Indie Pop, LP
Release Date: 12/09/2011, Island
Iδιαίτερα έντονος αποδεικνύεται τελικά ο φετινός Σεπτέμβρης, και γενικά, αλλά και στις μουσικές του κυκλοφορίες. Οι περσινοί indie darlings The Drums μόλις έβγαλαν στην αγορά το δεύτερο άλμπουμ τους με την ονομασία "Portamento".
Και εδώ γεννάται το εύλογο ερώτημα μα πέρσι τέτοιο καιρό δεν έβγαλαν το ντεμπούτο τους; Περίεργη και ουσιαστικά βιαστική κίνηση λοιπόν να κυκλοφορήσουν σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα πάλι μια ολοκληρωμένη δουλειά. Ίσως για αυτό φταίνε και τα διαπροσωπικά τους προβλήματα. Και αυτό σαφέστατα αντικατοπτρίζεται μουσικά. Και δεν λέω, γράφω για τον συγκεκριμένο δίσκο γιατί ειλικρινά μου άρεσε. Είναι ανάλαφρος, ζωηρός, παιχνιδιάρικα αφελής και με μια δόση φθινοπωρινής μελαγχολίας που σε ελκύει. Στοιχεία που τον καθιστούν έναν εξαίρετο indie pop δίσκο. Αλλά αν ακούσεις πρώτα το ντεμπούτο τους και καπάκι το "Portamento" θα παρατηρήσεις αμέσως πως ουσιαστικά το δεύτερο αποτελεί προέκταση του πρώτου. Αποτυχημένο feeling για ένα άλμπουμ. Λείπει αυτό το στοιχείο της μετάβασης, της εξέλιξης του ήχου τους, του "βήματος παραπέρα" που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει τα φρέσκα συγκροτήματα.
Η παρέα από το Brooklyn μένει σταθερή στο ύφος τους, χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις στην ενορχήστρωση ή στιχουργία. Ναι μεν αυτό είναι καλό γιατί έτσι οικοδομεί μια συγκεκριμένη μουσική ταυτότητα, αλλά από την άλλη σαφώς κακό γιατί δείχνουν μια δημιουργική απραξία. Κατ'επέκταση δημιουργείται ένα κάπως μονότονο μουσικό σύνολο, με 12 κομμάτια που μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους, αλλά το χειρότερο μοιάζουν ακόμη περισσότερο με τα περσινά. Και είναι κρίμα, γιατί αν οι Drums κυκλοφορούσαν π.χ. ένα EP με τα πρώτα 6 κομμάτια του δίσκου θα ήταν απλά εκπληκτικό. Και αυτά τα πρώτα 5-6 tracks είναι και αυτά που πρακτικά αποτελούν εξαιρετικά indie διαμαντάκια, αξίζουν να ακουστούν και θα έκαναν καλύτερα μόνα τους την δουλειά τους.
Άκου: "Days", "Money", "Book of Revelation"..
4 σχόλια:
Πράγματι, ο δίσκος είναι μέτριος. Ούτε θα κολλήσεις μαζί του, ούτε θα βαρεθείς όταν τον ακούς. Απλά μέτριότητα. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορούν να κάνουν κάτι διαφορετικό είναι η αλήθεια, μιας που όπως και οι Vampire Weekend, έχουν εγκλωβιστεί σε έναν ήχο που δεν έχει μεγάλη ποικιλία. Έχω ερωτευτεί πάντως τον ήχο του μπάσου τους.
Αν δεν ειχαν θεσει τοσο ψηλα τον πηχη με το καταπληκτικο ντεμπουτο τους ισως να μιλουσαμε για εναν ομορφο δισκο αλλα να σας πω την αληθεια προσωπικα επληξα.. κουραστηκα μεχρι τα μισα του δισκου ποσο καλλον μεχρι το τελος. Τελος παντων οντως βιαστικη κινηση. Το μονο που κραταω ειναι το πρωτο κομματι
Ανώνυμε, το πρώτο και το "Money", που βγήκε την ακριβώς κατάλληλη στιγμή εδώ για μας...;) Και σχετικά με το μπάσο όντως αποτελεί το σήμα κατατεθέν τους και πάντα ξεχωρίζει, μόνο που μακάρι να ξεχώριζαν και αλλα στοιχεία στο νέο άλμπουμ τους οπότε θα συμφωνείτε πως θα ξεχαστεί αρκετά γρήγορα...
Ο δίσκος ετούτος είναι τόσοο Escapist, θαρρώ. Δεν ενθουσιάστηκα πολύ με το new wave feelin τους (ή όπως το λένε τέσπα), αλλά ούτως ή άλλως δεν ακούω τόσο τέτοιες μουσικές. Αλλά καλά κάνεις και μας ανοίγεις τα αυτιά μας.
Δημοσίευση σχολίου