Κυριακή 31 Μαΐου 2009

What doesn't kill you


Υπόθεση: Ο Brian (Mark Ruffalo) και ο Paul (Ethan Hawke) είναι δύο κολλητοί φίλοι από την Νότια Βοστώνη.Κάνουν ότι μπορούν να επιβιώσουν, ακολουθώντας τον κώδικα του δρόμου και όντας μπλεγμένοι στον υπόκοσμο.Καθώς περνάνε τα χρόνια, τα εγκλήματά τους γίνονται όλο και σοβαρότερα..

Βασισμένο σε αληθινή ιστορία, το ''What doesn't kill you'' του Brian Goodman, δημιουργεί ένα υποδειγματικό underground περιβάλλον και μας παρουσιάζει με έναν αρκετά πειστικό τρόπο την βίαιη και εγκληματική ζωή δύο στενών φίλων.Οι δύο πρωταγωνιστές, που φοβούνται να αλλάξουν μονοπάτι στη ζώη τους, συνεχίζουν να βυθίζονται στον οργανωμένο έγκλημα, παρόλου που ως άτομα παρουσιάζουν έναν αρκετά καλό και ανθρώπινο χαρακτήρα.Έτσι, παρατηρούμε την αδυναμία τους αυτή, σε αντίθεση με τον τσαμπουκά που δείχνουν στην βίαιη καθημερινότητά τους.
Συμπαθητική ταινία για το είδος της, που υστερεί βέβαια από ερμηνευτικής πλευράς.Από έναν Mark Ruffalo, αλλά κυρίως από τον Ethan Hawke, που τον εκτιμώ ιδιαίτερα ως ηθοποιό, θα περιμένα πιο δυνατές ερμηνείες..

Παρασκευή 29 Μαΐου 2009

A lot of Love, a lot of Blood από Florence + the Machine


Η 22χρονη Βρετανίδα Florence Welch, και η μπάντα που την υποστηρίζει (the Machine), είναι το νέο hot όνομα από την Γηραία Αλβιώνα.
Η Florence ανακαλύφθηκε τυχαία από έναν μάνατζερ όταν τραγουδούσε μεθυσμένη στις τουαλέτες ενός club!
Εκρηκτική, δυναμική και με υπέροχη φωνή, σε συνδυασμό με την άρτια pop-art/soul μουσική που δημιούργησαν, οι Florence + the Machine συνθέτουν ένα πολύ καλό και επιτυχημένο σχήμα, που αρέσει στον κόσμο, όπως άρεσε και σε εμένα.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι έχουν αναταράξει την βρετανική μουσική σκηνή, χωρίς καν να κυκλοφορήσουν την πρώτη τους ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά (το ''Lungs'' αναμένεται να κυκλοφορήσει σε έναν περίπου μήνα).Επίσης, θα επισκεφτούν σύντομα την πρωτεύουσά μας, στα πλαίσια του αξιόλογου Synch Festival.
Έχουν κυκλοφορήσει δύο άκρως επιτυχημένα singles, το ''Kiss with a fist'' και το ''Dogs days are over'', και το EP ''A lot of Love, a lot of Blood'' που μόλις άκουσα.
Το συγκεκριμένο EP περιέχει τα δύο προαναφερόμενα singles και άλλα τρία κομμάτια.Συνολικά ένας πολύ καλός μίνι δίσκος, και επιτυχημένος προάγγελος του νέου τους άλμπουμ που περιμένουμε..
Τέλος, μια πρώτη γεύση του αναμενόμενου ''Lungs'' παίρνουμε από το videoclip που ακολουθεί. Είναι του ''Rabbit Heart (Raise it up)'', το πρώτο single του νέου τους άλμπουμ..

Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

17 απαγορευμένα ανδρικά ρούχα και αξεσουάρ!

Κατ'αρχάς είναι κοινώς γνωστό και επιθυμητό, να ντυνόμαστε ανάλογα με το τι μας εκφράζει προσωπικά και μας κάνει να νιώθουμε άνετα και ωραία.
Πέρα όμως από τα παραπάνω, παραθέτω ένα ενδιαφέρον άρθρο που διάβασα τις προάλλες στο ΜΕΝ24.Το συγκεκριμένο άρθρο απαριθμεί και κατονομάζει 17 ανδρικά ρούχα και αξεσουάρ που δεν πρέπει να φορέσεις ποτέ! (όπως ισχυρίζεται το ίδιο)..
Λογικές και ορθές βρίσκω (σχεδόν) όλες τις απόψεις του ΜΕΝ24, άσε που τα περισσότερα τα βρίσκω αυτονόητα,δεν σημαίνει όμως και ότι συμφωνώ απολύτως 100% με όλα..


