January's Movies (Part Two)

THE ARTIST (France/Belgium 2011, Michel Hazanavicius)

 

To "The Artist" αποτελεί μεγάλο φαβορί για το σημαντικότερο αγαλματίδιο στην φετινή απονομή των βραβείων Oscar. Σίγουρα, ο Hazanavicius έχει κερδίσει από τώρα το βραβείο ιδιαιτέροτητας/εκκεντρικότητας για την κινημτογραφική βιομηχανία εν έτη 2012, αφού όχι μόνο γύρισε εξ'ολοκλήρου μια ασπρόμαυρη ταινία, αλλά επειδή το δικό του έργο αποτελεί φόρο τιμής στον βωβό κινηματογράφο. Και μπορεί (όπως και εγώ) να μην είστε γνώστης του είδους, αλλά δύσκολα δεν θα λατρέψετε αυτή την νοσταλγική, πανέμορφη και γλυκόπικρη ρομαντική κομεντί. Στο επίκεντρο ένα ρομάντζο βγαλμένο από το πρόωρο, ακόμη αθώο, Hollywood του 29'. Ένας σταρ του απερχόμενου βουβού κινηματογράφου δίνει τα σκήπτρα στο νέο θυληκό αστέρι του ομιλούντος σινεμά, με την ρομαντική ατμόσφαιρα και τις φιλμικές φιλοδοξίες να δημιουργούν το κατάλληλο πεδίο δράσης, που με την πηγαία εκφραστικότητα, την σπιρτάδα και την κινησιολογία τους οι δύο κεντρικοί ερμηνευτές απογειώνουν.

CARNAGE (France/Germany/Poland 2011, Roman Polanski)

Ένα διαμέρισμα, δύο ζευγάρια, τέσσερις χαρακτήρες. Ο Roman Polanski στα γεράματά του καταφέρνει να σμίξει θέατρο και κινηματογράφο, με κεντρικό θεματικό άξονα μια γονική συνάντηση μετά από έναν σχολικό τσακωμό. Οι μεγάλοι είναι χειρότεροι από τα παιδία ή κάθε άνθρωπος κρύβει μια εγωκεντρική, οξύθυμη, αθυρόστομη και βίαιη εκδοχή του εαυτού του μέσα του. Κάτι τέτοιο αποδεικνύει περίτρανα το "Carnage". Με μινιμαλιστική γραφή, κοφτερές ατάκες, ενδιαφέρον συζητήσεις στα όρια του κοινωνικά επιτρεπτού, αστείρευτη σατιρική διάθεση και τέσσερις ηθοποιούς που στέκονται επάξια στα γνωστά ερμηνευτικά τους λημέρια, το "Carnage" αποτελεί σχεσιακή μικρογραφία της σημερινή κοινωνίας. Οι χαρακτήρες, η γραφή και κυρίως η σταδιακή απομυθοποίησή τους αποτελεί το δυνατό χαρτί αυτής της δραματοκωμωδίας. Στις δικές μας αίθουσες σε λίγες μέρες.

The Big Pink - Future This

Indie Pop/Rock, LP
Release Date: 16/01/2011, 4AD

Kακά τα ψέματα "A Brief History of Love" δεν είναι. Ούτε τις κομματάρες του περιέχει. Αλλά δεν ξέρω, μέχρι στιγμής είναι ότι καλύτερο άκουσα το 2012. Ή πλέον δεν βγαίνουν δίσκοι του γούστου μου, ή έχω μείνει εγώ λίγο πίσω, η γενικά βιώνει και η μουσική βιομηχανία περισσότερο την κρίση. Πάει και το megaupload...
Πάλι πίσω στο θέμα μας. Το "Future Τhis" έχω την αίσθηση ότι ακούγεται περισσότερο ηλεκτρονικό, από το σαφέστατα πιο κιθαριστικό πρόγονό του. Σχεδόν electropop θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει το ηχητικό αποτέλεσμα. Όπως και να έχει, ακούγεται όμορφα, είναι βρετανικό, σε φτιάχνει την διάθεση και μου άνοιξε την όρεξη να βγω από την μουσική χειμερία μου νάρκη, αρκεί να βρω και ανταπόκριση από την μουσική εκεί έξω...
Για πιο σκοτεινές, shoegaze καταστάσεις τσεκάρετε τα περσινά "Cults" των Little Girls και "Joy LP" των Souvenir Driver. Εξαιρετικά και τα δύο.

