Washed Out - Within and Without

Indie Pop/Lo-fi/Electronica, LP
Release Date: 12/07/2011, Sub Pop

Oδηγώντας το καλοκαίρι, με φόντο τις καυτές ηλιακές ακτίνες, και ανοιχτή την οροφή του αυτοκινήτου. Μπροστά σου ο δρόμος, που αναπτύσσεται σε μια ατελείωτη ευθεία, και σε πρώτη φάση δείχνει να οδηγεί στο πουθενά, στο άγνωστο, στο περιπετειώδες. Αυτό δεν σε φοβίζει, μάλλον το έχεις ανάγκη να ξεφύγεις λίγο από την δύσκολη καθημερινότητα και τα πολλά προβλήματα, να κάνεις όνειρα, ιδίως αυτές τις "μαύρες" μέρες. Έστω για λίγο να απολαύσεις την φύση, τα ζωηρά χρώματα, τα ενδιαφέρον ακούσματα, την θάλασσα, το καλοκαίρι, την ζωή. Και το "Within and Without" του Αμερικανού Washed Out, ή κατά κόσμον Ernest Greene, είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεσαι για να συνοδέψει το αίσθημα της απόδρασης, αυτό της όμορφης και δημιουργικής απόδρασης που όλοι μας έχουμε ανάγκη. Chillwave, Synth-Pop, Lo-fi, Chill-Out, Electronica, όπως θέλεις πες το, σημασία έχει πως κάνει τον ακροατή του να νιώσει όλα τα παραπάνω...
Άκου: "Amor Fati", "Eyes Be Closed", "You and I", "A Dedication"..

We Are the Night

Drama/Fantasy/Horror/Romance, Germany 2010
Release Date: 27/05/2011, Dennis Gansel

Μια νεαρή κοπέλα ξελογιάζεται από μια παρέα μυστήριων γυναικών. Με δέλεαρ το χρήμα, το κύρος, τα ακριβά νυχτοπερπατήματα και τα γρήγορα αυτοκίνητα η νεαρή Βερολινέζα με συνοπτικές διαδικασίες μπαίνει στην παρέα των γυναικών. Μόνο που οι προθέσεις, η φύση και το ιστορικό αυτών είναι κάθε άλλο παρά συνηθισμένα και οι κίνδυνοι παραμονεύουν...

Πρώτη θετική εντύπωση προκαλεί το όνομα του σκηνοθέτη, που με ένα ιστορικό ταινιών αποτελούμενο από τα "Die Welle" και "NaPolA" σου δίνει μια ασφάλεια στην παρακολούθηση του αμφιλεγόμενου βαμπιροδράματος "We Are the Night". Φυσικά και οι ιθύνοντες εκμεταλλεύονται το σπουδαίο κινηματογραφικό hype της αναβίωσης του κλασικού μύθου των βαμπίρ, και πάνω σε αυτήν την φόρμουλα χτίζουν και την ταινία τους.
Η διαφορά εδώ είναι πως ο κόσμος των βαμπίρ είναι εξ'ολοκλήρου γυναικοκρατούμενος και ιδιαίτερα φεμινιστικός, πράγμα που θα χαροποιήσει τον γυναικείο πληθυσμό, αλλά δεν θα χαλάσει και τους άντρες, κυρίως εξαιτίας των άκρως σέξι βαμπιροθηλυκών παρουσιών. Σενάριο, όπως και ήτανε αναμενομένο για το είδος, μην περιμένετε. Η λαχτάρα της αρχηγού των βαμπίρ να γνωρίσει τον έρωτα της αιώνιας ζωής της κινεί εδώ τα νήματα του επιφανειακού στόρι. Από εκεί και έπειτα, η ιδιαίτερα προσεγμένη και στιλιστικά άψογη σκηνοθεσία αποτελεί το δυνατό χαρτί του Gansel, με την σκοτεινή πλευρά του Βερολίνου, την εκρηκτική ατμόσφαιρα των alternative κλαμπ της γερμανικής πρωτεύουσας και την ανάλογη μουσική υπόκρουση να δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας. Τα σπλάτερ εφέ σε συνδυασμό με τα αχόρταγα θηλυκά βαμπίρ αποτελούν το κερασάκι στην τούρτα για ένα "ότι πρέπει", χαλαρό, εύπεπτο και γρήγορο ταινιάκι σε μια καλοκαιριάτικη νύχτα με πανσέληνο...

M83.

Τόσες πανέμορφες εικόνες που πατάνε και απογειώνονται πάνω σε ατμοσφαιρικά ηχητικά μοτίβα, τόσα συναισθήματα συγκεντρωμένα σε ένα βιντεοκλίπ διάρκειας μονάχα 93 δευτερολέπτων. Οι ονειρικοί, ανεπανάληπτοι Μ83 του Anthony Gonzalez μας προετοιμάζουν για το νέο τους άλμπουμ...

