Somewhere

Δραματική, Η.Π.Α. 2010 (Έκανε πρεμιέρα στις 4 Νοεμβρίου)

Υπόθεση: Ο Johnny Marco (Stephen Dorff) είναι ένας διάσημος σταρ του Hollywood και κάνει και την ανάλογη ζωή. Aτελείωτες κραιπάλες, κάθε νύχτα διαφορετικές αιθέριες υπάρξεις στο κρεβάτι του, γρήγορα αυτοκίνητα και φανατικές θαυμάστριες χαρακτηρίζουν την καθημερινότητά του. Όταν αναγκάζεται να "φιλοξενήσει" για λίγες μέρες την 11χρονη κόρη του (Elle Fanning) η ζωή του ξαφνικά αλλάζει...

"Κλαίμε τα λεφτάκια μας", "Καλά οι υπεύθυνοι δεν βλέπουν πρώτα τις ταινίες πριν τις προβάλλουν?" Τα παραπάνω είναι χαρακτηριστικά σχόλια που άκουσα κατά τη διάρκεια της προχθεσινής προβολής του "Somewhere" στα Village. Και όντως, το νέο δημιούργημα της Sofia Coppola πιθανόν να αποκοιμίσει ή έστω να μην αρέσει στον μέσο θεατή. Χωρίς εντυπωσιασμούς και εφέ, με χαμηλή ταχύτητα, με την παντελή έλλειψη ερωτικής ίντριγκας και με καμία δραματική ανατροπή πορεύεται η Κυρία Coppola απεικονίζοντας την κενή ζωή ενός σταρ.
Εμένα πάλι με ενθουσίασε, για να το πω καλύτερα με συγκίνησε. Οι διάλογοι είναι ελάχιστοι, κυριαρχούν οι εκφράσεις και οι συμπεριφορές. Η σκηνοθεσία της Coppola τόσο indie όσο ποτέ, πραγματική pop art. Μας παρουσιάζει με τον ομορφότερο τρόπο το ηλιόλουστο και λαμπερό Los Angeles. H φωτογραφία μινιμαλιστική, και τα αργόσυρτα, βουβά πλάνα και οι ακίνητες κάμερες
συμπληρώνουν την παραπάνω λακωνική, καλύτερα τελετουργική εικόνα. Έτσι όλα τα παραπάνω από μόνα τους χτίζουν μια ιδιαίτερη και επιβλητική κινηματογραφική ατμόσφαιρα. Παράλληλα όμως θα ήταν ανούσια αν δεν συνοδεύονταν από ένα βαθύ συναισθηματικό υπόβαθρο, και σε αυτό ακριβώς το σημείο πολλοί έχασαν την ταινία. Όλο αυτό το στοχευμένα λιτό περιβάλλον βοήθησε την δημιουργό να αναπτύξει και να περιγράψει αυτό ακριβώς που ήθελε: Tην απέραντη μοναξιά των σταρ, και την ψεύτικη λάμψη του star system. Και το κάνει με αριστουργηματικό τρόπο όταν εμμένει στο κενό βλέμμα του εξαιρετικού Stephen Dorff. Παράλληλα μέσα από μικρά, καθημερινά πράγματα δείχνει με τον αρτιότερο τρόπο την μεταστροφή του πρωταγωνιστή, που έχοντας την μικρή κόρη δίπλα του, συνηδειτοποιεί μέρα με την μέρα τι έχει πραγματική αξία στην ζωή.
Η ίδια η Coppola παραδέχεται ότι η ταινία περιέχει προσωπικές, παιδικές τις αναμνήσεις. Ίσως και το τελευταίο την βοήθησε να βάλει τόσο συναίσθημα και ζεστασιά στον ψυχρό χολιγουντιανό κόσμο του "Somewhere" και έπειτα στους πρωταγωνιστές της...