1. Έχουν προσπαθήσει να σας το περάσουν σαν trend. Όσο και αν σας απειλούν, μιαν διανοηθείτε ποτέ (μα ποτέ) να τυλίξετε το σώμα σας με ένα παρεό. Και οι δικαιολογίες του τύπου "νιώθω σαν να μην φοράω τίποτα" ή "απλά το έριξα πάνω μου για να πάω μέχρι το beach bar να πάρω ποτό" δεν πιάνουν.

2. Τα κολλητά τζιν. Εκτός αν συχνάζεις στην Ομόνοια ή δουλεύεις ως στιλίστας.

3. Απαγορεύονται ρητώς τα παπούτσια τύπου Crocs. Ούτε για μέσα στο σπίτι. Ούτε για να κουρέψεις το γκαζόν. Ούτε καν αφόρετα μέσα στη ντουλάπα σου.

4. Λοιπόν, κάτι πρέπει να γίνει με τους σχεδιάστες. Σχεδόν όλοι λανσάρουν στη συλλογή τους αντρικές τσάντες. Χωρίς πλάκα τώρα, το εννοούν; Έχει δει κανείς ποτέ straight άντρα να βγαίνει για καφέ αγκαζέ με την Gucci τσάντα του; Αγνόησε αυτή την εντολή, μόνο αν είσαι ταχυδρόμος.

5. Η ασπρη κάλτσα.

6. Το βαθύ ντεκολτέ τύπου V - ναι, αυτό από το οποίο ξεπηδάνε οι τριχούλες του στήθους σου. Πήγαν να μας το πασάρουν ως σέξι. Μερικοί το βρίσκουν σέξι. Όχι οι γυναίκες.

7. Μην θεωρείς ότι για να το κάνουν οι Άγγλοι, κάτι ξέρουν. Ναι, ξέρεις καλά για τι πράγμα μιλάμε. Σανδάλια+Κάλτσες= Στιλιστικός Αρμαγεδδώνας.

8. Τα διαφημιστικά μπλουζάκια, μπουφανάκια, καπελάκια και πάει λέγοντας.

9. Μην μένεις κολλημένος στα 90's. Το τζιν παντελόνι με τζιν σακάκι δεν συγχωρείται πια.

10. Αν και δεν είναι στη μόδα, μπορεί να ξαναέρθει και πρέπει να είσαι προετοιμασμένος. Ποτέ μην πέσεις στην παγίδα να φορέσεις δερμάτινο παντελόνι. Μπορεί να σου φανεί χρήσιμη η συμβουλή το 2015, ποτέ δεν ξέρεις.

11. Το γνωστό σε όλους αποκαλούμενο λευκό αμάνικο μπλουζάκι. Απλά πες όχι.

12. Οι παντώς τύπου χρυσές αλυσίδες. Δεν παίζει ρόλο αν είναι το βαφτιστικό σου σταυρουδάκι ή η χρυσή καδένα που σου έκανε δώρο η γιαγιά σου.

13. Μιλώντας για κοσμήματα, το μόνο δαχτυλίδι που επιτρέπεται σε έναν άντρα είναι η βέρα. Το σεβαλιέ (κοινώς, το δαχτυλιδάκι στο μικρό δάχτυλο) το φοράνε οι δούκες και τα πολλά ασημένια μπιχλιμπίδια οι ροκάδες.

14. Μπορεί εσύ να το θεωρείς δεδομένο αλλά δεν είναι. Κι όμως, υπάρχουν άντρες που φοράνε μέικ απ -όχι όταν βγαίνουν στην τηλεόραση. Πόσο metrosexual μπορεί να γίνει κάποιος;

15. Ξέχνα οτιδήποτε έχει ως βάση το πολυέστερ. Εκτός αν θες να θυμίζεις τους πρωταγωνιστές του Saturday Night Fever.

16. Το φουλάρι. Μην ψαρώνεις από τις λέξεις "αντρικό φουλάρι". Υπάρχει μόνο το φουλάρι που φοράει η μαμά σου.