Bon Iver - Bon Iver

 

Indie Folk, LP

Release Date: 21/06/2011, Jagjaguwar

Ήτανε το 2008 όταν πρωτοδιάβασα για έναν μουσικό ονόματι Justin Vernon, που απομονώθηκε σε ένα αγροτόσπιτο στα βουνά της αμερικανικής επαρχίας, κάθησε και επεξεργάστηκε τον πρόσφατο χωρισμό του και με πηγή έμπνευσης το παραπάνω γεγονός έγραψε το "For Emma, Forever Ago". Mόνο και μόνο για αυτό το πιπεράτο background φυσικά κάθησα και άκουσα το πρώτο του πόνημα. Και ναι, ήτανε ένας δακρύβρεχτος, γεμάτος πόνο δίσκος. Και όμως, τραγούδια όπως τα "Skinny Love", "For Emma" και "Flume" αμέσως ξεχώρισαν για τον απίστευτο λυρισμό τους και για την εξαιρετική μεταφορά ενός αγνού, ταπεινού, βαθιά ανθρώπινου συναισθήματος, που ο καλλιτέχνης εξέφραζε μέσω των στίχων και της πονεμένης μουσικής του. Όσο και μελοδραματικός να ήτανε ο ηχητικός τόνος των Bon Iver, ήτανε αυθεντικός.

Και φθάνουμε στο σήμερα, και ο Justin Vernon συνεχίζοντας το project του Bon Iver βγάζει τον δεύτερο, ομώνυμο δίσκο του. Πιθανόν να έχει πλέον μετά από αυτά τα χρόνια ξεπεράσει τον τότε χωρισμό του, αλλά ο ήχος του πλέον είναι αναγνωρίσιμος. Σαφώς και η μουσική αυτή τη φορά ακούγεται ένα κλικ πιο αισιόδοξη, με τις πρώτες φωτεινές ηλιαχτίδες σιγά σιγά να ξεπροβάλλουν. Επιπλέον, μια ταξιδιάρικη αύρα σκεπάζει το μουσικό σύνολο, όχι με την στενή έννοια, αλλά περισσότερο με την διανοητική.

Οι Βοn Iver μπορεί αυτή τη φορά να μην είναι τόσο σπαρακτικοί, συνεχίζουν όμως να ακούγονται αθεράπευτα ρομαντικοί, βαθύτατα μελωδικοί και λυρικοί, να σου βγάζουν το στοιχείο του αυθεντικού, και όχι του επιτευδευμένου. Και θεωρώ πως αυτή η "χλιαρή" μετατόπιση τους βοηθά να ολοκληρώσουν, να "γεμίσουν" τον ήδη μουσικά και συναισθηματικά πλούσιο ήχο τους, χαρίζοντάς μας για μια ακόμη φορά έναν εξαιρετικό δίσκο.

Άκου: "Calgary", "Holocene", "Perth"..

The Company Men

Drama, UK/USA 2010
Release Date: 23/06/2011, John Wells

Υπόθεση: O Βοbby (Ben Affleck), o Genne (Tommy Lee Jones) και ο Phil (Chris Cooper) είναι τρία μεγαλοστελέχη μιας αμερικανικής εταιρίας στο μέσο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Μαζί με άλλους 3000 εργαζομένους απολύονται, και καλούνται να λάβουν άμεσες αποφάσεις για το αβέβαιο μέλλον τους...

Σαφέστατα πρόκειται για μια επίκαιρη ταινία, που κυκλοφορεί εδώ και αρκετούς μήνες στο ίντερνετ, και αποφάσισε την προηγούμενη εβδομάδα να προβληθεί και στις ελληνικές αίθουσες, μάλλον την καταλληλότερη χρονική στιγμή...
Και σε αυτό το σημείο ο μέσος Έλληνας (θεωρητικά) θα μπορούσε να ταυτιστεί με τους πρωταγωνιστές του "The Company Men" και την δύσκολη φάση στην οποία βρίσκονται. Έλα όμως που εδώ μιλάμε για άλλες διαστάσεις και το target group των πρωταγωνιστών είναι ουσιαστικά αυτοί που ευθύνονται για την κρίση και τα παγκόσμια οικονομικά σκάνδαλα και δύσκολα αγγίζουν την καθημερινότητα των απλών ανθρώπων. Και οι εν λόγω κύριοι εκεί που ήτανε κάτοχοι μιας Porsche, έπαιζαν σε μια πριβέ λέσχη golf και ζούσανε μια ονειρική ζωή με κάθε είδος ανέσεις, ξάφνικα αναγκάζονται να απαλλαγούν από όλα αυτά, και να επαναπροσδιορίσουν την ζωή και τους στόχους τους. Οπότε καταλαβαίνει κανείς πως η συμπόνια, η κατανόηση και η κινηματογραφική ταύτιση πάνε στην ουσία στράφι, και αυτό που μένει είναι μια προσεγμένη ταινία για τις απολύσεις, την οικονομική ύφεση και τις ψυχρές εταιρικές πολιτικές στραμμένη προς τις ζωές των υψηλά ιστάμενων στελεχών και όχι του μέσου εργαζόμενου που αδυνατεί να εξασφαλίσει τα προς το ζην.
Όλα τα παραπάνω προσφέρονται με ένα κινηματογραφικά holywoodιανό περίβλημα, που στον πυρήνα του τα χώνει στο αμερικανικό όνειρο, και απεικονίζει με παραστατικό τρόπο τις ψυχολογικές, σχεσιακές και οικονομικές μεταβολές που αποφέρουν οι περικοπές στον πλούσιο Αμερικανό πολίτη. Kαι ίσως μια κρίση και κατ'επέκταση απόλυση αποτελεί και μια ευκαιρία για ένα νέο ελπιδοφόρο ξεκίνημα στην ζωή των εμπλεκόμενων ατόμων.
Αυτά όλα για το σεναριακό/ιδεολογικό προφίλ του δράματος. Από εκεί και έπειτα, τόσο οι έξοχες ερμηνείες του πρωταγωνιστικού τριδύμου, όσο και η μεστή σκηνοθετική δουλειά του John Wells δίνουν μια ταινία ευχάριστη στην παρακολούθηση και δοσμένη με αρκετά μηνύματα, παρόλο που τα περισσότερα από αυτά δείχνουν απόμακρα προς την ελληνική πραγματικότητα...

