλλά και τα υπόλοιπα δεν υστερούν πουθενά, και συνθέτουν το τέλειο soundtrack για βραδινά ταξίδια με το αυτοκίνητο...
Περνάμε στο 2010, και στο πέμπτο τους άλμπουμ oνόματι "Come Around Sundown". Oι Κings of Leon συνεχίζουν να ακούγονται mainstream και εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό. Αυτή τη φορά δεν διακρίνω να υπάρχει κάποιος κράχτης στον δίσκο, και έτσι ευελπιστώ να τους απολαύσουν ή να τους γνωρίσουν άτομα που πραγματικά θέλουν να τους ακούσουν...Τα κομμάτια είναι απολαυστικά και radio-friendly όσο χρειάζεται, τα φωνητικά του Antony Followill είναι για άλλη μια φορά το δυνατό τους χαρτί, και το μουσικό σύνολο διακρίνεται για την συνοχή και την προσεγμένη του παραγωγή. Σίγουρα όχι το άλμπουμ που θα έχει την διάρκεια, αλλά ότι πρέπει για αυτή την στιγμή...
Ξεχωρίζω τα: "The End", "Pyro", "Mary" και "Νο Money"...
Υπόθεση: Ο Cristi, ένας αστυνομικός στην Vaslui της Ρουμανίας, αρνείται να συλλάβει έναν νεαρό για κατοχή και "διακίνηση" χασίς σε δύο φίλους του. Υποστηρίζει πως θα το έχει βάρος στην συνείδησή του καταστρέφοντας για κάτι τέτοιο το μέλλον ενός παιδιού. Μόνο που έτσι έρχεται σε αντίθεση με την ρουμανική νομοθεσία και την ιδιότητά του ως αστυνομικός στην σύγχρονη Ρουμανία...
Το "Politist, adjectiv" είναι μια δύσκολη, εγκεφαλική ταινία. Αυτό οφείλεται τόσο στον θεματικό άξονα που αναπτύσσει, όσο και στο ιδιαίτερο, υπνωτικό ύφος της. Χαρακτηρίζεται από στατικές σκηνές, που μερικές φορές μπορεί να κουράζουν, αλλά παράλληλα δίνουν τον σωστό τόνο ρεαλισμού εφόσον αναπτύσσονται έτσι σε πραγματικό χρόνο. Kάποια μακρόσυρτα πλάνα και μερικές γραφειοκρατικές διαδικασίες θα μπορούσαν κατά την γνώμη να αποφευχθούν και να κάνουν την ταινία έτσι πιο λειτουργική, εύκολη και σφιχτοδεμένη.
Παρόλα αυτά η ταινία, με λιτό και ευθύ τρόπο καταφέρνει να παρουσιάσει επίκαιρα, σημαντικά και ουσιαστικά ηθικά/νομικά διλήμματα. Σε μια Ρουμανία στην μετακομμουνιστική περίοδο, που ταλαντεύεται ανάμεσα σε παλιότερα πολιτικά κατάλοιπα και την ευρωπαϊκή της ολοκλήρωση, ένας αστυνομικός θέτει το θέμα της συνείδησης, του χάσματος μεταξύ της προσωπικής και της κρατικής ηθικής και την ικανότητα του κρατικού μηχανισμού, αλλά και της κοινωνίας γενικότερα, στην αλλαγήμ την πρόοδο και εξέλιξη...Ζητήματα που θα πρέπει να μας απασχολούν και εμάς εδώ στην Ελλάδα...
Υπόθεση: Δύο άντρες οχυρώνονται σε ένα μικρό διαμέρισμα και κάνουν τις απαραίτητες προετοιμασίες για την απαγωγή της κόρης ενός πλούσιου επιχειρηματία. Η απαγωγή επιτυγχάνεται, αλλά η εξέλιξή της δεν είναι η αναμενόμενη...
Απίστευτο ταινιάκι που κέρδισε άμεσα το κοινό στο περσινό φεστιβάλ του Τορόντο και μέσα στα πρώτα 5-10 λεπτά θα κερδίσει και τους υπόλοιπους. Ένα αριστουργηματικό, εισαγωγικό 5λεπτο σε προϊδεάζει με τον καλύτερο τρόπο για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Ο σκηνοθέτης J Blakeson, με χαμηλό budget, τρεις μόνο ηθοποιούς και 2-3 τοποθεσίες στήνει ένα αξιόλογο θρίλερ απαγωγής.