17. Η γαλότσα, αν η μόνη σχέση που έχεις με τα χωράφια είναι το Καλό Λιβάδι της Μυκόνου. Είναι μια από τις πιο γελοίες τάσεις της μόδας -που θυμίζει τις κιτς εποχές των 80's. Άντε και το συγχωρείς στις γυναίκες-θύματα των trends, αλλά εσένα ποιός θα σε δικαιολογήσει την ώρα της Κρίσης;

Τετάρτη 27 Μαΐου 2009

Embers από Just Jack


Ο Jack McFarland ή αλλιώς γνωστός ως Just Jack μόλις κυκλοφόρησε τον νέο του δίσκο ''All Night Cinema'', και το ''Embers'' είναι το πρώτο single του δίσκου.
Πολλοί, όπως και εγώ, τον γνωρίζουν από το όμορφο τραγούδι του, τo 2007, ''Starz in their eyes'' που ακούστηκε σε όλα τα airplays των σταθμών.
Η μουσική του Βρετανού κατηγοροποιείται ως μια μίξη hip-hop/dance/pop.
Στα γνώριμα πλαίσια κυμαίνεται και το ''Embers'', ένα ιδιαίτερο και υπερβολικά πιασιάρικο κομμάτι.Ρυθμικό, με όμορφη ορχηστρική μουσική από το πρώτο δευτερόλεπτο, και στίχους όπως ''through all of the devilish things we do'' και ''we are all embers from the same fire'' σε κάνει αμέσως να το σιγοτραγουδάς..
Το αξιοσημείωτο εδώ όμως είναι ότι ακόμη και να μην σου αρέσει το κομμάτι, αξίζει να δεις το videoclip.Σε αυτό βλέπουμε τον Just Jack, με τη βοήθεια μιας χρονομηχανής, να ταξιδεύει στην εποχή των δεινοσαύρων και από εκεί να ξεκινάει ένα τρίλεπτο ταξιδάκι, δείχνοντάς μας την εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας με έναν ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο...


Τρίτη 26 Μαΐου 2009

Michael Cera - To Uncool σύμβολο του Hollywood


Μετά την Ellen Page, θέλω να αναφερθώ και στον ταλαντούχο ηθοποιό Michael Cera, εφόσον πραγματικά θαυμάζω και εκτιμώ καλούς ηθοποιούς σε τόση νεαρή ηλικία.
Ο 21χρονος Michael Cera είναι ο ορισμός του φλώρου-ηθοποιού, φτάνει να δεις μια φωτογραφία του (όπως η παραπάνω).Γενικά, το γεγονός αυτό παρατηρείται στις σπουδαίες ερμηνείες του σε ταινίες όπως, ''Superbad'' και ''Juno''.Στις συγκεκριμένες ταινίες υποδύεται σταθερά και με επιτυχία έναν φλωρακό/αγαθό/καλό/ντροπαλό τυπάκο που περιπλέκεται σε διάφορες περίεργες καταστάσεις.
Και ναι..το κάνει τόσο καλά, όσο κανείς άλλος αυτήν την στιγμή στο Hollywood, δείχνοντας ότι έχει σπουδαίο ερμηνευτικό ταλέντο.Παράλληλα, παίζει και σε μια ροκ μπάντα.
Έτσι, πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα του cool και του trendy, δημιούργησε και πρεσβεύει ένα εναλλακτικό και σπάνιο τύπο ηθοποιού, που χαίρεσαι να τον βλέπεις και να τον συμπαθείς στην οθόνη.
Τέλος, πολύ καλή και η πιο πρόσφατή του ταινία που είδα, το ''Nick and Norah's Infinite Playlist'', που κυκλοφορεί σε dvd..


Κυριακή 24 Μαΐου 2009

My Maudlin Career από Camera Obscura


Οι Camera Obscura είναι ένα orchestral pop συγκρότημα από την Γλασκώβη της Σκωτίας.Ο δίσκος ''My Maudlin Career'' αποτελεί την τέταρτη δισκογραφική τους δουλειά.Μοιάζουν αρκετά με τους Belle & Sebastian και ο ήχος τους θυμίζει έντονα 60's.
Γενικά ακούγοντας τον συγκεκριμένο δίσκο, το συμπέρασμα που έβγαλα είναι ότι περιέχει γλυκά, μελωδικά pop τραγούδια με καλοκαιρινή αύρα.Δηλαδή, ότι πρέπει για χαλαρές relax καταστάσεις.Τίποτα περισσότερο, αλλά και τίποτα λιγότερο, εφόσον συνολικά υστερεί σε δυναμισμό και up tempo ρυθμό, με εξαίρεση τα catchy και πολύ όμορφα ''French Navy'' και ''Honey in the sun''.Τα δύο αυτά κομμάτια, μαζί με το ερωτικό ''The sweetest thing'' είναι και αυτά που ξεχωρίζω από έναν αρκετά συμπαθητικό και κομψό δίσκο.