Friendly Fires - Pala

Indie Pop/Electronica, LP
Release Date: 16/05/2011, XL Recordings

"Pala". Σύμφωνα με την έγκυρη ιστοσελίδα jumpingfish πρόκειται για μια ουτοπική τοποθεσία που συναντά ο αναγνώστης του βιβλίου "Island" του Aldous Huxley. Κύριο χαρακτηριστικό της εν λόγω τοποθεσίας είναι η ένωση της δυτικής κουλτούρας με την ανατολική, με αποτέλεσμα την κοσμολογική επιφοίτηση των κατοίκων της τρώγοντας παράλληλα μαγικά μανιτάρια...
Παράλληλα είναι και ο τίτλος του δεύτερου πονήματος των Βρετανών Friendly Fires. Kαι όσο kinky, πικάντικη, ενδιαφέρουσα, "χαρούμενη" και πολύπλευρη σου φαίνεται η φανταστική αυτή πόλη, άλλο τόσο είναι και ο ήχος του δίσκου. Με σταθερές αναφορές στην ποπ κουλτούρα των 80s, εμπλουτισμένες με μια φρέσκια καλοκαιρινή αύρα, πολύχρωμα ηχοτοπία και μπόλικες δόσεις από electronica, ο δίσκος παρασέρνει τον θεατή σε ένα δροσερό ταξιδάκι που προκαλεί ευφορία και μουσική "ευτυχία" στον ακροατή. Με γνώμονα την ηλεκτρονική τεχνογνωσία από την δύση, το ανέμελο και "θερμό" ύφος από την ανατολή, η συνταγή πετυχαίνει τον σκοπό της και σου φτιάχνει το καλοκαίρι, χωρίς να καίγεται να ακουστεί και μετά το φθινόπωρο...
Άκου: "Ηawaiian Air", "True Love", "Live those Days Tonight"..

Hanna

Action/Mystery/Thriller, USA/UK/Germany 2011
Release Date: 07/04/2011, Joe Wright

Υπόθεση: Ξανθιά 16χρονη (Saoirse Ronan), υπό την αυστηρή καθοδήγηση του πατέρα της, εκπαιδεύεται στο άγριο περιβάλλον της Φινλανδίας, για να αντιμετωπίσει την αδίστακτη πράκτορα της CIA Marissa (Cate Blanchett), αλλά και την ίδια της την μυστήρια προέλευση...

Ο δημιουργός του "Atonement" Joe Wright και η νεαρή πρωταγωνίστριά του αυτή τη φορά σε διαφοροποιημένο είδος και νέες περιπέτειες. Το "Hanna" με ένα σχετικά μικρό budget, αντλώντας την δύναμή του από το κοφτερό μοντάζ, τα επιβλητικά εξωτερικά γυρίσματα, το αετίσιο βλέμμα της πρωταγωνίστριας και τους φρενήρεις ρυθμούς των Chemical Brothers είναι αυτό που αποκαλούμε μεστή, άμεση και ταχύτατη περιπέτεια με μπόλικη δόση μυστηρίου, καρικεύματα γενετικής και πηγαία δολοφονική αύρα.
Η Ηanna μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον που διακατέχεται από την άγρια όψη της φύσης, στρατιωτική εκπαίδευση και ζωώδη ένστικτα μας εισάγει σε ένα κατάλευκο, αλλά παράλληλα σκοτεινό, σύγχρονο παραμύθι επιβίωσης και πάλης με το κατεστημένο. Το κατεστημένο εδώ εκφράζεται μέσα από την ψυχρή πράκτορα της CIA και κορυφώνεται από την παρουσία της έμπειρης και πάντοτε γοητευτικής Cate Blanchet. Από την άλλη μεριά η πρωταγωνίστρια Hanna, όπως άλλοτε η Νύφη του Kill Bill, κινείται με εκρηκτικούς ρυθμούς και περίσσια αδρεναλίνη στον ευρύτερο χώρο της Ευρώπης και της Βόρειας Αφρικής για να επιβιώσει και παράλληλα να ξεδιαλύνει το δύσκολο παζλ της προσωπικής της ιστορίας... Κερασάκι στην τούρτα το soundtrack που κινείται σε αυστηρά ηλεκτρονικούς ρυθμούς, και δένει άψογα με την σκηνοθεσία, την έντονη δολοφονική δραστηριότητα και την εκπληκτική φωτογραφία.

