Drama/Sci-Fi, USA 2011
Release Date: 26/05/2011, Terrence Malick
Υπόθεση: Προβληματισμένος μεσήλικας (Sean Penn) αναζητά το νόημα της ζωής και προσπαθεί να βρει τις απαντήσεις σκεφτόμενος την παιδική του ηλικία, την προβληματική σχέση του με τον αυστηρό πατέρα (Brad Pitt) και την γαλήνια παρουσία της μητέρας του (Jessica Chastain)...
Καλοκαιριάτικα να γράφω για το "The Tree of Life"... Aλλά ναι, μου άρεσε και είναι τουλάχιστον άξια αναφοράς. Η αίσθηση που σου αφήνει πάντως είναι ανολοκλήρωτη. Για 138 λεπτά γνώρισες τις δύο οδούς που ο Malick θέλει ο κάθε άνθρωπος στην ζωή του να ακολουθεί. Αυτόν της Φύσης, δηλαδή της εγωκεντρικής αντίληψης και της εξουσίας, ή αυτόν της Χάρης, δηλαδή της αγάπης και όλων αυτών, καλών ή κακών, που πηγάζουν από αυτήν. Για να περιγράψει τις δύο παραπάνω κατευθύνσεις χρησιμοποιεί την δύναμη της φωτογραφίας, παρεμβάλλοντας αναρίθμητες φωτογραφίες του μικρόκοσμου, του μεγαλόκοσμου, της χλωρίδας και της πανίδας, δίνοντας σε όλο αυτό μια κοσμική διάσταση, εξυμνώντας την γέννηση και τον θάνατο του κάθε μορίου μέσα στο αχανές σύμπαν. Παράλληλα χρησιμοποιεί ένα 50s οικογενειακό πορτραίτο για να απεικονίσει την αγάπη, την υποταγή, την αδικία και οτιδήποτε άλλο συναντά ένας άνθρωπος στο πέρας της γλυκόπικρης και γεμάτο αντιθέσεις ζωής του. Το πρόβλημα είναι πως όλα τα παραπάνω απεικονίζονται άναρχα, με την ταινία κάποιες στιγμές να παίρνει την μορφή οικογενειακού δράματος, ενώ τις άλλες να μας παρουσιάζεται ως ντοκιμαντέρ. Ως αποτέλεσμα η αφήγηση να είναι κατακερματισμένη, και το σενάριο αναιμικό δίνοντας στον θεατή την ιδέα πως αυτό που βλέπει είναι φλύαρο, πομπώδες και απαιτητικό. Ακριβώς αυτά δηλαδή που δεν χαρακτηρίζουν το ίσως μεγαλύτερό του δημιούργημα ονόματι "Badlands".
Ως αυστηρά υπαρξιακή ταινία θέτει πολλά και πολύπλοκα φιλοσοφικά και θεολογικά ερωτήματα, αλλά μέσα σε ένα τέτοιο δυσνόητο και πολυεπίπεδο περιβάλλον ανάπτυξης που ο Malick αποφασίζει να εναποθέσει τους υπαρξιακούς του προβληματισμούς, τα ερωτήματα μένουν αναπάντητα. Και αυτό δεν είναι το θέμα, εφόσον αντικειμενικά τα περισσότερα κοσμοθεωρικά ζητήματα παραμένουν άλυτα, αλλά και ο Malick δείχνει να αδυνατεί να καταλάβει ή να αφήσει στην τελική το δικό του προσωπικό στίγμα πάνω σε αυτά ώστε να τα καταλάβει ο θεατής που θέλει να καταλήξει.
Η εικόνα της ταινίας είναι εκπληκτική, συναρπαστική και ελεγειακή. Αφήνει ένα λυρικό, βαθύτατα αλληγορικό άρωμα πάνω στο έργο και σε συνδυασμό με την κλασική μουσική χτίζει ένα επιβλητικό ύφος που στιγματίζει και επηρεάζει ολόκληρη την ταινία. Οι ερμηνείες, κυρίως των παιδιών και της συζύγου (Jessica Chastain) είναι καθηλωτικές. Το σενάριο να παρουσιάζε μια καλύτερη δομή, με αρχή και τέλος, και ο δημιουργός να έβαζε τις σκέψεις και την οπτική του πάνω σε αυτές σε μια σειρά θα μιλούσαμε για μια τεράστια ταινία. Εκτός αν μπροστά στο θαύμα και στο μεγαλείο της ζωής σηκώνει και ο Malick τα χέρια ψηλά...
