MΟΝΙΚΑ Live στα Γρεβενά!

Η Ελληνίδα ερμηνεύτρια, συνθέτης και στιχουργός σε ηλικία μόλις 21 ετών, εμφανίστηκε για να διαμορφώσει μόνη της την κατηγορία Singer / Songwriter στην χώρα μας την τελευταία δεκαετία. Με αγγλικό στίχο και επιρροές από Χατζιδάκι,και Morricone, μέχρι Beatles και PJ Harvey, το ντεμπούτο της 'Avatar' θεωρήθηκε πέρσι από τους περισσότερους (δίκαια πιστεύω) το καλύτερο ελληνικό αγγλόφωνο album (με αγαπημένα κομμάτια όπως Over the Hill,Pretend,Babe).
Στα πλαίσια των καρναβαλικών εκδηλώσεων «Ανακατωσάρια 2009» θα εμφανιστεί την Κυριακή 1 Μαρτίου στα Γρεβενά με την επταμελή της μπάντα (τύμπανα, μπάσο, ηλεκτρική κιθάρα, τσέλο, βιολί, τρομπέτα).
Η Μόνικα έχει κάνει προσφάτως αλλεπάλληλες sold out εμφανίσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονική,πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα να φτάσω και εγώ μόνο εώς την είσοδο του Stage του Μύλου(δεν χωρούσανε άλλοι μέσα) τον περασμένο Νοέμβρη και να μην μπορέσω να τη δω όπως και τουλάχιστον άλλα 100 με 200 άτομα που περίμεναν να μπούν...
Ευτυχώς υπάρχουν και τα Ανακατωσάρια..

Ακολουθεί video με live εμφάνισή της στην εκπομπή Ράδιο Αρβύλα

Η τέχνη της Τριχοφυίας!

Επειδή από πολλούς και πολλές(άλλοι το θεωρούν sexy-γούστα είναι αυτά) μια πλάτη ή ένα στήθος με 'πλούσια' τριχοφυία θεωρείται μια αντιαισθητική εικόνα..εδώ μια εναλλακτική λύση!
Με έμπνευση,μια δόση χιούμορ και λίγο ταλέντο στο ξύρισμα μπορεί να δημιουργηθεί τέχνη..εδώ κάποια παραδείγματα:

Μια άλλη Μύκονος..

Οι Fleet Foxes είναι ένα αμερικάνικο FolkPop συγκρότημα από το Seattle.
Πολυσυζητήθηκαν πέρσι με το ομώνυμο τους LP 'Fleet Foxes',που πάντως αγαπήθηκε από τους περισσότερους μουσικόφιλους και μουσικά sites.
Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου τους single 'Mykonos'(από το EP τους 'Sun Giant') πριν από λίγες μέρες παρουσιάζω αυτό το όμορφο και ταξιδιάρικο κομμάτι με το περίεργο videoclip του.
Μας προδιαθέτει με ένα ξεχωριστό και ιδιόρρυθμο τρόπο για τις ερχόμενες καλοκαιρινές διακοπές..

No Line On The Horizon από U2

Είναι ίσως το πιό αναμενόμενο LP της χρονιάς.Ο νέος δίσκος των U2 μετά από περισσότερα από 5 χρόνια δισκογραφικής αδράνειας.Ποτέ δεν ήμουν μεγάλος θαυμαστής τους,αλλά πιστεύω ότι είναι από τα σημαντικότερα και διαχρονικότερα συγκροτήματα όλων των εποχών.Είναι εμφανής η επιρροή που άσκησαν πάνω σε άλλα σημερινά επιτυχημένα συγκροτήματα όπως οι Coldplay,Snow Patrol κ.α.
Από την άλλη όμως,είμαι της άποψης ότι η χρυσή εποχή τους έχει τελειώσει εδώ και πολλά χρόνια(συγκ. από τον σπουδαίο δίσκο του 1987 'Joshua Tree').