Alps - Alps of New South Wails

 

Indie/Lo-fi, LP

Release Date: -/-/2011, Past Futures

Ελάχιστα είναι τα πράγματα που μπορείς να βρεις ή να μάθεις για τον Alps ή κατά κόσμον Chris Hearn από την μακρινή Αυστραλία. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον, πολύπλοκο στο ύφος αλλά ταυτόχρονα πανέμορφα απλοϊκό παρουσιάζεται το τέταρτό του άλμπουμ "Alps of New South Wails", που αποτελεί όπως διαβάζω το τρίτο μέρος μιας δισκογραφικής τριλογίας.

Αυτή η εκκεντρικότητα και συνάμα γοητεία του δίσκου είναι που παρασέρνει και εν τέλη κερδίζει τον ακροατή. Το εκρηκτικό μείγμα μεταξύ post punk κιθάρων, lo-fi αποχρώσεων και παλιομοδίτικης αύρας είναι ικανό να σε ταξιδέψει, να σε ξεσηκώσει ή να σε ηρεμήσει. Αγνά συστατικά που χτίζουν μια ξεχωριστή, παραμορφωμένη και ομιχλώδης ατμόσφαιρα. Δίσκος "παντός καιρού" και "παντός διάθεσης"...
Άκου: "Sail Away", "I Get So High"..

the Escapist [Radio Show] - Summertime Edition

ON AIR today (20.00-22.00) - UpnLoud.gr

LISTEN HERE

The Tree of Life (To Δέντρο της Ζωής)

Drama/Sci-Fi, USA 2011
Release Date: 26/05/2011, Terrence Malick

Υπόθεση: Προβληματισμένος μεσήλικας (Sean Penn) αναζητά το νόημα της ζωής και προσπαθεί να βρει τις απαντήσεις σκεφτόμενος την παιδική του ηλικία, την προβληματική σχέση του με τον αυστηρό πατέρα (Brad Pitt) και την γαλήνια παρουσία της μητέρας του (Jessica Chastain)...

Καλοκαιριάτικα να γράφω για το "The Tree of Life"... Aλλά ναι, μου άρεσε και είναι τουλάχιστον άξια αναφοράς. Η αίσθηση που σου αφήνει πάντως είναι ανολοκλήρωτη. Για 138 λεπτά γνώρισες τις δύο οδούς που ο Malick θέλει ο κάθε άνθρωπος στην ζωή του να ακολουθεί. Αυτόν της Φύσης, δηλαδή της εγωκεντρικής αντίληψης και της εξουσίας, ή αυτόν της Χάρης, δηλαδή της αγάπης και όλων αυτών, καλών ή κακών, που πηγάζουν από αυτήν. Για να περιγράψει τις δύο παραπάνω κατευθύνσεις χρησιμοποιεί την δύναμη της φωτογραφίας, παρεμβάλλοντας αναρίθμητες φωτογραφίες του μικρόκοσμου, του μεγαλόκοσμου, της χλωρίδας και της πανίδας, δίνοντας σε όλο αυτό μια κοσμική διάσταση, εξυμνώντας την γέννηση και τον θάνατο του κάθε μορίου μέσα στο αχανές σύμπαν. Παράλληλα χρησιμοποιεί ένα 50s οικογενειακό πορτραίτο για να απεικονίσει την αγάπη, την υποταγή, την αδικία και οτιδήποτε άλλο συναντά ένας άνθρωπος στο πέρας της γλυκόπικρης και γεμάτο αντιθέσεις ζωής του. Το πρόβλημα είναι πως όλα τα παραπάνω απεικονίζονται άναρχα, με την ταινία κάποιες στιγμές να παίρνει την μορφή οικογενειακού δράματος, ενώ τις άλλες να μας παρουσιάζεται ως ντοκιμαντέρ. Ως αποτέλεσμα η αφήγηση να είναι κατακερματισμένη, και το σενάριο αναιμικό δίνοντας στον θεατή την ιδέα πως αυτό που βλέπει είναι φλύαρο, πομπώδες και απαιτητικό. Ακριβώς αυτά δηλαδή που δεν χαρακτηρίζουν το ίσως μεγαλύτερό του δημιούργημα ονόματι "Badlands".
Ως αυστηρά υπαρξιακή ταινία θέτει πολλά και πολύπλοκα φιλοσοφικά και θεολογικά ερωτήματα, αλλά μέσα σε ένα τέτοιο δυσνόητο και πολυεπίπεδο περιβάλλον ανάπτυξης που ο Malick αποφασίζει να εναποθέσει τους υπαρξιακούς του προβληματισμούς, τα ερωτήματα μένουν αναπάντητα. Και αυτό δεν είναι το θέμα, εφόσον αντικειμενικά τα περισσότερα κοσμοθεωρικά ζητήματα παραμένουν άλυτα, αλλά και ο Malick δείχνει να αδυνατεί να καταλάβει ή να αφήσει στην τελική το δικό του προσωπικό στίγμα πάνω σε αυτά ώστε να τα καταλάβει ο θεατής που θέλει να καταλήξει.
Η εικόνα της ταινίας είναι εκπληκτική, συναρπαστική και ελεγειακή. Αφήνει ένα λυρικό, βαθύτατα αλληγορικό άρωμα πάνω στο έργο και σε συνδυασμό με την κλασική μουσική χτίζει ένα επιβλητικό ύφος που στιγματίζει και επηρεάζει ολόκληρη την ταινία. Οι ερμηνείες, κυρίως των παιδιών και της συζύγου (Jessica Chastain) είναι καθηλωτικές. Το σενάριο να παρουσιάζε μια καλύτερη δομή, με αρχή και τέλος, και ο δημιουργός να έβαζε τις σκέψεις και την οπτική του πάνω σε αυτές σε μια σειρά θα μιλούσαμε για μια τεράστια ταινία. Εκτός αν μπροστά στο θαύμα και στο μεγαλείο της ζωής σηκώνει και ο Malick τα χέρια ψηλά...

