Escapist's Οscars 2011

Κακά τα ψέματα, όλοι μας λίγο πολύ ενδιαφερόμαστε για τα Oscars. Mπορεί να σνομπάρουμε την "made in USA" αίγλη τους, και κατ'επέκταση τον βιομηχανoποιημένο κόσμο του Hollywood, αλλά έχει πλάκα να παρακολουθούμε το όλο show και τις κινηματογραφικές προτιμήσεις των Αμερικανών. Τουλάχιστον αυτό ισχύει για μένα.
Πέρσι ξενύχτησα παρακολουθώντας τον Ben Stiller και τους υπόλοιπους, και το ίδιο σκοπεύω να κάνω και φέτος. Άλλωστε φέτος έχουνε βγει πολλές αξιόλογες ταινίες που κρίμα θα ήταν να μην πάρουν και αυτήν την τυπική αναγνώριση, όχι πως θα σκάσω και να μην δεν την πάρουν. Βλέποντας τις υποψηφιότητες είναι ελάχιστες οι ταινίες που δεν έχω παρακολουθήσει όπως το "Biutiful" του Inarritu και το "Αnother Year" του Mike Leigh. Iδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει βέβαια όλη η υπόθεση εξαιτίας της συμμετοχής του δικού μας εξαιρετικού "Κυνόδοντα", αν και πιστεύω πως δύσκολα θα πάρουμε το βραβείο. Θα στεναχωρηθώ αν δεν το πάρει η Portman, θα ξενερώσω αν σαρώσει το "Social Network" (πολύ το φοβάμαι) και δεν μπορώ να καταλάβω πως χώθηκε το σχετικά αδιάφορο "Winter's Bone" στην βασικότερη κατηγορία.

Παρακάτω ακολουθεί η ανεπίσημη απονoμή των Oscars από την οπτική αυτού του blog, και από αύριο οι συγκρίσεις με τις προτιμήσεις των ατόμων της Ακαδημίας...

• KΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ: "ΙNCEPTION"
• ANΔΡΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ A'ΡΟΛΟΥ: Colin Firth, "THE KING'S SPEECH"
• ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ Α'ΡΟΛΟΥ: Νatalie Portman, "BLACK SWAN"
• ANΔΡΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ Β'ΡΟΛΟΥ: Christian Bale, "THE FIGHTER"
• ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ Β'ΡΟΛΟΥ: Hailee Steinfeld, "TRUE GRIT"
• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Darren Aronofsky, "BLACK SWAN"
• ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΣΕΝΑΡΙΟ: "ΙΝCEPTION"
• ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ: "THE SOCIAL NETWORK"
• KINΟΥΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟ: "ΗΟW TO TRAIN YOUR DRAGON"

Radiohead - The King of Limbs

Alternative, LP
Release Date: 19/02/2011 (digital download), 09/05/2011, Self-Released

Δύσκολο πράγμα να καθίσεις να γράψεις για δίσκο των Radiohead, σκεφτόμενος την επίδραση, την πρωτοπορία και το μεγαλείο της δισκογραφικής τους κατάθεσης. Ακόμα δυσκολότερο είναι όταν το μουσικό τοπίο είναι τόσο εκκεντρικό, τόσο θολό όπως συμβαίνει στο "The King of Limbs".
Μια πειραματική διάθεση είναι πάντοτε αναμενόμενη όταν πρόκειται για την παρέα του Thom Yorke, όπως επίσης η κλίση του εγκεφάλου των ραδιοκέφαλων να δημιουργεί πλέον ηλεκτρονική μουσική, και να παραγκωνίζει τις κιθάρες και το πιάνο. Αυτή η τάση πιστοποιείται και απογειώνεται ακούγοντας το πρώτο single "Lotus Flower", ενώ παλιές εποχές θυμίζουν τα "Little by Little" και "Codex". To τελευταίο μοιάζει αρκετά με τα ονειρικά, καλύτερα εφιαλτικά "Videotape" και "Pyramid Song". Η υποβλητική ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με την αίσθηση της κατάθλιψης συνεχίζουν να πρωταγωνιστούν, αλλά η μουσική φόρμουλα προς την παραπάνω κατεύθυνση έχει πλέον αλλάξει, και κάνει έτσι δυσκολότερη την ακρόαση, την απόλαυση. Παράξενοι, παρανοϊκοί ήχοι συνδυάζονται με άναρχες ηλεκτρονικές λούπες, δημιουργώντας ένα απόμακρο, αποκομμένο μουσικό περιβάλλον που δύσκολα αγκαλιάζει άμεσα των ακροατή. Με εξαίρεση 2-3 κομμάτια, οι έννοιες κουπλέ-ρεφρέν απουσιάζουν, και δίνουν την θέση τους στον ανώμαλο ρυθμό και την συνθετική "τρέλα" των Βρετανών. Αναμφίβολα είναι ένα άλμπουμ που χρειάζεται χρόνο και υπομονή μέχρι να σε "πιάσει" και να σε "χώσει" στον ανανεωμένο μουσικό "βυθό" που ορίζουν ο Thom, o Jonny και οι άλλοι...
Άκου: "Lotus Flower", "Codex" και "Μorning Mr Magpie"..