Το "The Disappearance of Alice Creed" έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που χρειάζεται να έχει ένα θρίλερ. Κλειστοφοβική σκηνοθεσία, ταχύτατο μοντάζ, γρήγορους ρυθμούς και απίστευτες ανατροπές. Αλλεπάλληλες ανατροπές που δεν πηγάζουν μονάχα από τις στιγμιαίες εξελίξεις, αλλά αρκετές φορές σχετίζονται με το παρελθόν των πρωταγωνιστών. Επιπλέον, και οι τρεις ηθοποιοί είναι ικανοί να υποστηρίξουν το όλο δημιούργημα και η Gemma Arterton να διαχειριστεί σωστά τον άβολο ρόλο του θύματος. Αξέχαστος και ο Εddie Marsan ("Sherlock Holmes") που με την διεστραμμένη του φάτσα ενσαρκώνει πλήρως και αποτελεσματικά τον αδίστακτο απαγωγέα.
Και επειδή τελευταία οι καλές ταινίες είναι ελάχιστες, οι καλοί δίσκοι όμως πολλοί, παρουσιάζω κάποιες πολύ καλές καλοκαιρινές κυκλοφορίες που για διάφορους λόγους δεν έχω αναφέρει...
Eels - Tomorrow Morning
Oλοκληρώνεται με τον καλύτερο τρόπο η 18μηνη τριλογία των Eels του εκκεντρικού Mark E. Everett. Μετά τον πόθο που αποπνέει το "Hombre Lobo", την απώλεια που περιγράφει το "End Times" ως ένα εσωστρεφές και σπαρακτικό άλμπουμ, ακολουθεί η λύτρωση, η αναγέννηση με το φρέσκο "Tomorrow Morning". Όλα τα λεφτά τα up-tempo κομμάτια "Baby Loves Me", "Spectacular Girl" και "Looking Up''..
Cherry Ghost - Beneath this Burning Shoreline
Aν σας έλειψε ο ρετρό-ρομαντισμός των Last Shadow Puppets εδώ θα βρείτε την νέα σας αγάπη. "Βeneath this Burning Shoreline" ονομάζεται ο δεύτερος δίσκος των Βρετανών Cherry Ghost, και ο πρώτος που εγώ ακούω. Βαθιά συναισθηματική μουσική, γεμάτη λυρισμό και στιχουργική ομορφιά θα εμπλουτίσουν τις μουντές, φθινοπωρινές μας ημέρες. Αρκεί να ακούσετε το εισαγωγικό κομμάτι "We Sleep On Stones" για να καταλάβετε τι εννοώ...
Richard Ashcroft - United Nations of Sound
Για τους λάτρεις της brit pop/rock σκηνής και όχι μόνο. Ο ηγέτης των VerveRichard Ashcroft σε ακόμη ένα solo project του oνόματι RPA. Aυτή τη φορά μαζεύει διάφορους μουσικούς από την σκηνή του L.A. και κάνει αυτό που ξέρει πολύ καλά εδώ και χρόνια να κάνει: Nα γράφει όμορφο, ευχάριστο και άμεσο rock'n'roll. Το "United Nations of Sound" δεν είναι τίποτα καινούργιο και πρώτοτυπο, αλλά ούτε και κάτι που με χαλάει. Απλές και εύηχες μελωδίες με blues rock και soul πινελιές και 12 tracks που μπορούνε άνετα να γεμίσουν κάθε playlist των ραδιοφωνικών σταθμών.
Σήμερα σκόπευα να γράψω για το αυστραλέζικο δράμα "Βlessed" , το οποίο έκανε πρεμιέρα στην χώρα μας την προηγούμενη εβδομάδα. Περίμενα να δω κάτι καλό, το αποτέλεσμα ήτανε απογοητευτικό...Το δημιούργημα της Ana Kokkinos παρουσιάζει 7 παιδιά και αντίστοιχα 7 μάνες, με τις σχέσεις τους να είναι τεταμένες, κατεστραμμένες ή ανύπαρκτες. Για να το κάνει αυτό απεικονίζει πρώτα τις ιστορίες από την οπτική των παιδιών, και μετέπειτα των μητέρων φτάνοντας στις (υπερ)δραματικές κορυφώσεις στο τέλος της ταινίας. Θα μπορούσε να είναι ένα καλό δράμα, αλλά η δημιουργός το παρατραβάει και προσπαθεί να βγάλει όσο γίνεται περισσότερη κλάψα από τις ιστορίες. Έτσι στην τελική έχουμε μια ταινία τόσο μελό, τόσο ακραία παρατραβηγμένη και μελοδραματική που με έκανε να αηδιάσω...