Black Lips - Arabia Mountain

Indie Rock, LP
Release Date: 07/06/2011, Vice Records

Mετράω το δεύτερο απόλυτα καλοκαιρινό άλμπουμ. Οι Cults με το ντεμπούτο τους εκφράζουν μια φρεσκάδα, γλυκήτητα, καλοκαιρινή αθωότητα. Αντιθέτως, οι Black Lips με την έκτη δημιουργία τους ονόματι "Arabia Mountain" σου βγάζουν μια αγριάδα, μια "βρωμιά", ατελείωτο κέφι και ατίθαση διάθεση. Οι δύο αντίθετες όψεις του ίδιου νομίσματος, απλή μουσική με ανεβαστική διάθεση ο κοινός τους γνώμονας. Δύο soundtracks που δεν πρέπει να απουσιάζουν πλάι με τις ρακέτες, τις ομπρέλες παραλίας και τα γυαλιά ηλίου.
Τώρα σχετικά με το "Arabia Mountain" αποκαλύπτει το ύφος του άμεσα από το artwork. "Flower-Punk" ονομάζουν οι ίδιοι το χαρούμενα-ψυχεδελικό punk που παίζουν και πέφτουν ακριβώς μέσα. Πιασιάρικα και μικρά σε διάρκεια tracks ξεκινάνε και τελειώνουν σε ένα μουσικό όργιο που μας παρουσιάζεται μεθυσμένο, χαρούμενο και πολύχρωμο. Το σύνολο "ρέει", και τα 16 κομμάτια συνολικής διάρκειας 40 περίπου λεπτών, τερματίζουν πριν καν αρχίσουν με αποτέλεσμα να γουστάρεις και επόμενη γύρα. Θυμίζει περσινή φάση με τους απολαυστικότατους Harlem. Το surf rock ξεσκεπάζει την άγρια ομορφιά του και ο παραγωγός Mark Ronson δείχνει να προσαρμόζεται εύκολα στις διαθέσεις των Black Lips και όχι το αντίθετο. Απολαύστε υπεύθυνα...
Άκου: "Family Tree", "Time", "Mr Driver", "Go Out and Get It", "Mad Dog"..

Barney's Version (O Τρόπος του Μπάρνεϊ)

Drama, Canada/Italy 2010
Release Date: 03/03/2011, Richard J. Lewis

Υπόθεση: H ταραχώδης και γεμάτη ζωή του επιπόλαιου, εγωπαθή γυναικά Barney Panofsky (Paul Giamatti), που φθάνοντας στα 60 του είναι πλέον έτοιμος να την εξιστορήσει...