MillionYoung - Replicants

Indie Pop/Electronica, LP
Release Date: 11/01/2011, Old Flame Records

Chillwave, όπως πολύ όμορφα ονομάζεται το μουσικό είδος που πρεσβεύει ο MillionYoung, κατά κόσμον Mike Diaz, από την μακρινή Florida. Η βίβλος των απανταχού indieάδων του έχωσε ένα "διθυραμβικό" 3.8, πράγμα που κάνει ακόμα πιο ελκυστική την ακρόαση. Η synth-pop του πάντως είναι πολύ ευχάριστη, και αρκετά χιτάκια ξεχωρίζουν από τον πρώτο του δίσκο ονόματι "Replicants". Dreamy, φευγαλέο, φρέσκο και ανοιξιάτικο, το πόνημα στέκεται μια χαρά, παρόλο που απουσιάζει η αίσθηση ενός συνολικά καλού δίσκου. Μάλλον περισσότερο είναι άλμπουμ που περιέχει κάποια πολύ όμορφα, radio-friendy χιτάκια που χαϊδεύουν τα αυτιά του ακροατή...
Άκου: "On On", "Calrissian", "Gravity Feels"..

Visioneers

 

Drama/Comedy, USA 2008

Release Date: - , Jared Drake

Υπόθεση: O George Washington Winsterhammerman (Zach Galifianakis) ζει σε μια κοινωνία όπου όλοι, είτε άμεσα, είτε έμμεσα εργάζονται για τον κολλοσό Jeffers. Aυτή η κοινωνία ζει και αναπνέει με γνώμονα την παραγωγικότητα, την επαγγελματική ανέλιξη και την ομαδική συνεργασία. Έννοιες όπως όνειρα, φιλοδοξίες στην προσωπική ζωή και ψυχαγωγία απαγορεύονται αυστηρά, πράγμα που οδηγεί σε μαζικές "εκρήξεις" των υπαλλήλων... Άραγε πόσο θα αντέξει ο George;

Η πρώτη σημαντική ταινία με τον γνωστό σε όλους μας Ελληνοαμερικάνο κωμικό Zach Galifianakis είναι το "Visioneers", που εντελώς τυχαία υπέπεσε στην αντίληψή μου πρόσφατα. Έψαξα να βρω αν κυκλοφόρησε στην Ελλαδίτσα σε dvd, αλλά δεν έβγαλα άκρη.
Εδώ ο Zach μας παρουσιάζεται κάπως αλλιώς, διατηρώντας ένα χαμηλών τόνων, εσωστρεφή προφίλ. Το περιβάλλον ανάπτυξης της εκκεντρικής ιστορίας είναι μίζερο και μουντό, με την καθημερινή ρουτίνα της εργασίας στον όμιλο Jeffers να μην αφήνει περιθώρια για τίποτα άλλο.
Είναι μια ιστορία που μας μιλάει για τα όνειρα τα οποία ορίζονται ως μια επιδημία, και αν τελικά εμφανίζονται πρέπει άμεσα να αντιμετωπιστούν με αμφιλεγόμενες μεθόδους. Εδώ όλοι ζουν για να εργάζονται, και έτσι στην ουσία δεν υπάρχει προσωπική ζωή με ότι αυτό συνεπάγεται. Όσοι δεν αντέχουν αυτό το στρες, αλλά δεν έχουν και τα κότσια να επαναστατήσουν, κάποια στιγμή αυτοκαταστρέφονται και πεθαίνουν, ενώ οι επαναστάτες ζουν στο περιθώριο και χωρίς δουλειά. Όλα αυτά σαφέστατα συνθέτουν το περιβάλλον επιστημονικής φαντασίας της dramedy, και έχουνε μια αλληγορική διάσταση, αλλά πόσο τελικά απέχουν όλα αυτά από την πραγματικότητα;
Συνολικά το "Visioneers", με έναν εκφραστικότατο Zach Galifianakis, ένα εκκεντρικό αλλά άκρως ενδιαφέρον σενάριο, και μια γερή δόση μελαγχολίας και προβληματισμού προτείνεται για μια ξεχωριστή κινηματογραφική εμπειρία.