Indie Pop, LP (Κυκλοφόρησε στις 11 Οκτωβρίου από την Rough Trade)
Κάποια πράγματα καλά κάνουν και μένουνε σταθερά, χωρίς να επηρεάζονται από τον χρόνο και τις τάσεις της εκάστοτε εποχής. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τους Belle&Sebastian. Παρακολουθώντας την δισκογραφική τους πορεία καταλαβαίνει κανείς ότι ο χρόνος έχει σταματήσει για τους Σκωτσέζους. Μένουνε σταθεροί και πιστοί στο 60s twee pop, και σωστά πράττουν. Γιατί όχι άλλωστε, εφόσον το έχουν, και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα και στο 8ο τους πόνημα, με τον ομορφούτσικο τίτλο "Write About Love".
O Stuart Murdoch και η παρέα του, μετά από τέσσερα χρόνια απουσίας, επιστρέφουν δριμύτεροι. Βέβαια, να μην ξεχνάμε το πολύ καλό περσινό side project του κυρίου Μurdoch, God Help The Girl. Αυτή τη φορά έχουν στο δυναμικό τους την εξαιρετική Norah Jones, η οποία συμμετέχει στο "Little Lou, Ugly Jack, Prophet John", και την ηθοποιό Carey Mulligan παρακαλώ, που την απολαύσαμε στο περσινό "Αn Education" και εδώ συμμετέχει στο ομώνυμο τραγούδι του άλμπουμ.
Eν ολίγοις, όμορφη, μελωδική pop και 11 τραγούδια αφιερωμένα στον έρωτα...Ό,τι πρέπει δηλαδή για τις κρύες χειμωνιάτικες νύχτες που βρίσκονται μπροστά μας.
Ξεχωρίζω το όμορφο "I Want The World To Stop" και τα "Write About Love", "I Didn't See It Coming".
Yπόθεση: Βόρεια Ευρώπη του 2024. Μετά την οικονομική κατάρρευση και την εξάντληση των αποθεμάτων πετρελαίου ολόκληρη η Ευρώπη συνδέεται με ένα ενοποιημένο δίκτυο του μετρό. Ο Roger (φωνή: Vincent Gallo), ένας απλός υπάλληλος τηλεφωνικής εταιρείας που περιπλανιέται στο αχανές δίκτυο του μετρό, μετά από περίεργες συναντήσεις και μια φωνή που ακούει συνεχώς μέσα του, συνηδειτοποιεί ότι κάτι περίεργο συμβαίνει γύρω του...
Ένα must για τους λάτρεις των σκοτεινών animation. Κυρίως για την ιδαίτερη, ζοφερή αισθητική του, και λιγότερο για την σεναριακή του εξέλιξη. Το "Metropia" του Τarik Saleh μέσα από ένα υπόγειο, καταθλιπτικό industrial περιβάλλον μας μιλάει για μυστικές οικονομικές συνομωσίες, επικίνδυνα καρτέλ και τεχνικές σταθερής παρακολουθήσης τύπου "big brother". Τα πάντα γύρω από το mind control δηλαδή! Kαταστάσεις που δεν μας φαίνονται πλέον απόμακρες, στην ταινία παίρνουν σάρκα και οστά εξαιτίας των θλιβερών συνθηκών διαβίωσης.
Το animation στον πυρήνα του κεντρίζει το ενδιαφέρον, και η υπόθεση αναμφίβολα παρουσιάζει κοινωνικό ενδιαφέρον, έχει ουσία, βάθος και προβληματίζει αρκετά. Όπως ανέφερα και πριν, τεχνικά είναι άψογη και πρωτότυπη. Μόνο που ο αργόσυρτος ρυθμός του, το μουδιασμένο και νεφελώδες περιβάλλον του, και κυρίως η κάπως αφηρημένη δομή του σεναρίου στέκονται ικανά να κουράσουν τον θεατή...