Είναι μερικοί ηθοποιοί που απλά το έχουν. Αναλαμβάνουν έναν ρόλο και δεν αρκούνται απλά στο να τον υποδυθούν, απλά να τον ντυθούν, αλλά τον βιώνουν, τον βάζουν μέσα τους. Και ο Paul Giamatti είναι ένας τέτοιος ηθοποιός, το έχει δείξει και στο παρελθόν και το αποδεικνύει και εδώ.
Στην προκειμένη περίπτωση ταυτίζεται πλήρως με τον κυνικό και αυτοκαταστροφικό Barney, και κουβαλάει ολόκληρη ταινία στις πλάτες του με αποτέλεσμα στο τέλος να την απογειώνει. Άλλωστε το "Barney's Version" είναι αυτό που λέμε "δράμα χαρακτήρων", όπου η ανάπτυξη, η εμβάθυνση και η εξέλιξη του κεντρικού χαρακτήρα έχει πρωτεύον θέση και αξία. Ένας χαρακτήρας που μέσα από την τραγικότητά του και τις λανθασμένες αποφάσεις καταφέρνει να συγκινήσει και παράλληλα να εξοργίσει τον θεατή.
Στην εξιστόρηση της ζωής του κύριο ρόλο παίζουν οι τρεις γυναίκες που παντρεύτηκε, με την τρίτη σύζυγο (Rosamund Pike) να κατέχει την σημαντικότερη θέση στην ζωή του και να είναι υπεύθυνη και για την τραγική έκβαση της υπόθεσης. Οι υπόλοιπες γυναίκες αναλαμβάνουν την κωμικοτραγική παρένθεση στην ζωή του, ενώ η παρουσία και απουσία του κολλητού του φίλου δίνει μια δόση μυστηρίου σε όλο το μήκος του δράματος. Παράλληλα, ο πατέρας του (Dustin Hoffman) είναι ο μόνος που του στέκεται και δείχνει να τον καταλαβαίνει. Όλοι οι παραπάνω θα επηρεάσουν, είτε θετικά, είτε αρνητικά, ριζικά ή ανώδυνα την πορεία του Barney σε ένα παρορμητικό, πολυτάραχο και συναισθηματικό ταξίδι που δύσκολα θα σε αφήσει ασυγκίνητο. Και αυτό γιατί αφήνει τον ρεαλισμό και την σκληρή και συνάμα γλυκόπικρη όψη της ζωής να μπούνε στο σενάριο και δεν χτίζεται μέσα σε τυποποιημένα κινηματογραφικά καλούπια, πράγμα που την κάνει να είναι απολαυστική, ζωηρή και αληθινή.

Arctic Monkeys - Suck It and See

Indie Rock, LP
Release Date: 07/06/2011, Domino Records

"Suck It and See" ονομάζεται το τέταρτο πόνημα των Βρετανών indάδων Arctic Monkeys και σε αφήνει άφωνο από την πρώτη στιγμή που αντικρίζεις το εξώφυλλο. Τόσο πολύ που οι Αμερικανοί ένιωσαν προσβεβλημένοι, χαρακτήρισαν αγενές και προκλητικό τον τίτλο του δίσκου και τον κάλυψαν με ένα ξενέρωτο αυτοκόλλητο.
Θεωρώ πως είναι ενδιαφέρον από μουσικής πλευράς να δούμε τα ηχητικά μονοπάτια που ακολουθεί αυτή τη φορά ο πολυμήχανος Alex Turner και η παρέα του. Η πρώτη μεγάλη αλλαγή πλεύσης έγινε το 2008, μετά από δύο βρετανικά, έντονα κιθαριστικά και up-tempo άλμπουμ, μέσω του μελαγχολικού, ρομαντικά ρετρό side project του Turner ονόματι The Last Shadow Puppets και στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Την ίδια περίπου συνταγή ακολούθησε το 2009, αυτή τη φορά με τους Monkeys, συνδυάζοντας μαεστρικά τις γρήγορες κιθάρες με τις γοητευτικές μελωδίες και βάζοντας πάνω σε όλο αυτό μια σκοτεινή μουσική απόχρωση. Μάλλον ήτανε θέμα κατάλληλης δοσολογίας, και ο συνδυασμός των παραπάνω συστατικών έκαναν το "Humbug" αγαπημένο άλμπουμ.
Και σε αυτό το τελευταίο το "Suck It and See" δείχνει να χωλαίνει. Φυσικά στο σύνολό του είναι μια χαρά αλμπουμάκι, και ακούγεται πολύ ευχάριστα, αλλά εδώ δεν μιλάμε για το ντεμπούτο μιας νεοεισερχόμενης indie μπάντας, αλλά για τους Arctic Monkeys, που επηρέασαν σημαντικά τον ήχο των 00s. Και στον τελευταίο τους δίσκο συναντάμε βρώμικα κιθαριστικά ξεσπάσματα, ακούμε ρομαντικές μελωδίες και απολαμβάνουμε όμορφες συνθέσεις. Η συνολική αίσθηση όμως είναι μάλλον κάπως αφηρημένη, και δίνει στον θεατή την εντύπωση πως ο προσανατολισμός της μπάντας εν έτη 2011 δεν είναι πια και τόσο ακριβής. Και αν ο δίσκος μου άρεσε πολύ μέχρι ένα σημείο, σταδιακά αρχίζει και κουράζει και τα τελευταία τρία tracks θα μείνουν στην ιστορία ως τις μονοδιάστατες συνθέσεις μιας απολαυστικής μπάντας που ψάχνει να βρεί τον ήχο και το ύφος που θα τους χαρακτηρίζει τα επόμενα χρόνια.
Άκου: "Don't sit down cause' I've moved your Chair", "Library Pictures", "Reckless Serenade"...