Νicolas Jaar - Space is Only Noise

 

Electronica/Down-tempo, LP

Release Date: 14/02/2011, Circus Company

To νέο έτος μας παρουσιάζεται πλούσιο από ηλεκτρονικής μουσικής άποψης. Ότι είναι ο James Blake για την ηλεκτρονική σκηνή του Λονδίνου, είναι ο 20χρονος Nicolas Jaar για την Nέα Υόρκη. Εφευρετικός, πολυεπίπεδος, ταλαντούχος, ονειρικός. Το "Space Is Only Νoise" σε παρασέρνει από το πρώτο δευτερόλεπτο, σε παίρνει από το χέρι για ένα ομιχλώδες ταξίδι, μια σινεματική εμπειρία μεταφρασμένη σε ήχους και μελωδίες που δείχνουν να είναι γεννημένες και τοποθετημένες όπως ακριβώς πρέπει στα 45 περίπου λεπτά που διαρκεί το trip. Με μια αστείρευτη minimal διάθεση και υπνωτιστικό χαρακτήρα, 3 ΕP's στο ενεργητικό του και μια απίστευτη συνθετική δυνότητα για το νεαρό της ηλικίας του, ο Nicolas Jaar προβλέπεται να είναι ένας από τους κύριους μουσικούς συνοδοιπόρους μου αυτές τις κρύες και μουντές μέρες του Φεβρουαρίου...

Άκου: "Too Many Kids Finding Rain in the Dust", "I Got a Woman", "Keep Me There"..

True Grit (Αληθινό Θράσος)

Adventure/Western, USA 2010
Release Date: 17/02/2011, Ethan Coen, Joel Coen

Υπόθεση: H 14χρονη Μattie Ross (Hailee Steinfeld) αποφασίζει να πάρει εκδίκηση για την δολοφονία του πατέρα της. Με την βοήθεια του παρακμιακού ομοσπονδιακού αστυνομικού Rooster Cogburn (Jeff Bridges) και του σερίφη LaBoeuf (Matt Damon) ξεκινά την άγρια καταδίωξη του δειλού Τom Chaney (Josh Brolin).

Τα αδέρφια Coen με το "True Grit" επιστρέφουν στο είδος που τους έκανε άκρως επιτυχημένους, με το εξαιρετικό "No Country for Old Men" να κατέχει ξεχωριστή θέση ανάμεσα στα σύγχρονα western. Aυτή τη φορά βέβαια τόσο σκηνοθετικά, όσο και σεναριακά η υπογραφή των Coen αναγράφεται με μικρά γράμματα, και το black χιούμορ που τους χαρακτηρίζει σε συνδυασμό με την εκκεντρική σκηνοθετική ματιά βρίσκονται σε μικρές δόσεις. Η δομή του western είναι κλασική, δεν περιέχει υπερβολές και νεωτερισμούς, αλλά διατηρεί το ύφος μιας καθαρόαιμης ιστορίας της Άγριας Δύσης. Αυτό φαίνεται καθ'όλη τη διάρκεια της ταινίας, και όπως διάβαζω κατ'αυτόν τον τρόπο διατηρείται η πιστότητα του μυθιστορήματος του 1968.
Από εκεί και έπειτα, η ταινία παρόλο που παρουσιάζει διακυμάνσεις στην σεναριακή της στιβαρότητα, δεν είναι σε κανένα της σημείο βαριά, αλλά παρακολουθείται πολύ ευχάριστα για τους λάτρεις του είδους και όχι μόνο. Καλογυρισμένη, με τα τοπία της Άγριας Δύσης να δεσπόζουν και με πειστικούς χαρακτήρες να συντελούν στην ζωντανή αναπαράσταση της εποχής, η ταινία δεν είναι αριστούργημα, αλλά σίγουρα μια καλή επιλογή για μια western βραδιά. Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό ξεχωρίζουν οι ερμηνείες της μικρής Hailee Steinfeld, που στον σκληροτράχηλο χαρακτήρα της ξεχειλίζει το "αληθινό θράσος" ολόκληρης της ταινίας με τελική κατάληξη την λύτρωση, και φυσικά του "dude" Jeff Bridges για άλλη μια φορά. Αντιθέτως, ο Matt Damon είναι κατ'εμέ για άλλη μια φορά αθεράπευτα αδιάφορος...