"Splice". Aπογοήτευση. Μια ταινία που με βάση την υπόθεση θα μπορούσε να μετατραπεί σε μια πολύ ενδιαφέρουσα Sci-Fi ταινία με ποικίλους επιστημονοκοινωνικοηθικούς προβληματισμoύς. Απεικονίζεται η γνωστή διαμάχη της φύσης με την επιστήμη. Το πρόβλημα είναι έτσι όπως το thing "εντελώς ξαφνικά" (λέμε τώρα) αλλάζει φύλο, έτσι και η ταινία αλλάζει ύφος και είδος. Από μια σοβαρή ταινία επιστημονικής φαντασίας μετατρέπεται σε ταινία τρόμου και τελικά σπλατεριά β-κοψιάς βουτηγμένη σε σεναριακές αδυναμίες. Το αποτέλεσμα με άφησε τουλάχιστον αδιάφορο, και εν τέλη ούτε προβληματίστηκα, ούτε τρόμαξα, ούτε τίποτα...
Νέες συναυλίες θέλει ο λαός...έχουμε και λέμε: Camera Obscura (Σάββατο 30 Οκτωβρίου, Gagarin), Νew Young Pony Club (Τετάρτη 20 Οκτωβρίου, Gagarin Live Music Space), Radio Dept. (Πέμπτη 21 Οκτωβρίου, Gagarin Live Music Space)..
"Tαξιδιάρα Ψυχή". Η ταινία για τον άνθρωπο και μουσικό Γιάννη Αγγελάκα. Οι επιρροές του, οι μουσικές του περιπλανήσεις, οι κοινωνικές του ανησυχίες, οι φιλικές συναντήσεις και η επίδραση του πολιτισμού και του τόπου πάνω στην μουσική του. Με μια όμορφη σκηνοθετική προσέγγιση από την Αγγελική Αριστομενοπούλου παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και προτείνεται ανεπιφύλακτα. Το παράπονο που έχω είναι ότι θα ήθελα να δω και να μάθω περισσότερα για τον Γιάννη Αγγελάκα μέσα από τις ΤΡΥΠΕΣ. Το συγκεκριμένο κεφάλαιο της ζωής του (σχεδόν) απουσιάζει από την βιογραφία...
"Computer Magic". Solo project της 19χρονης Daz, μιας γλυκιάς κοπελιάς από το Brooklyn. Συνθέτει και δημιουργεί η ίδια τα τραγούδια της, και το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα ευχάριστο και ελκυστικό. Φρέσκια και πανέμορφη Synthpop που θα σας αρέσει σίγουρα. Δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη LP, αλλά μπορείτε να πάρετε μια γεύση από εδώ..
"True Grit". Το νέο πόνημα των αδερφών Coen. Πρόκειται για ένα western, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Charles Portis από το 1968. Μια ιστορία εκδίκησης από μια 14χρονη, που βλέπει να δολοφονείται ο πατέρας της μπροστά στα μάτια της. Eπίσημη πρεμιέρα για τις Η.Π.Α. είναι η 25η Δεκεμβρίου. Συμμετέχουν οι Jeff Bridges, Josh Brolin και Matt Damon. Δείτε εδώ το trailer.
Eξαιρετικό, επιβλητικό και θεοσκότεινο. Ο λόγος για το ''Marching Song" από τους "Esben and the Witch". Από αύριο κυκλοφορούνε ένα EP που περιλαμβάνει το παραπάνω κομμάτι και άλλα δύο νέα τραγούδια. Στις αρχές του 2011 αναμένεται και η πρώτη, ολοκληρωμένη τους δουλειά. Ανυπομονώ.
Electropop/Indie, LP (Κυκλοφόρησε στις 27 Σεπτεμβρίου από την B Unique Records)
Σίγουρα δεν είναι ο δίσκος που πρόκειται να λιώσω στις ακροάσεις. Παρόλα αυτά το ομώνυμο άλμπουμ των Βρετανών Fenech Soler μου άρεσε με την πρώτη κιόλας γνωριμία μας.
Το τετραμελές group από το Northampton γεννήθηκε το 2006 και μόλις κυκλοφόρησε την πρώτη του ολοκληρωμένη δουλειά.
Για εμένα τα 10 του κομμάτια είναι ότι θα επιθυμούσα να ακούσω και να απολαύσω ένα Σαββατόβραδο σε ένα club της προκοπής. Μόνο που για να γίνει κάτι τέτοιο μάλλον θα πρέπει να μετακομίσω στο Λονδίνο...