Σάββατο 23 Μαΐου 2009

Carousel


Το παρακάτω απίθανο βίντεο σκηνοθετήθηκε υπό τις οδηγίες του Adam Berg για την προώθηση της νέας σειράς τηλεοράσεων της Philips, 21:9 LcdTv.
Μέσω του βίντεο γινόμαστε αυτόπτες μάρτυρες μιας μεγάλης ληστείας.Το ιδιαίτερο εδώ είναι ότι παρακολουθούμε την δράση σε χρόνο ''bullet time'', δηλαδή πολύ αργά και ιδιαίτερα λεπτομερειακά.Επίσης, ακολουθείται κυκλική εξέλιξη.
Τέλος, με λίγη προσοχή μπορεί κανείς να ανακαλύψει και τον πραγματικό εγκέφαλο της όλης υπόθεσης.
Γενικά πρόκειται για ένα ξεχωριστό κινηματογραφικό δίλεπτο που αξίζει κανείς να το δει..


Παρασκευή 22 Μαΐου 2009

Synecdoche, New York (Η συνεκδοχή της Νέας Υόρκης)


Υπόθεση: Ο θεατρικός σκηνοθέτης Caden (Philip Seymour Hoffman) ζώντας μια ζωή γεμάτο προβλήματα (οικογενειακά και υγείας) αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας ένα υπερφιλόδοξο έργο ζωής.Ένα θεατρικό έργο, σκηνοθετημένο σε μια τεράστια αποθήκη, όπου κατοικούν πρωταγωνιστές και κομπάρσοι σαν να ζούνε σε μια πόλη, συγκεκριμένα μια μικρογραφία της Νέας Υόρκης.Εκεί (ξανα)ζεί και ο ίδιος ο Caden την ζωή του, συγχωνεύοντας τις εμπειρίες του, με τις ανεκπλήρωτες φαντασιώσεις του..

Το ''Synecdoche, New York'' είναι η ταινία που δίχασε κοινό και κριτικούς όσες λίγες τα τελευταία χρόνια.Άλλοι το θεωρούν το αριστούργημα της δεκαετίας, οι υπόλοιποι μια ''υπέρβαρη'' και χαώδης ταινία.Ο σεναριογράφος (εδώ και σκηνοθέτης) Charlie Kaufman μας έχει συνηθίσει και στο παρελθόν με βαθυστόχαστες και αξιοσημείωτες ταινίες όπως τα ''Adaptation'', ''Being John Malkovich'' και ''Eternal Sunshine of the Spotless Mind''.
Εξαρχής η ταινία δείχνει ότι είναι ιδιαίτερη, και έτσι σε καθηλώνει από την πρώτη στιγμή.Από την στιγμή όμως που ο Caden αρχίζει να υλοποιεί την πρωτοποριακή θεατρική του ιδέα (περίπου στα μισά της ταινίας), έγω προσωπικά την έχασα την ταινία.Από εκείνο το σημείο ο Kaufman βάζει τον θεατή σε άλλη διάσταση, συνδυάζοντας τα πραγματικά βιώματα του πρωταγωνιστή του, με φανταστικές και σουρεαλιστικές καταστάσεις, δημιουργώντας έτσι ένα χάος.Τώρα αν την ξαναδώ, μπορεί και να αλλάξω απόψη και να κατανοήσω περισσότερα σημεία της ταινίας.Γενικά, η ταινία περιστρέφεται γύρω από υπαρξιακά ζητήματα και τονίζει την ματαιοδοξία της ζωής.
Τέλος, για άλλη μια φορά, εξαιρετικός ο Hoffman στην ερμηνεία του, προβάλλοντας με μαεστρικό τρόπο την ψυχοσύνθεση και τις βαθύτερες ανησυχίες του ως άτομο, αλλά και ως καλλιτέχνης.
Αναμφίβολα πρόκειται για μια ασυνήθιστη κινηματογραφική εμπειρία, παρόλου που στους περισσότερους (όπως και σε μένα) θα φανεί δυσνόητη σε αρκετά σημεία της.


Πέμπτη 21 Μαΐου 2009

Το έχω κάνει!


Τη στιγμή που τα social network sites όπως τα MySpace, Facebook και Twitter είναι στη μόδα, λογικό είναι να δημιουργούνται συνεχώς νέα.
Ένα από αυτά είναι και το Diddit.com, που παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον, και σαν concept φαίνεται να είναι και χρήσιμο.
Στην συγκεκριμένη ιστοσελίδα, όχι μόνο σου δίνεται η δυνατότητα να επικοινωνήσεις με άλλους, αλλά και να μοιραστείς τις προσωπικές σου εμπειρίες.Συγκεκριμένα, το site χωρίζεται σε ομάδες θεμάτων, όπως φαγητό & ποτό, σχέσεις κ.τ.λ.Αν είσαι μέλος, μπορείς να γράψεις την προσωπική σου εμπειρία γύρω από ένα θέμα και να πεις I diddit!.Επίσης, μπορείς να δεις τα κατορθώματα των άλλων και να δηλώσεις I wanna do it!.
Τώρα κατα πόσο αυτά που διαβάζουμε εκεί βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα, ένας θεός ξέρει...