the Escapist [Radio Show]

ON AIR αύριο Δευτέρα από τις 20.00 μέχρι τις 22.00 στον UpnLoud

LISTEN HERE

Fujiya & Miyagi - Ventriloquizzing

Electronica, LP
Release Date: 25/01/2011, Yep Roc Records

Οι Fyjiya & Miyagi κατά ένα περίεργο τρόπο με έλκυσαν από την πρώτη στιγμή που τους άκουσα, ήτανε το 2008 και το "Κnickerbocker" κόλλησε στα αυτιά μου. Αργότερα τους έψαξα, έμαθα ότι δεν είναι Κινέζοι, Γιαπωνέζοι ή whatever, αλλά Λονδρέζοι. Άλμπουμ σαν τα "Lightbulbs" και κυρίως το "Transparent Things" μπήκαν στο προσωπικό μου playlist. Tώρα κυκλοφορούν το "Ventriloquizzing" και ο ακραίος τίτλος από μόνος του εξάπτει την περιέργεια. Στα ελληνικά σημαίνει "εγγαστριμυθία" και εγώ μπερδεύομαι περισσότερο. Τελικά μαθαίνω ότι είναι η ικανότητα να μιλάει κανείς χωρίς να κουνάει τα χείλη του. Καλή φάση, χρησιμοποιείται από εκκεντρικούς κωμικούς που εμφανίζονται στην σκηνή με στοιχειωμένες κούκλες. Οι κούκλες χρησιμοποιούνται και στο τρέχων artwork της μπάντας από το Brighton.
Μουσικά τώρα πολλά πράγματα δεν έχουν αλλάξει στον νέο δίσκο. Ίσως είναι έναν τόνο πιο σκοτεινός, με τα ηλεκτρονικά μπλιμπλίκια, τα επιθετικά beat και τα μινιμαλιστικά synths να προηγούνται, και τα υπνωτικά φωνητικά του David Best να ακολουθούν. Ο τέλειος συνδυασμός. Από Kraftwerk και Massive Attack, μέχρι και She Wants Revenge, πολλές αναφορές του παρελθόντος σε έναν δίσκο που κάνει τις κούκλες να χορεύουν και όχι μόνο...

Άκου: "Sixteen Shades of Black & Blue", "Yoyo", "Cat Got Your Tongue"..

Tamara Drewe (Η Επεισοδιακή Επιστροφή της Ταμάρα Ντρου)

Κωμωδία, Βρετανία 2010 (Release Date: 23/12/2010, Stephen Frears)

Yπόθεση: H γοητευτική Tamara (Gemma Arterton), μετά από πολλά χρόνια απουσίας και μια επέμβαση στην μύτη της, επιστρέφει στο χωριό της να πουλήσει το σπίτι της συγχωρεμένης μάνας της. Μέσα σε ένα εξωτικό περιβάλλον που αποτελείται από χωριάτες, συγγραφείς, έναν διάσημο ντράμερ, σκυλιά και αγελάδες, η Τamara κλέβει τις καρδιές και βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο των ραγδαίων εξελίξεων...

Με μπόλικο βρετανικό χιούμορ και πιπεράτο άρωμα από Woody Allen, ο Stephen Frears ("High Fidelity", "The Queen") επιστρέφει κινηματογραφικά με μια ανάλαφρη, ευχάριστη, αλλά και πικάντικη κωμωδία. Βασισμένο σε ερωτιάρικο graphic nοvel της Posy Simmonds που έκανε την εμφάνισή του στην εφημερίδα Guardian, το "Tamara Drewe" μέσω του αστείρευτου σεξαπίλ της πρωταγωνίστριάς του και την παρουσία πολυποίκιλων, ακραίων χαρακτήρων χτίζει έριδες, σκάνδαλα, ζήλιες, ερωτικά τρίγωνα και τετράγωνα που φυσικά είναι απολαυστικά και καλοδεχούμενα. Πατώντας πάνω σε ένα ισχυρά αγροτικό περιβάλλον, και επιδεικνύοντας τις αντιθέσεις μεταξύ αστικής και επαρχιακής κουλτούρας με σατιρικό βλέμμα, οι κωμικοτραγικές κατάστασεις που δημιουργούνται προσθέτουν "χρώμα" στο όλο σενάριο και το κάνουν ευχάριστο στην παρακολούθησή του. Tαινία του Woody Allen σαφώς και δεν είναι, αλλά ούτε με χάλασε ιδιαίτερα...
Highlight φυσικά η παρουσία της ζουμερής Gemma Arterton, που δείχνει ένα διαφοροποιημένο προφίλ σε σχέση με το πολύ καλό θρίλερ "The Disappearance of Alice Creed"..