5 σχόλια:
Η κότα έκανε το αυγό η το αυγό την κότα?Πολλοί το σνομπάρουν δυστυχώς...Οτιδήποτε με βάζει σε σκέψεις και ''στύβει'' το μυαλό μου,μ'αρέσει,με όσο στυφνό τρόπο κι αν το κάνει...πόσο μάλλον μια ταινία σαν αυτήν που με πανεμορφες και ελεγειακες εικόνες δίνει αφορμή για να μπορέσει ο τοοοσο μικρος πια (?) ανθρώπινος νους να ταξιδέψει σε όσες δυνατές διαδρομες περιεχονται σε αυτο που λέμε ζωη...και ναι,ο Malick εδώ μόνο ''έτοιμη τροφη'' δεν σου δίνει,όμως αυτό πιστεύω είναι και το νόημα.Ειδικα σάυτην την απόλυτη ξεφτίλα και απαξίωση που ζούμε προσωπικά θεωρώ ''μικρα θαύματα'' τέτοιες στιγμές.Όσο για αυτό που λες για το άναρχο σενάριο και την αοριστία πάνω στην τοποθέτηση του Malick(γιατι ναι,ειμαι απαυτους που πιστεύουν οτι υπήρξε τοποθέτηση)έχω να πω πως ίσως η ίδια η Ζωη δεν έχει ένα τέλος και μία αρχή,ίσως ηθελε να μας πει οτι όλα κάνουν κύκλο...και στην τελική τι ορίζεται ως ''αρχή'' της ζωής?Η στιγμή της γέννησης ενός απο τους τόσα δισεκατομμυρια ανθρώπους ή τη στιγμη που μεσα στο πρώτο κύτταρο έγινε η πρώτη χημικη αντιδραση απειρα χρονια πριν ωστε να διαιρεθει και ω,ναι...να μπορει σημερα να υπαρχει ο ανθρωπος?Οι δυο ''δρόμοι'' πάντως πιστεύω οτι ηθελε να μας δειξει πως ταυτιζονται...ή στην τελικη πως και να μην είναι ετσι,οτι όποιο δρόμο κι αν ακολουθησεις πάλι το αποτέλεσμα θα είναι ίδιο η εστω παρομοιο...σημασία έχει να έχεις φτάσει σε αυτο το αποτέλεσμα έχοντας ''απολαύσει'' όσο περισσοτερα μπορείς,έχοντας αφήσει κάτι για να το δούν κάποοι άλλοι αργότερα,έχοντας φτάσει λιγο πιο κοντα στην απάντηση και έχοντας δίπλα σου ανθρώπους που εκτιμάς και αγαπάς.Αυτό είναι το πιο σημαντικό πιστεύω,γιατι χωρίς αυτό δεν είσαι ούτε ''κάτι''.
θα πάω αύριο ή μεθαυριο να το δω, ανυπομονώ.. δεν διαβαάζω το ριβιού για τον φόβο κάποιου σπόιλερ. Πιστεύω να είναι κάτι σούπερ καταπληκτικό..
στη θεσσαλονίκη το φέρανε με μεγάληηηη καθυστέρηση, γκρουμφ!
Για το πρώτο comment, τα είπες όλα κ μ έκανες και μένα να καταλάβω ακόμη περισσότερα! Μάλλον έπιασες το νόημα καλύτερα από μένα...Παρόλο αυτά μένω σε αυτά που γράφω και πιστεύω στην ουσία ότι συμφωνούμε!