Γεμάτο ενέργεια, με μια χορευτική αύρα να περιβάλλει ολόκληρο το συμπαγές μουσικό σύνολο, σε σημεία να θυμίζει Daft Punk και με το pop άρωμα των Groove Armada να είναι παρών θα σας ικανοποιήσει αρκετά.
Ακούστε τα: "Lies", "Stop And Stare" και "Contender"..
Υπόθεση: O μεσήλικας Ned (Liev Schreiber) περνάει αυτό που λέμε mid-life crisis. H δουλειά του είναι ανιαρή, ο γάμος του περνάει κρίση και επιπλέον πρέπει να εμπεδώσει το γεγονός ότι ο γιος του είναι gay. Όταν αρχίζει να τον φλερτάρει μια ελκυστική συνάδελφος και παράλληλα ο "στριμμένος" πεθερός του μετακομίζει στο σπίτι του, το ποτήρι αρχίζει να ξεχειλίζει...
Το "Every Day" είναι από τις dramedy που εύκολα κερδίζουν τον θεατή. Όπως πολύ εύστοχα υποδηλώνει και ο τίτλος της, η ταινία είναι προσγειωμένη, ευαίσθητη, καθημερινή και κυμαίνεται σε φυσιολογικά/ρεαλιστικά πλαίσια. Το πορτραίτο της σύγχρονης, δυσλειτουργικής οικογένειας μονοπωλεί το ενδιαφέρον της κινηματογραφικής βιομηχανίας, και η συγκεκριμένη πρόταση, μαζί με άλλες ταινίες σαν το "City Island"(post εδώ) αποτελούν πολύ καλές επιλογές στο είδος.
Τα διάφορα επίκεντρα προβλημάτων που πρέπει να αντιμετωπίζει σε καθημερινή βάση ένας οικογενειάρχης, τόσο στο σπίτι, όσο και στην εργασία, απεικονίζονται εδώ πολύ όμορφα. Για αυτό βέβαια, εκτός από το πειστικό και σωστά δομημένο σενάριο, ευθύνονται και οι πολύ καλές ερμηνείες των πρωταγωνιστών (Liev Schreiber, Helen Hunt, Ezra Miller), που αφήνουν να εξελιχθούν αποτελεσματικά οι κωμικοτραγικές καταστάσεις της οικογένειας.
Ηighlight αποτελεί η ερμηνεία του νεαρού Ezra Miller, ως τον ομοφυλόφιλο έφηβο. Από το προαναφερόμενο "City Island", όπου υποδύονταν τον έφηβο με φετίχ τις παχύσαρκες γυναίκες, είχε δείξει ότι το έχει και εδώ το επιβεβαιώνει...
Indie Pop/Dream Pop, LP (Κυκλοφόρησε στις 13 Σεπτεμβρίου από την 4AD)
H synthpop στα καλύτερά της. Είχα αρκετό καιρό να ακούσω δίσκο που να έχει ψυχή, να με "γεμίζει" εσωτερικά, να με φτιάχνει στηριζόμενος κατά κύριο λόγο στον ήχο των πλήκτρων. Αυτό ακριβώς το κομψοτέχνημα δημιούργησαν οι Νεοϋορκέζοι Blonde Redhead, με το όγδοο δισκογραφικό τους πόνημα, "Penny Sparkle". Άλλωστε η σκανδιναβική επιρροή είναι εμφανής στον δίσκο, με παραγωγούς τους Van Rivers και Subliminal Kid. Παρόλο την απουσία της κιθάρας, το άλμπουμ δεν υστερεί καθόλου σε ηχητικό πλούτο και δημιουργική ομορφιά, και απλά ταξιδεύει τον ακροατή με τον ρομαντισμό και την μελωδικότητά του. Ένα τέρμα αισθησιακό άλμπουμ, με την φωνάρα της Kazu Makino να αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα...
Ξεχωρίζω τα: "Here Sometimes", "My Plants Are Dead", "Love Or Prison" και "Oslo"..