Cut Copy - Zonoscope

Indie Pop/Electronica, LP (Release Date: 08/02/2011, Modular)

Dance ρυθμοί, beat, drumming και μελωδία. Όλα τα παραπάνω βρίσκονται στις κατάλληλες δόσεις, και με την δυναμική παρουσία κιθάρων ή/και πλήκτρων, στο νέο πόνημα των Αυστραλών Cut Copy. Με υπεύθυνο παραγωγής τον Ben Allen (Animal Collective, Deerhunter) υπάρχει και μια δόση ψυχεδέλειας στο "Zonoscope", που δένει αρμονικά με την disco αισθητική. Το μουσικό σύνολο, σε αντίθεση με το τελευταίο τους άλμπουμ "In Ghost Colours" είναι πιο δεμένο και χαρακτηρίζεται από μια συνοχή, που το κάνει άκρως ευχάριστο και παιχνιδιάρικο στην ακρόασή του. Πολύ καλός δίσκος συνολικά που αξίζει να ακουστεί και να χορευτεί...
Άκου τα: "Need You Now", "Take Me Over", "Corner of the Sky" και "Pharaohs & Pyramids"..

Get Low

Δραματική, Η.Π.Α./Γερμανία/Πολωνία 2009 (Release Date: - , Aaron Schneider)

Yπόθεση: Για χρόνια ολόκληρα ο ηλικιωμένος Felix Bush (Robert Duvall) ζει απομονωμένος από τους κατοίκους μια επαρχιακής κωμόπολης. Οι φήμες που κυκλοφορούν για το πρόσωπό του είναι μυστήριες, κακόβουλες και τον παρουσιάζουν σαν διάβολο μεταμφιεσμένο! Έτσι πριν πεθάνει αποφασίζει να κάνει ένα ζωντανό "πάρτι" κηδείας για να βάλει τα πράγματα στην θέση τους...

Κάνοντας αισθητή την παρουσία του στα αντίστοιχα φεστιβάλ του Sundance, Toronto και Eδιμβούργου, το "Get Low" ακόμη περιμένει να μπει και στα "μεγάλα σαλόνια" ώστε να κερδίσει και εκεί τις εντυπώσεις των θεατών.

Στο επίκεντρο η πραγματική ιστορία του ερημίτη Felix "Bush" Breazeale, που αποσύρθηκε από την τοπική κοινωνία για 40 περίπου χρόνια, μετά τον μύστηριο θάνατο μιας νεαρής γυναίκας. Οι φήμες τον βάραιναν και έτσι αποφάσισε να μιλήσει και να πει την ιστορία του από την προσωπική του οπτική γωνία.

Η ταινία παρουσιάζεται και από την ανάλαφρη, αλλά και από την "βαριά" της μεριά, δημιουργώντας

μια πολύπλευρη και ευχάριστη αίσθηση παρακολούθησης, με μια διακύμανση συναισθημάτων να εμπλουτίζει την όλη κινηματογραφική εμπειρία. Με τους βετεράνους Robert Duvall και Βill Murray να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, και η υπόθεση να είναι από μόνη της πολύ ενδιαφέρουσα, η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Aaron Schneider πετυχαίνει τον σκοπό της: Nα μας ψυχαγωγήσει, και να μας μιλήσει για τις ενοχές και ότι o κάθε άνθρωπος κουβαλά την δική του ιστορία...

the Escapist [Radio Show]

ON AIR απόψε Δευτέρα από τις 20.00 μέχρι τις 22.00 στον UpnLoud

LISTEN HERE

Cold War Kids - Mine Is Yours

Indie Rock, LP (Release Date: 25/01/2011, Interscope)