Dusk (Schemer)

Drama, Netherlands 2010
Release Date: - , Hanro Smitsman

Υπόθεση: To ιστορικό της δραματικής εξαφάνισης της 15χρονης Jessie (Gaite Jansen) από την οπτική των φίλων της...

Εξαιτίας της χώρας προέλευσής της δεν περίμενα πολλά πράγματα από το "Dusk". H αλήθεια είναι πως η ιντριγκαδόρικη υπόθεση σε συνδυασμό με την σχετικά καλή βαθμολογία στην κινηματογραφική βίβλο imdb μου κέντρισαν το ενδιαφέρον στο να την παρακολουθήσω. Το γεγονός πως στηρίζεται σε αληθινά γεγονότα βοήθησε επιπλέον σε αυτήν την κατεύθυνση.
Στο στόχαστρο βρίσκεται μια παρέα ανηλίκων, οι μεταξύ τους έριδες και αντιζηλίες, σε ερωτικό και φιλικό επίπεδο. Έτσι ο φακός καταγράφει με συγκλονιστική λεπτομέρεια και μια ανησυχητικά ύποπτη ματιά την παρέα στις καθημερινές δραστηριότητές της. Το σενάριο είναι έτσι δομημένο και διχοτομημένο ώστε να παρουσιάζει την ίδια υπόθεση από την ξεχωριστή οπτική γωνία του κάθε παιδιού και συνάμα πρωταγωνιστή της δραματικής αυτής ιστορίας. Έτσι χάνει σε ρυθμό και στιβαρότητα, κερδίζει όμως σε ανάλυση και βάθος. Κάτι που αρχικά μοιάζει αθώο και συνηθισμένο, σταδιακά εξελίσσεται σε κάτι θανατηφόρο και αρρωστημένο. Το δράμα μας παρουσιάζεται ειλικρινές και ωμό με διάχυτη την ευρωπαϊκή του αύρα και θα μπορούσε να συμμετάσχει σε κάθε φεστιβαλικό πρόγραμμα. Οι ερμηνείες των παιδιών είναι τιμιότατες και εσύ στο τέλος αναρωτιέσαι το που βαδίζει ή καλύτερα που μπορεί να φτάσει η σημερινή (θεωρητικά φυσιολογική) νεολαία σε εθνικό και διεθνές επίπεδο...

Cults - Cults

Indie Pop, LP
Release Date: 07/06/2011, In the Name Of

Στις παρακάτω γραμμές θα ευχαριστήσω θερμά τους Cults. Θα τους ευχαριστήσω για τα 11 υπέροχα κομμάτια που μου χάρισαν και που θα με συνοδεύουν τους επόμενους καλοκαιρινούς μήνες. Στο αστικό, στο αυτοκίνητο, στο σπίτι, στην παραλία. Παντού θα τους ακούω. Το soundtrack για το φετινό καλοκαίρι έχει έτσι βρεθεί πριν καν μπει για τα καλά το καλοκαίρι.
Oι Cults δηλώνουν ως βάση τους την "κρύα" Νέα Υόρκη, παρόλο που η μουσική τους είναι αυστηρώς "καλιφορνέζικη". Ιδρυτές της πενταμελούς αυτής μπάντας είναι το ζευγάρι Brian Oblivion και Madeline Follin, και χωρίς να τους έχω γνωρίσει τους θεωρώ γαμάτους τύπους. Πέρα από τις κινηματογραφικές τους σπουδές εξασκούν με μεγάλη επιτυχία το hobby τους, την μουσική. Και αυτό με έναν όμορφο, ηλιόλουστο και αθώο τρόπο. Ανέμελη μουσική που γουστάρουν να φτιάχνουν, τεμπέλικο ύφος που θυμίζει 60s pop και σε στέλνει κατευθείαν στις παραλίες. Ένα ομώνυμο άλμπουμ που χαρακτηρίζεται πέρα από τα καλοστεκούμενα και αυτόνομα χιτάκια και ως ένα συμπαγές, γοητευτικό και μεστό μουσικό σύνολο. Υπέγραψαν στην νεοσύστατη δισκογραφική της Lily Allen (!) και πιστέψτε με αυτό δεν είναι το μοναδικό φρέσκο δεδομένο στην μουσική τους...
Άκου: "Abducted", "Walk at Night", "Go Outside"..

the Escapist [Radio Show]

ON AIR tomorrow (20.00-22.00) - UpnLoud.gr

LISTEN HERE

The Hangover Part II

Comedy, USA 2011
Release Date: 02/06/2011, Todd Phillips

Υπόθεση: O Stu (Ed Helms) ετοιμάζεται να παντρευτεί στην εξωτική Ταϊλάνδη. Έχοντας πάρει το μάθημά του προ διετίας με τις ακραίες περιπέτειες της τρελοπαρέας (Ζach Galifianakis, Bradley Cooper) στο Las Vegas, αποφασίζει να κάνει έναν ήρεμο και ασφαλές γάμο. Μόνο που πάλι απρόσμενα κάτι πάει στραβά, και τα παλικάρια αντί να ξυπνήσουν στο ηλιόλουστο, ήσυχο, high-class θέρετρο, ξυπνάνε σε μια τριτοκοσμική πολυκατοικία στην καρδιά του επικίνδυνου Bangkok...