Περιπέτεια/Δράσης, Η.Π.Α. 2010 (Έχει προγραμματιστεί για τις 25 Νοεμβρίου)
Υπόθεση: O Machete Cortez (Danny Trejo) είναι ένας πρώην ομοσπονδιακός Μεξικανός πράκτορας. Ζει πλέον ως λαθρομετανάστης στο Τέξας όπου προσλαμβάνεται από αγνώστους για να "καθαρίσει" τον ακροδεξιό γερουσιαστή John McLaughlin (Robert De Niro). H αποστολή αποτυγχάνει και ο Machete προδίδεται εκ των έσω. Μόνο που όπως πάντα η εκδίκηση δεν αργεί να έρθει...
Δεν υπήρχε ουσιαστικά λόγος να γράψω την παραπάνω παράγραφο. Άλλωστε την στιγμή που ο θεατής ακούει για ταινία του Robert Rodriguez, φιλαράκι του Quentin Tarantino, καταλαβαίνει το τι θα ακολουθήσει επί της οθόνης. "Machete" ονομάζεται το νέο του δημιούργημα, στο ύφος και την αισθητική του "Grindhouse"("Planet Terror" και "Death Proof"). Oι μισοί θα το αγαπήσουν και θα το υπεραπολαύσουν (σαν και εμένα), οι υπόλοιποι θα το μισήσουν και δικαιολογημένα θα το βρούν χοντροκομμένο και ανούσιο. Πάντως το κοινωνικό του μηνυματάκι το εμπεριέχει.
Ένα είναι το σίγουρο: Σοβαρές ερμηνείες και ένα προσεγμένο, σφιχτοδεμένο σενάριο ΕΔΩ δεν θα βρείτε. Όλα και όλοι υπηρετούν την μυθοπλαστική παρωδία που με δεξιοτεχνικό τρόπο στήνει ο Rodriguez, ο οποίος εδώ δημιούργησε τον "προστάτη" των Μεξικανών λαθρομεταναστών. Αυτή περιλαμβάνει ένα μυθικό opening scene και γενικότερα ακαταμάχητα σέξι παρουσίες και ακραίες σκηνές που χαρακτηρίζουνται από κοφτερά μαχαίρια, πιστολίδια, μπουνίδια, εκρήξεις και κομμένια κεφάλια. Το παραπάνω εκρηκτικό κοκτέιλ συνοδεύεται από εκκεντρικούς και άκρως απολαυστικούς χαρακτήρες που τους υποδύονται οι Danny Trejo, Robert De Niro, Steven Seagal και Jeff Fahey και απίστευτα προκλητικές παρουσίες για όλα τα γούστα (Jessica Alba, Lindsay Lohan και ιδίως η Μichelle Rodriguez). Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι θανατηφόρα αστείο, με όλα τα κλισέ των western b-movies και τις κοφτερές ατάκες να κάνουνε παρέλαση...
Άξια αναφόρας και η υπόσχεση στο τέλος της ταινίας για comeback του kick-ass Μachete στα "Machete Kills" και "Machete Kills Again"...
My Wet Calvin. Δηλαδή ο Λεωνίδας και ο Άρης, δύο κιθάρες και ένα drum machine. Με μια προσεγμένη παραγωγή και μέσω της Archangel Music κυκλοφορούν το "All Great Events". Από τους indie pop δίσκους που αρέσουν και ακούγονται άνετα κάθε στιγμή. Με μπόλικα shoegaze και ηλεκτρονικά στοιχεία βγάζουν μια πηγαία μελαγχολία. Μάλλον δεν θα είχανε την ίδια απήχηση αν δεν ήτανε εγχώρια παραγωγή, αλλά για άλμπουμ "made in Greece" είναι too good to be greek, όπως πολύ σωστά αναφέρει και ο YourMusicRide.
Πολύ ευχάριστα τα νέα για τον αριστουργηματικό "Kυνόδοντα"(post εδώ). Η ταινία του Γιώργου Λάνθιμου θα είναι ο ελληνικός εκπρόσωπος για το βραβείο "Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας" στα ερχόμενα Oscar. H τελική πεντάδα των ξενόγλωσσων ταινίων που θα είναι εν τέλη υποψήφιες για το παραπάνω βραβείο θα ανακοινωθούν μέχρι τις αρχές Φεβρουαρίου. Έτσι λοιπόν για τον "Κυνόδοντα", με αρκετές φεστιβαλικές διακρίσεις τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό, φαίνεται να ανοίγει ο δρόμος για τα Oscar.