Τετάρτη 20 Μαΐου 2009

Mono in Vcf από Mono in Vcf


Τους άκουσα σχεδόν τυχαία, απρόσμενα και με ένα χρόνο καθυστέρηση.Ευτυχώς όμως τους γνώρισα.Οι Mono In Vcf (VCF: Voltage Controlled Filter) είναι μια ψυχεδελική dream pop μπάντα από την Tacoma της Seattle.Συγχαρητήρια στα παιδιά, που ο πρώτος, ομώνυμός τους δίσκος, είναι τόσο άρτια και ώριμα κατασκευασμένος, που σε καθηλώνει από το πρώτο λεπτό εώς και το τελευταίο.
Πανέμορφα ατμοσφαιρικά ακούσματα, αυθεντική, μελωδικότατη pop στο μεγαλείο της.
Η περίεργη αίσθηση που άφησαν σε εμένα είναι ότι δεν τους λες ούτε μελαγχολικούς, ούτε ευδιάθετους, μάλλον παίζουν με μαεστρία ανάμεσα στα όρια των δύο συναισθημάτων.Επίσης, ναι μεν ο ήχος τους ακούγεται παλιός, αλλά ταυτόχρονα και φρέσκος και ζωντανός.
Τέλος, για να μην νομίζετε ότι υπερβάλλω (και είμαι ο μόνος) με αυτά που είπα..
'' Ή ήρεμη δύναμη της χρονιάς'' γράφει ο ''All Gone'' , ''O ομορφότερος δίσκος της χρονιάς.Δεν τον ακούς, τον βλέπεις'' λέει ο ''Back to Mono''.
Κομμάτια πραγματικά δεν μπορώ να ξεχωρίσω..παρακάτω απολαύστε το πανέμορφο ''Masha''..

Τρίτη 19 Μαΐου 2009

Vivienne Westwood: Η Punk Βασίλισσα της Μόδας


Εκκεντρική, πρωτότυπη και προκλητική.Έτσι θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς την σχεδιάστρια Vivienne Westwood, που θεωρείται η επίσημη βασίλισσα του punk chic.
Η Βρετανίδα σχεδιάστρια επισκέφθηκε τον Απρίλιο την χώρα μας, στα πλαίσια του ''Athens Executive Designer Week''.
Η 68χρονη Vivienne εκτός από επαναστατική σχεδιάστρια ρούχων, παπουτσιών και αξεσουάρ, είναι επίσης γνωστή για την δυναμική στάση της ζωής της.Δραστηροποιείται έντονα σε κοινωνικά, πολιτικά και περιβαλλοντικά ζητήματα.
Παρακάτω παρουσιάζω ορισμένα δημιουργήματά της, που σίγουρα η αισθητική και η ομορφιά τους είναι αμφιλεγόμενη (ανάλογα τα γούστα και τις προτιμήσεις του καθενός), αλλά σίγουρα ιδιαίτερα και ξεχωριστά..

Δευτέρα 18 Μαΐου 2009

Franklyn (Παράλληλοι κόσμοι)


Υπόθεση: Η ταινία διαδραματίζεται παράλληλα σε δύο κόσμους.Από την μια πλευρά, το σύγχρονο Λονδίνο και τρεις χαρακτήρες (ένας ρομαντικά χτυπημένος νεαρός, μια κοπέλα με τάσεις αυτοκτονίας και ένας πατέρας που ψάχνει τον ψυχασθενή γιό του).Από την άλλη πλευρά, γνωρίζουμε ένα παράλληλο σύμπαν του σήμερα, το φουτουριστικό Meanwhile City.Εκεί, όλοι ανήκουν σε μια θρησκεία και ελέγχονται από το κράτος.Ένας μασκοφόρος επαναστάτης και καταζητούμενος προσπαθεί να κρατήσει μακριά τον κόσμο από την παγίδα των αιρέσεων..

Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος του Franklyn, Gerald McMorrow μας παρουσιάζει μια πρωτότυπη σεναριακή ιδέα, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς από την ενδιαφέρον υπόθεση.Πράγματι, η ταινία ξεκινά δυνατά, με μια μεγάλη δόση μυστηρίου που σε κεντρίζει αμέσως το ενδιαφέρον.Δυστυχώς όμως, καθώς εξελίσσεται η παράλληλη ιστορία των δύο κόσμων τα πράγματα μάλλον παίρνουν μια άσχημη, μπερδεμένη τροπή.Το αρνητικό στην ταινία είναι ότι αδυνατεί να συνδέσει, κατά την διάρκεια της ταινίας, με έναν ωραίο τρόπο τους δύο κόσμους και τους εμπλεκόμενους χαρακτήρες.Βέβαια, το φινάλε είναι αρκετά συμπαθητικό και δραματικό, πράγμα που βελτιώνει την όλη εικόνα της ταινίας.
Ο κύριος λόγος όμως που αναφέρομαι στην ταινία ''Παράλληλοι κόσμοι'' και την προτείνω, είναι η εξαιρετική σκοτεινή ατμόσφαιρα που δημιουργεί.Ένα θρίλερ επιστημονικής φαντασίας, με μυστηριώδεις χαρακτήρες και καλές ερμηνείες, μπροστά από ένα υπέροχο σκοτεινό φόντο, πάντα σε υψηλό αισθητικό επίπεδο.