January's Movies (Part One)

MONEYBALL (USA 2011, Bennett Miller)

Το "Moneyball" ακολουθεί την καλοδουλεμένη συνταγή αθλητικών-βιογραφικών ταινιών που μας έχει συνηθίσει το hollywood τα τελευταία χρόνια, τόσο σκηνοθετικά, όσο και σεναριακά. Αυτό αρέσει σε ορισμένα σημεία, ξινίζει σε άλλα. Φυσικά, και λόγω του συγκεκριμένου αθλήματος, το δράμα απευθύνεται κυρίως στο αμερικανικό κοινό, που αναμφίβολα θα το απολαύσει και θα το "ζήσει" περισσότερο. Άντε να το χαρούν εξίσου και αυτοί που ενδιαφέρονται για κάθε είδος άθληματα. Για εμάς τους υπόλοιπους θα το θυμόμαστε μάλλον για τις πολύ καλές ερμηνείες των Brad Pitt και Jonah Hill, που κάνουν την ταινία να παρακολουθείται γενικά ευχάριστα. Τίποτα περισσότερο, και τίποτα λιγότερο.

WE NEED TO TALK ABOUT KEVIN (UK/USA 2011, Lynne Ramsay)

O τίτλος τα λέει όλα ή και τίποτα. Όπως το δει κανείς. Σοκαριστικό, ωμό, αληθινό. Αν θέλετε ένα τέρμα δυνατό δράμα/θρίλερ, που αγγίζει ένα πολύ ευαίσθητο θέμα (σχέση μάνας-παιδιού), το φτάνει στα όρια, χωρίς να υστερεί σε ρεαλισμό και συναίσθημα, αναλύει και εμβαθύνει ακραίες καταστάσεις και ψυχικές τάσεις, δείτε το "We Need Τo Talk Αbout Kevin". Σίγουρα δεν θα χάσετε.

THE INFIDEL (UK 2010, Josh Appignanesi)

Ελληνική μετάφραση: "Άπιστος". Ένας γεννημένος μουσουλμάνος, απόλυτα απορροφημένος από τον δυτικό τρόπο ζωής και εναρμονισμένος με την λονδρέζικη αύρα, απρόσμενα μαθαίνει ότι στην πραγματικότητα έχει εβραϊκές ρίζες... Καταλαβαίνετε το τι ακολουθεί επί της οθόνης. Τραγελαφικές κατάστασεις, μια σειρά από εύστοχες κωμικές ατάκες και μια ατμόσφαιρα ευχάριστης, πετυχημένης και πανέξυπνης κοινωνικοθρησκευτικής σάτιρας θα σας κάνουν να την καταευχαριστηθείτε. Θυμηθείτε το δικό μας "Ακαδημία Πλάτωνος", και αν σας άρεσε θα σας άρεσει και το "The Infidel".

OUR IDIOT BROTHER (USA 2011, Jesse Peretz)

 

To σενάριο του "Our Idiot Brother" δεν απέχει και πολύ από την ελληνική πραγματικότητα. Μεσήλικας χωρίς κανέναν προσανατολισμό στην ζωή του, υιοθετώντας έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής, περισσότερο γιατί βολέυει παρά για ιδεολογικού λόγους, αυτό που τελικά καταφέρνει είναι να αποτελεί την καθημερινή "ταλαιπωρία" για τις τρεις αδερφές του. Ευτυχώς που υπάρχουν πέρα από τα ευτράπελα και θετικές παρενέργειες στις περίεργες αλχημείες που διαδραματίζονται στις οικογενειακές σχέσεις αυτής της ιδιόρρυθμης οικογένειας. Με ένα αξιόλογο καστ (Paul Rudd, Elizabeth Banks, Zooey Deschanel, Steve Coogan), ακόμη καλύτερη χημεία μεταξύ τους και ένα ανάλαφρο, κωμικοδραματικό σενάριο αποτελεί θετικότατη έκπληξη. Στις ελληνικές αίθουσες αναμένεται κατά τον Μάρτιο...

Kαλή Χρονιά!