To πρώτο μέρος του 2009 θεωρείται ήδη cult, δίνοντας νέα υπόσταση, σημασία και αξία στο ήδη λατρεμένο είδος της περιπετειώδους, buddy κωμωδίας. Αναμενόμενη εμπορική κίνηση λοιπόν να βγει το sequel, που ακούει στο όνομα "The Hangover Part II". Ήδη η δεύτερη ταινία έχει σπάσει κάθε ρεκόρ εισπράξεων στο Box Office των HΠΑ, και ετοιμάζεται και για ρεκόρ εκτός Αμερικής.
Η αίσθηση που σου αφήνει η ταινία είναι περίεργη. Ναι μεν από τις πρώτες κιόλας στιγμές καταλαβαίνεις πως θα δεις κάτι που έχεις ήδη δει, και αυτή η πεποίθηση αυξάνεται δραματικά και κατακόρυφα κατά την διάρκεια εξέλιξης των τραγελαφικών καταστάσεων, αφήνοντας σου την αίσθηση του copy-paste και το δεδομένο της παντελούς έλλειψης πρωτοτυπίας. Από την άλλη όμως έλα που αυτή η παραπάνω αίσθηση σου αρέσει, και γελάς με τις ώρες και μετά την προβολή. Βλέπεις, πρώτον το σενάριο του πρώτου μέρους ήταν τόσο πικάντικο, ζωηρό και θεόμουρλο που άνετα χρησιμοποιήθηκε και δεύτερη φορά με ελάχιστες διαφοροποιήσεις (μωρό-παππούλης μοναχός, τίγρης-μαϊμού), και δεύτερον δέθηκες και ταυτίζεσαι τόσο πολύ με τους χαρακτήρες της παρέας που δεν τους χορταίνεις και θα'θελες πολύ να τους έβλεπες κάθε εβδομάδα σε sitcom. Πόσο μάλλον τώρα που "δέθηκαν" περισσότερο μεταξύ τους και η χημεία τους απογειώνεται κάθε στιγμή. Εννοείται πως για δεύτερη φορά όλοι τους βρίσκονται σε τρελά κέφια ξεζουμώντας κάθε ίχνος ψυχαγωγίας όσο δεν πάει. Με λίγα λόγια, αν τους αγάπησες το 2009, θα τους αγαπήσεις και θα τους απολαύσεις ακόμη περισσότερο τώρα.
Τέλος, βελτιωμένο απεικονίζεται και το περιβάλλον της κωμωδίας. Μας παρουσιάζεται πιο εξωτικό, "μεγάλο", επικίνδυνο και καλοκαιρινό. Όλα αυτά έχουνε ως αποτέλεσμα η δράση να είναι εντονότερη από το πρώτο, και ο ορισμός της απόλυτης κωμικής περιπέτειας να ταιρίαζει γάντι σε όλο το εύρος αυτής της καφροκωμωδίας.

Timber Timbre - Creep On Creepin' On

Indie, LP
Release Date: 05/04/2011, Arts & Crafts

Καλό καλοκαίρι να έχουμε όλοι. Είναι οξύμωρο όταν ετοιμαζόμαστε σιγά σιγά για τις παραλίες και έχουμε ανάγκη από ηλιόλουστα και (χαζο)χαρούμενα ακούσματα, εγώ να παρουσιάζω το "Creep On Creepin' On" των Kαναδών Timber Timbre. Και δεν θα το έκανα ποτέ αν δεν άξιζε, αλλά αξίζει. Ο Taylor Kirk και η παρέα του εδώ πλάθουν αριστουργηματικά ένα ζοφερό, υποβλητικό και κατάμαυρο μουσικό έργο. Ακούγοντας το δεύτερό τους άλμπουμ στο μυαλό μου έρχονται ονόματα όπως The Black Heart Procession, Suicide, Dirty Beaches. Το ηχητικό αποτέλεσμα είναι απλά ανατριχιαστικό, οι στίχοι και η μουσική στοιχειώνουν τον ακροατή και το αργό, μεθοδικό χτίσιμο αυτής της σκοτεινής ατμόσφαιρας πετυχαίνεται δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο σε μεγαλύτερο, εντονότερο βαθμό μέχρι το μαύρο, αλλά συνάμα γοητευτικά όμορφο πέπλο των Timber Timbre να σε σκεπάσει ολοκληρωτικά.
Άκου: "Lonesome Hunter", "Black Water", "Too Old to Die Young", "Bad Ritual"..