Κυριακή 17 Μαΐου 2009

Fire από Kasabian


Το ''Fire'' είναι το πρώτο single από το νέο επικείμενο άλμπουμ των Kasabian, με την περίεργη ονομασία ''West Rider Pauper Lunatic Asylum'', που κυκλοφορεί στις αρχές Ιουνίου.
Δεν έχω συνηθίσει να ακούω (ακόμη) ιδιαίτερα Kasabian, αλλά το συγκεκριμένο κομμάτι με καθήλωσε από την πρώτη στιγμή.Έντονο και δυναμικό, δηλαδή πιστεύω ότι ''τα σπάει'' αρκετά με την μουσική έννοια.Ένα ιδιαίτερο κομμάτι, που εύχομαι να είναι εξίσου καλά και τα υπόλοιπα του νέου τους δίσκου.


Σάββατο 16 Μαΐου 2009

Depeche Mode...Αντιδράσεις


Ειπώθηκαν τόσο πολλά τις τελευταίες μέρες για το ατυχές συμβάν της ακύρωσης της συναυλίας των Depeche Mode στην Μαλακάσα την περασμένη Τρίτη.Εγώ δεν είχα και δεν έχω σκοπό να σχολιάσω αυτό το περιστατικό, εφόσον δεν παρευρέθηκα στο συναυλιακό χώρο και έτσι δεν μπορώ να νιώσω τον εκνευρισμό,την ταλαιπωρία και την απογοήτευση των ατόμων (και κάποιων φίλων μου) που ταξίδεψαν και ξόδεψαν αρκετά χρήματα για να δουν τον Dave Gahan και την παρέα του..
Αλλά βρήκα ένα ενδιαφέρον και διασκεδαστικό άρθρο στο postwave.gr, που το παραθέτω εδώ..το συγκεκριμένο κείμενο παρουσιάζει τις αντιδράσεις ορισμένων φανταστικών προσώπων, που καθένας τους αντιπροσωπεύει μια διαφορετική ομάδα ατόμων, γύρω από την ακύρωση της συναυλίας..

Ο τρελο-depechemodας : «Είδες φωνή ο manager; Τι ωραία που τα είπε, τρομερή εμπειρία, όταν έσβησαν τα φώτα ξεκίνησα να ζω ένα όνειρο, βυθισμένος στη μαγεία της φωνής του...Μετά τα άνοιξα τα μάτια μου και είδα τον κόσμο να φεύγει, περπατούσα μαγεμένος χωρις να με νοιάζει η ταλαιπωρία, γεμάτος από άλλη μια faith and devotion εμπειρία..»

Η τρελο-depechemodου : (κλαίγοντας) «Ας έβγαινε μόνο λίγο στη σκηνή, ας έλεγε μια λέξη πάνω στο φορείο, ας του κράταγε ο Fletcher τον ορό, ας έβγαζε λίγο τη μπλούζα ο Dave... θα ήμουν ευτυχισμένη αν έκανε εμετό πάνω μου!..»

Ο τρελοπαλιο-depechemodας : «Καλύτερα που δεν παίξανε φίλε, απαράδεκτα τα τελευταία τους, έχω ακούσει ότι έχουνε και κιθάρα! Είναι σίγουρο, ο Alan θα του έριξε τίποτα να τον δηλητηριάσει, δεν ξεχνιούνται αυτά».

Ο τρελοπωρομενοχαζεμενοκαβλ..-depechemodας δεν έχει πει τίποτα, είναι ακόμα στο terra vibe και περιμένει να βγούνε, κάτι ακούγεται για σήμερα, αν όχι, τότε υπάρχουν πιθανότητες για αύριο.

Ο μεταλάς: « Καλά ρε τι φλώροι είναι αυτοί; Δε βγήκε το συγκρότημα να παίξει και σηκωθήκανε και φύγανε... Ο τραγουδιστής των Necroburbulus Golumphagum είχε βγει μαχαιρωμένος με μισό συκώτι, τον πνεύμονα στο χέρι, λαιμό πνιγμένο, έπαιξε 2 ώρες, τα γάμησε, τον πήρε η νεκροφόρα και φύγανε!».