To 2008 μια indie μπάντα με την βοήθεια του παραγωγού Jacquire King έκανε την μεταπήδησή του σε mainstream λιμέρια με το αποτέλεσμα να μην είναι κατ'ανάγκη αρνητικό. Ήτανε οι Kings of Leon και μόλις είχανε κυκλοφορήσει το "Only by the Night". Tώρα ο ίδιος παραγωγός συνεργάζεται με τους Καλιφορνέζους Cold War Kids και το αποτέλεσμα της συνεργασίας τους είναι το "Mine Is Yours", o τρίτος τους δίσκος. Διαβάζω την δισκοκριτική του pitchfork και γουστάρω το "περήφανο" 3,9 που τους δίνουν και αυτό με κάνει να ακούσω πιο προσεκτικά τον δίσκο και αμέσως αναγνωρίζω ότι δεν είναι και τόσο άσχημος.
Η φωνή του Nathan Willet είναι απόλυτα εναρμονισμένη με την μουσική, το μουσικό σύνολο είναι σφιχτοδεμένο, έχει ρυθμό και παρουσιάζει διακυμάνσεις και έτσι δεν καταντά βαρετό τύπου "Come Around Sundown" (το νέο πόνημα των Kings of Leon). Πάνω απ'όλα είναι πιασιάρικο και radio-friendly...
Άκου τα: "Louder Than Ever", "Βuldozer" και "Royal Blue"..

It's Kind of a Funny Story

Κωμωδία/Δραματική, Η.Π.Α. 2010 (Release Date: - , Anna Boden, Ryan Fleck)

Υπόθεση: O Craig (Keir Gilchrist) είναι ένας έφηβος που πάσχει από κατάθλιψη. Κάποια μέρα αποφασίζει να μπει οικειοθελώς σε μια ψυχιατρική κλινική και αυτή του η εμπειρία πρόκειται να του αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει την ζωή...

Οι κινηματογραφιστές Anna Boden και Ryan Fleck μετά το πολύ καλό "Half Nelson" προσφέρουν ένα ακόμη ανεξάρτητο κινηματογραφικό διαμαντάκι. Βασισμένο σε ομώνυμο βιβλίο του Ned Vizzini το "It's Kind of a Funny Story" είναι χαρακτηριστική περίπτωση ταινίας που σε αφήνει με ένα πλατύ χαμόγελο καθώς πέφτουν οι τίτλοι τέλους της.
Το σενάριο είναι απλοϊκό και το σκηνοθετικό περιβάλλον περιορισμένο στους τείχους ενός ψυχιατρικού ιδρύματος. Οι χαρακτήρες είναι ακραίοι, θεότρελοι αλλά και άκρως συμπαθητικοί. Οι κύριοι χαρακτήρες είναι τρείς: O Craig, ένα συνεσταλμένο και ντροπαλό αγόρι που πάσχει από έλλειψη αυτοεκτίμησης, μια ερωτική απογοήτευση και πολλά ψυχολογικά προβλήματα. Δεύτερον, η νεαρή Νοelle (Emma Roberts) της οποίας το παρελθόν παραμένει άγνωστο και το highlight της ταινίας, ο μεσήλικας ψυχασθενής Βοbby (Zach Galifianakis). Μέσα στο παραπάνω εκκεντρικό περιβάλλον ο Craig παίρνει ένα γερό μάθημα ζωής, αναθεωρεί την στάση και φιλοσοφία που έχει για τις σχέσεις και την ζωή και συνηδειτοποιεί ότι τα πραγματικά προβλήματα τα έχουν άλλοι και ότι όλα είναι στο μυαλό του...
Με ένα ανάλαφρο και σε αρκετές στιγμές αστείο ύφος, ευχάριστες σκηνές, ποικίλες μουσικές αναφορές, έναν μυθικό Galifianaki και ένα επίκαιρο μήνυμα προς την εφηβεία που πάσχει από "ψυχολογικά προβλήματα" πρόκεται για μια γλυκόπικρη και ψυχαγωγική νεανική κωμωδία που αξίζει να παρακολουθηθεί.

Cloud Nothings - Cloud Nothings

 

 Indie Rock/Pop, LP (Release Date: 24/01/2011, Label: Carpark Records)

O Φεβρουάριος μπήκε πολύ δυναμικά, με πολύ καλό καιρό και αξιόλογους δίσκους. Οι λεγόμενες αλκυονίδες μέρες δημιουργούν μια προδιάθεση για την ερχόμενη άνοιξη και κατ'επέκταση και καλοκαίρι. Αν παίζει και στο player το ομώνυμο άλμπουμ των Cloud Nothings, η προδιάθεση γίνεται ανάγκη, γίνεται ανυπομονησία. Ταχύτατα κομμάτια με γκαζωμένες κιθάρες και lo-fi περιτύλιγμα συνθέτουν το μουσικό τοπίο των 11 κομματιών του project του 19χρονου Dylan Baldi από το Cleveland. Ο Dylan ξεκίνησε τις μουσικές του αναζητήσεις με ένα pc και ένα μικρόφωνο στο υπόγειο των γονιών του. Έβγαλε κασέτες και δωρεάν singles μέχρι που κατέληξε σε ένα στούντιο στην Βαλτιμόρη. Και ιδού το αποτέλεσμα που τα σπάει...