George να πας να την δεις και να μου πεις πως σου φάνηκε! Στους περισσότερους στην αίθουσα δεν άρεσε, ίσα ίσα που τους φάνηκε γελοία! Τι να πως γούστα είναι αυτά! Αλλα όταν βάζεις για κραχτη και πρωταγωνιστή τον Brad Pitt, αυτά να τα περιμένεις ως δημιουργός! Βλέπουν τα χαζογκομενάκια ότι παίζει ο "θεός" brad και τρέχουν να την δουν και στο τέλος συνηδειτοποιουν ότι ο Brad του Malick δεν τους κάνει και τόσο...Δεν ξέρω αν σου φανεί σουπερ καταπληκτικό, αλλα αναμφίβολα ιδιαίτερος κινηματογράφος που δεν βλέπεις συχνά! Όντως άργησε να μας έρθει εδώ στην Θεσνίκη
Εδώ Monsieur Hulot (http://www.blogger.com/profile/16321322459175539497).
Πρώτα απ΄όλα συγχαρητήρια για το μπλόγκ σας και την εξαίρετη δουλειά σας.
Η ταινία με απογοήτευσε.
Με είχε ενθουσιάσει ο Malick του "Days of Heaven", του "Badlands" και ειδικά της "Λεπτής Κόκκινης Γραμμής". Από εκεί και μετά, μου φαίνεται, πως ήθελε να γίνει λίγο πιο << Ευρωπαίος >> και για μένα δεν τα κατάφερε. Τόσο στο κουραστικό "The New World" όσο και στο τελευταίο του πόνημα, το "The Three of Life". Μια φιλόδοξη, μακροσκελής και ασυνάρτητη αμπελοφιλοσοφία που χάνεται μέσα σε πομπώδεις φιλοσοφικές αναζητήσεις. Τόσο ρηχή και αφελείς με ψευτο-συμβολισμούς που βγάζουν μάτι, αλλά και έντονη θρησκοληψία που με θύμωσε αφάνταστα καθ΄ότι είμαι άθεος. Μια μοιρολατρική και θρησκόληπτη ταινία τυλιγμένη με ψευτοκουλτουριάρικο ύφος. Όμορφες οι σκηνές, αλλά βουτηγμένες στον βερμπαλισμό και στην κισταρία - ειδικά εκεί με τους δεινόσαυρους.
Απίστευτα κενή ταινία. Ο Μπράντ Πιτ και η Τζέσικα Τσάστεϊν περιφέρονται αποθανατιζόμενοι από μια κάμερα στο χέρι.
Εν, ολίγοις μια φορμαλιστική, άκρως βαρετή ασυναρτησία που θέλει να πει πολλά, αλλά δεν λέει τίποτα.
Το Φεστιβάλ των Καννών είχε συνηθίσει να δίνει σε εξαιρετικές ταινίες τον Φοίνικα, αλλά εδώ; Αναμενόμεο, βέβαια, από τον πλέον παρηκμασμένο πρόεδρο της Κριτικής Επιτροπής Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Για μένα, ο Φοίνικας έπρεπε να πάει στον Καουρισμάκι κι ας μην έχω δει την ταινία του.
ΑΝ είναι δυνατόν : << Νέος Κιούμπρικ >> ;;;; Ο Κιούμπρικ είναι χιλιάδες κινηματογραφικά χρόνια μπροστά !!!
Για το "Δέντρο της Ζωής":
0/5 (ένα απορριμματοφόρο παρακαλώ)
Μοnsieur Hulot σ'ευχαριστώ κατ'αρχήν για τα καλά σου λόγια! Θα συμφωνήσω ότι είναι μακροσκελής, περιέχει αμπελοφιλοσοφίες και σαφώς και είναι πομπώδεις. Δεν συμφωνώ ότι είναι ρηχή και αφελείς και ούτε ένιωσα να με προσβάλει, καθώς και εγώ δεν είμαι θεούσος. Φυσικά και περιέχει αρκετά θεολογικά συστατικά, και θα μπορουσε να τα παρουσιάσει πιο "ομαλά". Δεν εχω την αναλόγη εμπειρία όπως εσύ, και απο τον Malick έχω δει μόνο 2 ταινίες..αλλά κακά τα ψέματα μόνο και μόνο για τον ντόρο που δημιουργηθηκε, και την αντιπαράθεση αυτων που την αποθεώνουν και αυτών που την κατακρίνουν (εγώ βρίσκομαι στο ενδιάμεσο)δείχνει ότι είναι ενδιαφέρον ταινία και όχι κενή, που σηκώνει μπόλικη συζήτηση.
Δημοσίευση σχολίου