Ο νεοσκυλάς: «Αυτά είναι αγόρι μου ερασιτεχνισμός! Μαλάκας είναι ο Πλούταρχος που βγαίνει 12 νταν και γίνεται χαμός;»

Το ρεμπετόσκυλο: «Ο σωστός ο αοιδός κυρία μου, άπαξ και δεν την πιει στα γεμάτα, δεν βγαίνει να τα πει. Ετούτος δε βγήκε επειδή την ήπιε; Ερασιτέχναι...»

Ο φασίστας: « Δε με νοιάζει καθόλου! Αφού δεν παίζουνε ούτε στην Τουρκία, όλα καλά! Ή εδώ ή πουθενά!»

Ο γκαντέμης...
αυτός έχει να αρθρώσει λέξη απ'την ώρα που συνειδητοποίησε ότι έχει χάσει το απόκομμα απ'το εισιτήριο...


Ο ξερόλας -πρότυπό του ο Αλέφαντος: «Είναι απλό λέμε, ο Ντέιβης λέει στο μανατζαρέο, ρε καπαμά με τους άμπαλους που μου χεις για μπάντα δεν παίζω, βάλε μου 2 κιθάρες δεξια, 3 μπάσσα να κινούνται πάνω κάτω, ντραμίστα να φυσάει, πληκτρατζεί να κόβει την ανάσα και τους έχω τρελάνει».

Παρασκευή 15 Μαΐου 2009

LeftRightLeftRightLeft από Coldplay


Ευχάριστα νέα από τους Coldplay!
Με έναν ξεχωριστό και πολύ θετικό τρόπο απoφάσισαν να ευχαριστήσουν τους πολυάριθμους fans τους ανά τον κόσμο για την υποστήριξή τους.
Από σήμερα Παρασκευή, διανέμουν από το site τους εντελώς δωρεάν έναν δίσκο που αποτελείται από τραγούδια σε live εκτέλεση.Ο συγκεκριμένος ζωντανά ηχογραφημένος δίσκος περιέχει 9 τραγούδια, όπως τα ''Clocks'', ''42'', ''Viva la Vida'' και ''Fix you''.Μου άρεσε ιδιαίτερα η slow-live εκτέλεση του ''Hardest Part''.

Χάρηκα ιδιαίτερα, από την συγκεκριμένη κίνηση της αγαπημένης μου μπάντας, μιας και τα τραγούδια (που αυτήν την στιγμή ακούω), είναι ηχογραφημένα σε πολύ καλή ποιότητα.
Ελπίζω να ακολουθήσουν παρόμοια στρατηγική προώθησης (με πρωτοπόρους βέβαια τους Radiohead το 2007) και άλλα συγκροτήματα στο μέλλον.
Για το δωρεάν download ΚΛΙΚ ΕΔΩ (αν βγάζει σφάλμα, όπως έβγαζε σε εμένα το πρωί, υπομονή..δοκιμάστε αργότερα, αξίζει).

Πέμπτη 14 Μαΐου 2009

Last Chance Harvey (Η τελευταία ευκαιρία)


Υπόθεση: Ο Αμερικανός Harvey (Dustin Hoffman), χωρισμένος και με εργασιακά προβλήματα, ταξιδεύει στο Λονδίνο για το γάμο της κόρης του, που δεν έχει πλέον και τις στενότερες σχέσεις μαζί της.Στο Λονδίνο όμως, του πηγαίνουν όλα στραβά.Ευτυχώς που γνωρίζει στο αεροδρόμιο την Αγγλίδα Καte (Emma Thompson).Έτσι, παρά τα αρχικά προβλήματα, αναπτύσσεται σιγά σιγά μια ιδιαίτερη σχέση μεταξύ τους..

Σαφώς και το Last Chance Harvey δεν πρωτοπορεί στο σενάριο.Έχουν βγεί πολυάριθμες ταινίες σε αυτό το συγκεκριμένο είδος (μιας απρόσμενης γνωριμίας) και μάλλον ανώτερες, όπως το εξαιρετικό Before Sunset (Ethan Hawke).Υπάρχει βέβαια μια μικρή διαφορά στο σενάριο, στο ότι σε αυτήν την ταινία πρωταγωνιστούν και ερωτεύονται άτομα προχωρημένης σχετικά ηλικίας.
Η συγκεκριμένη ταινία έχει την μαγεία της στην ερμηνεία των πρωταγωνιστών.Η χημεία μεταξύ του συμπαθέστατου Harvey και της γλυκήτατης Kate είναι κάτι παραπάνω από επιτυχημένη.Άλλωστε, είναι μια ταινία ευχάριστη, που σου αφήνει μια θετική διάθεση.