Τώρα όσον αφορά το 'No Line On The Horizon' κυκλοφορεί επισήμως στις 3 Μαρτίου.Μπορείτε να τον ακούσετε από τώρα στο MySpace τους.
Την παραγωγή έκαναν ο Brian Eno,Daniel Lanois κ' Steve Lillywhite.Το περίεργο εξώφυλλο του Cd απεικονίζει την θάλασσα που συναντά τον ουρανό(photo του Hiroshi Sugimoto).Αποτελεί έμπνευση του Bono καθώς θαύμαζε μία παρόμοια θέα στην 'Eze της Γαλλίας.
Μουσικά σαφώς πιστεύω ότι διαφέρει από τις τελευταίες τους δουλειές(How to dismantle an atomic bomb,All that you can't leave behind).Ναι μεν οι παλαιότερες αυτές δουλειές τους είχαν εμπορική επιτυχία(που βέβαια αυτό συνδέεται περισσότερο με το brandname U2),αλλά δεν είχαν ούτε φρέσκο ήχο,ούτε συκρίνονταν με τα κλασσικά τους album.Αντιθέτως,το 'No Line On The Horizon' συνδέει πιό δημιουργικά το ένδοξο τους παρελθόν με τις μουσικές απαιτήσεις του παρόντος.Γενικά ο δίσκος αποτυπώνει έναν πειραματισμό στους ήχους(ιδίως σε κομμάτια όπως το Fez-Being Born,No line on the horizon).Επίσης υπάρχουν κομμάτια με φρέσκο και πιασάρικο ρυθμό,όπως κυρίως το Stand up Comedy.Το κομμάτι που πραγματικά δεν μου αρέσει καθόλου εξαιτίας του χαζοπαιχνιδιάρικου ύφους του είναι το Get on your boots.Αγαπημένα μου κομμάτια τα Magnificent,Moment of Surrender.Συμπαθητική και η μπαλάντα White as Snow.
Γενικά νομίζω ότι ο δίσκος μάλλον δεν είναι το μεγάλο comeback των U2,αλλά σίγουρα είναι καλύτερος από τους προηγούμενούς τους δίσκους και βέβαια καλύτερος από αρκετές παρόμοιες alternative rock δουλειές που κυκλοφορούν σήμερα.

And the Oscar goes to..

Σήμερα τα ξημερώματα ολοκληρώθηκε η 81η λαμπερή απονομή των βραβείων Oscars στο Kodak Theatre της Νέας Υόρκης.
Τα συμπεράσματά μου:

-Χάρηκα ιδιαίτερα ότι η αγαπημένη μου ταινία για φέτος,το Slumdog Millionaire του D.Boyle θριάμβευσε κατακτώντας 8 Oscars(συμπ. Καλύτερης Ταινίας,Σκηνοθεσίας,Σεναρίου).
Παράλληλα,αυτό σήμαινε ότι μεγάλος loser της βραδιάς με 13 υποψηφιότητες ήταν το 'Η απίστευτη ιστορία του Benjamin Button',που αποδείχτηκε νικητής μόνο στις τεχνικές κατηγορίες(π.χ. Καλύτερο Μακιγιάζ)
-Έκπληξη της βραδιάς θεωρείται το γεγονός ότι το βραβείο Α'Ανδρικού Ρόλου δεν πήγε στα χέρια του μεγάλου φαβορί Mickey Rourke(Ο Παλαιστής),αλλά στον Sean Penn παίζοντας έναν ομοφιλόφιλο πολιτικό στο 'Milk'(δεν έχω δεί την ταινία για να κρίνω την συγκ. ερμηνεία).
-Όσον αφορά το βραβείο Α'Γυναικείου Ρόλου,αυτό το πήρε η Kate Winslet.Σίγουρα πολυ καλή η ερμηνεία της Kate Winslet στα 'Σφραγισμένα Χείλη',αλλά θεωρώ ότι το άξιζε περισσότερο η Meryl Streep στην 'Αμφιβολία'.
-Τέλος,όπως ήταν και αναμενόμενο,το βραβείο Β'Ανδρικού Ρόλου το απέσπασε ο Heath Ledger στην καταπληκτική ερμηνεία του ως Joker στο 'Σκοτεινός Ιππότης'.Έτσι είναι ο δεύτερος ηθοποιός στην ιστορία των Oscar που βραβεύεται με το χρυσό αγαλματάκι μετά τον θάνατό του.