Mην δείτε το αμερικάνικο remake "The Experiment" (2010) του Paul Scheuring με τoυς Αdrien Brody και Forest Whitaker. Toυλάχιστον μην το δείτε πριν παρακολουθήσετε το γερμανικό πρωτότυπο του 2001, που αποτελεί ταινία-σταθμός για τον Γερμανικό Κινηματογράφο. Οι διαφορές τόσο σε σενάριο, όσο και σε σκηνοθεσία, μοντάζ, ερμηνείες και ρεαλισμό είναι πολύ μεγάλες. Θα καταλάβετε τι εννοώ αν δείτε και τις δυο. Ο κύριος Scheuring μπορεί να έχει την ανάλογη εμπειρία από την σειρά "Prison Break", αλλά αυτό δεν δείχνει να τον βοηθάει εδώ ιδιαίτερα.
Amanda Peet. Είχα αρκετό καιρό να την απολαύσω στην οθόνη. Όχι τόσο ερμηνευτικά, αλλά περισσότερο εμφανισιακά. Το πανέμορφο πρόσωπό της και το γενικότερο παρουσιαστικό της συνεχίζουν να με μαγεύουν. Και έτσι μια μέτρια νεοϋορκέζικη dramedy, σαν το "Please Give", που ασχολείται με την τρίτη ηλικία, τις διαπροσωπικές σχέσεις και τα έξυπνα business ξαφνικά αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον...
Διαφορετικό θα είναι το επόμενο άλμπουμ για τους MGMT σε σχέση με το "Congratulations". Και αυτό επειδή η δισκογραφική τους δεν θα τους παραχωρήσει αυτή τη φορά τόσες δημιουργικές ελευθερίες. Και εγώ λέω ευτυχώς...Και εδώ που τα λέμε θυμάται κανείς το "Congratulations" ή συνεχίζει να ακούει το "Flash Delirium"? Mπλιάχ...
"You Don't Know Jack". Eξαιρετικά ενδιαφέρουσα τηλεταινία, που προβλήθηκε στις Η.Π.Α. και εδώ στερείται αναγνώρισης. Πρόκειται για την βιογραφία του Doctor Death, κατά κόσμον Jack Kevorkian, o οποίος πυροδότησε την διαμάχη περί ευθανασίας στις ΗΠΑ, ενάντια στο θρησκευτικό, συντηρητικό και υπάρχον νομικό καθεστώς. Στον ρόλο του αμφιλεγόμενου γιατρού ο εξαιρετικός Al Pacino, που ενσαρκώνει πλήρως και μαεστρικά μια τέτοια πολύπλοκη προσωπικότητα σαν του Jack Kevorkian. Μια βιογραφία που παρόλο το μεγάλο της μήκος, παρακολουθείται με αμείωτο το ενδιαφέρον και έχει μια έντονη κοινωνικοηθική διάσταση. Αν δεν σας κουράζουν οι δικαστικές διαμάχες και η αναλυτική παρουσίαση των ηθικών διλημμάτων να την παρακολουθήσετε οπωσδήποτε.
Indie Pop/Shoegaze, LP (Κυκλοφόρησε στις 24 Σεπτεμβρίου από την 4AD)
"Ambient Punk". Έτσι συνηθίζει να χαρακτηρίζει ο εκκεντρικός Bradford Cox, frontman των Deerhunter, την μουσική που αυτός και η παρέα του δημιουργεί τα τελευταία χρόνια. Kαι έχει δίκιο. Η διττή φύση του νέου τους δίσκου "Halcyon Digest" το επιβεβαιώνει. Από την μια έχουμε ονειρικές, ομιχλώδες συνθέσεις που κυμαίνονται μεταξύ των ειδών shoegaze/ambient/dream pop όπως τα κομμάτια "Εarthquake", "Helicopter", "Sailing" και από την άλλη γρήγορα και έντονα κιθαριστικά indie radio-friendly τραγούδια όπως τα "Fountain Stairs", ''Desire Lines" και "Revival", που παρουσιάζουν ένα noise pop/post-punk ύφος.
Συνολικά ένας πολύ καλός δίσκος, με την κατάλληλη χημεία και αρμονική συνύπαρξη των παραπάνω στοιχείων, αναμφίβολα ένα από τα πολλά highlights της φετινής χρονιάς.
Ξεχωρίζω τα: "Revival", "Desire Lanes", "Don't Cry" και "Fountain Stairs".