Τετάρτη 13 Μαΐου 2009

Crack the Shutters από Snow Patrol


Ένα από τα αγαπημένα μου soft rock συγκροτήματα τα τελευταία χρόνια.Το εξαιρετικό προηγούμενο τους album ''Eyes Open'' για μένα προσωπικά ήτανε το καλύτερο του 2006, με κομμάτια διαμάντια όπως το ''Chasing cars'' ή το ''Shut your eyes''.
Η αλήθεια όμως είναι ότι η τελευταία τους δουλειά, το ''A hundred million suns'' δεν με ενθουσίασε συνολικά.Ευτυχώς όμως περιέχει κάποια όμορφα κομμάτια όπως το ''Crack the Shutters'' που μου θυμίζουν τους 'παλιούς'' Snow Patrol, άκρως μελωδικοί και ερωτικοί, με όμορφους στίχους..
«Crack the shutters open wide I want to bathe you in the light of day, And just watch you as the rays tangle up around your face and body. I could sit for hours finding new ways to be awed each minute, Cause the daylight seems to want you just as much as I want you.»

Τρίτη 12 Μαΐου 2009

Τα πρώτα μας σχολικά βιβλία..

Κάποιοι τα αγάπησαν και τα διάβασαν, άλλοι τα μίσησαν και τα αγνοούσαν σταθερά.Το σίγουρο είναι ότι σημάδεψαν από νωρίς την σχολική μας σταδιοδρομία.
Παρακάτω παρουσιάζω τα εξώφυλλα δέκα χαρακτηριστικών βιβλίων, που μας δόθηκαν (πριν από ΠΑΡΑ πολλά χρόνια) κατά τη διάρκεια των έξι χρόνων που βρεθήκαμε στο δημοτικό σχολείο.
Έτσι να θυμηθούμε, για όσους τα έχουν πετάξει, και για κάποιους που δεν ξέρουν που βρίσκονται κρυμμένα ή θαμένα, όπως εγώ..

Δευτέρα 11 Μαΐου 2009

Kingdom of Rust από Doves


Οι Doves από το Μάντσεστερ μετά από 4 χρόνια δισκογραφικής αποχής επιστρέφουν με το ''Kingdom of Rust'', που κυκλοφόρησε στις 6 Απριλίου.Ακούγοντας τον νέο δίσκο τους καταλαβαίνει κανείς ότι άξιζε η μεγάλη αναμονή και με το παραπάνω.Το αποτέλεσμα τους δικαιώνει απόλυτα, δημιούργησαν έναν καταπληκτικό δίσκο, με αέρινα,δυνατά και γνήσια brit alternative rock ακούσματα.Το ''Kingdom of Rust'' ήδη θεωρείται από τους καλύτερους alternative rock δίσκους που κυκλοφόρησαν από την Αγγλία για το 2009.
Και εγώ προσωπικά τον συγκαταλέγω στους καλύτερους δίσκους στο συγκεκριμένο είδος για φέτος, μαζί με το ''Slipway Fires'' των Razorlight ή το ''Tonight'' των Franz Ferdinand.
Αγαπημένα κομμάτια: Το ομώνυμο κομμάτι και single ''Kingdom of Rust'', το υπέροχο εισαγωγικό κομμάτι ''Jetstream'' και το επιβλητικό ''House of Mirrors''.
Τέλος, θετικότατες εντυπώσεις (και μια γεύση από Βρετανία) μου άφησε και το videoclip του ομώνυμου τραγουδιού..

Κυριακή 10 Μαΐου 2009

Ο καταζητούμενος Poster Boy


Ο Poster Boy είναι ο νέος αστικός ήρωας της Νέας Υόρκης.Είναι ένας graffiti artist, που χόμπι του είναι να παραμορφώνει (βανδαλίζει στην ουσία) τις διαφημιστικές αφίσες στην Νέα Υόρκη, κυρίως στους υπόγειους σταθμούς του μετρό.Σκοπός του είναι, να περάσει έτσι τα αντικαταναλωτικά και αντιπολεμικά του μηνύματα, δημιουργώντας έτσι μια νέα τέχνη και έναν εναλλακτικό τρόπο έκφρασης.Το hype γύρω από το όνομά του είναι τόσο μεγάλο που δημιουργήθηκε το ''Poster Boy Movement'', δηλαδή έχει πλέον πολυάριθμους μιμητές.Πράγμα που κάνει δύσκολη την σύλληψη του 'πραγματικού' Poster Boy από τις αρχές (έχουν γίνει βέβαια συλλήψεις υπόπτων) και κρατά ζωντανό τον αστικό θρύλο...