Αναλυτικά:

Oscar καλύτερης ταινίας: «Slumdog Millionaire» με παραγωγό τον Christian Colson

Oscar Σκηνοθεσίας στον Briton Danny Boyle για το “Slumdog Millionaire”

Oscar Α' ανδρικού ρόλου στον Sean Penn για την ταινία “Milk”

Oscar Α' γυναικείου ρόλου στην Kate Winslet στην ταινία “Σφραγισμένα χείλη”

Oscar Β' ανδρικoύ ρόλου στον Heath Ledger στην ταινία «Σκοτεινός ιππότης»)

Oscar Β' γυναικείου ρόλου στην Penelope Cruz στην ταινία “Vicky Cristina Barcelona”

Oscar Πρωτότυπου σεναρίου στον Ντάστιν Λανς Μπλακ για την ταινία «Milk»

Oscar Διασκευασμένου σεναρίου στον Simon Beaufoy, για την ταινία «Slumdog Millionaire»

Oscar Φωτογραφίας στην ταινία “Slumdog Millionaire”

Oscar για Οπτικά εφέ στην ταινία «The curious case of Benjamin Button»

Oscar για Ηχητικό μοντάζ στην ταινία “The Dark Knight”

Oscar Ήχου στην ταινία “Slumdog Millionaire”

Oscar Μοντάζ στην ταινία “Slumdog Millionaire”

Oscar Κοστουμιών στην ταινία “The Duchess”, «Η δούκισσα»

Oscar Καλλιτεχνικής διεύθυνσης και σκηνικών στην ταινία “The curious case of Benjamin Button”

Oscar Μουσικής στον A.R. Rahman στο “Slumdog Millionaire”

Oscar Τραγουδιού στο “Jai Ho” από την ταινία “Slumdog Millionaire”

Oscar Μακιγιάζ στην ταινία “The curious case of Benjamin Button”

Oscar Ταινίας Μεγάλου μήκους στην ταινία κινουμένων σχεδίων “WALL-E”

Oscar Ντοκιμαντέρ Μεγάλου μήκους στην ταινία “Man on wire”

Oscar Μικρού μήκους κινουμένων Σχεδίων στην ταινία “La Maison en Petits Cubes”

Oscar Ταινίας Μικρού μήκους στην ταινία “Spielzeugland (Toyland)”

Oscar Μικρού μήκους ντοκιμαντέρ στην ταινία “Smile Pinki”

Oscar Ξενόγλωσσης ταινίας στην Ιαπωνική ταινία “Departures”

Oscars 2009 - Doubt (Αμφιβολία)

Είναι η τελευταία σημαντική ταινία που πρόλαβα να δω πριν την αποψινή τελετή των Oscars.
Το 'Doubt' του John P. Shanley είναι υποψήφιο για 5 Oscars (όπως Α' Γυναικείου Ρόλου στην Meryl Streep)
Η ταινία μας μεταφέρει στο Μπρόνξ του 1964 (περίοδος πολιτικών αλλαγών-μετά την δολοφονία του JFK).Στο σχολείο του Σεντ Νίκολας συναντάμε τον χαρισματικό και προοδευτικό ιερέα Φλιν(Philip Seymour Hoffman) και την συντηριτική και αυστηρή Αδελφή Αλοίσιους(Meryl Streep).Ο άνεμος των αλλαγών φτάνει και στο συγκεκριμένο καθολικό σχολείο και έτσι αυτό υποδέχεται τον πρώτο μαύρο του μαθητή Ντόναλτ.Εξαιτίας του προσωπικού ενδιαφέροντος που δείχνει ο ιερέας προς το αγόρι γεννιούνται υποψίες και αμφιβολίες (χωρίς ιδιαίτερες αποδείξεις) στην Αδελφή Αλοίσιους για τις προθέσεις του Φλιν.Έτσι ξεκινάει ο αγώνας της κατά του ιερέα..

