Περιπέτεια/Δράσης, Η.Π.Α./Βρετανία/Καναδάς 2010 (Έκανε πρεμιέρα στις 14 Οκτωβρίου)
Υπόθεση: Ο συνεσταλμένος Scott Pilgrim (Μichael Cera) ψάχνει τον έρωτα της ζωής του. Παράλληλα τα φτιάχνει με ένα ανήλικο κοριτσάκι και είναι μπασίστας μιας γκαραζορόκ μπάντας. Η ζωή του αλλάζει όταν συναντά την γοητευτική Ramona Flowers. Mόνο που για να την κατακτήσει πρέπει να αντιμετωπίσει τους 7 πρώην της, που τυγχάνει να έχουνε όλοι τους υπερφυσικές δυνάμεις...
Αn epic of epic epicness. Και εγώ θα συμφωνήσω. Το "Scott Pilgrim vs. the World" τα σπάει από κάθε άποψη. Αναμφίβολα η αξία της ταινίας τροφοδοτείται από το τεράστιο hype που χτίστηκε γύρω της, αλλά αυτό δεν αφαιρεί κανέναν πόντο από την αστείρευτη δημιουργικότητα, το ατελείωτο μεράκι και την αξιόλογη πρωτοτυπία που βάζει ο Βρετανός δημιουργός Edgar Wright πάνω στο έργο του.
Φαντάσου ότι παίζεις ένα fight-game τύπου Tekken, αλλά παράλληλα το παιχνίδι διακατέχεται από ένα πιπεράτο και πανέξυπνο σενάριο. Περνάς stage με stage και πηγαίνεις στον επόμενο, δυσκολότερο αντίπαλο, ο οποίος κατέχει σούπερ δυνάμεις. Το έπαθλο είναι η καρδιά της Ramona. H κατάκτηση έχει καθαρά ερωτικό/συναισθηματικό χαρακτήρα. Βλέπεις ο ατρόμητος, αλλά τόσο everyday Scott τα βάζει με όλον τον κόσμο. Με τις δυνάμεις των αντιπάλων του, που ο ίδιος δεν κατέχει. Ή μήπως τα βάζει με τον ίδιο του τον εαυτό?
Πέρα από το συναρπαστικό σενάριο που προσπάθησα να περιγράψω πιο πάνω, το "Scott Pilgrim vs. the World" είναι περισσότερα. Η μεταφορά του ομώνυμου graphic novel στην μεγάλη οθόνη είναι κάτι παραπάνω από επιτυχημένη. Η manga αισθητική, τα ειδικά εφέ που συναντάμε μόνο στα βιβλία comic, και το υβρίδιο που διασταυρώνει νεανικό ρομάντζο με ένα περιπετειώδης video game δύσκολα να μην σε συνεπάρουν. Η παρουσία του Michael Cera και οι γενικότερα τέλειες ατάκες, o άφθονος χαβαλές που βγάζει κάθε σκηνή και το ταχύτατο μοντάζ με τις κοφτερές λήψεις είναι απλώς το κερασάκι στην τούρτα. Τέλος, η μουσική και οι γκαζωμένες κιθάρες έχουν εδώ την τιμητική τους, και δημιουργούν αξέχαστες, μυθικές σκηνές...
Μια νέα cult ταινία στο είδος, παράλληλα με το εξαιρετικό "Kick-Ass" (post εδώ), μόλις έχει γεννηθεί...
4 σχόλια:
το πρώτο μισάωρο με ενθουσίασε, και σκεφτόμουν ότι πρόκειται για ένα καινούριο πολύ πιο ξεχωριστό 500 days of summer.
Στη συνέχεια υποφέραμε πάρα μα πάρα πολύ μέχρι να τελειώσει. Τόσοοο ξύλο, όσο στυλάτο και πρωτότυπο και να είναι, δεεεεεν αντέχεται (τουλάχιστον για τα γούστα μ)!
Πάντως αρέσει τόοοσο πολύ σε δύο (εσύ είσαι ο ένας) τύπους που θεωρώ ότι τους αρέσουν ταινίες που είναι πάρα πολύ του γούστου μου! Χεχ, περί ορέξεως..!!
Εγώ πάλι george την απόλαυσα με την δεύτερη φορά που το είδα. Την πρώτη την είδα με αγγλικούς υπότιτλους, και νομίζω πως έχασα καποιες κοφτερες ατάκες..η δεύτερη παρακολούθηση με ελληνικούς υπότιτλους με κέρδισε ολοκληρωτικά..δεν ξέρω τέτοιου είδους χαβαλετζίδικες ταινίες με ενθουσιάζουν σαν να είμαι πιτσιρικάς! Πόσο μάλλον όταν σκεφτομαι την μουσική κοντρα με τις κιθάρες/μπασου ή τα synths εναντιον το garage rock! δεν ξέρω βεβαια, νομίζω το kick-ass με άρεσε λίγο περισσότερο...αλλά κακά τα ψέματα σαν το 500daysof summer δεν έχει!!
θα συμφωνήσω με τον comfi, θα μπορούσε να γίνει πολύ καλύτερο. Δεν της έλειπε ούτε η σκηνοθέσια, ούτε το χιούμορ. Μίξη high fidelity & 500 days of summer θα έκανε την δουλειά.
σωστή παρατήρηση το high fidelity...έτσι μια τέτοια ταινία έχω καιρό να δω..κ ναι συμφωνώ θα μπορούσε να είχε γίνει καλύτερο, αν και όπως είπα εγω το απόλαυσα σε μεγάλο βαθμο...
Δημοσίευση σχολίου