Άκου τα: "Should Have", "Understand At All" και "Νοthings Wrong"..

Jack Goes Boating

Δραματική, Η.Π.Α. 2010 (Release Date: - , Philip Seymour Hoffman)

Yπόθεση: Οι αδέσμευτοι Jack (Philip Seymour Hoffman) και Connie (Amy Ryan) γνωρίζονται μέσω κοινών φίλων. Και οι δύο αμέσως τα βρίσκουν, μόνο που πρέπει να αντιμετωπίσουν τα ψυχολογικά τους προβλήματα για να μπορέσουν να ξεκινήσουν μια φυσιολογική σχέση...

Ίσως είναι ο αγαπημένος μου ηθοποιός, ο οποίος έχει την ερμηνευτική ικανότητα και το απαιτούμενο εύρος ώστε να μεταπηδά πολύ εύκολα από είδος σε είδος, δίνοντας πάντα εκπληκτικές ερμηνείες. Ήρθε η στιγμή και για το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, και ο Philip Seymour Hoffman δείχνει και σε αυτόν τον τομέα τα πρώτα του θετικά δείγματα. Το "Jack Goes Boating" βασίζεται σε θεατρικό του Robert Glaudini στο οποίο πρωταγωνιστούσε ο γνωστός ηθοποιός. Έτσι ο ίδιος μάζεψε ξανά το cast και αποφάσισε να μεταφέρει το έργο στην μεγάλη οθόνη.
Το πεδίο δράσης είναι η Νέα Υόρκη και το θέμα οι δυσλειτουργικές σχέσεις. Στο μικροσκόπιο τέσσερις άνθρωποι, δύο ελεύθεροι και ένα παντρεμένο ζευγάρι. Αυτό που κερδίζει τις εντυπώσεις είναι οι ερμηνείες του πρωταγωνιστικού ζευγαριού και η μεταξύ τους χημεία που αναπτύσσεται. Πρόκειται για δύο άτομα τα οποία είναι χαμένα στην ανωνυμία της πόλης και κλεισμένα στον εσωστρεφή και προβληματικό τους χαρακτήρα. Η αρχικά πλατωνική και αργή σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ του άγαρμπου Jack και της άπειρης Konnie εμπεριέχει τόσο ανθρωπιά, ζεστασιά, αγάπη και αυθεντία που δύσκολα συναντάς τελευταία στον κινηματογράφο. Τα φοβισμένα βλέμματα, οι εσωστρεφείς εκφράσεις και οι νωχελικές κινήσεις αρχικά δημιουργούν άβολες καταστάσεις, αλλά σταδιακά υποχωρούν και "γεννιέται" η σχέση. Αντιθέτως, το παντρεμένο ζευγάρι που τους γνώρισε βρίσκεται σε κρίση και ακολουθεί την αντίστροφη πορεία της αποδόμησης της σχέσης τους.
Σκηνοθετικά πολλές σκηνές θυμίζουν θέατρο, πράγμα που δυσκολεύει λίγο την δουλειά του Hoffman. Παρόλο αυτά το μοντάζ και η φωτογραφία είναι προσεγμένα και με την βοήθεια της όμορφης μουσικής επένδυσης (Fleet Foxes) και της σκηνοθετικής έμπνευσης δημιουργούνται δυνατές και καλαίσθητες στιγμές.

the Escapist [Radio Show]

ON AIR απόψε Δευτέρα από τις 20.00 μέχρι τις 22.00 στον UpnLoud

LISTEN HERE

Tapes 'n Tapes - Outside

 

Indie Rock, LP (Release Date: 11/01/2011, Label: Ibid Records)

Οι Tapes 'n Tapes από το εξωτικό Minneapolis είναι χαρακτηριστική περίπτωση indie μπάντας, που γουστάρεις να ακούς, κολλάς με τα πιασιάρικα χιτάκια τους και παράλληλα σου θυμίζουν μια αρμάδα άλλων indie μπαντών, του παρόντος και φυσικά του παρελθόντος. Ακούω το τρίτο τους πόνημα ονόματι "Outside" και μου έρχονται στο νου: Spoon, Pixies, Vampire Weekend, The Black Keys, Violent Femmes κ.τ.λ. Kάθε μουσικό κομμάτι ξχωριστά δείχνει έντονα τις επιρροές του, έτσι λείπει σαφώς η πρωτοτυπία και η φρεσκάδα, πράγμα που και πάλι δεν με αποτρέπει από το να βάζω το δίσκο στο repeat...
Άκου τα: "Freak Out", "Badaboom" και "Desert Plane"..