Κατ'αρχήν νομίζω ότι η ταινία υστερεί σκηνοθετικά.Ίσως επειδή αποτελεί μεταφορά ενός επιτυχημένου θεατρικού έργου και ο σκηνοθέτης προέρχεται απο τον χώρο του θεάτρου.
Σε αντίθεση με το παραπάνω όμως,πιστεύω ότι το 'Doubt' έχει να μας προσφέρει τις καλύτερες φετινές ερμηνείες.
Ο Hoffman,ένας από τους αγαπημένους μου σημερινούς ηθοποιούς του Hollywood(βλέπε Capote,Before the devil knows you're dead) παίζει εξαιρετικά τον στοργικό και προοδευτικό ιερέα.Πολύ συμπαθητική και η νεαρή Amy Adams,στο ρόλο της αγαθής και καλόκαρδης Αδελφής James.
Το highlight και το ρεσιτάλ ερμηνείας το δίνει όμως η Meril Streep.Εδώ πρέπει να πω ότι ποτέ δεν μου άρεσε (ίσως φταίει το ύφος που μου βγάζει) η συγκεκριμένη ηθοποιός.Για άλλη μια φορά όμως την παραδέχομαι και γουστάρω πολύ να την μισώ(βλέπε The Devil wears Prada).Η ερμηνεία και η ταύτισή της με την συντηριτική,κακόβουλη,καχύποπτη και 'ξινή' Αδελφή είναι απλά συγκλονιστική.Αν δεν πάρει το Oscar πιστεύω πως θα αδικηθεί πολύ.
Τέλος,μέσω των διαλόγων των πρωταγωνιστών βλέπουμε να κλιμακώνονται η ένταση και τα αποτελέσματα της διαμάχης (που κινούνται γύρω από την έννοια της Αμφιβολίας) του ιερέα και της Αδελφής με έναν αριστοτεχνικό τρόπο.
Imdb: 7,9/10

Από αύριο τα αποτελέσματα της αποψινής απονομής των βραβείων.

Life sucks...

Σίγουρα υπήρχαν ή υπάρχουν συγκεκριμένες στιγμές στη ζωή όλων μας που όλα τυχαίνει να πηγαίνουν κατά διαόλου..
Η ιστοσελίδα fmylife.com περιέχει προσωπικές,πραγματικές (υποτίθεται τουλάχιστον) εμπειρίες που πιστοποιούν την παραπάνω φράση και μας δίνουν κουράγιο να πούμε 'Υπάρχουν και χειρότερα'..
Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι:

-Today, I drunk dialed my mom and told her I was so high and drunk that I thought the KGB was coming after me. When I woke up this morning, my mom told me that she's no longer paying for college.
-Today, I realized that there are more framed pictures of my mom's dog than pictures of me around the house.
-Today, I woke up happy because I'd met the man of my dreams at a bar. We had shared an amazing night together. I walked around my apartment, wondering where he'd went. Turns out, he was gone. So was my car.

Oscars 2009 - Η απίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον

Σίγουρα οι περισσότεροι από εσάς την έχετε ακούσει και είναι γνωστό ότι αποτελεί το μεγάλο φαβορί να σαρώσει τα φετινά Oscar.Εγώ κατάφερα (επιτέλους) και την είδα μόλις προχθές.
Το 'The curious case of Benjamin Button' του David Fincher (Se7en,Fight Club) είναι υποψήφιο για 13 Oscars(μεταξύ αυτών της Καλύτερης Ταινίας κ' του Α' Ανδρικου Ρόλου στον B.Pitt).
Το σενάριο βασίζεται πάνω σε μία μικρή νουβέλα του 1920.

''Γεννήθηκα κάτω από περίεργες συνθήκες''
Έτσι ξεκινά η αναδρομή της ιστορίας ενός 'ιδιόρρυθμου' (από βιολογικής πλευράς) ατόμου,του Μπέντζαμιν.Γεννήθηκε 80 χρονών και καθώς περνούσαν τα χρόνια αυτός γινόταν όλο και νεότερος,πεθαίνοντας ως βρέφος.Κατά τη διάρκεια της ζωής του γνωρίζει ανθρώπους,ανακαλύπτει νέα μέρη,ερωτεύεται και απογοητεύεται,έρχεται αντιμέτωπος με τον θάνατο και άλλα συναισθήματα που ξεπερνούν την έννοια του χρόνου..

