Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

The King's Speech (O Λόγος του Βασιλιά)


Δραματική/Εποχής, Βρετανία/Αυστραλία/Η.Π.Α. 2010 (Release Date: 16/12/2010, Tom Hooper)

Υπόθεση: Μετά τον θάνατο του πατέρα του, βασιλιά Γεωργίου του 5ου και την παραίτηση του αδερφού του, βασιλιά Εδουάρδου του 8ου, ο Μπέρτι (Colin Firth) γίνεται ξαφνικά ο νέος βασιλιάς της Αγγλίας, ο Γεώργιος ο 6ος. Από την παιδική του ηλικία αντιμετωπίζει ένα έντονο πρόβλημα τραυλισμού, και οι δημόσιες ομιλίες του γίνονται με ιδιαίτερη δυσκολία. Έτσι ζητά την βοήθεια ενός εκκεντρικού Αυστραλού λογοθεραπευτή, του Lionel Logue (Geoffrey Rush). Ο πόλεμος με την ναζιστική Γερμανία βρίσκεται προ των πυλών, και ο νέος βασιλιάς πρέπει απρόσμενα να προετοιμαστεί για την ραδιοφωνική ομιλία του προς τον λαό για την κήρυξη του πολέμου...

Το "The King's Speech" έχει όλα τα απαραίτητα συστατικά που το μετατρέπουν σε μεγάλη ταινία, όχι όμως και σπουδαία. Να εξηγήσω και ας με βρίσουν οι περισσότεροι.
Αποδίδει πειστικά και με χειρουργική λεπτομέρεια την ατμόσφαιρα της εποχής, με μια πανέμορφη κινηματογράφηση να το συνοδεύει. Το σενάριο είναι στιβαρό και σοβαρό, αλλά παράλληλα διακατέχεται από μια ελαφρότητα που το κάνει εύκολο στην παρακολούθηση. Τέλος, και το σημαντικότερο, οι ερμηνείες. Ο Colin Firth κυριολεκτικά απογειώνεται και φθάνει την ερμηνεία του σε διαστημικά επίπεδα, βγάζει συναίσθημα και ψυχή. Ευχάριστος και αποτελεσματικός είναι και ο Geoffrey Rush, ως τον ανορθόδοξο λογοθεραπευτή που παρόλο το ταπεινό του κοινωνικό και επιστημονικό υπόβαθρο πλησιάζει και αναπτύσσει μια φιλική σχέση με τον βασιλιά, ο οποίος πραγματικά τον θεωρεί ως την τελευταία του ελπίδα για να υπερνικήσει την βραδυγλωσσία του. Και σε αυτό ακριβώς το σημείο, στο χτίσιμο της σχέσης μεταξύ του "γιατρού" και του βασιλιά εχώ τις ενστάσεις μου, και για αυτό δεν θεωρώ την ταινία σπουδαία, όσο π.χ. οι 12 υποψηφιότητες για τα φετινά Οscar θέλουν να υποδηλώσουν. Αναμφίβολα, η χημεία των δύο πρωταγωνιστών πιστεύω πως είναι ικανοποιητική, ιδίως στις ευχάριστες και ανάλαφρες στιγμές της ταινίας. Αντιθέτως, στα σημεία κλειδί για την ανάπτυξη του δράματος, την μεταξύ τους αλληλεπίδραση την βρήκα ελλιπή. Από μόνο του ως γεγονός, η ανάπτυξη μιας τέτοιας εκκεντρικής φιλίας/συνεργασίας παρουσιάζει ενδιαφέρον. Από την πρώτη τους συνάντηση που συνοδεύονταν από ένα αρνητικό κλίμα μέχρι και την θετική κορύφωση της ταινίας, δεν παρατήρησα κάποια ιδιαίτερη ανάπτυξη της σχέσης τους, που να επιβεβαιώνει την κατάληξη της ταινίας, την στιγμή που υπήρχαν πολλά ενδιάμεσα γεγονότα. Οι περισσότεροι μιλάνε για την οικοδόμηση μια απίστευτης, "ιδιαίτερης" φιλίας που αποτελεί το αρτιότερο κομμάτι του "The King's Speech", και εμένα αυτό ακριβώς το σημείο μου διέφυγε και ουδέποτε παρατήρησα.



2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Προσωπικά πιστεύω πως αυτή η "ιδιαίτερη" φιλία που αναφέρεις δεν θα μπορούσε να αποδοθεί με καλύτερο και πιο πειστικό τρόπο αν λάβεις υπόψη και τον παράγοντα του κοινωνικού υπόβαθρου.Είναι αρκετα ρεαλιστικό αυτό που τελικά εβγαλε η ταινία.Φαντάσου οτι εξαρχής ο βασιλιάς ήταν αρνητικός προς τον μετεπειτα φίλο του...δεν μπορεί μέσα σε δυο ώρες να ανατραπεί στην ολότητά του αυτό το κλίμα και να δημιουργηθεί μια αδελφική φιλία πέρα απο κάθε προκατάληψη,ιδίως για την εποχή στην οποία αναφέρεται η ταινία.Όσο για την θετική κορύφωση που αναφέρεις(δηλαδη το πρώτο ελπιδοφόρο σημείο)πιστεύω πως στάθηκε αντάξια στο να "λυτρώσει" την όλη ροή της ταινίας χωρίς να δείχνει τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο.Σε γενικές γραμμές όμως θα συμφωνήσω μαζί σου δηλαδή ήταν μία μεγάλη ταινία οχί όμως τόσο όσο την παρουσιάζουν.

The Escapist είπε...

Συμφωνώ με τα περισσότερα που λες, και ίσως το διατύπωσα και εγω εσφαλμένα. Δεν εννοώ μόνο την στενή έννοια της φιλίας, γιατί λογικό εξαιτίας του παράγοντα "κοινωνικό υπόβαθρο" που αναφέρεις να μην μπορεί να αναπτυχθεί περισσότερο. Εννοώ την ευρύτερη έννοια της αλληλεπίδρασης δύο ατόμων, που εμπεριέχει καθετί που μπορεί να αναπτυχθεί μεταξύ δύο ανθρώπων και να επηρεάσει τα συναισθήματα, την λογική και τον χαρακτήρα. Τα ερεθισματα που δινει ο ένας τον άλλον. Και το σίγουρο είναι πως ο βασιλιάς επηρεαστηκε βαθυτατα απο την παρουσια του γιατρού, πράγμα που δείχνει και το τελικό αποτελεσμα και η συνεχής παρουσία του γιατρού. Αλλά από το ξεκίνημα μέχρι το τελειωτικό στάδιο δεν είδα το κάτι που θα εκανε να πειστώ για την "ιδιαιτερη" σχέση τους, και στην ουσία αυτό είναι η ταινία, όλα τα άλλα ειναι υποδιέστερα: H σχέση μεταξύ των δυο πρωταγωνιστών.

Δημοσίευση σχολίου