Blue Valentine

Δραματική, Η.Π.Α. 2010 (Release Date: 03/02/2011, Derek Cianfrance)

Yπόθεση: Η ιστορία αγάπης του Dean (Ryan Gosling) και της Cindy (Michelle Williams), από την γέννησή της μέχρι και τους γκρίζους τίτλους τέλους της...

Όπως ακριβώς το "500 Days of Summer" πριν μερικούς μήνες κάλυψε με έναν πανέμορφο,άμεσο και ρεαλιστικό τρόπο την ερωτική σχέση ενός ζευγαριού, διατηρώντας όμως ένα κωμικό και ανάλαφρο ύφος, έτσι ακριβώς το "Blue Valentine" επιχειρεί το ίδιο πράγμα, και θριαμβεύει. Μόνο που αυτή τη φορά η ιστορία γράφεται με μελανά, μίζερα χρώματα και με μια ευαίσθητη, ωμή και άκρως μελαγχολική διάθεση. Mέσα όμως από το παραπάνω σκοτεινά δραματικό φόντο διαφαίνεται η αληθινή αγάπη και η έννοια της θυσίας.
Ο νοσταλγικός φακός, η απίστευτη χημεία του πρωταγωνιστικού ζευγαριού, η ενδιαφέρουσα μέθοδος αφήγησης με τα flashbacks και η όμορφη μουσική έχουνε ως σκοπό να συνδυάσουν και να συγκρίνουν την αρχή μιας σχέσης με την τραγική της κατάληξη, τις όμορφες στιγμές ενός ζευγαριού με τις αφόρητα δυσάρεστες. Και όλο αυτό το παιχνίδι των αναμνήσεων και το γλυκόπικρο ταξίδι στον χωρόχρονο στην τελική τσακίζει τον θεατή, και τον κάνει να αναρωτιέται αν κάπου στην μέση χάθηκε η αγάπη, ή αν είχε χαθεί απ'την αρχή, πριν καν να ξεκινήσει να λειτουργεί για το ζευγάρι. Και τελικά συνηδειτοποιείς πως μερικές φορές αυτή δεν φτάνει, και οι ασύνδετοι στόχοι ζωής, το διαφορετικό υπόβαθρο των ατόμων, τα τρίτα πρόσωπα, η ρουτίνα και τα απρόσμενα συμβάντα έχουν πολλές φορές την ικανότητα να πνίξουν, να "πεθάνουν" αυτό που υπό διαφορετικές συνθήκες θα μπορούσε να αναπτυχθεί και να ανθίσει μεταξύ δύο ατόμων. Και καθώς ο Dean τραγουδά στο πρώτο ραντεβού τους το "You Always Hurt The One You Love" των Mills Brothers εσύ κάθεσαι και αναρωτιέσαι αν και αυτός ήξερε εξ'αρχής την προδιαγεγραμμένη πορεία της σχέσης τους, του γάμου τους...

Yuck - Yuck

 

Indie Rock, LP (Release Date: 15/02/2011, Label: Fat Possum)

YUCK:
Formerly used as an onomatopoetic expression to describe the sound of laughter in '60s theatrical jargon.
A decade later (and also nowadays) was used as an expression of distaste, disgust, or revulsion by people who attended comedy clubs, probably due to the disgusting nature of the jokes told in a more vulgarity-tolerant society.
Μπορεί στην ουσία το όνομα της μπάντας να είναι "μπλιάχ!", και δεν ξέρω αν ονόμασαν κατ'αυτόν τον ανορθόδοξο τρόπο την μπάντα για αυτοσαρκαστικούς λόγους ή απλώς επειδή ακούγεται cool. Σημασία έχει πως οι Λονδρέζοι Yuck αρέσουν, χωρίς να έχουν την ικανότητα να στιγματίσουν κάποιον μουσικά, ούτε να αντέξουν στον χρόνο. Lo-fi αισθητική και shoegaze ατμόσφαιρα δίνουν βροντερό παρόν, με τα περισσότερα κομμάτια να θυμίζουν έντονα indie σχήματα από την απέναντι όχθη του Ατλαντικού, ενώ κάποια άλλα να συνεχίζουν την βρετανική κιθαριστική rock/pop παράδοση. Κιθάρα, μελωδία και το πρώτο, oμώνυμό τους άλμπουμ έβγαλε εις πέρας την αποστολή του...
Aκούστε τα: "Οperation", "Suicide Policeman" και "The Wall"..