Ναι το παραδέχομαι,η ταινία με τα 'γεμάτα' 166 λεπτά της καταντά λίγο κουραστική.Για να τη δείς,πρέπει εξ'αρχής να το έχεις πάρει απόφαση ότι θέλεις να την παρακολουθήσεις ολόκληρη.
Ένα επιπλέον αρνητικό στοιχείο στο οποίο αναφέρονται οι περισσότεροι κριτικοί (όπως ο Κουτσογιαννόπουλος,ο τύπος που βλέπουμε στην Μενεγάκη) και διαπίστωσα και εν μέρη και εγώ, είναι ότι ο τρόπος παρουσίασής της είναι λίγο ψυχρός και μονοδιάστατος,χρησιμοποιώντας τον πρωταγωνιστή κυρίως ως παρατηρητή και όχι τόσο ως ενεργό ατόμο.Επίσης, η ιστορία δεν είναι τόσο απίστευτη από την σκοπιά των γεγονότων και εμπειριών που έζησε ο πρωταγωνιστής κατά τη διάρκεια της ζωής του.Είναι απίστευτη και ιδιαίτερη εξαιτίας του γεγονότος ότι ο Μπέντζαμιν ζεί την ζωή του ανάποδα.
Παρόλο τα παραπάνω αρνητικά στοιχεία η ταινία είναι ξεχωριστή και ιδιαίτερη.Μας μιλάει για ένα άτομο,που έμαθε να ζεί τις στιγμές αγνοώντας την αίσθηση του χρόνου,ικανός να αντιμετωπίσει το γεγονός ότι τα περισσότερα αγαπημένα του πρόσωπα θα πεθάνουν πριν από αυτόν.
Σίγουρα η ταινία πιστεύω ότι δεν δικαιολογεί τον τόσο μεγάλο ντόρο πού έχει γίνει γύρω της,αλλά χωρίς αμφιβολία είναι μία απο τις ταινίες της χρονιάς.Εν'ολίγοις αποτελεί ένα υπέροχο ταξίδι,μία ξεχωριστή κινηματογραφική εμπειρία, με εκπληκτική την αίσθηση της εικόνας και μιάς πανέμορφης Kate Blanchet..

BRIT Awards 2009

Η Duffy ήταν η μεγάλη νικήτρια των Brit Awards καθώς έφυγε από την λαμπερή τελετή απονομής έχοντας κερδίσει τρία βραβεία.
Η διάσημη τραγουδίστρια, η οποία διεκδικούσε τέσσερα βραβεία, αναδείχθηκε νικήτρια στις κατηγορίες Best British Female Solo Artist, Best British Album για το "Rockferry" και Best British Breakthrough Act.
Αντιθέτως, οι μεγάλοι χαμένοι της βραδιάς ήτανε (δυστυχώς) οι Coldplay, οι οποίοι,σε αντίθεση με ένα βραβείο Grammy που κέρδισαν πριν λίγες μέρες, από τα τέσσερα βραβεία που διεκδικούσαν δεν πήρανε κανένα..
Επιτυχημένη ήτανε και η βραδιά για τους Kings of Leon, που απέσπασαν δύο BRITs, στις κατηγορίες Best International Album και Best International Group.
Οι υπόλοιποι νικητές ήταν:
Paul Weller - Best British Male Solo
Elbow - Best British Group
Iron Maiden - Best British Live Act
Girls Aloud - Best British Single
Kanye West - Best International Male Solo
Katy Perry - Best International Female Solo
Τέλος, οι Pet Shop Boys τιμήθηκαν για την συνολική προσφορά τους στη μουσική σκηνή.

Hatebook = Το νέο ΑντιFacebook

"Everybody loves to hate"
Το παραπάνω μήνυμα εμφανίζεται στην αρχική σελίδα του www.hatebook.org.Το αντίπαλο δέος του 'αγαπημένου' μας Facebook έχει την ίδια δομή με τον γνωστό μας δικτυακό τόπο.
Η διαφορά είναι ότι εκεί γράφεις για το τί (μουσικές,φαγητά,ταινίες) και ποιούς μισείς.Στα wall του δεν γράφονται comments,αλλά ψέματα και κουτσομπολιά.Δεν χρειάζεται να σε κάνει κάποιος confirm ως friend για να τον βρίσεις και να τον ξεφτιλίσεις,αύτος άλλωστε είναι και ο σκοπός του Hatebook.
Έτσι ήδη μετράει πάρα πολλούς χρήστες από όλο τον κόσμο,μεταξύ τους και πάνω από 500 Έλληνες χρήστες,πού πλέον βρήκαν ένα network να εκφράσουν την οργή τους.

Έγω ακόμη μένω πιστός στο Facebook.Βέβαια είμαι κατά της υπέρμετρης χρήσης του και με τον τρόπο που χρησιμοποιείται από μερικούς.
Συμπερασματικά,το Hatebook αποτελεί άλλη μία μορφή της αντίδρασης που παρατηρείται τελευταία για το Facebook,κυρίως στον τομέα των διαφημίσεων και της διαχείρησης των προσωπικών δεδομένων.
Σχετικό άρθρο υπάρχει στο τρέχον τεύχος του FreeMagazine.

Oscars 2009 - The Reader (Σφραγισμένα Χείλη)

Η ταινία 'Τα σφραγισμένα Χείλη'(προτιμώ τον αγγλικό τίτλο The Reader) είναι υποψήφια για 5 Oscars (μεταξύ άλλων Καλύτερης Ταινίας κ' Καλύτερου Α' Γυναικείου Ρόλου).Σκηνοθετημένη από τον Stephen Dalry (The Hours) βασίζεται στο γερμανικό best-seller του Schlink 'Der Vorleser'.

Εξαρχής η αφήγηση ακολουθεί τις αναμνήσεις του Μάικλ (Ralph Fiennes),που γύρω στο 1995,αναπολεί τον πρώτο έρωτα της ζωής του.Κατ'αυτόν τον τρόπο μεταφερόμαστε στην μεταπολεμική Γερμανία του 1956 όπου ο Μάικλ (David Kross),ως έφηβος,ερωτεύεται την μεσήλικη Χάνα (Kate Winslet).Το αποτέλεσμα είναι να συνάψουν μία κρυφή ερωτική σχέση.Κάποια στιγμή όμως,η Χάνα εξαφανίζεται και ο Μάικλ πληγώνεται.Τα χρόνια περνούν και 8 χρόνια αργότερα,ο νεαρός τώρα πλέον ως φοιτητής νομικής σχολής,παρακολουθεί μία δίκη όπου δικάζονται πρώην δεσμοφύλακες ναζί.Ξαφνικά πέφτει από τα σύννεφα όταν βλέπει να κάθεται στο εδώλιο των κατηγορούμενων η Χάνα,και έτσι αρχίζει να βγαίνει στην επιφάνεια το ένοχό της παρελθόν που καλά έκρυβε όταν ήταν μαζί με τον Μάικλ..

Η ταινία πιστεύω θέλει να δείξει πόσο πολύπλοκη (κάτω από ειδικές περιστάσεις,εδώ ο Ναζισμός) μπορεί να είναι η ανθρώπινη ηθική.Συγκεκριμένα,βάζει τον θεατή σε σκέψεις για το πού βρίσκονται τα όρια μεταξύ της ατομικής και της συλλογικής ευθύνης.
Βέβαια, στο σημείο αυτό θέλω να τονίσω ότι η ταινία κυρίως αποτελεί μία πολύ καλή ρομαντική,συναισθηματική νουβέλα και όχι τόσο ένα ιστορικό δράμα που θέλει να μας δείξει την βαρβαρότητα και την απανθρωπιά που επικρατούσαν υπό την κυριαρχία του Χίτλερ.
Άλλωστε,παρατηρώ ότι τα τελευταία χρόνια και από τον γερμανικό κινηματογράφο (που ανθίζει τα τελευταία χρόνια),αλλά και από τον αγγλό-αμερικανικό παράγονται εξαιρετικές ταινίες που έχουν ως θεματικό πλαίσιο,την Ναζιστική Γερμανία και τα εγκλήματά της (Οι ζωές των άλλων,Το κύμα,The Boy in the stripped Pyjamas).
Εντύπωση μου προκάλεσε η έντονη κριτική και επίθεση που δέχτηκε ο σκηνοθέτης από εβραικούς κύκλους όπως διάβασα σε διάφορες σελίδες.Τον κατηγορούν ότι προσπαθεί να εξανθρωπίσει το 'τέρας' Χάνα..
Τέλος,όσον αφορά την ίδια την ταινία,εξαιρετική η ερμηνεία της Kate Winslet,που την παρατηρούμε να προσπαθεί να κρατήσει καλά κρυμμένο το μαύρο παρελθόν της.Επίσης,μου άρεσε πολύ ο μόλις 18 χρονός David Kroos,στον ρόλο του έφηβου Μάικλ.Στο τεχνικό μέρος η φωτογραφία και το μοντάζ είναι έξοχα γυρισμένα κατά την ιστορική περιήγηση που ακολουθεί η ταινία.

Imdb: 7,8/10

Μπαμπάς...από τα 13 του

Ναι,όσο παράξενο και να σας ακούγεται,το αγοράκι δεν φιλάει στην φωτογραφία την μικρή αδερφούλα του στο μέτωπο,αλλά την νεογέννητη κορούλα του!!
Την είδηση διάβασα προχθές στο www.bild.de.
O Άλφι είναι 13 χρονών με ύψος μόλις 1.22 μ. και ζεί στο Sussex της Βρετανίας.Η κοπελιά του και παράλληλα μητέρα του παιδιού του,μόλις 15 ετών,γέννησε το μωρό την περασμένη Δευτέρα.
Ο μικρός ακόμη δεν έχει καταλάβει τι έχει γίνει. Ο πατέρας του από την άλλη δηλώνει,αν και λίγο αργά,ότι θα πρέπει να ξαναμιλήσει στον γιό του πέρι της διαδικασίας του sex και της γεννήσεως,γιατί ο μικρός,όπως φάνηκε,μάλλον δεν τα πολυκατάλαβε..
Αξιοσημείωτο για μένα είναι ότι το περιστατικό δεν συνέβει σε μια τριτοκοσμική χώρα,αλλά σε μια χώρα όπου θα έπρεπε,και από την πλευρά των γονιών,αλλά και από την ίδια την κοινωνία να παρέχεται από πολύ μικρή ηλικία η απαιτούμενη παιδεία και πληροφόρηση για τέτοια ζητήματα.
Τα υπόλοιπα συμπεράσματα δικά σας..

Oscars 2009 - The Wrestler (Ο παλαιστής)

Η συγκεκριμένη ταινία είναι υποψήφια για 2 Oscars (μεταξύ άλλων για το Οscar του Α' Ανδρικού Ρόλου στον Μίκι Ρούρκ).
Η νέα ταινία του Ντάρεν Αρονόφσκι (Requiem for a Dream,The Fountain) αφηγείται την ιστορία του Ράντυ "The Ram",κορυφαίο επαγγελματία παλαιστή του wrestling στα τέλη της δεκαετίας του 80'.Η χρυσή εποχή του Ραμ έχει παρέλθει,αλλά αυτός ακούραστος και νοσταλγώντας την περασμένη δόξα συνεχίζει να λαμβάνει μέρος σε αγώνες βετεράνων,έχοντας ως σύμμαχο την αγάπη των λίγων,αλλά φανατικών οπαδών του.Εξαιτίας μιας καρδιακής προσβολής όμως αναγκάζεται να αποσυρθεί.Από αυτό το σημείο αρχίζει να επανεξετάζει την πορεία της ζωής του και να προσπαθεί να ξεφύγει απο την μοναξιά και το 'κενό' που τον απειλούν.Έτσι καταβάλει προσπάθειες να συμφιλιωθεί με την κόρη του και να διεκδικήσει τον έρωτα απο μία στρίπερ.
Τίποτα όμως από αυτά δεν μπορεί να αντικαταστήσει το πάθος που έχει για τους αγώνες..

Ο Παλαιστής (The Wrestler) χάρη στον Αρονόφσκι και τον wrestler πρωταγωνιστή Μίκι Ρουρκ είναι μία ταινία έντονα ρεαλιστική,ωμή και άμεση έχοντας ως αποτέλεσμα να σε καθηλώσει από την πρώτη στιγμή.Άλλωστε ο σκηνοθέτης έχει δείξει στο παρελθόν πόσο έντονες και ρεαλιστικές ταινίες μπορεί να δημιουργήσει (βλέπε Requiem for a Dream).
Όσον αφορά το μεγάλο comeback του Ρούρκ,αυτή σίγουρα είναι η ερμηνεία της ζωής του,ίσως κατά την άποψη μου,επειδή ταυτίζεται άμεσα η τύχη του πρωταγωνιστή με την πορεία της ίδιας προσωπικής,αυτοκαταστροφικής του ζωής.Έτσι ο θεατής 'πάσχει' με τις εμπειρίες,τους στόχους και τις απογοητεύσεις του ήρωα.
Τέλος,στα θετικά της ταινίας θα πρέπει να τονιστεί το εξαιρετικό λυτρωτικό φινάλε!
Εμένα προσωπικά αυτό που δεν με ενθουσίασε,για αυτό και δεν είναι για μένα ταινία της χρονιάς,είναι η υπόθεση της ταινίας,που δεν πιστεύω ότι είναι αρκετά φρέσκια.Σε κάποια σημεία μου θύμισε βελτιωμένη έκδοση του Rocky Balboa..

Imdb: 8,6/10

Oscars 2009 - Slumdog Millionaire

Με αφορμή την 81η Απονομή Βραβείων Oscars που θα πραγματοποιηθεί στις 22 Φεβρουαρίου θα παρουσιάζω απο εδώ τις επόμενες μέρες τις ταινίες που είναι υποψήφιες να κερδίσουν και τις οποίες έχω δει και μου άφησαν μια θετική εικόνα.

Όσον αφορά το Slumdog Millionaire, μια ταινία του βρετανού σκηνοθέτη Danny Boyle (γνωστός απο ταινίες οπως το Trainspotting και το The Beach),έχει προταθεί για 10 Oscars (μεταξύ άλλων καλύτερης ταινίας κ καλύτερης σκηνοθεσίας) και έχει κερδίσει μέχρι στιγμής ήδη 26 άλλα βραβεία.
Όλα ξεκινάνε από έναν νεαρό ινδό παίκτη τον Jamal που διαγωνίζεται στο γνωστό τηλεπαιχνίδι "Ποιός θέλει να γίνει εκατομμυριούχος".Ο Jamal τα πηγαίνει απρόσμενα καλά και ως φτωχό και αμόρφωτο παιδί φτάνει εώς την τελική ερώτηση και έτσι ένα βήμα πριν την πλούσια αμοιβή των 20.000.000 ρουπίων,πραγμά το οποίο δεν είχαν καταφέρει ούτε επιστήμονες.Έτσι όμως κινεί τις υποψίες των διοργανωτών για απάτη και καταλήγει (πριν απαντήσει στην τελική ερώτηση) να ανακρίνεται.Μέσα απο την διαδικασία της ανάκρισης γνωρίζουμε τα δύσκολα παιδικά χρόνια και τις περιπέτειες του Jamal που μεγάλωσε σε ινδικά slums (παραγκογειτονιά) και διαπιστώνουμε ότι οι σωστές απαντήσεις που έχει δώσει είναι βγαλμένες από την σκληροτράχηλη ζωή του..
Το αξιοσημείωτο σε αυτήν την ταινία είναι ότι ο Danny Boyle κατάφερε (με ελάχιστο budget) να δημιουργήσει μια άρτια (σε όλους τους τομείς) ταινία χρησιμοποιώντας εξ'ολοκλήρου άπειρους,ερασιτέχνες και μικρούς σε ηλικία ινδούς ηθοποιούς.
Δημιουργεί έντονες στιγμές συναισθηματικής φόρτισης ενοποιώντας το κοινωνικό κομμάτι της ταινίας (παιδιά των φαναριών) με το προσωπικό (love story του Jamal και της Melika).
Τα παράπανω συνοδεύονται απο όμορφες σκηνές με τα ανατολίτικα τοπία της Βομβάης και απο μια συμπαθητική μουσική επένδυση που συνδυάζει παραδοσιακούς ανατολίτικους ήχους,την σημερινή ποπ κουλτούρα της Βομβάης και το σύγχρονο hip hop (M.I.A.).
Πιστεύω πως η ταινία θα είναι ο μεγάλος νικητής τών φετινών βραβείων Oscar και την προτείνω ανεπιφύλακτα.Με ενθουσίασε και εμένα παρ'όλου που μέχρι τώρα αντιπαθούσα ταινίες με ανατολίτικο περιεχόμενο και μ'έκανε να αναθεωρήσω αυτήν την στάση μου.
Στην Ελλάδα θα προβληθεί στις αίθουσες από 5 Μαρτίου 2009.

Imdb: 8,7/10

Καλωσήρθατε!

Το νεοσύστατο αυτό blog θα ασχολείται με θέματα σύγχρονης μουσικής,κινηματογράφου,ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και ότι άλλο είναι στην επικαιρότητα ή παρουσιάζει ενδιαφέρον..όλα τα παραπάνω τα βλέπω σαν μέσα διαφυγής από την καθημερινότητα..

cu soon!